Vanaf nu is het weer âfootball firstâ bij Manchester United

Posted on January 26, 2024 by admin

Maandagochtend 15 januari had Jonathan Deitch de ontmoeting waar hij al twintig jaar op hoopte: een gesprek met een van de eigenaren van Manchester United. Sinds januari 2004 zit hij bij de Manchester United Supporters Trust, het officiële supportersorgaan van de Engelse topclub, maar het kwam nooit tot een afspraak met een van de leden van de Amerikaanse zakenfamilie Glazer, die de club in handen heeft. „Zij hebben geen interesse om met ons te praten.”

Maar nu is daar Sir Jim Ratcliffe (71), de Britse miljardair en oprichter van chemieconcern Ineos. Voor een bedrag van zo’n 1,5 miljard euro bezit hij sinds eind december een kwart van de aandelen van Manchester United – de goedkeuring van de deal door de Premier League wordt voor half februari verwacht. Ratcliffe, al een leven lang United-fan, stond wel open voor een gesprek met de supportersgroep. Deitch: „Ratcliffe en zijn team doen wat de Glazers nooit hebben gedaan: praten met de fans.”

Wat Ratcliffe die maandag in een zaal van stadion Old Trafford vertelde over zijn plannen, beviel Deitch, voorzitter van de supportersorganisatie die zich altijd kritisch heeft opgesteld richting de Glazers. Ratcliffe krijgt met zijn team van Ineos – al langer actief in de sportwereld, zoals in het wielrennen, zeilen en de Formule 1 – de controle over alle voetbalactiviteiten van de club, waaronder de transfers.

Terwijl onder de Glazers commercie prioriteit leek bij United, moet onder Ineos de aandacht volledig naar de ontwikkeling van het voetbal gaan. Moderne sporttermen als een „cultuur van elite performance” kwamen voorbij in de bijeenkomsten met fans. „Dat moet alles gaan omdraaien”, hoopt Deitch (54), zelf seizoenkaarthouder. „Ze hadden het over football first. Dat is een grote verandering. Het voelt en klinkt al heel anders nu.”

Manchester United staat met de komst van Ratcliffe en Ineos voor een transformatie. De speelwijze, het transferbeleid, de scouting, de opleiding – vrijwel de hele voetbalorganisatie wordt de komende maanden doorgelicht door Ineos. Topfuncties zullen opnieuw worden ingevuld, te beginnen met Omar Berrada, de nieuwe directeur van United die overkomt van Manchester City. Ingrijpen is hoognodig, erkennen zelfs de Glazers impliciet, door zwart op wit vast te leggen dat de nieuwe minderheidsaandeelhouder de volledige zeggenschap krijgt over het voetbalbedrijf.

Rampzalig transferbeleid

De opdracht voor Ineos: Manchester United radicaal moderniseren – en daarmee terugbrengen naar de gloriedagen van weleer. Niet toevallig zat Ratcliffe vorige week duidelijk zichtbaar naast Sir Alex Ferguson op de tribune van Old Trafford, een teken dat de zakenman begrijpt waar het United-publiek naar verlangt. Onder Ferguson, die ruim een kwart eeuw hoofdtrainer was in Zuidwest-Manchester, groeide United met een herkenbaar team uit tot een van de succesvolste clubs ter wereld.

Dominant in Engeland, met dertien kampioenschappen sinds de oprichting van de Premier League in 1992. Toonaangevend in Europa, met onder meer twee Champions League-titels (1999 en 2008). En commercieel ongenaakbaar, met omzetten waarbij alleen Real Madrid en FC Barcelona in de buurt kwamen. Qua inkomsten hoort Manchester United nog steeds tot de voetbalelite (nummer 5 met een omzet van 746 miljoen euro), maar sportief is het instituut in verval sinds de laatste landstitel in 2013.

Aan de bereidheid te investeren in spelers lag het niet. Hoewel de Glazers de reputatie van strenge boekhouders hebben, haalde de club vrijwel iedere zomer voor veel geld grote namen naar Manchester. Zlatan Ibrahimovic kwam, net als Ángel di María, Paul Pogba, Memphis Depay en Cristiano Ronaldo. Het probleem: United betaalde steevast te veel voor spelers die over hun top waren of niet pasten in het team, en moest die later met groot verlies verkopen. Gevolg is dat Manchester United de voorbije tien jaar netto, dus gecorrigeerd voor transferinkomsten, een slordige 1,4 miljard euro uitgaf op de transfermarkt, zo berekende het internationale sportstudiecentrum CIES. Daarmee voert de club wereldwijd de lijst aan.

De oorzaken van dit falende transferbeleid werden onlangs uitvoerig beschreven door The Athletic. Op basis van gesprekken met een groot aantal medewerkers schreef het sportmedium een portret van een stroperige organisatie zonder duidelijke technische leiding, waarin adviezen van scouts weinig gewicht hebben, beslissingen over miljoenendeals vaak ad-hoc worden genomen en budgetten boterzacht zijn. Bij gebrek aan regie vanuit de clubleiding spelen trainers (en hun zaakwaarnemers) al dan niet noodgedwongen een flinke rol in het spelersbeleid.

Jim Ratcliffe (links) en David Brailsford (rechts) met coach Erik ten Hag op het trainingscomplex van Manchester United.

Tekenend is de transfer van de Ajax-aanvaller Antony in de zomer van 2022, toen coach Erik ten Hag net was benoemd in Manchester. United-scouts schatten zijn marktwaarde een paar maanden eerder nog op zo’n 30 miljoen euro, halverwege de zomer maakte de club kenbaar aan Ajax niet meer dan 70 miljoen voor de Braziliaan over te hebben. Een paar weken later, toen de transfermarkt bijna sloot en Ten Hag versterkingen eiste, betaalde United 95 miljoen euro voor Antony. Hij is vooralsnog een miskoop gebleken.

Het past bij een club die, in schril contrast met stadgenoot Manchester City, in een voortdurende staat van crisismanagement verkeert en nauwelijks oog heeft voor de lange termijn. Met bekende trainers die keer op keer een omslag beloven, maar binnen de kortste keren verzanden in een overlevingsstrijd. En met Amerikaanse eigenaren die United opzadelden met een schuld van ruim 1 miljard euro, maar nauwelijks investeerden in de jeugdopleiding en faciliteiten van de club.

Marginal gains

In de ogen van de supporters is Ineos de ideale partij om dit patroon te doorbreken. Volgens sportwetenschapper Simon Chadwick (Skema Business School) hangt dat voor een belangrijk deel samen met het gecultiveerde Britse imago van Jim Ratcliffe en zijn bedrijf Ineos. „Dit gaat over taking back control, een Britse zakenman die een aandeel koopt in een Britse institutie en belooft die weer groots te maken.” Het is geen toeval, zegt Chadwick, dat Ratcliffe een uitgesproken voorstander van Brexit was.

Daarbij komt dat Ineos in de sport een reputatie heeft opgebouwd als vooruitstrevend en innovatief. En dan vooral David Brailsford, de man die aan het hoofd stond van wielerploeg Ineos en zijn voorganger Team Sky, en die nu bij Manchester United aan de slag gaat. Hij werd bekend als de man van de marginal gains – het idee dat je succesvol kunt worden door alles wat invloed heeft op een prestatie steeds een heel klein beetje beter te doen. Van comfortabeler stoelen in de teambus tot anti-allergene matrassen om de slaap te bevorderen en een beter uitgekiend dieet.

Precies het strategische denken waar United in tekortschiet, zou je denken. En Brailsford kan bogen op een indrukwekkende staat van dienst. Met Chris Froome, Bradley Wiggins, Geraint Thomas en Egan Bernal domineerde de Britse ploeg jarenlang het peloton en won zeven keer de Tour de France. Ook geldt Brailsford als medeverantwoordelijk voor het olympische succes van Britse baanwielrenners als Victoria Pendleton en Chris Hoy.

Hoe indrukwekkend ook, bij de manier waarop die successen tot stand kwamen, zijn vraagtekens te zetten. Zo zocht Sky de grenzen op met het gebruik van sterke pijnstillers en de aanvraag van doktersattesten om verboden middelen te gebruiken. Afgelopen zomer werd de voormalig teamarts van de wielerploeg voor vier jaar geschorst vanwege een bestelling in 2011 van dertig zakjes testogel, dat het verboden middel testosteron bevat. Bovendien was de wielerploeg van Brailsford ook financieel jarenlang oppermachtig, wat de vraag oproept in hoeverre marginal gains het verschil hebben gemaakt.

„Sommige mensen hebben er veel geld mee verdiend en David Brailsford gebruikte het als zijn visitekaartje, maar ik heb het altijd onzin gevonden”, zei Bradley Wiggins in 2017 tegen Eurosport. Inmiddels is wielerploeg Ineos sportief overvleugeld door Visma-Lease a Bike (voorheen Jumbo-Visma), dat overigens al net zo detailgedreven is.

Misschien nog belangrijker: voetbal is geen wielrennen, en een wielerploeg is een kleine, beïnvloedbare omgeving vergeleken bij Manchester United, een organisatie met ruim elfhonderd werknemers en wereldwijd honderden miljoenen fans. Daarbij ziet sportwetenschapper Chadwick het gevaar dat op termijn verdeeldheid ontstaat tussen de twee aandeelhouders, Ratcliffe en de Glazers. „Ondanks alle positieve geluiden en hoge verwachtingen, blijft het afwachten of ze goed kunnen samenwerken”, zegt hij.

United-fan Jonathan Deitch heeft er vertrouwen in. Het feit dat er íets gaat gebeuren, is wat hem betreft al vooruitgang. De laatste keer dat er iets fundamenteel veranderde bij United was bij de overname door de Glazers in 2005, zegt hij. „Ik wil niet weer zo lang wachten. Er moet een reboot komen van hoe de club opereert.”

Na ruim twee maanden heeft Frankrijk weer een regering, maar die ligt al meteen onder vuur van links en radicaal-rechts

admin
September 21, 2024
0

Na tweeënhalve maand van politieke onduidelijkheid heeft Frankrijk weer een regering. Dat heeft de secretaris-generaal van het Élysée zaterdag bekendgemaakt, schrijft Le Monde. De regering van premier Michel Barnier bestaat voor het grootste deel uit ministers van centrumrechtse en conservatieve partijen, onder wie Antoine Armand (Financiën), Bruno Retailleau (Binnenlandse Zaken) en Jean-Noel Barrot (Buitenlandse Zaken). De enige minister van een linkse partij is Didier Migaud, een voormalig socialist die zich in 2010 terugtrok uit de politiek. Hij zal de post van minister van Justitie bekleden.

Het kostte premier Barnier, die zelf benoemd werd na wekenlange discussie tussen de partijen, vijftien dagen om de regering samen te stellen. In totaal bestaat zijn ploeg uit 39 bewindslieden. President Emmanuel Macron gaf zaterdag zijn goedkeuring aan het nieuwe team, dat maandag om 15.00 uur bij elkaar zal komen in de eerste ministerraad van deze regering in het Élysée.

Lang niet alle Fransen keken reikhalzend uit naar de presentatie van de nieuwe regering. In afwachting van de bekendmaking gingen veelal linkse demonstranten zaterdag opnieuw de straat op om hun ongenoegen kenbaar te maken. Er werd in meerdere steden geprotesteerd, van Parijs tot Marseille. De demonstranten zijn boos omdat links, dat verenigd onder de naam Nouveau Front Populaire (NFP) het grootst werd bij de verkiezingen, naast het premierschap greep en zich nu opmaakt voor een rechtse regering.

Aan de regering-Barnier de taak om zich in het sterk verdeelde Assemblée Nationale, de Franse Tweede Kamer, staande te houden tussen de drie machtsblokken: links, centrum en (radicaal-)rechts. Dat zal geen eenvoudige opgave worden. Jean-Luc Mélenchon, leider van revolutionair links, zei zaterdag nog vóór de aankondiging van de nieuwe regering al: „Barnier heeft geen toekomst”. Jordan Bardella, de partijvoorzitter van het radicaal-rechtse Rassemblement National, schreef direct na de bekendmaking op X dat de nieuwe regering „de terugkeer van het macronisme via een achterdeur signaleert”. „Wat de Fransen twee keer democratisch hebben goedgekeurd, kan niet worden teruggedraaid via betreurenswaardige apparaatspelletjes en politieke berekeningen. Het is dus een regering die geen toekomst heeft”, aldus Bardella.

Terrorisme-expert Beatrice de Graaf: ‘Meest plausibel is dat mesaanval Erasmusbrug aanslag was op snijvlak misdaad en terreur’

admin
September 21, 2024
0

Het Rotterdamse Openbaar Ministerie gaat ervan uit dat de man die donderdag een Zwitser doodde en een Nederlander zwaar verwondde met twee grote messen in het centrum van Rotterdam een terroristisch motief had. Hoewel het OM terughoudend is met het delen van informatie over de verdachte, lijkt het te gaan om de 22-jarige Ayoub M. uit Hoogland, een gemeente van Amersfoort. Hij is de afgelopen jaren meermaals veroordeeld voor ernstige geweldsdelicten, waaronder joyriden in een politieauto, inbraak bij een moskee in Soest, en urineren in een arrestantencel.

De verdachte wordt naar verwachting maandag voorgeleid aan de rechter-commissaris van de rechtbank in Den Haag. De rechtbank in Rotterdam behandelt de zaak niet omdat er onder de omstanders van de steekpartij enkele medewerkers van de rechtbank waren, meldt De Telegraaf. Op dit moment ligt de verdachte nog gewond in het ziekenhuis nadat hij met geweld werd overmeesterd door omstanders, onder wie kickboks-trainer Reniël Renato David Litecia. Getuigen zeiden tegen de politie dat de verdachte ‘Allahu akbar’ (God is groot) riep terwijl hij met de messen zwaaide.

Dit feit alleen is niet genoeg om een terroristisch motief vast te stellen. Desondanks vindt Beatrice de Graaf, terrorisme-expert en hoogleraar geschiedenis van de internationale betrekkingen aan de Universiteit Utrecht, dat het OM dit keer snel en goed gecommuniceerd heeft dat er sprake is van een terrorisme. „Goed dat het OM dat gedaan heeft vanwege maatschappelijk belang. Negentien uur na de aanslag maakte het OM dat al bekend”, zegt ze. „Er zijn ook aanslagen geweest, in Amerika of bij ons in Nederland, waarbij pas veel later bleek dat het terrorisme was. Maar nu spreekt het OM meteen van een terroristisch motief. Dat betekent dat ze sterke aanwijzingen hebben, wellicht omdat hij al in beeld was bij de politie.”

Mogelijke scenario’s

Hoewel er nog veel onduidelijk is over de dader en zijn motieven, is De Graaf bereid om hier op een geïnformeerde manier over door te denken. „Maar ik hou bij alles een slag om de arm, want we weten nog niet alles”, zegt ze nadrukkelijk. Daarom gaat ze uit van mogelijke scenario’s. Op basis van wat we nu weten over de vermoedelijke dader, Ayoub M., ziet ze een aanslag op het snijvlak van misdaad en terreur nu als het meest plausibele scenario. „Iemand met een groot strafblad, pleegt een terroristische daad”, zegt ze. „Ik noem dat een daad van radicale verlossing. Betalen voor je zonden uit het verleden door iets goed te doen, iets recht te zetten. De aanslag is dan niet alleen een poging om wraak te nemen op de westerse samenleving, maar ook een goede daad voor Allah.”

Of dit werkelijk is wat Ayoub M. motiveerde weten we niet. De politie en andere instanties kregen geen grip op hem, schreef het AD na zijn veroordeling tot vier maanden cel in 2020. Hij zwierf sinds het joyriden en de andere incidenten van adres naar adres. Zelfs zijn advocaten wisten niet waar hij uithing. Zijn profiel doet De Graaf denken aan Gökmen Tanis, de tot levenslang veroordeelde dader van de aanslag op een tram in Utrecht in 2019. „Hij had ook al een enorm strafblad voor de aanslag”, zegt De Graaf. „Hij was een combinatie van jihadistisch geradicaliseerd en verward (uit onderzoek van het Pieter Baan Centrum bleek dat hij persoonlijkheidsstoornissen had, red). Dat kan nu weer zo zijn.”

Verward met radicale denkbeelden

De Graaf heeft eerder in NRC geschreven over terroristen die gedeeltelijk verward zijn en er tegelijkertijd radicale denkbeelden op na houden. „Dat hebben we natuurlijk wel vaker gezien bij daders in Nederland, zoals Tanes”, zegt ze. „Hij was een drugsverslaafde die wanen had. Tegelijkertijd was er wel degelijk sprake van een terroristisch motief. Want wanneer ben je verward of heb je een mentale stoornis? Zelfs wanen duren niet 24 uur per dag. Dus het één sluit het ander niet uit.”

Ayoub M. kan op verschillende manieren zijn geradicaliseerd en het jihadistisch pad op zijn gegaan. Gebeurtenissen in Nederland en het buitenland kunnen daarbij een rol hebben gespeeld, zoals het verbranden van korans of de oorlog in Gaza. „De Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) verhoogde in juni het dreigingsniveau voor een terroristische aanslag nadat de groep Islamitische Staat Khorasan (of IS-K zoals de lokale afdeling in Afghanistan heet, red) een oproep had gedaan om aanslagen te plegen in het Westen”, zegt De Graaf. „De groep heeft een eigen nieuwsagentschap en magazine opgezet, en is eigenlijk in de voetsporen getreden van Islamitische Staat in Syrië. Het is nu de sterkste provincie van Islamitische Staat, die ook verantwoordelijk was voor de aanslagen in Moskou.”

Er is een scenario mogelijk, zegt De Graaf, waarin de verdachte werd geïnspireerd door IS-K. Dat was het geval de Duitse stad Solingen, waar een Syrische asielzoeker in reactie op een oproep van IS-K drie mensen doodstak en acht anderen ernstig verwondde op een festival waar de 650ste verjaardag van de stad werd gevierd. Dit heeft het Duitse migratiedebat flink opgeschud. „Maar het kan ook zijn dat de verdachte een ‘copycat’ is”, zegt De Graaf. „Dat zie je wel vaker na terroristische aanslagen. Dan voelen andere terroristen zich aangespoord om ook iets te doen. Aanslagen vinden vaak vlak na elkaar in tijd plaats, de ‘besmettelijkheid’ ervan is best wel groot. Dat zou nu ook aan hand kunnen zijn.”

Landgoedeigenaren Mieke en Agnes de Bruijn weten het zeker: ‘Men had de wolf van het begin af aan moeten afschieten’

admin
September 21, 2024
0

‘Het zit ons hoog”, zegt Mieke de Bruijn (81) aan de keukentafel in haar rustieke landhuis op landgoed De Ploeg. „Hè, Ag?” Ze kijkt naar haar buurvrouw. „Zéér hoog”, zegt Agnes de Bruijn (80). De twee vrouwen, schoonzussen, hebben deze week met afgrijzen kennis genomen van de uitspraak door de rechter dat er, voor de zoveelste keer, vrijwel geen maatregelen mogen worden genomen tegen een wolf, dit keer een dier dat een meisje omver had gelopen en een hond had doodgebeten. „Ik snap die rechters niet”, zegt Mieke de Bruijn. „Weten ze wel waarover ze praten?” Ze neemt een plakje koek. „Mijn broer was ook rechter en die zei altijd dat je als rechter de wet moet volgen maar dat je ook je gezond verstand moet gebruiken.”

De dames wonen naast elkaar, ieder op een eigen landgoed in Wenum-Wiesel, naast Kroondomein Het Loo, even buiten Apeldoorn. Ze hebben nog geen wolf op hun terreinen gehad, naar eigen zeggen dankzij het vele wild op het Kroondomein, waar „enkele roedels wolven” zitten.

De rechterlijke uitspraak is volgens de vrouwen het zoveelste bewijs dat een deel van Nederland over onvoldoende kennis beschikt van het plattelandsleven, en niet beseft wat de komst van wolven teweeg brengt. Mieke de Bruijn: „Mensen in het westen van het land, of laten we zeggen die in een grote stad wonen, zijn meestal pro-wolf. Zij begrijpen niet dat het erg is als je een wei op loopt en ziet dat jouw beesten daar verscheurd liggen. We hebben hier ook een paar pinken lopen. Dan zeggen mensen: als jullie deze dieren toch naar de slacht brengen, is het toch niet erg wat de wolf doet? Dat hoor je om de haverklap.”

Uitleg van de wolvenconsulent

Agnes de Bruijn: „Ik ken een dierenarts die moest huilen toen hij dode en mishandelde schapen in een wei had zien liggen. Ik neem het de overheid persoonlijk hoogst kwalijk dat zij dit toelaat. Men had de wolf van het begin af aan moeten afschieten.”

Agnes de Bruijn: „Mijn schapen zijn mijn kinderen.”

Mieke de Bruijn heeft op haar fraaie landgoed ongeveer dertig hectare weiland. Er lopen paarden en pony’s van andere mensen. „Wij worden geacht onze dieren te beschermen met wolfwerende rasters. Dat is veel te duur. Bovendien moeten die rasters vrij van onkruid blijven om er veel stroom op te zetten, anders schrikt de wolf niet genoeg. Dat is heel veel werk. Verder leven er in onze gebieden veel dassen, reeën, hazen en vossen. Waar moeten die blijven met al die hekken?”

Eerder heeft de familie De Bruijn overwogen rasters te plaatsen. Er was een wolvenconsulent naar het landgoed gekomen om tekst en uitleg te geven. Mieke de Bruijn: „Uiteindelijk zagen we dat niet zitten.”

Vorig jaar heeft de familie in een vergadering met ruim twintig houders van pensionpaarden dit besluit toegelicht en hun gevraagd een clausule te tekenen dat in geval van een aanval door de wolf het landgoed niet aansprakelijk kan worden gesteld. Allemaal hebben ze ingestemd. Mieke de Bruijn: „Mensen die in het buitengebied wonen, begrijpen dit.”

Er wordt gezegd dat we beter naar de dieren moeten luisteren. Maar dat doen wij al. Wij wonen tussen de dieren

Mieke de Bruijn
boerin

Agnes de Bruijn woont op haar eigen, kleinere landgoed, de Goudvink. Ze heeft vijf schapen. „Ik haal elke avond mijn schapen naar huis. En elke nacht sta ik op en laat mijn zes hondjes even buiten en laat hen flink blaffen. Want voor de wolf zijn schapen eenhapscrackers.”

Mieke en Agnes wonen naast elkaar, ieder op een eigen landgoed in Wenum-Wiesel, naast Kroondomein Het Loo, even buiten Apeldoorn.

Mieke de Bruijn: „De wolven gaan eerst jouw schapen pakken. Daarna komen ze bij mijn pony’s.” Agnes de Bruijn: „Ik kan schapenhouders mijn weilanden niet aanbieden. Vanwege de wolf. Dat is toch schandalig? Mensen zeggen dat je dan maar geen schapen moet nemen. Terwijl het schattige dieren zijn. Het zijn mijn kinderen. Dat wordt je door de wolf afgenomen.”

‘Rancune jegens jagers’

Mieke de Bruijn woont al zestig jaar op boerderij De Ploeg in Wenum-Wiesel, naast Kroondomein Het Loo. Ze heeft drie kinderen. Gezamenlijk en gesteund door enkele medewerkers en vrijwilligers houden ze het landgoed draaiende. Ze was getrouwd met de broer van Agnes. Samen hadden ze een boerderij met melkvee. Haar man Frans is vier jaar geleden overleden.

Wat de vrouwen hoog zit, is dat er door de politiek en door de stedelingen, vooral in het westen van het land, niet naar hen wordt geluisterd. Agnes de Bruijn: „Ik ken iemand bij de televisie. Die zegt: kom maar niet naar een praatprogramma, want zodra je iets zegt tegen de wolf, word je afgekapt. De omroep is pro-wolf. Je wordt geboycot.”

Mieke de Bruijn: „Waar iedereen in het westen ook op tegen is, is de jacht. Rancune tegen jagers. Faunabeheer is volgens veel mensen niets anders dan een dekmantel om voor de lol beesten af te knallen. Mensen weten niet waar ze over praten. Jagers hebben een passie, zeker. Niet om er op los te knallen maar om het evenwicht in de natuur te bewaren. Er wordt tegenwoordig vaak gesteld dat wij mensen niet boven de dieren staan. Dat is misschien zo. Er wordt gezegd dat we beter naar de dieren moeten luisteren en kijken. Maar dat doen wij al. Wij wonen tussen de dieren. Wij staan wel naast de dieren. En we willen dat dieren het goed hebben. Dus als er te veel van een bepaalde soort komen, moeten die aantallen worden beperkt. Anders komt er honger, dan komen er ziektes.”

Zal ik u eens iets vertellen? Een wolf is slecht voor de natuur

Agnes de Bruijn
schapenhoudster

Tegenwerpingen

Het land van Mieke de Bruijn telt, naast ongeveer vijftien percelen weiland, een minicamping en een logeerkamer, paardenpensions, een zaal die je kunt huren en een voormalige gerestaureerde melkveestal. Plus twee geiten en een Duitse herder, Senna. Op het kleinere landgoed van Agnes de Bruijn, doorsneden door een beek, lopen zes hondjes en grazen vijf schapen in de weilanden.

De verslaggever werpt bij het relaas van de vrouwen tegen dat volgens deskundigen de natuur is gebaat bij de aanwezigheid van de wolf. Agnes de Bruijn: „Ach, zal ik u eens iets vertellen? Een wolf is slecht voor de natuur. Grazers zoals herten, reeën, moeflons en schapen zorgen dat er in dit gebied niet overal dennetjes opkomen. Die eten ze op. Als de wolf deze grazers verjaagt, staan hier alleen nog maar dennen. En geen mooi gras met vlindersoorten, vliegen en wormen.”

Nog een tegenwerping: dat de wolf nu eenmaal Europees beschermd is. Mieke de Bruijn riposteert dat Europa niet overal hetzelfde is. „Over de wolf wordt altijd gezegd dat er weinig confrontaties met het dier zijn omdat het een heel schuw dier is. Maar in Nederland bestaat geen onderzoek naar wat er gebeurt met een wolf in zo’n dichtbevolkt land als Nederland. Die wordt na een paar jaar minder schuw.”

Agnes de Bruijn: „Een wolf heeft een hert per week nodig. Als hier het wild op is, pakken ze misschien een kind. Over twee jaar zul je zien dat het uit de hand loopt. En dan kan de overheid zich de ogen uit de kop schamen.”

Laatste tegenwerping: wolvendeskundigen beweren steevast dat veehouders hun dieren beter moeten beschermen en dat rasters heus wel helpen. Mieke de Bruijn: „Ik zou zeggen: laat deze wolvenmensen dan maar eens komen kijken en zeggen hoe wij dat zouden moeten doen.”

Agnes de Bruijn: „Zou u een hekwerk van twee meter om uw terrein willen?”

Mieke de Bruijn: „Het is geen gezicht. Het enige waar ik eventueel over zou willen nadenken, is een verplaatsbaar hek, om steeds een ander perceel. Zodat er voldoende ruimte overblijft voor de rest van het wild. Maar ja, als een wolf wil, kan hij er overheen, of onderdoor.”

Agnes de Bruijn: „Een wolf springt makkelijk over een hek van twee meter hoog.”

Mieke de Bruijn houdt haar vlakke hand boven de keukenvloer en vertelt dat ze ooit een Ierse terriër had. „Die nam een aanloop, klom tegen een hoog hek en kwam er overheen. En ik maar zien dat ik hem terug kreeg.”

Bij het afscheid wil Mieke de Bruijn nog kwijt dat als er binnenkort een wolf op het landgoed verschijnt, zij de pony’s uit de wei zal moeten weghalen en op stal zetten. „Dan kan ik mijn bedrijf wel opdoeken.”