‘Ik leef uitspraken van de rechtbanken altijd na. En dan ga ik in beroep”, zei president Donald Trump medio februari in het Oval Office nadat de eerste rechters het beleid van zijn regering blokkeerden. Een maand later klinkt hij heel anders. De „radicaal linkse, krankzinnige rechter, een problematische onruststoker die helaas werd aangesteld door Barack Hussein Obama, (…) moet, net als veel corrupte rechters voor wie ik gedwongen moet verschijnen, worden afgezet”, plaatste Trump dinsdag op sociale media.
Zijn doelwit is de Washingtonse rechter James Boasberg (voorgedragen door de Republikeinse president Bush jr., bevorderd onder diens Democratische opvolger Obama) die de regering-Trump heeft verordonneerd uitzettingsvluchten naar El Salvador te staken. De rechter blokkeerde een poging om vermeende bendeleden uit Venezuela te deporteren met beroep op een wet uit 1798 die een president in oorlogstijd extra macht geeft.
Boasberg stelde vast dat er geen oorlog met of invasie uit Venezuela gaande is, onduidelijk is of de mannen criminelen zijn en hoe zij in El Salvador behandeld zouden worden. Uitvoer van de rechterlijke uitspraak werd door de regering doelbewust getraineerd: 238 Venezolanen belandden toch in El Salvador, waar ze zonder proces gevangen zijn gezet. Het arme Midden-Amerikaanse land krijgt daar 6 miljoen dollar voor.
De confrontatie met deze rechter vormt een nieuwe escalatie in Trumps kruistocht – als president, zakenman en privépersoon – tegen de rechterlijke macht. Hij regeert per decreet, nu het door Republikeinen gecontroleerde Congres volledig meebuigt met zijn wensen en grillen. Hij probeert de presidentiële macht zo ver mogelijk op te rekken. Door maatschappelijke organisaties aangespannen rechtszaken lijken de enige manier om Trumps onwettelijke beleid te vertragen, verzwakken of blokkeren.
In de eerste twee maanden van zijn presidentschap zijn tot nu toe 129 rechtszaken aangespannen. De zaken waarin al (tussen)uitspraken zijn gedaan, verliepen in ruime meerderheid in zijn nadeel. Van het afschaffen van het geboorterecht op staatsburgerschap en de ontmanteling van hulpagentschap USAID tot het rechteloos verklaren van transpersonen en immigranten: Trump vindt steeds rechters op zijn pad. En laat het daar niet bij zitten. Mogelijk met een constitutionele crisis tot gevolg. Of zelfs als doel.
Lees ook
Als een Amerikaanse Caesar koerst Trump af op een constitutionele crisis
Zeldzame kritiek
Trumps misbruik van een archaïsche oorlogswet, de bewust trage gehoorzaamheid aan de rechter, het pronken daarmee en de oproep tot impeachment van Boasberg leidden tot uitzonderlijke bemoeienis van de hoogste rechter van de Verenigde Staten. Opperrechter John Roberts, de voorzitter van het Hooggerechtshof, deed dinsdag een verklaring uitgaan. „Al meer dan twee eeuwen is vastgesteld dat afzetting geen gepaste reactie is bij onenigheid over een rechterlijke beslissing”, schreef hij. „Daarvoor bestaat het normale proces van hoger beroep.”
Het is Roberts’ rechtscollege dat uiteindelijk zal bepalen of veel van Trumps decreten rechtsgeldig zijn. Alleen zijn in meerderheid (zes tegen drie) conservatieve Hooggerechtshof kan de rechtsstaat bestendig beschermen. Ondanks Roberts’ zeldzame kritiek op de president is niet zeker dat het Hof dat wil. Midden in de presidentscampagne vorig jaar schonk het Trump verregaande immuniteit voor strafvervolging.
Bovendien is de rechterlijke macht altijd reactief: voordat een federale rechter, laat staan het Hooggerechtshof, zich over een presidentieel decreet buigt, is een deel van de schade al onherstelbaar. De Venezolanen komen niet terug naar de VS, stilgezette hulp van USAID kan niet helemaal in ere hersteld.
Terug in het Witte Huis presenteert Trump zijn strijd met de rechterlijke macht als een democratisch in plaats van rechtsstatelijk conflict. Federale rechters worden benoemd via de (gekozen) Senaat, Trump is direct verkozen door tientallen miljoenen Amerikanen. Hij probeert die kiezers te overtuigen dat hij daarom een mandaat zou hebben om boven de wet te staan. „Hij die zijn land redt breekt geen wet”, postte hij daags nadat hij had gezegd zich naar rechterlijke uitspraken te confirmeren. L’État, c’est moi.
Trump probeert zijn kiezers te overtuigen dat hij een mandaat zou hebben om boven de wet te staan
Ondanks Republikeins enthousiasme is het afzetten van federale rechters vrijwel onmogelijk. Zoals Trump maar al te goed weet zijn voor dergelijke impeachments twee derde van de senatoren nodig, wat betekent dat na een lang proces alle Republikeinen plus veertien Democraten zouden moeten instemmen met het verwijderen van rechter Boasberg.
De intimidaties aan het adres van rechters zijn eerder fysiek van aard. Verschillende accounts op Elon Musks platform X publiceren foto’s en persoonlijke informatie van rechters – en hun familieleden – die Trumps beleid als onwettig hebben beoordeeld. Nadat de in 2020 door Trump voorgedragen hoge rechter Amy Coney Barrett eerder deze maand, samen met Roberts, blokkeerde dat de Trump-regering internationale hulp zomaar stopzet, werd er een bommelding gedaan bij haar zus.
Impopulair
Rechters vrezen voor hun veiligheid, maar Trumps modus operandi is ook gericht tegen zijn politieke tegenstanders. Elke keer dat Democraten en maatschappelijke organisaties als de burgerrechtenunie ACLU opkomen voor een individuele immigrant, ontwikkelingshulp of federale ambtenaren, verdedigen zij de status quo en impopulaire individuen. Trumps medestanders noemen wetgevend en rechterlijk verzet tegen uitzettingen, van bijvoorbeeld de legaal verblijvende en niet veroordeelde Palestijnse demonstrant Mahmoud Khalil, „steun aan terroristen”. Opkomen voor de rechten van transgender meisjes zou „vrouwen beschadigen”.
De spectaculaire wijze waarop immigranten nu worden uitgezet is deels een PR-stunt, maar gebeurt ook uit frustratie. Het moet camoufleren dat het Trump faalt om in rap tempo ‘miljoenen’ migranten te verwijderen, zoals hij zijn kiezers beloofde. Hij heeft niet de juridische middelen, noch de mankracht om massaal mensen op te sluiten en uit te zetten. Dan maar deze hoogstwaarschijnlijk illegale noodgreep.
Trump heeft in zijn tweede termijn veel meer ruimte om de grenzen van zijn macht op te zoeken. Bijna alle kritische Republikeinen zijn uit het Congres gezuiverd of houden zich stil uit vrees voor trumpistische uitdagers in hun voorverkiezingen. De Democraten liggen hopeloos met zichzelf overhoop. Drie van de negen rechters in het Hooggerechtshof hebben hun functie direct aan hem te danken. Het ministerie van Justitie is onder Pam Bondi nog veel meer een vehikel van Trumps wraaklust dan het in zijn eerste termijn kon zijn. Het wordt ingezet om Trumps vermeende vijanden te vervolgen en corruptie bij vrienden en hielenlikkers door de vingers te zien.
Rechters die wel tegen Trump ingaan hebben bovendien weinig middelen om gehoorzaamheid af te dwingen. Een veroordeling voor minachting van de rechtbank of een dwangsom zal deze regering weinig deren.
Toch houdt Trump zich in ieder geval ten dele aan rechterlijke uitspraken, zoals hij vorige maand zei. Sommige ambtenaren die onterecht waren ontslagen, kunnen bijvoorbeeld weer aan het werk. Maar wat betreft het terugdringen van migratie – naast inflatiebeteugeling zijn centrale verkiezingsbelofte – zal hij de wet blijven oprekken. Zoals Tom Homan, Trumps ‘grenstsaar’ maandag zei bij FoxNews. „Het maakt me niets uit wat de rechters denken, het maakt me niets uit wat links denkt, wij gaan door.”
