Satellietmetingen van neerslag kunnen een belangrijke rol spelen in wereldwijde voorspellingen en het in kaart brengen van neerslagveranderingen door klimaatopwarming. Maar de huidige satellietmetingen zijn niet erg nauwkeurig, toonde Linda Bogerd (30) aan tijdens haar promotieonderzoek aan de Universiteit Wageningen en het KNMI. „Neerslag wordt vaak gemist of juist overschat”, constateert ze.
„Ik vind wolken al mijn hele leven fascinerend”, vertelt Bogerd. Een artikel over hoe weinig er bekend is over wolken wakkerde die interesse ruim zeven jaar geleden extra aan. „Toen besloot ik, via een schakelprogramma, van industriële ecologie over te stappen naar de master klimaatfysica aan de Universiteit Utrecht.” Dat leidde tot een promotieonderzoek over neerslag.
„Voor een goede neerslagvoorspelling moet je weten wat er nu valt en wat eraan komt”, vertelt Bogerd. Die informatie is de input, of startwaarde, voor de algoritmen achter weervoorspellingen. „Hoe beter je weet wat er nu valt, hoe beter je input en dus hoe beter je voorspelling.”
In Nederland hebben we goede grondmetingen die nauwkeurig aangeven hoeveel millimeter regen er valt. Die grondmetingen bestaan uit radars en regenmeters. Regenmeters zijn bekers die regen opvangen, waarbij de inhoud automatisch of handmatig wordt uitgelezen. Radars zenden radiogolven uit die weerkaatsen op regendruppels en meten hoeveel er terugkomt. Bogerd: „Dat geeft informatie over de neerslag, maar de radar meet niet direct hoeveel millimeter regen er in de lucht aanwezig is. Simpel gezegd: hoe sterker het gereflecteerde signaal, hoe harder het waarschijnlijk regent.”
In Nederland zijn satellieten dus niet nodig voor neerslagmetingen, maar in het overgrote deel van de wereld is dat anders. „Een groot deel van de wereld is bedekt met oceanen, wat grondmetingen lastig maakt”, zegt Bogerd. En in sommige gebieden is de infrastructuur voor het onderhoud van regenmeters en het doorgeven van metingen niet aanwezig. En er kan van alles misgaan: ze kunnen kapot gaan en je bent afhankelijk van vrijwilligers.
Neerslagschattingen
Daarom worden er ook satellietmetingen gebruikt, al zijn die minder nauwkeurig, vertelt Bogerd. „Net als bij de grondradar moet je daarbij uit indirecte metingen afleiden hoeveel millimeter er valt. Daarom noemen we het neerslagschattingen.”
Er zijn verschillende satellietmetingen. Je hebt zogeheten geostationaire satellieten die met de aarde meedraaien en altijd boven dezelfde plek hangen. Die leveren bijvoorbeeld de wolkenplaatjes die je op het nieuws ziet. Het nadeel is dat ze niet door wolken heen kunnen kijken. Je moet dus op basis van wolken inschatten hoeveel neerslag eruit valt. Dit levert niet altijd even nauwkeurige schattingen op en leidt tot onder- en overschattingen.
„In mijn onderzoek gebruik ik daarom zogeheten low earth orbit-satellieten van de Global Precipitation Measurement-missie (GPM) van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA, die in een lagere baan om de aarde draaien”, vervolgt Bogerd. „Die zijn nauwkeuriger dankzij radiometers die wel door wolken kunnen kijken.” Ze meten de microgolfstraling die van nature wordt uitgezonden en geabsorbeerd door onder meer het aardoppervlak, oceanen, wolken en neerslag.
Er zijn ook radarmetingen vanuit de ruimte. Die zijn minder nauwkeurig dan een stilstaande grondradar, maar beter dan radiometers. Toch hebben radiometers de voorkeur, omdat ze goedkoper zijn en een groter gebied beslaan. „Ik heb gekeken hoe we de neerslagschattingen van bestaande radiometers kunnen verbeteren, zonder meer of duurdere meetapparatuur in te zetten”, vertelt Bogerd.
„Mijn onderzoek is gefocust op Nederland, omdat ik die satellietmetingen kon vergelijken met nauwkeurige grondmetingen”, vertelt Bogerd. „Maar ik heb ook gekeken naar Ghana, Nigeria en Sri Lanka.”
Ook radiometers zitten er regelmatig naast, zag Bogerd. „Ze hebben vooral moeite met miezer en sneeuw boven land omdat het signaal daarvan vrij zwak is”, vertelt Bogerd. Ook regen die dicht bij de grond ontstaat, bijvoorbeeld in de bergen, blijken satellieten vaak over het hoofd te zien. „Meestal ontstaat er in hoge wolken eerst ijs dat onderweg naar beneden smelt tot regendruppels. Radiometers gebruiken het ijs-signaal om regen te herkennen. Maar bij regen die dicht bij de grond ontstaat, bijvoorbeeld door het ‘omhoogduwen’ van lucht over bergen, is er niet altijd ijs aanwezig in de lucht. Die wordt daardoor gemist.”
Overschattingen kunnen ontstaan als grote, donzige sneeuwvlokjes een beetje smelten waardoor ze een dun waterjasje krijgen. Zelfs radars denken dan dat het grote, heftige regendruppels zijn. Dat gebeurt in Nederland regelmatig, omdat we hier veel neerslag hebben die koud begint en onderweg smelt.
Sneeuwmetingen
Bogerd toont met haar onderzoek aan dat de soort neerslag belangrijk is. „Als je beter begrijpt welke soorten er zijn en wat voor signalen die opleveren, dan kunnen je daar in je neerslagalgoritmes rekening mee houden waardoor de neerslagschattingen beter worden”, vertelt ze. Deze bevindingen hebben ervoor gezorgd dat er bij de GPM-missie meer aandacht is voor lichte neerslag. Die schattingen zijn nu beter.
Bogerd blijft na haar promotie werken aan neerslagonderzoek. Een paar dagen na dit gesprek vertrekt ze naar de Verenigde Staten om een paar jaar bij NASA sneeuwmetingen met satellieten te onderzoeken. „Ik ga werken aan van alles met sneeuw”, zegt ze enthousiast. „Het is nog lastiger te meten dan regen, dus er is nog veel te onderzoeken.”
Bergbeklimmers stuiten in de zomermaanden soms op een merkwaardig fenomeen: roze sneeuwvelden. Wetenschappers van de Université Grenoble-Alpes hebben nu voor het eerst ontrafeld waardoor dit verschijnsel in de Alpen ontstaat. Een langdurige dooiperiode is de belangrijkste verklarende factor, maar ook neerslaand Saharazand speelt een rol. Ze publiceerden hun bevindingen deze week in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.
Roze sneeuw wordt veroorzaakt door algen die gedurende de zomermaanden in de toplaag van het sneeuwdek leven. Metereoloog en eerste auteur Léon Roussel licht de roze kleur toe: „De onderzochte alg, Sanguina nivaloides, produceert een roze stof als reactie op zonlicht. Net als planten gebruiken algen zonlicht voor fotosynthese, maar als er te veel licht is, kan dit ze schaden. Het roze pigment helpt bij het beperken van deze schade.” De roze sneeuw ontstaat als deze algen explosief in aantal toenemen onder gunstige omstandigheden.
Smeltwater
Om te onderzoeken wat deze algenbloei in gang zet, bekeken de wetenschappers vijf jaar satellietgegevens om te zien waar roze sneeuw precies in het gebergte voorkomt. Roussel: „Om onze methode van algenbloei-detectie te verfijnen, namen we algenmonsters uit het veld om de lichtabsorptie daarvan te vergelijken met de lichtabsorptie die we zagen op de satellietbeelden.” Met behulp van meteorologische gegevens zoals neerslag en temperatuur en weersimulaties analyseerden de onderzoekers hierna wat de verschijning van algenbloei precies aanstuurt.
Het blijkt dat een lange dooiperiode waarbij smeltwater bereikbaar is voor de algen de belangrijkste stimulans voor het fenomeen is. Smeltwater levert meer dan sneeuw voedingsstoffen die nodig zijn voor de groei van de alg. Daarnaast speelt het smeltwater mogelijk een rol in de verspreiding van de Sanguina-alg.
Autoruiten
Naast de dooiperiode, spelen bij de algenbloei ook andere factoren een rol, waarvan de aanwezigheid van Saharazand de meest opvallende is. Wind voert dat zand soms duizenden kilometers mee om het vervolgens neer te laten slaan op, bijvoorbeeld, Nederlandse autoruiten of bergflanken van de Alpen. Het Saharazand bevat voedingsstoffen zoals kalium en fosfor die, in de juiste hoeveelheid, de algengroei ten goede komen.
De onderzoekers zagen namelijk dat op plekken waar de depositie van Saharazand in een jaar heel hoog óf heel laag was geen algenbloei optrad, terwijl een gemiddelde depositie juist gepaard ging met roze sneeuw. Hoewel er maar naar een beperkt aantal jaren gekeken is, suggereert deze bevinding dat een bepaalde hoeveelheid Saharazand nodig is voor algenbloei, maar dat te veel of te weinig zand averechts werkt.
Witte sneeuw weerkaatst normaal een groot deel van de warmtestraling van de zon, maar de roze kleur van de met algen doortrokken sneeuw verlaagt deze albedo (reflectie) aanzienlijk. Hierdoor smelt de sneeuw sneller dan normaal. In sommige studies wordt aangenomen dat hoge temperaturen ervoor zorgen dat de Sanguina-alg sneller groeit, maar hiervoor vonden de onderzoekers uit Grenoble geen aanwijzingen.
Ze concluderen wel dat de algenbloei het dooiproces versnelt, maar dat gebeurt alleen in de tijd van het jaar dat dooi sowieso mogelijk is. „In onze studie verandert deze dooiperiode, de vastgestelde beperkende factor voor algenbloei in de Alpen, niet in de nabije toekomst, tot 2050. Algenbloei gaat daarom niet frequenter voorkomen dan het al doet.”
Andere delen van de wereld
Pas in de periode na 2050 kan de smeltperiode veranderen door klimaatverandering. De modellen laten zien dat stijgende temperaturen roze sneeuw dan eerder zeldzamer dan algemener zullen maken in de Alpen. Dat komt omdat de sneeuw in de dooiperiode dan veel sneller zou smelten dan de alg kan groeien.
Roze sneeuw komt ook buiten de Alpen voor, maar op andere regio’s is dit onderzoek niet van toepassing. Roussel: „Onze studie laat een glimp zien van wat de toekomst kan zijn voor algenbloei in de Alpen. Voor andere delen van de wereld kan het er heel anders uitzien.”
Parijs schudt haar veren onder de naweeën van de Olympische Spelen. Ze lijkt nog niet toe aan afscheid van de droom die begon met die magnifieke openingsceremonie aan de Seine, van Lady Gaga die ‘La vie en rose’ zong tot het slotakkoord met Céline Dion en halverwege de blote Dionysus aan het bacchanaal dat, je verzint het niet, door oververhitte christenfundi’s werd verward met het Laatste Avondmaal. Ik gedenk de turnster Simone Biles. Of ze won of niet maakte mij niet uit. Ik zag een kunstenaar die deed wat kunstenaars doen, ze veranderde de werkelijkheid voor wie haar expressie onderging.
Alsof Parijs niet aankan dat het voorbij is, hangen er aan gebouwen nog Olympische ringen en staan er in de métro nog rode kruizen door haltenamen waar allang weer wél gestopt wordt. De musea die olympisch gingen meedoen, zitten nu met het vermoeide thema ‘de sport in de kunst’. Orsay stommelt rond met de expositie ‘Sport et idéal’, modemuseum Palais Galliera zucht onder ‘La mode en mouvement’. Historisch rijkostuumpje hier, antiek tennisjurkje daar. Het schiet niet op.
Wat een verademing dat het Petit Palais de Salon des Refusés herdenkt, waarmee Manet en zijn makkers het in 1863 opnamen tegen hun uitsluiting door de gevestigde kunst. Dezelfde ruimte hangt nu van onder tot boven vol met street art. De nieuwe Monet kan ertussen zitten, zeg ik tegen mezelf, zoek hem. Maar nee. Vergeet hem! Normen zijn er niet voor kunst, ook Monet en Cézanne lieten zich niks gelegen liggen aan verwachtingen. Dat is soms onverteerbaar maar wel de kern.
Wolfgang Paalen: Nuage articulé (1937) in Centre Pompidou Foto Joyce Roodnat
Ook Musée Pompidou heeft maling aan Spelen en sport. Gelukkig, al is het maar omdat ik er in de expositie ‘Surréalisme’ een paraplu ontmoet. Hij hangt in de lucht, hij is van spons en wellicht op weg om de hemel te zemen. Dit meesterstuk is van de Weense kunstenaar Wolfgang Paalen. Die voegde in 1937 de spons-paraplu toe aan de wereld en noemde hem ‘Nuage articulé’. Wat de paraplu promoveert van plu tot wolk, een ‘gearticuleerde wolk’ nog wel.
Sponzen zijn gaten en lucht. Maar eerst waren ze levende wezens, van de zeebodem geplukt door ademloze mensen. Nu is de raison d’être van een paraplu dat hij beschermt tegen de regen. Deze paraplu zou bij regen zwaar worden, zijn vorm verliezen, neerstorten als een verdronken vod. Maar als hij niet tegen regen kan, is hij dan wel een paraplu? Doet er niet toe, hij maakt mij gelukkig. Hij is een zuivere uiting van het surrealisme, de kunstrichting die je dwingt in wat je kent een ándere werkelijkheid te herkennen. Om vervolgens verbaasd te beseffen: zó had ik er nog nooit tegenaan gekeken, maar nu kan ik niet anders meer. En ik, die bekend ben met paraplu’s sinds ik op mijn zevende blij was met een roodgeruit kinder-exemplaar, bedenk voor het eerst hoe mooi een paraplu is, in action how like an angel (Hamlet zei het).
Na elf maanden van heftige strijd met Hamas in de Gazastrook heeft Israël het strijdtoneel vrij plotseling naar Libanon verplaatst. Daar vielen de afgelopen dagen honderden doden en duizenden gewonden bij zware Israëlische bombardementen en andere acties. Vooral Hezbollah moest het ontgelden maar ook tienduizenden burgers sloegen na Israëlische waarschuwingen op de vlucht naar het noorden. Acht vragen over een groep en een land, waar stabiliteit toch al ver was te zoeken.
1Wat is Hezbollah?
Hezbollah (Arabisch voor Partij van God) is een Libanese sjiitische politieke partij en strijdgroep, die in 1982 tijdens de burgeroorlog is opgericht in reactie op de Israëlische bezetting van Zuid-Libanon. Het is een politieke partij in de zin dat Hezbollah grote delen van Libanon bestuurt: het sjiitische zuiden, de sjiitische wijken van Beiroet, en de oostelijke Bekaavallei. De beweging runt scholen, ziekenhuizen en sociale instellingen. Door de economische crisis zijn veel Libanezen hiervan afhankelijk. Hezbollah heeft ook een militaire tak, die als enige strijdgroep niet is ontwapend na de burgeroorlog (1975-1990) en sterker is dan het Libanese leger. Daarom wordt Hezbollah wel een staat binnen een staat genoemd. In veel Westerse landen staat Hezbollah op de lijst met terroristische organisaties.
2Waarom is Hezbollah opgericht?
Hezbollah is een product van de Libanese burgeroorlog, die uitbrak als gevolg van de aanwezigheid van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), die vanuit Libanon aanvallen uitvoerde op Israëlisch grondgebied. De diverse sektarische gemeenschappen in Libanon hadden verschillende standpunten over de Palestijnse aanwezigheid. In 1982 viel het Israëlische leger Zuid-Libanon binnen om de PLO te verdrijven of te verslaan. Het doel was om een bufferzone van veertig kilometer te vestigen zodat Palestijnse guerrilla’s geen mortiergranaten en raketten meer konden afschieten. Het Israëlische leger belegerde Beiroet, waardoor de PLO was gedwongen zijn hoofdkwartier te verplaatsen naar Tunesië.
Toen de PLO vertrok, ontstond er een machtsvacuüm. Daardoor ging Iran zich mengen in de situatie in Libanon. Het nieuwe fundamentalistische regime in Teheran, dat na de islamitische revolutie van 1979 aan de macht was gekomen, bracht het meest militante deel van de sjiitische milities samen om Hezbollah op te richten. Veel Libanezen dachten dat Israël hun land wilde annexeren. Dat het daar nederzettingen zou bouwen en niet meer zou vertrekken, net als op de Westelijke Jordaanoever en op de Gazastrook. Maar Hezbollah dwong Israël uiteindelijk om Zuid-Libanon te verlaten. Het was de eerste en enige keer dat Israëlische troepen onder militaire druk vertrokken uit Arabisch gebied.
Hezbollah kreeg tijdens de burgeroorlog een reputatie van een extremistische beweging dankzij de gevechten met rivaliserende sjiitische milities, en de terroristische aanslagen op buitenlandse doelen, zoals de zelfmoordaanslag in 1983 in Beiroet op kazernes met Amerikaanse en Franse troepen. Daarbij vielen meer dan driehonderd doden. Dankzij de succesvolle strijd tegen het Israëlische leger in het zuiden van Libanon groeide Hezbollah uit tot de dominante militaire macht in het land. Na de burgeroorlog werden alle milities ontwapend. Er werd echter een uitzondering gemaakt voor Hezbollah, dat zijn operaties tegen Israëlische troepen voortzette tot die zich in 2000 terugtrokken.
3Wie is Hassan Nasrallah?
Hezbollah wordt sinds 1992 geleid door secretaris-generaal Hassan Nasrallah (64). Hij werd in 1960 geboren in een sjiitische familie in de buitenwijken van Beiroet, en was een tiener toen de Libanese burgeroorlog uitbrak. Aan het begin van de oorlog sloot hij zich kortstondig aan bij de sjiitische Amal-militie. Maar hij verhuisde in 1976 naar Irak, waar hij ging studeren aan een seminarie in Najaf, een voor sjiitische moslims heilige stad. Hij werd in 1978 samen met andere Libanese studenten alweer het land uit gezet door Saddam Hussein. Na de Israëlische invasie van Libanon in 1982 sloot hij zich aan bij Hezbollah, dat zich had afgescheiden van Amal en zelf de wapens had opgenomen. Hij werd de leider van de beweging nadat zijn voorganger in 1992 werd gedood bij een Israëlische luchtaanval.
<figure aria-labelledby="figcaption-0" class="figure" data-captionposition="icon" data-description="Militanten van Hezbollah rouwden in 2004 in Beiroet om de dood van Hussein, de grondlegger van het sjiisme. ” data-figure-id=”0″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Militanten van Hezbollah rouwden in 2004 in Beiroet om de dood van Hussein, de grondlegger van het sjiisme. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/hoe-sterk-is-hezbollah-en-zeven-andere-vragen-over-de-oorlog-in-libanon-1.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/09/25161101/data122203318-1a3c28.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/hoe-sterk-is-hezbollah-en-zeven-andere-vragen-over-de-oorlog-in-libanon-12.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/hoe-sterk-is-hezbollah-en-zeven-andere-vragen-over-de-oorlog-in-libanon-10.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/hoe-sterk-is-hezbollah-en-zeven-andere-vragen-over-de-oorlog-in-libanon-11.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/hoe-sterk-is-hezbollah-en-zeven-andere-vragen-over-de-oorlog-in-libanon-12.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/09/hoe-sterk-is-hezbollah-en-zeven-andere-vragen-over-de-oorlog-in-libanon-13.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/wB0b7yGwAz77iMxrluzHlIipK2w=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/09/25161101/data122203318-1a3c28.jpg 1920w”>
<figure aria-labelledby="figcaption-1" class="figure" data-captionposition="icon" data-description="Jonge gesluierde vrouwen tonen de Koran in september 1984 in Beiroet
Foto Patrick Aventurier/Getty Images
” data-figure-id=”1″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Jonge gesluierde vrouwen tonen de Koran in september 1984 in Beiroet
Militanten van Hezbollah rouwden in 2004 in Beiroet om de dood van Hussein, de grondlegger van het sjiisme. Jonge gesluierde vrouwen tonen de Koran in september 1984 in Beiroet
Foto’s Magnum, Patrick Aventurier/Getty
Nasrallahs wereldbeeld is gevormd door zijn persoonlijke geschiedenis, zijn ervaringen tijdens de burgeroorlog, en de zege van Hezbollah op het Israëlische leger. Hij is ervan overtuigd dat waarachtig verzet een superieure militaire macht kan overwinnen. In een interview in 2006 met The Washington Post beschreef Nasrallah hoe zijn overtuigingen zijn gevormd doordat hij zag „wat er gebeurde op de Westelijke Jordaanoever, in de Gazastrook, op de hoogvlakte van Golan en in de Sinaï”, en leerde dat „we niet kunnen vertrouwen op de staten van de Arabische Liga, noch op de Verenigde Naties (…) De enige manier die we hebben, is zelf de wapens oppakken en vechten tegen de bezettingsmachten.”
Nasrallah is zelden in het openbaar gezien sinds Hezbollah in 2006 een verwoestende oorlog uitvocht met het Israëlische leger, waarbij een groot deel van Libanon in puin werd gelegd. Slechts een klein groepje hooggeplaatste Hezbollah-leden zou weten waar hij zich schuilhoudt. Hij zou sinds de oorlog in een geheime ondergrondse bunker leven. Van daaruit zou hij ook de zevenkoppige jihad-raad aansturen, de hoogste militaire autoriteit van Hezbollah. Diverse leden van die raad zijn sinds het begin van de Gaza-oorlog door Israël geliquideerd. Uit vrees dat Israël hun communicatie afluisterde, ruilde Hezbollah daarom mobiele telefoons in voor piepers. Dat bleek een slecht idee, want de piepers explodeerden vorige week op grote schaal, wat vermoedelijk het werk was van Israël.
4Welke rol speelt Hezbollah in de Libanese politiek?
Hezbollah bedrijft politiek vanuit de sjiitische politieke ideologie die is ontwikkeld door de Iraanse leider -ayatollah Khomeiny. De partij zit sinds 1992 in het Libanese parlement, en bekleedt sinds 2005 ministersposten. Om haar politieke volwassenheid te markeren, bewerkte de partij haar manifest met minder ideologische scherpslijperij en een oproep voor ‘echte democratie’ – al is de partij nooit echt democratisch geweest. Zo worden Libanese activisten die kritisch zijn op Hezbollah vermoord. Bij de verkiezingen in 2022 behaalden de partij en haar bondgenoten 62 van de 128 parlementszetels, waardoor ze hun meerderheid kwijtraakten. Een teken dat de populariteit van Hezbollah tanende is.
Puin vliegt door de lucht na een Israëlische luchtaanval op een brug in Libanon, in 2006. Foto Mohammed Zaatari/AP
Hoewel Hezbollah vaak doet alsof ze de belangen van heel Libanon verdedigt, is het iedereen steeds duidelijk geweest dat het in de eerste plaats een sjiitische organisatie is. Libanon is een etnisch en religieus verdeeld land, waarin sjiieten niet veel meer dan een kwart van de bevolking uitmaken. Andere grote groepen zoals de soennitische moslims (ongeveer even groot als de sjiieten) en de Maronitische christenen (circa een vijfde deel van de bevolking) staan vaak nog op zeer gespannen voet met Hezbollah maar ook met elkaar. Mede hierdoor is het vaak moeilijk een nieuwe regering te vormen. Al bijna twee jaar moet het land het daarom zonder president stellen en momenteel is er bovendien alleen een demissionaire regering.
Bijkomend probleem is dat Libanon economisch gezien al jaren aan de grond zit, deels door corruptie en economisch wanbeleid. De verpersoonlijking van dit euvel was de man die tot vorig jaar dertig jaar lang de Libanese centrale bank leidde, Riad Salameh, tegen wie Frankrijk en Duitsland inmiddels arrestatiebevelen hebben uitgevaardigd. Mede door een gierende inflatie verdrievoudigde de armoede in Libanon, nog niet zo lang geleden wel het Zwitserland van het Midden-Oosten genoemd, binnen tien jaar tot zo’n 44 procent van de bevolking.
5Hoe populair is Hezbollah?
Sommige Libanezen steunen Hezbollah, anderen haten de groep. Hezbollah had na de terugtrekking van Israël uit Zuid-Libanon in 2000 brede binnenlandse steun, zelfs onder soennieten, christenen, Druzen en andere religieuze groepen buiten haar natuurlijke sjiitische achterban in het zuiden van Libanon, Beiroet en de Bekaavallei. Maar die steun is al jaren aan het afkalven. Allereerst vanwege het feit dat Hezbollah de autocratische Syrische leider Bashar al-Assad hielp om een democratische opstand met bloedig geweld de kop in te drukken. Veel Libanezen zagen dit als een onrechtvaardige inmenging in een buitenlands conflict, en vreesden dat hun fragiele staat zou worden meegezogen in de maalstroom van sektarisch geweld in het naburige Syrië en Irak.
Ook de economische ineenstorting van het land wordt Hezbollah door velen aangerekend. De munt is van januari 2023 tot maart 2024 bijna 100 procent in waarde gedaald. En dan was er natuurlijk nog de verwoestende explosie in Beiroet in 2020. Veel Libanezen geven Hezbollah de schuld omdat de explosie plaatsvond op een plek waar wapens van de groep werden opgeslagen. Hezbollah ontkent dit, maar probeert tegelijkertijd op allerlei manieren een onafhankelijk onderzoek naar de explosie te dwarsbomen. Hierdoor is de populariteit van Hezbollah gedaald, ook in de gebieden die het bestuurt. Wat meespeelt is dat de beweging door de crisis ook minder geld heeft voor sociale diensten.
De ingestorte gevel van het Amerikaanse ambassadegebouw is op de achtergrond zichtbaar, verwoest door een zelfmoordaanslag, in 1983. Foto Peter Davis/Getty Images
Doordat Hezbollah uit solidariteit met Hamas na 7 oktober raketten begon af te schieten op het noorden van Israël, is de populariteit van de beweging in de Arabische wereld flink toegenomen. Maar niet noodzakelijkerwijs in Libanon zelf. Want veel Libanezen zijn moe van het schier eindeloze conflict met Israël en het autoritaire bewind van Hezbollah. En net als tijdens eerdere oorlogen heeft het overwegend sjiitische zuiden het meest te lijden onder deze nieuwe geweldsronde. Op de vlucht voor de aanhoudende Israëlische bombardementen zijn tienduizenden inwoners van het zuiden naar andere delen van Libanon uitgeweken. Maar onderdak vinden is moeilijk in het kleine, overvolle land, waar ook naar schatting ruim een miljoen Syrische vluchtelingen een bestaan proberen op te bouwen.
6Wat is de relatie van Hezbollah met Iran?
De relatie tussen Hezbollah en het eveneens sjiitische Iran is complex, en analisten verschillen van mening in hoeverre de beweging een verlengstuk is van het regime in Teheran. Maar het lijdt geen twijfel dat de banden vanaf het begin af aan zeer hecht zijn geweest. De overwinning van Hezbollah op het Israëlische leger in de jaren tachtig was voor een belangrijk deel te danken aan Iran. Daarop sloten Hezbollah en Iran een strategisch partnerschap, waarbij ze van elkaar afhankelijk zijn.
7Hoe sterk is Hezbollah militair?
Hezbollah geldt militair gezien als een van de sterkste niet-gouvernementele spelers in de wereld. Er zijn weinig andere milities in de wereld die kunnen beschikken over een vergelijkbaar arsenaal aan raketten. Voor de jongste gevechtsronde werd dat geschat op honderdtwintigduizend tot tweehonderdduizend raketten, waarvan een deel uit precisie-geleide raketten bestond, ook wel ‘slimme bommen’ genoemd. Hezbollah zelf zegt zo’n honderdduizend strijders te hebben maar deskundigen spreken eerder van zo’n dertigduizend man parate troepen en nog eens circa twintigduizend reservisten. Velen van hen hebben ervaring opgedaan tijdens de Syrische oorlog. Hoewel ze de reputatie hebben strak te zijn georganiseerd, is niet duidelijk hoe de groep er na de vernietigende klappen van Israël aan toe is. De groep heeft de laatste dagen veel hoger kader verloren, onder meer bij zijn elitekorps Radwan. Door de exploderende piepers alleen al heeft Hezbollah volgens sommige berichten vijftienhonderd man verloren. Ook heeft Israël naar eigen zeggen veel lanceerinstallaties vernietigd. Een groot deel van Hezbollahs wapens (en manschappen) ligt echter veilig in tunnels verstopt.
8Wil Hezbollah oorlog met Israël?
Veel wijst erop dat Hezbollah een groter conflict met Israël liever wil vermijden. De groep vuurde weliswaar na het uitbreken van de Gaza-oorlog uit solidariteit met Hamas en de Palestijnen raketten af op Noord-Israël, maar steeds in betrekkelijk kleine aantallen. Op die manier hoopte Hezbollah kennelijk een grotere oorlog met Israël te vermijden. Het zat daarin op één lijn met zijn grote beschermheer Iran. Ook dat land leek niet uit te zijn op een grotere oorlog, waarbij het niet alleen tegenover Israël maar ook de Verenigde Staten met hun gigantische bewapening zou kunnen komen te staan. Of er nu na de jongste Israëlische aanvalsgolven alsnog een grotere oorlog ontbrandt, is moeilijk te zeggen. Het is goed denkbaar dat Hezbollah, dat min of meer is opgericht om Israël te bestrijden, bereid is nu meer risico te nemen om zijn eer enigszins te redden.
Israëlische militairen rusten uit na een actie tegen Hezbollah-strijders in Zuid-Libanon, in 2006. Foto Uriel Sinai/Getty Images
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data122202978-bc50a1.jpg|https://images.nrc.nl/AkbvXdZTGeRII2RUzKk3Y-_QldQ=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data122202978-bc50a1.jpg|https://images.nrc.nl/A9CE-wrk9yUzlg_Gg945HoDcRi0=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data122202978-bc50a1.jpg)
