In de spectaculairste editie van Milaan-Sanremo in decennia deed Mathieu van der Poel zaterdag iets wat niet veel wielrenners gegund is: winnen van Tadej Pogacar. Op de finish in San Remo verwees hij de beste renner van de wereld in een sprint naar de derde plek, na een onverwacht lange en meeslepende finale. De Italiaan Filippo Ganna werd tweede.
Van der Poel (30) won Milaan-Sanremo al eens eerder, in 2023. Ook toen klopte hij Pogacar. Die staat na vijf deelnames nog altijd op nul zeges in ‘La Primavera’, traditioneel de eerste grote klassieker van het wielerseizoen. Het was de eerste eendagskoers in een jaar waar hij aan de start verscheen en niet won.
Ook dit jaar had Pogacar (26) weer nadrukkelijk zijn zinnen gezet op Milaan-Sanremo. Die wedstrijd begint onderhand een obsessie te worden voor hem. Hij maakt er geen geheim van dat hij álle belangrijke wielerwedstrijden – grote rondes én eendagskoersen – ten minste eenmaal in zijn carrière wil winnen.
Vroege aanval onmogelijk
‘La Primavera’ is voor Pogacar „het moeilijkste wielermonument om te winnen”, zo zei diens teammanager José ‘Matxin’ Fernandez vorig jaar tegen NRC. De koers is extreem lang – dit jaar 289 kilometer – en voor 90 procent vlak. Dat betekent dat een vroege aanval, de specialiteit van Pogacar, praktisch onmogelijk is: Milaan-Sanremo wordt traditioneel beslist op de laatste klim, de Poggio, of in de straten van San Remo. Renners zoals Van der Poel afschudden, die een sterkere sprint in de benen hebben, is praktisch onmogelijk.
Van der Poel was zó sterk vandaag. Maar volgend jaar ben ik terug voor méér
Toch is dat wat Pogacar dit jaar probeerde. De eerste uren van de koers reden de renners door wind en regen, maar eenmaal aan de Ligurische kust brak de zon door. Op de Cipressa, de voorlaatste beklimming op 25 kilometer van de finish, trok Pogacar ten aanval. Alleen van Van der Poel en de Italiaanse tijdrijder Filippo Ganna konden volgen. De kopgroep hield stand tot in San Remo – uniek en ongekend voor deze koers, die doorgaans beslist wordt in het laatste kwartier en decennia geleden voor het laatst een beslissende demarrage kende op de Cipressa.
Vanaf de voet van de laatste klim, de Poggio, lanceerde Pogacar de ene aanval na de andere. Het lukte hem niet om Van der Poel te lossen. Ganna moest er wel af, maar die vond – dankzij een razendsnelle afdaling – in de laatste kilometer toch weer in aansluiting bij de twee koplopers.
Juiste tactiek
Op de Via Roma in San Remo moest een sprint de beslissing brengen. Van der Poel ging op tweehonderd meter van de finish aan. Ganna moest een gaatje laten vallen, Pogacar volgde in diens wiel. Ze kwamen er niet meer bij – op de finish kon Van der Poel zijn handen juichend de lucht in steken. „Ik wist dat dit de juiste tactiek was”, zo zei hij na afloop voor de camera van Eurosport.
Voor Van der Poel was dit de zevende zege in een van de ‘monumenten’, de vijf belangrijkste klassiekers van de wielerkalender. Pogacar – ook zeven monumenten op zijn naam tot nu toe – moest terug naar zijn huis in Monaco zonder zege. Zijn ploegleider Mauro Gianetti zei na afloop dat zijn kopman „op waarde” geklopt was door Van der Poel.
Pogacars obsessie met Milaan-Sanremo zal op z’n minst nog een jaar langer moeten duren. „Van der Poel was zó sterk vandaag”, zei hij na afloop. „Ik moet genoegen nemen met plek drie. Maar volgend jaar ben ik terug voor méér.”
