Natúúrlijk ging Femke Bol dit niet uit handen geven. In de finale van de 4×400 meter voor vrouwen bleef het zondagavond lang spannend, toen Bol en de Britse slotloopster naast elkaar de laatste bocht indoken. Maar toen zette Bol, indoor de snelste vrouw op de 400 meter ooit, aan en werd het gat met elke pas groter. Op de streep was het verschil ruim een halve seconde – en het gejuich oorverdovend.
Voor het oog van koning Willem-Alexander pakte de Nederlandse equipe zondag op de slotdag van de EK indoor atletiek in Omnisport in Apeldoorn de een na de andere Europese titel. De sfeer, begeleid door de muziek van Snollebollekes, was de hele dag ronduit feestelijk, maar het luidst werd er toch gejoeld toen Bol in haar eentje op de finish afstormde.
Na afloop sprong Bol van links naar rechts, ze sloeg het stokje uit blijdschap in de lucht. „Ik had niet willen missen om hier zo te staan met de vrouwenploeg, met de mix [gemengde aflossingsploeg]”, zei ze, kijkend naar de rest van het team. „Met al dat publiek krijg je toch een boost, dat geeft zoveel energie. Dit is echt geweldig.”
Twee races, twee keer goud, en het indoorseizoen voor Bol zit er alweer op. Het gezicht van de Nederlandse atletiek liep dit toernooi in eigen land twee estafettes maar geen 400 meter, de afstand waarop ze wereldkampioen en wereldrecordhoudster is. Bij haar afwezigheid werd Lieke Klaver Europees kampioen. Ook de wereldkampioenschappen in China over twee weken slaat Bol over.
Het is een beslissing die de 25-jarige Bol vorig jaar voor zichzelf al nam, vlak na de Olympische Spelen in Parijs. Normaliter laat ze het afhangen van haar vorm in het voorseizoen: is die goed, dan doet ze mee aan het indoorcircuit; en dat was de afgelopen jaren telkens het geval.
Achtbaan
Ook dit jaar zat het goed met haar vorm, vertelde Bol twee weken geleden. Maar er speelde dit keer wat anders mee: „Ik heb eigenlijk sinds de Olympische Spelen van Tokio [in 2021] niet echt een moment rust gehad”, zei Bol. Telkens ging ze van wedstrijd naar wedstrijd, indoor en outdoor, telkens werden de resultaten mooier, als een „achtbaan die voornamelijk omhoog gaat”.
Heel erg leuk, zei Bol, maar niet alleen maar mooi. „Als ik dacht dat er niet meer op me af kon komen, dan gebeurde dat wel. Dan werd ik dubbel wereldkampioen, dan kwam er weer meer op me af. Dan pakte ik het wereldrecord, nog meer.”
Al die aandacht en verwachtingen kosten Bol energie. Ze is zó competitief dat ze haar voorbereidingen voor wedstrijd niet half kan doen, zei haar coach Laurent Meuwly. „Ze doet niet mee voor de lol, dan wil ze presteren.” Volgens hem had Bol mentale rust nodig om straks weer op haar topniveau te komen en nog beter te worden.
Het plezier in haar sport was het afgelopen jaar wat minder, gaf Bol toe. „Niet dat ik geen plezier had, maar ik legde mezelf zoveel druk dat het bij trainingen af en toe minder was dan ik wilde.” Dat heeft allemaal met haar perfectionisme te maken, dat richting wedstrijden altijd de kop opsteekt. „Nu was die stress er een stuk minder, omdat er geen wedstrijd aan kwam.”
Bol is op een punt in haar carrière aanbeland dat ze het zich kan veroorloven. Ze is inmiddels olympisch kampioen, meervoudig wereld- en Europees kampioen en wereldrecordhouder. „Elke medaille die je eigenlijk kan willen, heb ik intussen. Het is goed om daar met wat tijd en afstand naar te kunnen kijken. Ik wil het kunnen waarderen, want het is heel bijzonder wat ik meemaak.”
Experimenteren
Dit post-olympisch jaar bood Bol een kans haar seizoen anders in te delen. „Ik heb zo vaak ervoor gekozen om een wedstrijd toch wel te lopen. Dus nu ga ik een keer ‘nee’ zeggen en kijken of ik er spijt van krijg.” Dat de WK atletiek in Tokio dit jaar pas half september in plaats van begin augustus plaatsvinden, is een extra reden; de weg naar haar absolute piek dit seizoen is nog lang.
Dankzij haar besluit kon Bol meer trainen dan in andere jaren, en „harder dan ooit”, zei ze. Terwijl de rest van de trainingsgroep onder coach Meuwly zich ging toeleggen op deze EK, bleef Bol werken aan haar uithoudingsvermogen en snelheid. Ze heeft meer op de horden kunnen trainen dan in voorgaande seizoenen, en is samen met Meuwly met haar stappenritme tussen de horden aan het experimenteren.
Het doel blijft de komende jaren op de 400 meter horden de beste te zijn en olympisch kampioen te worden. Dit jaar wil Bol echter zo min aan de Olympische Spelen denken. „Even is de druk eraf.”
Maar een Europees toernooi in eigen land kon ze niet overslaan, zei Bol. „Wie wil er nou niet op een thuistoernooi lopen?” De laatste keer dat een atletiektoernooi in Nederland werd georganiseerd, de EK in Amsterdam in 2016, was Bol vrijwilliger en scande ze toegangskaartjes. „Ik denk niet dat ze had meegedaan als dit toernooi niet in Nederland was geweest”, zei haar coach Meuwly.
De estafettenummers boden Bol een compromis: wel in actie kon komen in teamverband zonder voor zichzelf de stress op te hoeven zoeken. Twijfel over haar vorm had ze vooraf niet, ook al had ze niet specifiek naar dit toernooi toegewerkt. „Ik ga er wel vanuit dat ik het stokje goed kan thuisbrengen.”
Dat gebeurde – en ook zonder topvorm maakte Bol het verschil. Eerst donderdag op de 4×400 meter gemengde estafette, waar Bol in de finale als slotloopster het stokje in derde positie kreeg overhandigd, en toen begon aan een haar typerende inhaalrace.
Zondag leidden de Nederlandse vrouwen van start tot finish. Bol hoefde het alleen maar af te maken, en deed dat overtuigend.
Wanneer Bol weer te bewonderen zal zijn tijdens een atletiekwedstrijd weet ze zelf nog niet. Uitkomen op de 4×400 meter tijdens de WK estafette in China in mei is een optie. Voor de 400 meter horden denkt Bol aan medio juni. „Ik denk dat ik uiteindelijk wel veel races ga lopen. Maar het is niet zo dat ik vroeger in de buitenlucht ga starten omdat ik nu geen wedstrijden loop. Uiteindelijk moet ik eind september pieken.”
Lees ook
Vijf keer goud voor Nederland op slotdag EK indoor atletiek, diskwalificatie estafettevrouwen teruggedraaid
