Simpele oplossingen voor grote vraagstukken? Te mooi om waar te zijn

ZAP Nederland kent grote problemen, het land is op een aantal fronten vastgelopen. Het kan veel simpeler, beweert Tegenlicht.

Ilja Leonard Pfeijffer noemt de complexiteit van het overheidsbeleid „een grote clusterfuck”.
Ilja Leonard Pfeijffer noemt de complexiteit van het overheidsbeleid „een grote clusterfuck”. Beeld VPRO

Dit wordt een lastig klusje. Hoe leg je uit dat je een goed gemaakt programma toch niet echt goed vindt? Ik heb het over de aflevering van Tegenlicht van donderdag, met als titel Maak ’t simpel. Ilja Leonard Pfeijffer, schrijver te Genua, trapt af met de stelling dat Nederland is vastgelopen door een fundamentele systeemcrisis. De complexiteit van het overheidsbeleid is „een grote clusterfuck” en de democratie is tanende. Dat hij net op dat moment zijn middelvinger tegen zijn gezicht gedrukt houdt, zal toeval wezen. Zijn stelling wordt geschraagd door flarden uitspraken van politici – Rutte, Kaag, Schouten – dat beleid „te complex” is of „vastgelopen” en dat er „geen simpele oplossing” is. Migratie, stikstof, toeslagen, woningen en Groningen. „Alles” zit muurvast, het is „allemaal” te complex gemaakt – ik citeer uit de Tegenlicht-persberichten.

De probleemstelling is duidelijk, nu de oplossingen. Want dat is wat Tegenlicht beloofde: het kan veel simpeler. De redactie zal daarom het licht werpen op „inspirerende mensen en verhalen”. We beginnen bij de Afsluitdijk. De renovatie ervan duurt langer dan de aanleg ervan negentig jaar geleden. De vaste bezoekers van camping ’t Wad, op een voormalig werkeiland naast de Afsluitdijk, hebben er weinig fiducie in dat het in 2026 wél klaar zal wezen. Voor zover ze ooit vertrouwen stelden in de overheid, want „ze doen maar”.

In Genua staat Pfeijffer ondertussen bij de gloednieuwe brug die de in 2018 ingestorte Morandibrug over de Polcevera vervangt. Burgemeester Bucci beloofde destijds dat de nieuwe brug er binnen een jaar zou komen. En dat was zo. In Italië keken ze daar ook van op, daar spreken ze sindsdien van de methode-Bucci.

Pure wanhoop

Hierna volgden in hoog tempo een paar gevallen waarin de burger de overheid niet meer begreep. Robert uit Boxtel was verzekerd dat hij zijn Wajong-uitkering behield als hij ging studeren en ook studiefinanciering ontving. Aan het eind van de rit had hij toch 30.000 euro schuld. Huiseigenaar Arno uit Amsterdam had een cruciaal mailtje van de gemeente gemist over z’n erfpacht en dat kostte hem ook 30.000 euro. Ik snap dat je in hun geval van pure wanhoop je polsen open knaagt, maar we zouden het toch over oplossingen hebben? Er kwam een arbeidsdeskundige van uitkeringsinstantie UWV aan het woord die problemen als die van Robert wist op te lossen door naar de „persoon te kijken in plaats van naar het geval”. Bestuurder Abdeluheb Choho legde me uit dat de „toenemende complexiteit van regelgeving” lang is ondervangen door veel mensen aan de helpdesk te zetten om burgers door het ‘proces’ heen te loodsen. Maar nu er een tekort is aan arbeidskrachten, lukt dat niet meer. We moeten volgens hem „het proces fundamenteel anders aanpakken”. Toen kon ik wel huilen. Hoe dan, vertel het me, hoe?

Tegenlicht keek bij een initiatief waarbij één verlaten boerenbedrijf werd omgebouwd tot woonerf voor veertien mensen in acht woningen. De bedenker ervan was bijna overleden aan alle bureaucratische rompslomp, maar het was gelukt. Eindelijk, een lichtpuntje. Daarna zagen we een kunstenaarscollectief in Amsterdam een verloederde wijk tot leven brengen. Noem mij cynisch, maar de ervaring leert toch dat zodra een wijk opleeft er bewoners op af komen die de oorspronkelijke bewoners verjagen?

Is deze Maak ’t simpel-aflevering niet gewoon te complex? Te veel grote problemen, te anekdotische oplossingen op één hoop geveegd. Terug naar Ilja Leonard Pfeijffer in Genua, die óók de grote oplossing in twijfel trekt. Die burgemeester Bucci kreeg z’n brug door per decreet de lokale democratie te omzeilen en via shortcuts inspraak- en veiligheidsprocedures te skippen. Staaltje „efficiëntie van de sterke man”. Nee, daar zitten we op te wachten.