Er werd Nederlands succes verwacht en dat kwam er – maar wel met een verrassende uitkomst. De eerste etappe van de Tour de France Femmes werd deze maandag gewonnen door Charlotte Kool uit Sittard die tot nu toe, in haar eigen woorden, een „shitseizoen” beleefde. In een bloedheet Kijkduin, bij Den Haag, won ze de massasprint en veroverde ze de gele trui.
De openingsrit van de Tour des Femmes werd daarmee een Hollandse echo van de eerste Touretappe bij de mannen, anderhalve maand geleden. Die finishte ook in een hete en volle badplaats (het Italiaane Rimini), en werd ook gewonnen door DSM-Firmenich – de ploeg van Kool.
Deze Tour de France Femmes voltrekt zich voor een belangrijk deel in Nederland. De eerste vier etappes voeren over Nederlands grondgebied; de achtste en laatste etappe, komende zondag, eindigt bovenop Alpe d’Huez, algemeen bekend als de ‘Nederlandse berg’.
De grand départ was deze maandag in Rotterdam, waar de rensters op dinsdag terugkeren voor een ochtendrit vanuit Dordrecht en een ultrakorte tijdrit over de Coolsingel in de middag. De etappe van woensdag voert vanuit het Limburgse Valkenburg door de Ardennen naar Luik.
Dat Tourorganisator ASO heeft gekozen voor Nederland als startplek van de derde Tour de Femmes heeft te maken met de staat van dienst van het Nederlandse vrouwenwielrennen: Nederlandse rensters zijn al jarenlang dominant in zowel de klassiekers als de meerdaagse koersen – al pakten de Olympische Spelen in Parijs minder succesvol uit dan gehoopt: het verwachte goud bleef uit.
Zo hoog mogelijk
De favoriete voor de eindzege in deze derde editie is dan ook, niet geheel verrassend, een Nederlandse: Demi Vollering uit Pijnacker. Ze is de titelhoudster en won eerder dit jaar al de Vuelta Femenina. Haar twee belangrijkste rivales doen dit jaar niet mee: de Italiaanse Elisa Longo Borghini moest afzeggen na een val tijdens de training, en Vollerings ploeggenoot Lotte Kopecky (België) neemt vakantie nadat ze afgelopen zondag nog in actie kwam bij het baanwielrennen op de Spelen.
De belangrijkste concurrentie voor Vollering lijkt uit Polen en Nederland te komen: Katarzyna Niewiadoma werd de afgelopen twee edities van de Tour de Femmes derde, Riejanne Markus eindigde tijdens de Vuelta van dit jaar als tweede achter Vollering – en gaat bovendien fris van start omdat ze, in tegenstelling tot alle andere favorieten, niet werd geselecteerd voor de Olympische Spelen.
Bij de start in Rotterdam, naast het glanzende Depot Boijmans van Beuningen, toonde Markus zich voorzichtig over haar kansen: ze hoopt „zo hoog mogelijk” te eindigen en benadrukte dat het haar de afgelopen twee edities niet is gelukt om de top-10 van het algemeen klassement te halen.
Markus zei ook „best een beetje nerveus” te zijn, omdat de Tour de Femmes door Nederland voert, met „zoveel mensen die je kent, uit het fietsen en privé, langs de kant”. Dat gold voor wel meer rensters. Vollering, tegenwoordig woonachtig in Zwitserland, reed praktisch langs haar geboortedorp. „Het voelt een klein beetje alsof ik in mijn oude leven stap.”
De eerste etappe, 123 kilometer lang, voerde vanuit Rotterdam over het Zuid-Hollandse eiland Voorne-Putten en daarna via het Westland naar Den Haag, waar de finish na een rondje door de stad gelegd was in badgelegenheid Kijkduin. De tweede doortocht van de Maaslandtunnel in het Rotterdamse havengebied (één kilometer aan 3,1 procent gemiddeld) was geclassificeerd als klim van de vierde categorie. De Italiaanse Cristina Tonetti reed hier weg uit het peloton, kwam als eerste uit de tunnel en veroverde zo de eerste bolletjestrui.
Kettingproblemen
De grote favoriete in de onvermijdelijke sprint in Kijkduin was de Nederlandse Lorena Wiebes, maar die werd vlak voor de finish getroffen door kettingproblemen. Daarop sprintte Charlotte Kool overtuigend naar de dagzege – en de gele trui. Het was een extra zoete overwinning, vertelde Kool na afloop, omdat haar seizoen tot nu toe bijzonder teleurstellend verliep – met heel veel tweede plekken.
Kool geldt als een van de beste sprintsters ter wereld, maar kwam dit jaar nergens toe. De reden, zo vertelde ze na afloop in Kijkduin: onduidelijke fysieke klachten. „Ik voelde me het hele seizoen al niet goed, we konden er maar niet de vinger achter krijgen.” Twee weken geleden werd de oorzaak ontdekt: een „nogal gecompliceerd verhaal” met haar middenrif dat „een beetje vastzat”. Behandeling door een fysiotherapeut en chiropractor bracht meteen verlichting. „Ik voelde letterlijk dat ik weer kon ademen.”
Door de lichamelijke malheur werd Kool ook niet geselecteerd voor de Olympische Spelen – een doel dat ze zich voor dit seizoen had gesteld. De Nederlandse vrouwenploeg, de grote favoriet, stelde in de wegwedstrijd in Parijs teleur. Of Kools zege en gele trui in de Tour de Femmes een genoegdoening is voor haar gemiste Spelen? „Sommige dingen zijn gewoon voorbestemd”, zei ze na afloop. „Aan die Olympische wegwedstrijd heb ik niets gemist, dat was een heel zware race.”
:format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/data120414426-614b88.png|https://images.nrc.nl/7Z9DLqROwegDhUFfXd0Zp8L0kfU=/1920x/filters:no_upscale():format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/data120414426-614b88.png|https://images.nrc.nl/R5pelcJBIlz-yV5DOllR2e3MUlc=/5760x/filters:no_upscale():format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/data120414426-614b88.png)
