Het is nooit te laat om Napoleon te bedanken voor al het lekkers dat we zonder zijn blokkade van de Britse zeehandel gemist zouden hebben. Die maakte cacao, hoofdbestanddeel van chocolade, zó duur dat de cioccolatai van Turijn hun mengsels aanlengden met een pasta van hazelnoten. Die bezat Italië in overvloed zelf.
Gianduia-repen heetten ze, naar een carnavalsfiguur uit hazelnotenwalhalla Piemonte. En omdat hazelnootolie bij kamertemperatuur vloeibaar is, zijn ze ietsje zachter dan chocoladerepen. Achteraf gezien is het een wonder dat het nog anderhalve eeuw duurde vooraleer iemand bedacht dat het nóg smeuïger kon, als in smeerbaar smeuïg, maar sinds 1964 is een wereld zonder Nutella ondenkbaar geworden.
De man die de naam verzon en Nutella wereldfaam bezorgde – want SuperCrema Gianduia bekte niet lekker – is overleden. Francesco Rivella werd 97 en stierf toepasselijk op Valentijnsdag, de dag waarop geliefden elkaar niet alleen bloemen maar vanouds ook chocolade geven.
Francesco Rivella, mede-uitvinder van Nutella, is op 97-jarige leeftijd overleden. Foto Rotary Club Alba
Rivella was 25 en nog maar net afgestudeerd in de bromatologie, die scheikundige en natuurkundige eigenschappen van voedsel bestudeert, toen hij in 1952 in dienst kwam bij Ferrero. Dat was toen nog een klein chocoladefabriekje in Alba, even ten zuiden van Turijn, geleid door Michele Ferrero die het kort daarvoor van zijn vader had overgenomen. Tussen de bromatoloog en de zakenman klikte het. Samen begonnen Rivella en Ferrero hun zoektocht naar de perfecte hazelnoot-chocoladepasta en de perfecte glazen pot als verpakking, die tien jaar zou duren.
Van elke tien hazelnoten verdwijnen er wereldwijd vier in een van de tien Nutella-fabrieken
Als hoofd voedseltechnologie zou Rivella ook aan de wieg staan van Mon Chéri, Ferrero Rocher, Tic Tac-pepermuntjes en de Kinder Surprise-snoepgoedserie. Maar Nutella was het startschot waarmee Ferrero de top vijf van chocola- en snoepconcerns in de wereld zou bereiken. En Nutella hielp Michele met een vermogen van ruim 25 miljard euro de rijkste man van Italië te maken.
Onstilbare honger naar Nutella
Van elke tien hazelnoten verdwijnen er wereldwijd vier in een van de tien Nutella-fabrieken op vier continenten, die in 2013 samen 350 miljoen kilo pasta produceerden. In een pot Nutella is de hazelnoot met een aandeel van 13 procent overigens in de minderheid.
Nutella is een superprocessed food, gericht op instant bevrediging van de geluksreceptoren. De pasta bestaat voor meer dan de helft uit suiker en palmolie, en bevat verder melkpoeder, cacao, de smaakmaker vanilline en lecithine, een zogeheten emulgator die vetten en vloeistoffen met elkaar kan laten mengen. In de VS – waarheen Ferrero pas in 1983 de sprong waagde – en Australië is dat laatste ingrediënt afkomstig van soja. In Europa wordt bietsuiker toegepast, elders rietsuiker.
Het merk raakte ook omstreden, door het massale gebruik van palmolie, waarvoor wereldwijd bos wordt gekapt. En er zijn zorgen over het intensieve gebruik van gif op de hazelaar-monoculturen die in Piemonte en Lazio de onstilbare honger naar Nutella moeten stillen. Én Nutella is synoniem geworden met eenvormig massatoerisme in een geglobaliseerde wereld. Voor een wafel met Nutella vormde zich tien jaar geleden in Amsterdam de eerste van wat je nu een TikTok-rij zou noemen.
Rivella was toen al jaren met pensioen, al bleef hij tot zijn dood patroon van het gilde der scheikundigen in Piemonte. Hij wijdde zich aan de teelt van vruchten en bekommerde zich om de instandhouding van de Piemontese sport pallapugno, letterlijk ‘vuistbal’, een kaatsspel met antieke wortels. Michele Ferrero, met wie Rivella levenslang was verbonden, overleed precies tien jaar eerder, óók op Valentijnsdag.
De Duitse bevolking mag deze zondag naar de stembus om een nieuw parlement te kiezen. De stembussen zijn vanaf 8.00 uur deze ochtend geopend, tot 18.00 uur vanavond. De verwachting is dat kort na het sluiten de eerste exitpoll naar buiten komt met een prognose van de uitslag. Er zijn bijna zestig miljoen Duitsers kiesgerechtigd, samen laten zij zich vertegenwoordigen door 630 zetels. Het nieuwe parlement zal ook stemmen voor een nieuwe bondskanselier; normaal gesproken de leider van de grootste partij.
De maanden in aanloop naar de verkiezingen waren de peilingen ogenschijnlijk stabiel: de conservatieve christendemocratische CDU/CSU gaat al een tijdje aan kop en naar verwachting zal die partij de meeste zetels halen. Daarna volgt de radicaal-rechtse AfD, die volgens de peilbureaus ruim 20 procent van de zetels zal bemachtigen. Regeringspartij SPD is in de peilingen de derde grootste partij, gevolgd door De Groenen.
De vijfde partij is cruciaal: zowel de liberale FDP, de socialistische Die Linke en de populistisch-linkse Bündis Sarah Wagenknecht peilen net boven of onder de kiesdrempel van vijf procent van de stemmen. Naar verwachting zal slechts één van die partijen de nieuwe Bondsdag halen, en dat lijkt Die Linke te zijn. Maar een zekerheid is dat niet, want in aanloop naar de verkiezingen liet ruim 30 procent van de Duitsers doorschemeren nog niet te weten op welke partij ze zullen stemmen. Deze groep zwevende kiezers is cruciaal voor de einduitslag.
Migratie
Duitsland-deskundige Hanco Jürgens liet deze week aan NRCweten dat de Duitse peilingen over het algemeen betrouwbaar zijn. „Er wordt vaker en beter gepeild dan in Nederland”, aldus Jürgens. „De peilingen geven ook een beeld wie de geliefdste politicus is en welke thema’s de kiezers belangrijk vinden: lange tijd was dat klimaat, economie en internationale veiligheid. De laatste maanden zijn de zorgen over migratie toegenomen.”
Er vinden (vervroegde) verkiezingen plaats omdat de coalitie bestaande uit SPD, de Groenen en FDP was geklapt na onenigheid over de rijksbegroting. Bondskanselier Olaf Scholz bleef aan als partijleider van de sociaaldemocratische SPD, maar het ziet er niet naar uit dat hij zijn kanselierschap kan hervatten.
Lees ook
Welke partijen gaan de komende jaren Duitsland besturen? Vijf vragen en antwoorden over de Duitse verkiezingen
Een pro-democratische betoging op de dag van de verkiezingen. Foto Vincent Jannink/ANP
In de eerste week van november 2023 rijdt een vrachtafhandelaar op Schiphol een pakket in de buik van een vliegtuig. De afzender is Lapwing Helicopter Support, een klein bedrijf uit Barendrecht dat handelt in nieuwe en gebruikte helikopters en onderdelen. Op de website belooft de jonge eigenaar in een strak reclamefilmpje vanuit een cockpit „het onmogelijke mogelijk” te maken.
In het pakket zit een ‘Starflex Equipped’ van de Europese vliegtuigbouwer Airbus, een prijzige composietcomponent voor de rotorbladen van een helikopter. Het onderdeel is besteld door Agrim Aviation, een handelaar in vliegtuig- en helikopteronderdelen die kantoor houdt in Delhi, India. Op Indiase douanepapieren staat dat de Starflex op 8 november 2023 wordt ingeklaard, met een waarde van 70.964 dollar.
Maar Delhi is niet de eindbestemming. Vijf dagen later gaat de Starflex uit Barendrecht alweer op de post, ditmaal naar de Siberische stad Tjoemen. De geadresseerde, blijkt uit onderzoek van NRC, is de Russische luchtvaartmaatschappij UTair.
De helikopterdivisie van UTair, die een paar honderd helikopters bezit, is bereid om er flink voor te betalen, blijkt uit douanegegevens. Op de reguliere markt kost de Starflex zo’n 46.000 dollar, maar UTair betaalt er bijna het dubbele voor aan de Indiase handelaar: 86.844 dollar.
Dat is niet de eerste keer. In augustus van dat jaar kocht de maatschappij bij Agrim in Delhi een Starflex voor 81.172 dollar, ook van Lapwing uit Barendrecht. In mei betaalde UTair 82.000 dollar voor een Starflex uit de VS en in juni zelfs 120.000 dollar voor een van Heli Air Monaco, dat panoramische rondvluchten aanbiedt.
De reden voor die spendeerdrift geeft bestuursvoorzitter Andrej Martirosov van UTair zelf. Op een helikopterbeurs in Moskou moppert hij in mei 2023 tegenover Russische journalisten over de strenge sancties die het Westen na de inval in Oekraïne in februari 2022 heeft gesteld op alle handel in luchtvaartonderdelen naar Rusland. Driekwart van de Russische burgerluchtvaartvloot is van westerse makelij, Rusland kan niet zonder westerse reserveonderdelen. Na een jaar zijn de tekorten zo nijpend dat UTair bijna een derde van z’n helikoptervloot uit de roulatie dreigt te moeten nemen, zegt hij.
Tenzij ze op andere manieren aan spullen kunnen komen.
De Indiase route
De route van Barendrecht naar Delhi naar Tjoemen is een van de vele wegen waarlangs Russische luchtvaartmaatschappijen westerse reserveonderdelen weten te bemachtigen – in weerwil van sancties. UTair verkreeg via India ook onderdelen uit Emmer-Compascuum bij Emmen. Luchtvaartmaatschappijen Aeroflot, S7 en Rossiya bemachtigden via India spullen uit Alphen aan den Rijn en Lijnden, het Russische onderhoudsbedrijf SPM Service kreeg via India spullen uit Rotterdam. De zendingen variëren van goedkope hendeltjes en stoelhoezen tot dure startgeneratoren en controllers voor de cabinedruk.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek wees onlangs Armenië, Kazachstan, Mongolië, Turkije en Kirgizië aan als landen „met verhoogd risico op sanctieomzeiling”. Maar uit onderzoek, geleid door journalistiek collectief Investigate Europe, samen met NRC, blijkt dat ook India zich heeft ontpopt tot een doorsluisroute.
Terwijl de Amerikanen zinspelen op het opheffen van sancties tegen Rusland en de EU deze maandagméér sancties zal afkondigen, is er een andere vraag: zijn de huidige sancties wel effectief? Een analyse van Indiase douanegegevens tussen januari 2023 en september 2024 laat zien dat er zeker zevenhonderd zendingen – met een gezamenlijke waarde van meer dan 50 miljoen dollar – van westerse bedrijven via India bij Russische luchtvaartbedrijven zouden zijn beland.
De afzenders zijn handelshuizen in onder meer Canada, Frankrijk, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, de VS en Nederland, maar ook de grote fabrikanten Boeing en Airbus zelf. Meer dan tweehonderd zendingen betroffen spullen die op de common high priority items-lijst van de G7 staan, goederen die gevonden zijn op het slagveld in Oekraïne of die Rusland hard nodig heeft voor het ontwikkelen van wapens.
Van de zevenhonderd kwamen ruim dertig zendingen van Nederlandse bedrijven, met een waarde van ruim 740.000 dollar. Die bedrijven zeggen nooit door de douane of de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) te zijn gewezen op India als mogelijke doorvoerroute naar Rusland.
Je kunt nooit precies weten waar je spullen eindigen, zeggen de Nederlandse handelaren. Ze tonen zich onaangenaam verrast door de douanegegevens. Die kennen ze niet, zeggen ze. Ze zijn wel, op één na, bereid om NRC te ontvangen of aan de telefoon uitleg te geven.
NRC heeft niet kunnen vaststellen dat de Nederlandse bedrijven niet voldoen aan de eisen die de douane en ILT aan ze stellen. Dat er via India toch een gestage stroom vliegtuigonderdelen naar Rusland verdwijnt, laat zien dat sancties vooral een kwestie van papierwerk zijn, waar met nog meer papierwerk omheen valt te komen. Toezichthouders en handelaren doen nauwelijks onderzoek naar waar de spullen uit Nederland uiteindelijk belanden, terwijl dat wel kan.
Geen handel met Rusland
Meteen na het afkondigen van de sancties, een paar dagen nadat Poetin Oekraïne binnen is gevallen, nemen de Nederlandse handelaren maatregelen. Bij Proponent in Alphen aan den Rijn gaan direct alle Russische klanten op rood in de computersystemen, vertellen managers Erik Krol en Erik Steijn op kantoor naast de loodsen. Dat zijn er meer dan twintig. Krol: „Dat is niet nieuw voor ons, hè. Iran, Noord-Korea, Venezuela, China – daar doen we al uitvoerige controles voor.”
Bij Heli Holland in Emmer-Compascuum, dat onderhoud, training en offshore- en transportvluchten aanbiedt, balen ze. Directeur en eigenaar René van der Haring had drie zendingen voor Rusland klaarstaan, vertelt hij aan de telefoon. „Ze hadden al betaald, en dat konden we niet meer terugstorten. Dat vond ik lullig, het zijn klanten die we al heel lang hebben.” Maar niet aan de sancties voldoen is geen optie. „Airbus is onze toeleverancier. Die heeft een hele compliance-afdeling. Als die komen controleren en het klopt niet, bevriezen ze alle betalingen.”
Bij Touchdown Aviation in Lijnden gaan meteen „de koppen bij elkaar”, vertelt directeur Julian Marcus. Alle handel met Rusland gaat „on hold”.
Indiase klanten
Aan het einde van 2022 en het begin van 2023 beginnen een paar nieuwe Indiase klanten bestellingen te plaatsen bij de Nederlandse handelaren. De namen lijken op elkaar: Ascend Aviation, Agrim Aviation, Aerotrust Avation en Spark Aviation. Later volgt Shaurya Aeronautics. Het valt de Nederlandse bedrijven niet op. De kopers bestaan al een paar jaar en India heeft zelf een snel groeiende luchtvaartsector. Sowieso wisselen dit soort kleinere klanten elkaar vaak af.
Een screenshot van Google Maps. Op de foto is het pand te zijn van Shaurya Aeronautics, een van de Indiase klanten die bestellingen plaatsten bij Nederlandse luchtvaartbedrijven.Screenshot Google Maps
Het contact, van bestelling tot aan verzending, voltrekt zich uitsluitend digitaal. Klanten melden zich op de site van de handelaren, of via grote online marktplaatsen als ILSMart en Partsbase. Van der Haring van Heli Holland: „Bellen gaat heel moeilijk. Indiërs gebruiken vaak van die goedkope telefoonlijnen, je kunt ze niet verstaan.”
Ook Touchdown Aviation wordt via zo’n marktplaats benaderd door een Indiase partij: Spark Aviation, dat zich in 2021 al eens meldde. Die route alleen al geldt als een soort kwaliteitscheck, zegt projectmanager Samantha El Masry. „Het is een dure marktplaats”, waar alleen professionele partijen toegang toe krijgen.
El Masry leidt NRC rond door de loods, om te laten zien dat geen onderdeel ongezien het magazijn uitgaat. De loods staat vol hoge stellingen, waarin houten kisten met grote onderdelen opgestapeld liggen. Vliegtuigelektronica, pilotenstoelen. In een gangpad staat een complete vliegtuigneus – die zit vol met sensoren en moet vervangen worden als er een vogel tegenaan vliegt. Verderop liggen bakken vol kleine schroefjes, veren en bouten. De ruimte doet denken aan een bouwmarkt, alleen is hier elk onderdeel individueel in meerdere lagen plastic verpakt, met papieren erbij die verklaren dat het aan alle verplichte certificeringen voldoet.
Elke zending vereist een berg papierwerk. Voor iets naar India gaat, gaat de naam van de klant door compliance-systemen met sanctielijsten. De handelaren controleren of er een exportvergunning moet worden aangevraagd, als het onderdeel een militair doel kan dienen. Ook moeten de klanten een eindgebruikersverklaring ondertekenen waarin ze zeggen wat het gebruiksdoel van de onderdelen is, en ze beloven die niet naar Rusland te exporteren. Bij Heli Holland en leverancier Aeroned in Rotterdam vragen ze inmiddels ook voor welk toestel en staartnummer een onderdeel precies bedoeld is, vertellen de directeuren.
Zo is de keten dichtgetimmerd.
Gewoon door naar Rusland
Op papier dan. Want ook al beloven ze op papier dat niet te doen, de Indiase handelaren sturen de onderdelen gewoon door naar Rusland.
De Nederlandse leveranciers ontgaat wel meer. Bijvoorbeeld dat Ascend Aviation als e-mailadres [email protected] heeft en z’n website heeft gevuld met teksten in pseudo-Latijn en verhandelingen over oliën met muntextract. Op hetzelfde adres blijkt ook een handel in etherische oliën te zitten. Aerotrust Aviation zit achter een rolluik, ingeklemd tussen een cosmeticazaakje en een motorreparateur.
Wat ook argwaan had kunnen wekken, is dat de klant ver boven de marktprijs wilde betalen, zoals voor de Starflex die Lapwing Helicopter Support uit Barendrecht verkocht. Eigenaar Martyn de Kievit, die geen gesprek met NRC wil, maar een Bredase strafrechtadvocaat laat antwoorden, stelt dat „door problemen in de toeleveringsketen kopers bereid zijn hogere prijzen te betalen voor bepaalde specifieke onderdelen”. Lapwing laat verder weten dat het alle vereiste controles heeft gedaan en de documenten heeft opgevraagd.
Wat de Nederlandse bedrijven níét doen, is traceren waar hun ladingen heen gaan. Ze kennen de databases met douanegegevens die Investigate Europe en NRC analyseerden niet. Erik Krol van Proponent: „Die zijn ons ook nooit aangeraden door onze advocaten. En sowieso is het te veel om al onze zendingen te volgen.” Van der Haring van Heli Holland: „We controleren alleen vooraf. Achteraf is er toch niks meer aan te doen.”
Ook Touchdown zegt niet te weten dat hun Indiase klant Spark Aviation de onderdelen doorverkocht aan Aeroflot. Wanneer NRC directeur Julian Marcus een overzicht van de zendingen voorlegt, valt hem wel iets op: Spark verhoogt de prijs steevast met 10 procent. „Het is wel heel toevallig dat die marge keer op keer hetzelfde is. Tien procent is vaak wat een agent krijgt. Ik denk dat Spark door Aeroflot is benaderd en dat ze 10 procent commissie krijgen.”
Hoe dan ook, Spark profileert zich als erkende handelaar, heeft alle certificaten en staat niet op sanctielijsten. En komt dus door de controle.
Zelf onderzoek doen
Het papierwerk in orde hebben – is dat genoeg? Dat is de vraag, zegt sanctieadvocaat Heleen over de Linden van Rechta Advocatuur. Ze staat een cliënt bij die vorig jaar is veroordeeld voor het leveren van vliegtuigonderdelen aan Rusland via Tadzjikistan, Turkije en Servië. Ze kent de sanctieverordeningen goed en is nu voor hem in hoger beroep gegaan.
Niet alleen het schenden van sancties, ook het omzeilen ervan is strafbaar, zegt Over de Linden. „Tegenwoordig zelfs wanneer het niet opzettelijk is, maar je je ervan bewust had moeten zijn dat je handeling omzeiling tot gevolg kan hebben.” Van ondernemers mag je verwachten dat ze niet alleen de juiste papieren opvragen, maar ook vastleggen hoe ze een beeld van de klant hebben gekregen. „Bestaat het bedrijf al een tijd? Heeft het bedrijf een zekere omvang? Wie is de uiteindelijke rechthebbende? Is de contactpersoon met Google te vinden? Hoe ziet de website eruit, is de LinkedIn-pagina bijgewerkt?”
Maar moet je als ondernemer ook weten waar je zendingen eindigen? De Inspectie Leefomgeving en Transport, een van de instanties die moeten toezien op de naleving van sancties, doet daar in ieder geval zelf geen poging toe. Een woordvoerder: „Export naar India is niet verboden. Wat er daarna met een lading gebeurt, valt buiten het zicht van de Nederlandse autoriteiten.” Of spullen in Rusland belanden, is „de eigen verantwoordelijkheid van bedrijven”.
De ILT deed na het instellen van de sancties in 2022 wel onderzoek naar de handel met Rusland. Alle Nederlandse luchtvaartbedrijven kregen toen een vragenlijst, een paar kregen daarna een inspecteur op bezoek. De vragen gingen toen niet over tussenhandel via andere landen, zegt de inspectie, en daarna is er geen extra controle meer geweest. Wel is de ILT van plan „in het eerste kwartaal van 2025 opnieuw een vragenlijst te sturen”.
Moet je als ondernemer ook weten waar je zendingen eindigen?
Ook de douane, die sancties handhaaft, wijst op de verantwoordelijkheid van bedrijven. De dienst controleert zelf aan de hand van „risicoprofielen” die het in nauw contact met Europese landen opstelt, laat een woordvoerder weten. Ook geeft de douane bedrijven voorlichting over de risico’s op sanctie-ontwijking. Over hoe de douane de analyses precies doet en of India daar als risicoland uitkwam, wil de dienst niets kwijt. De douane wil ook niet reageren op het feit dat de bedrijven die NRC sprak niet door de douane zijn gewaarschuwd voor India als route.
Veel te veel gedoe
En nu? Geen van de Indiase tussenhandelaren staat op een Europese sanctielijst, dus handelen mag gewoon. Er is volgens een woordvoerder van de Europese Commissie „nog geen concreet bewijs van omzeiling via Indiase tussenpartijen”. De Amerikanen denken daar anders over. Afgelopen najaar zetten zij Shaurya Aeronautics, Ascend Aviation en Agrim Aviation op de sanctielijst.
Met die drie partijen werken ze sowieso niet meer, zeggen de Nederlandse bedrijven. Wat ze met die andere tussenhandelaren moeten, weet nog niet iedereen precies. Aeroned heeft Spark op ‘geblokkeerd’ gezet, Proponent heeft India een ‘rode vlag’ gegeven in het systeem en voert extra controles. René van der Haring van Heli Holland houdt het simpel. Hij wil „helemaal niet meer met India” handelen, zegt hij aan de telefoon. „Veel te veel gedoe.”
De Europese Unie heeft wel luchtvaartmaatschappij UTair op de sanctielijst gezet, omdat het Russische militairen naar het front vervoert. Of dat het bedrijf veel pijn zal doen, is de vraag. In 2024 vervoerde UTair bijna 6 procent meer passagiers dan in het jaar ervoor.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data128213333-0ad6ee.jpg|https://images.nrc.nl/oDl4GBHaJNK1SA6kpep04eGm6HA=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data128213333-0ad6ee.jpg)
