Trump, Oekraïne, kwakkelende economie: de EU moet flink aan de bak

Er is onrust aan de grenzen, een buitenlandse mogendheid aast op het innemen van de strategische buitengebieden en de leider ligt ziek in bed, ver van de hoofdstad. Een Romeinse of middeleeuwse dynastie op instorten? Nee, het is het lot van de Europese Unie begin 2025.

Europese politici en regeringsleiders hebben geen tijd te verliezen. Als de eerste tekenen van het nieuwe jaar iets duidelijk maken, is het dat de buitenwereld niet op hen wacht als ze zich verdoen in vergaderingen en onenigheid.

Met het aantreden van Donald Trump als president van de Verenigde Staten groeit de onzekerheid van Europa, al was het maar omdat Trump de forse Amerikaanse militaire steun aan Oekraïne op losse schroeven heeft gezet. Daar kwam afgelopen week nog eens Trumps suggestie bij om Groenland, dat onder Deens gezag valt, in te lijven „voor de nationale veiligheid”. Europese politici reageerden verbolgen.

In Brussel schrijft men Trumps dreigementen toe aan ‘onderhandelingstactiek’. Toch wil de Europese Commissie, het dagelijks bestuur van de EU, goed voorbereid uit de startblokken komen. Het helpt niet dat Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, die het afgelopen jaar als hoogste EU-baas steeds meer beslissingsmacht naar zich toe trok, in Duitsland herstelt van een zware longontsteking. Ze gaat volgens haar woordvoerder eind deze week weer aan de slag en wordt tot dan vervangen door de Spaanse Eurocommissaris Teresa Ribera.

De sfeer in Brussel in Von der Leyens afwezigheid is afwachtend, zo schetst een diplomaat. Stilte voor de storm, want vanuit commissie-Von der Leyen-II worden rap stapels nieuwe plannen verwacht. Met welke uitdagingen gaat Europa het komende jaar aan de slag?

1Balanceren tussen klimaat en economie

Klimaatbeleid was de afgelopen vijf jaar het speerpunt van commissie-Von der Leyen I. Maar het verzet tegen ‘groene regels’ zwol aan. Een wet om minder bestrijdingsmiddelen te gebruiken werd door de Commissie al ingetrokken, een grote antiboskapwet is onlangs met een jaar uitgesteld.

Illustratie Leonieke Fontijn

Dit jaar volgen nieuwe strijdperken. Zo is als onderdeel van de Green Deal afgesproken dat vanaf 2035 geen nieuwe benzineauto’s meer verkocht worden in de EU. Autobouwers kunnen dit jaar al boetes krijgen als ze hun uitstootdoelen niet halen. Een deel van de autosector en de regeringen, gesteund door centrumrechtse Europarlementariërs, wil uitstel van deze boetes, nu de verkoop van elektrische auto’s in Europa minder hard groeit dan gehoopt.

Binnen twee maanden wil de Commissie daarnaast met een ‘Clean Industrial Deal’ komen, om ‘onmisbare, maar vervuilende bedrijven’ te helpen hun klimaatdoelen te halen. De balanceeract tussen klimaat en economie wordt een van de hoofdtaken van Eurocommissaris Wopke Hoekstra.

2Europa moet weer concurrerend worden

Illustratie Leonieke Fontijn

Verliest de EU de economische slag van de VS en China? De angst zit er bij de Brusselse beleidsmakers goed in. De groei van veel Europese economieën viel, afgezet tegen de VS, de afgelopen jaren tegen. De Amerikaanse economie profiteerde van een snellere bevolkingsgroei en stevige overheidsinvesteringen tijdens en na de pandemie.

De bedrijfslobby in Brussel ziet in de groeiende kloof tussen de VS en de EU het bewijs dat Europese ondernemingen te veel regeldruk ervaren. Groene en sociale wetten, zoals de aanpak van misstanden in de productieketens van Europese bedrijven wereldwijd (denk aan kinderarbeid) tarten bedrijven, net als de beteugeling van de data-macht van techreuzen.

Von der Leyen wil de verplichtingen voor bedrijven om over uiteenlopende delen van hun productieproces te rapporteren dit jaar samenvoegen in één wet, een zogeheten ‘omnibuswet’. Linkse oppositiepartijen in het Europees Parlement vrezen dat de regels hun scherpte verliezen.

Een andere strijd woedt rond de vorming van ‘Europese kampioenen’. Met een kritisch rapport van topeconoom en oud-premier Mario Draghi in de hand willen de sterke EU-landen door fusies meer groeiruimte geven aan grote bedrijven. Kleinere landen en bedrijven zijn bang het in de interne markt te verliezen.

3De zoektocht naar geld

Illustratie Leonieke Fontijn

Een klassieke Europese discussie: het geld. Deze zomer doet de Commissie een eerste begrotingsvoorstel voor 2028-35. Iedereen staat daarbij graag vooraan. Reken dus, ook omwille de omvang, op jaren discussie voor het definitieve besluit.

Dat geldt voor deze begroting in het bijzonder: Commissievoorzitter Von der Leyen wil de traditionele geldposten voor arme regio’s en de landbouwsubsidies, samen goed voor tweederde van het budget, afschaffen. Geïnspireerd op de werkwijze van het coronaherstelfonds, wil de Commissie afspraken maken met de Europese hoofdsteden. Met geld als ruilmiddel voor hervormingen.

Controversiëler is het debat over het gezamenlijk aangaan van leningen om Europese uitgaven te bekostigen. Nederland is hier van oudsher fel op tegen (bang de rekening te moeten ophoesten voor armere landen), maar staat steeds meer alleen. Zelfs de Deense premier Mette Frederiksen, lange tijd een ‘zuinige’ partner, pleitte in haar nieuwjaarstoespraak voor dit soort EU-leningen. Het eigen belang is immers groter dan voorheen, nu Europese defensie, energie en industrie extra investeringen vragen. Ook een andere van oudsher fervente tegenstander, Finland, is inmiddels om. Premier Petteri Orpo zei zaterdag voorstander te zijn van gezamenlijk lenen voor defensie-uitgaven.

4Blijven praten over migratie

Illustratie Leonieke Fontijn

Het was een van de heetste dossiers op het bureau van de vorige Commissie: migratie. Met oplopende migratieaantallen in de afgelopen jaren, met name in de periode 2020-2023, en uitpuilende opvangcentra, verhardde in veel Europese landen de migratieretoriek.

Politieke leiders maakten van migratie hun speerpunt in verkiezingstijd. Met succes. Zie de winst van de Italiaanse Giorgia Meloni (2022), PVV-leider Geert Wilders (2023) en de radicaal-rechtse Oostenrijker Herbert Kickl (2024). Het debat verhardde ook in Brussel, wat uitmondde in (omstreden) migratiedeals, zoals die met Tunesië, en in april 2024 na veel debat tot het migratie- en asielpact. Brussel, unaniem: Europese buitengrenzen moeten beter worden beschermd.

Hoewel met het pact een flinke horde is genomen – en er concreet weinig meer uit te onderhandelen valt, zo stelde een diplomaat – zal Brussel doorpraten over een nieuwe ‘terugkeer’-richtlijn. Al is het maar om de gemoederen bij het electoraat te sussen. Uitzettingen staan op gespannen voet met mensenrechten en de verplichtingen van lidstaten. De regering-Meloni zette het ‘Albanië-model’ op, waarbij migranten die aankomen in Italië sneller moeten worden uitgezet via het niet-EU-land. Maar de Albanese terugkeerhubs zijn controversieel en tot nu toe weinig effectief gebleken.

5Handelsdeals en boze boeren

Illustratie Leonieke Fontijn

Naast drukte aan de buitengrens, was het ook druk op de Europese binnenwegen met toeterende tractoren. Nu Von der Leyen en haar adviseurs het landbouwbudget willen gebruiken om het industriële concurrentievermogen van Europa te herstellen, zien boeren nog altijd reden om te claxonneren.

Het gemeenschappelijk landbouwbeleid beslaat ruim een derde van het EU-budget. Twintig miljoen Europese boeren willen dat niet opgeven. De wortel aan de stok van Christophe Hansen, de nieuwe Eurocommissaris voor Landbouw? Een versoepeling van de milieuregels.

Er is nog meer reden tot boosheid. Zie de handtekening die Von der Leyen begin december in het Uruguayaanse Montevideo zette onder een historisch handelsakkoord met de Mercosur-landen. De deal: vrijhandel tussen de EU en Argentinië, Brazilië, Paraguay en Uruguay. In 2023 bedroeg de export van de EU naar deze landen 56 miljard euro. Het akkoord zou zo’n vier miljard euro aan exportheffingen besparen.

Agrariërs, vooral in Frankrijk en Polen, zijn bang te worden weggeconcurreerd door Zuid-Amerikaanse boeren. Von der Leyen kan haar borst natmaken: om het akkoord formeel te bekrachtigen heeft ze de goedkeuring van de EU-lidstaten nog nodig. Het zou zomaar weer eens druk op de Europese wegen kunnen worden.

6Wie beschermt Europa?

Illustratie Leonieke Fontijn

Hoe alleen staat Europa er straks voor? Dat is de grote vraag met het heraantreden van Donald Trump als president van de VS. De miljardensteun van de VS aan de Oekraïne is onder Trump veel minder zeker: hij dreigde al eens met intrekking. Ook speelt hij met de Amerikaanse loyaliteit aan de NAVO.

Een van zijn laatste stellingen: NAVO-leden moeten 5 procent van hun bruto binnenlands product (bbp) aan defensie uitgeven. Voor de meeste Europese lidstaten is dat op eigen kracht onmogelijk op korte termijn. Denk aan België, dat 1,3 procent aan defensie uitgeeft. Luxemburg, Slovenië en Spanje scoren nog lager. Veel EU-landen halen net de 2 procent norm, waaronder Nederland.

Polen loopt voorop met ruim 4 procent. Onder het zojuist begonnen voorzitterschap van Polen bij de Raad van de Europese Unie, is het dus aan die andere Donald – premier Donald Tusk – om ‘veiligheid’ de komende maanden in Brussel te agenderen.

Maar waar komt die veiligheid vandaan? ‘Made in Europe’ heeft de voorkeur, maar Washington smeedt andere plannen. Daarnaast is het militair-industriële apparaat van de EU nog niet sterk genoeg. Von der Leyen beraamde 500 miljard euro aan benodigde investeringen. Het moge duidelijk zijn: Europa moet de kapitaalmarkt op, de druk vanuit de VS zal mede bepalen hoe snel iedereen aan boord is.

7Streven naar een sterker blok

Illustratie Leonieke Fontijn

Het uitbreidingsstreven van de EU is sinds februari 2022 in een versnelling terecht gekomen na de Russische inval in Oekraïne. Europa gaf Kyiv direct een warm onthaal, met de ambitie van een lidmaatschap. Dat gold ook voor Moldavië. En dan zijn er nog de al langer lopende aanvragen van zes Balkanlanden, waarbij Montenegro voorop loopt.

Een groter geopolitiek blok lonkt, een grotere interne markt en demografische voordelen idem. Maar de staat van de rechtsstaat en democratie is niet overal even goed. Corruptie en georganiseerde misdaad moeten worden aangepakt, onafhankelijke rechtspraak en mediavrijheid gewaarborgd.

In de EU-Westelijke Balkan-top half december, werd geconcludeerd dat de EU de Balkanlanden al tijdens het uitbreidingsproces dichter bij wil brengen. Maar, waarschuwt Brussel, dat proces is ‘omkeerbaar’.

In Brussel anno 2025 is de nood aan een sterk blok op alle fronten voelbaar. Die urgentie is bijna tastbaar bij de verheviging van de strijd tegen de Big Tech en Elon Musk. Hoog tijd voor Von der Leyen om weer op te staan.