Oude Britse schandalen houden de redactie van The Washington Post al weken in hun greep. Begin juni vertrok hoofdredacteur Sally Buzbee plotseling, na een conflict met de nieuwe uitgever van het Amerikaanse journalistieke instituut, Will Lewis. Ze hadden ruzie over een reorganisatie die de verlieslijdende redactie zou moeten ondergaan. Maar de Engelsman Lewis had Buzbee ook onder druk gezet – zo bleek uit een onthulling van concurrent The New York Times – om niet te publiceren over zijn rol bij het afluisteren en hacken van beroemdheden in zijn vaderland. Vervolgens meldde The Guardian dat Lewis in 2021 en 2022 toenmalig premier Boris Johnson had geadviseerd diens telefoon ‘schoon te vegen’ toen aan het licht was gekomen dat er tijdens de coronapandemie gefeest werd in de ambtswoning.
Buzbee’s beoogde opvolger, de eveneens Britse Robert Winnett, bleek minstens zo diep verwikkeld te zijn geweest in journalistiek bedrog. Hij zou als verslaggever van The Sunday Times een acteur hebben ingehuurd om vertrouwelijke informatie, zoals financiële documenten en wachtwoorden, van politici en zakenlui te jatten. Vrijdag trok Winnett zich terug als kandidaat-hoofdredacteur van de Post.
De vraag is of uitgever Lewis kan aanblijven na de vertrouwensbreuk met de redactie. Voorlopig heeft hij de steun van Jeff Bezos, de oprichter van Amazon en eigenaar van de Post. In een uitgelekte memo viel Bezos hem bij. En de eigenaar benadrukte dat journalisten kunnen rekenen op „mijn volledige inzet voor het handhaven van de kwaliteit, ethiek en normen waarin we allemaal geloven”.
Waterscheiding
In de Verenigde Staten en op de redactie van de Post zelf wordt de kwestie uitgelegd als een waterscheiding tussen de journalistieke ethiek in de VS en in die in het Verenigd Koninkrijk. Beide landen kennen hun tabloids en roddelbladen: vijf jaar geleden probeerde de National Enquirer Bezos af te persen met intieme foto’s van zijn minnares. Maar dat Winnett bij The Sunday Times en Lewis bij de The Daily Telegraph bij journalistieke schandalen betrokken waren, is iets waar journalisten bij de Post van walgen. Bovendien riekt de benoeming van de ene Brit door de ander naar vriendjespolitiek.
Maar als de Britten het afleggen in Washington, betekent dat niet dat de diepere malaise van de krant voorbij is. Het aantal (digitale) lezers halveerde sinds het hoogtepunt in 2020 en de advertentie-inkomsten nemen af. De krant leed vorig jaar 77 miljoen dollar verlies (72 miljoen euro). „Jullie publiek is gehalveerd. Mensen lezen jullie dingen niet”, zei Lewis in een redactiebijeenkomst na het vertrek van Buzbee.
Toen Jeff Bezos The Washington Post in 2013 kocht, voor 250 miljoen dollar, verkeerde de krant ook in financiële problemen. Het was niet alleen Bezos, maar vooral Donald Trump, die de Post redde van de ondergang. Tijdens Trumps verkiezingscampagne en presidentschap werd de zeer op politiek gerichte krant verslonden. De redactie werd uitgebreid en ging zich meer richten op de wereld buiten Washington.
Het was niet alleen Bezos, maar vooral Donald Trump, die de Post redde van de ondergang
Bezos, de voormalig rijkste man ter wereld, was bereid te investeren in een oud medium en is niet betrokken bij de dagelijkse productie van de Post. Maar hij trok eind vorig jaar Lewis aan om de verliezen te stelpen. Hij kondigde in november meteen ontslagen aan. Een van de conflicten tussen de uitgever en de voormalig hoofdredacteur ging over het oprichten van een derde redactie, naast de nieuwsredactie en opinieredactie, die zich speciaal moet richten op jonge consumenten van sociale media. Dit zou ten koste gaan van de verslaggeving voor de krant en site zelf. „We kunnen niet op de zelfde manier verder gaan”, schreef Bezos deze week in zijn memo. „De wereld evolueert snel en we moeten als bedrijf veranderen.”
Breder publiek
Terugloop van abonnees treft alle geschreven media in de VS. Lokale bladen verdwijnen en ook grotere kranten als The Wall Street Journal en The New York Times zien een terugloop. Maar die kranten maken in tegenstelling tot de Post wel winst. De op zaken en geld gerichte Journal wist als eerste en beste digitale abonnees aan zich te binden. De Times investeerde het geld dat werd verdiend tijdens de Trump-jaren in puzzels, spelletjes, een kookrubriek en een consumentengids, waarmee ze een breder publiek trok. De Post slaagde daar niet in.
Wat de krant uit 1877 wel heeft, is een rijke geschiedenis met de Pentagon Papers, het Watergate schandaal en recente Pulitzer prijzen. En haar journalistieke integriteit. Het nieuws dat beoogd hoofdredacteur Winnett betaalde voor gestolen informatie, bracht de Post deze week zelf. Het voorpaginastuk van drieduizend woorden koste hem zijn toekomstige baan.
Lees ook
Al sinds zijn kindertijd achtervolgd door Britse roddelpers, nu slaat prins Harry terug in de rechtszaal
