N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Spitsuur Babette en Rick Porcelijn kozen vrij radicaal voor een duurzaam leven en adviseren anderen hoe zij ook kunnen verduurzamen. „Een wereld met crashende ecosystemen, milieuvervuiling en natuurverlies is gevoeliger voor conflicten en oorlogen.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data91323535-6f74f2.jpg)
David Galjaard
Babette: „Ik weet nog precies hoe het begon. Het was zondagmiddag 12 januari 2014. Rick en ik zaten op de bank en hij vertelde over zijn onderzoek waaruit bleek dat de productie van een nieuwe auto net zoveel energie kost als vijf jaar lang autorijden. Hij vertelde ook dat veel natuurschade, zoals erosie, droogte en overstromingen, samenhangt met ontbossing voor onder andere veevoer en palmolie. Doordat ik op dat moment besefte dat mijn voedselkeuze kan leiden tot ontbossing, ben ik in die problematiek gedoken en ik ben er nooit meer mee opgehouden. Ik was designer, nu ben ik fulltime bezig met duurzaamheid en onderzoek ik hoe we een veilige toekomst kunnen creëren.”
Rick: „Dat moment heeft ons leven veranderd. Gelukkig woonden we al in een klein, goed geïsoleerd huis, maar nu hebben we ook de ketel op 60 graden afgesteld, staat de thermostaat lager en kopen we steeds minder spullen, want dat zijn de grootste vervuilers.”
Babette: „We hebben onze auto verkocht en vliegen niet meer. Laatst kreeg ik een uitnodiging om het ontwerpteam van Google toe te spreken in Californië. Heel eervol, maar toch heb ik het afgeslagen.”
Rick: „Ik vond het wel moeilijk om de auto te verkopen, anderzijds was het een opluchting: nooit meer bang zijn voor een deuk of wat er uit de apk komt. Nu doen we zoveel mogelijk met de fiets, het openbaar vervoer of de elektrische deelauto.”
Babette: „De grote stappen, zoals geen vlees eten, minder spullen kopen en niet vliegen, kosten me geen moeite. Veel lastiger vind ik dingen als kleding: dan moet je eindeloze afwegingen maken tussen materiaal, nieuw of tweedehands en de vraag of er kinderarbeid en uitbuiting bij komen kijken. Dan koop ik maar niks. Soms ga ik wel ver: dan gebruik ik bijvoorbeeld een totaal versleten T-shirt met gaten nog een poos als pyjama.”
Soort uitvinder
Babette: „Een van mijn belangrijkste inspiratiebronnen is mijn vader. Hij heeft ternauwernood een concentratiekamp overleefd en zich de rest van zijn leven ingezet voor verbinding, dialoog en een veilige wereld. Na zijn overlijden wilde ik dat stokje overnemen en dat doe ik nu met mijn streven naar een duurzame wereld. Een wereld met crashende ecosystemen, milieuvervuiling en natuurverlies is gevoeliger voor conflicten en oorlogen.”
Rick: „We hebben allebei industrieel ontwerpen gestudeerd in Delft. Ik heb een eigen studio voor duurzame inrichting en verbouwing van winkelketens. Daarnaast reken ik graag de ecologische impact door van bijvoorbeeld wit- en bruingoed, om te zien waar de verspilling zit. Het is geen hobby en ook geen werk, meer een bevlogenheid. Bovendien komt de kennis die ik hiermee opdoe vaak van pas in mijn werk. Ik denk ook graag na over vraagstukken. Zo heb ik laatst een gecombineerde tunnelbrug over het IJ bedacht. En verder leer ik Frans, superleuk!”
Babette: „Daar begon je ook mee om onze zoon te enthousiasmeren voor zijn huiswerk. Maar die vindt Frans nog steeds niet leuk, haha.”
Rick: „Toen ik fanatiek aan het trainen was voor de marathon, heb ik het ultieme trainingsschema uitgedacht. Dat is ook een soort ontwerpproces. Ik word gewoon heel enthousiast als ik dingen kan ontdekken.”
Babette: „Eigenlijk is hij een soort uitvinder.”
Rick: „Nee, dan lijkt het of ik oeverloos gekke ideeën verzin, terwijl ik het liefst bezig ben met toepasbare oplossingen.”
Babette: „Toen ik Rick net kende, lag hij eens wakker van het Palestijns-Israëlische conflict. Hij heeft toen bedacht dat er een kunstmatig eiland moet komen voor de kust van Israël waar mensen kunnen wonen.”
Rick: „Ja, een soort Flevopolder. Er wordt nu gevochten om een klein stuk land. Door dat stuk grond groter te maken, ontstaat ruimte.”
Transparante beugel
Rick: „We houden geld over nu we leven als studenten, zonder auto en vliegvakanties. Dat geeft Babette de financiële ruimte om boeken te schrijven over duurzaamheid.”
Babette: „En we hebben al bijna de hele hypotheek afgelost. Ook hebben we allebei een transparante beugel à 4.000 euro per stuk. Anderen geven dat geld in een half jaar uit aan wegenbelasting en benzine.”
Rick: „Ook onze reizen zien er anders uit nu we niet meer vliegen. Laatst zijn we voor een lezing van Babette met de trein naar Madrid geweest.”
Babette: „Als onze zoon 18 is, nemen Rick en ik een jaar vrij en gaan we een grote reis maken, op de fiets. En als we overzee willen, proberen we mee te liften op een containerschip. Maar voorlopig blijven we in Europa. Ik kan heus wel eens verlangen naar een mooie reis naar een ver land, maar dat slaat dood als ik bedenk wat ik daarmee allemaal aanricht aan vervuiling.”
Rick: „Mijn ouders zijn tachtigers en maken jaarlijks lange fiets- of wandeltochten. Ze beleven onderweg mooie avonturen, misschien wel meer dan tijdens een all-invliegreis naar Thailand.”
Babette: „Onze kinderen mogen zelf bedenken hoe ze willen leven, we laten hen vrij. Al heb ik laatst wel een stokje gestoken voor het plan van mijn dochter om per vliegtuig naar Italië te gaan. Toen heeft ze de trein genomen. Ik maak me verder niet druk over wat anderen doen en laten. Ik ben geen missionaris. Maar als mensen goed willen doen en niet weten waarmee te beginnen, kan ik wel laten zien waarmee je het meeste verschil kunt maken.”
