In mijn portemonnee zit een pasje dat ik koester als een amulet. ‘Basic Elements of Safety’, staat er op. Het is mijn certificaat van het theorie-examen Basisveiligheid. Dat diploma was verplicht toen ik eens in de haven werkte. Ik leerde bijvoorbeeld wat een koppelschalm en een steekflens zijn en tot precies welke hoogte je op een ladder mag staan.
De meeste examenstof ben ik vergeten, behalve de Taak Risico Analyse. Dat is een inschatting van gevaren op je werkplaats. Daarvoor gebruik je de formule: Risico = Kans × Effect. Oftewel: ook een minieme kans op iets heel ergs, geeft een gigantisch risico.
Open deur, maar mensen zijn het bangst voor muizenissen. Ook ik. Daarom draag ik dat pasje bij me: steeds als ik iets eng vind, herinner ik me die formule R = K × E. Dan denk ik aan het ergste denkbare. En blijkt vaak dat ik voor niks bang ben. Bijvoorbeeld als ik een column ga schrijven over een onderwerp waar ik weinig van weet.
De oorlog met Rusland volg ik van gepaste afstand, ongeveer zoals die in Jemen of Myanmar. Ik vertrouw op de kenners. Ik reken erop dat ze mij tijdig inlichten als het conflict mijn levenssfeer bedreigt.
Zo’n seintje kreeg ik deze week bij het ontbijt. De zogeheten Doomsday Clock stond op 90 seconden voor middernacht, las ik. Die klok is ooit bedacht door Albert Einstein en andere atoomgeleerden. Een rare klok, vinden sommigen: de wijzer suggereert een exactheid die niet bestaat. De klok geeft de opinie weer van een panel wetenschappers. Ze maken jaarlijks een soort Taak Risico Analyse voor de planeet. En deze week zeiden ze: nu de oorlog tegen Rusland escaleert, is het risico van een nucleaire wereldoorlog toegenomen.
Daar leek me geen speld tussen te krijgen. Het woord escalatie komt van het Latijnse woord voor ladder. Het betekent: stapje voor stapje ernstiger worden. En inderdaad: stapje voor stapje stuurden we steeds sterkere wapens. Stapje voor stapje stopten we met praten met Poetin. Stapje voor stapje zijn er, volgens Amerikaanse schattingen, al ruim tweehonderdduizend militairen omgekomen.
Leg een lineaal langs deze trendlijnen. Of pak de formule R = K × E. En vul bij de E van Effect een allesverwoestende oorlog in.
Het sturen van Duitse en Amerikaanse tanks – eerder onbespreekbaar vanwege de escalatie – betekent weer een grotere R. Daarom begreep ik weinig van de enthousiaste reacties op dit besluit. Of het moet zijn dat Europa nu zo eensgezind is.
„Wij vechten een oorlog tegen Rusland”, zei Annalena Baerbock, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, „niet tegen elkaar.” Met ‘wij’ bedoelde ze: Europeanen. U en ik. Oorlog, niet vrede, is nu de lijm die ons bindt. Ik haat Poetins imperialistische agressie, Oekraïne is me lief, net als de Europese eenheid. Maar de wereldvrede is me liever.
Maar die verdwijnt uit zicht. „Als de oorlog een derde jaar, een vierde jaar, een vijfde jaar ingaat, zal er dan ooit een grens zijn aan hoeveel Nederland kan bijdragen?”, vroeg CNN-presentator Jake Tapper vorige week aan onze premier. Rutte, gedecideerd: „Nee, we gaan door.”
De wereld heeft dringend vredesonderhandelingen nodig, stelden de wetenschappers van de Doomsday Clock. Ze klonken als de waarschuwende wetenschappers in de film Don’t Look Up: vergeefse woorden. Een onrechtvaardige vrede is beter is dan een rechtvaardige oorlog, zei Erasmus, maar hij heeft weinig medestanders, of het moet Koos van Dam zijn, die laatst in NRCwijze woorden sprak. Zelfs GroenLinks wil nu gevechtsvliegtuigen sturen. In vredesstad Den Haag, waar in 1983 liefst 550.000 Nederlanders protesteerden tegen kernwapens, staat dit weekend een grote klimaatdemonstratie gepland. Wat als de wereld al weg is voordat de klimaatcatastrofe zich kan voltrekken? Er bestaat ook té lange-termijndenken.
Ik vertrouw de waarschuwende atoomgeleerden meer dan mijn premier. Zeker op het gebied van veiligheid. Rutte liet het land verschralen, niet alleen de zorg en de woonhuizen, ook de politie en defensie: de basisveiligheid. En nu voert hij zijn uitgeholde land, met tanks die er niet zijn omdat hij ze eigenhandig schrapte, ten oorlog tegen een labiele terreurstaat met een kernarsenaal.
Als de wereld een werkplaats is, dan eentje vol lekkende gasflessen en met voormannen die met een peuk in hun mondhoek een wiebelladder beklimmen waarvan ook de kenners niet weten waar die heengaat.
Arjen van Veelen vervangt op deze plek Floor Rusman als columnist.
Als de Georgische regering verschillende ondemocratische wetten niet terugdraait, komt de toetreding van dat land tot de EU feitelijk stil te staan. Dat stelt het Europees Parlement in een motie die het woensdag heeft aangenomen.
Georgië is sinds december 2023 kandidaat-lid van de EU. In 2020 was dat lidmaatschap nog een van de verkiezingsbeloften van regeringspartij Georgische Droom, maar inmiddels waait er een autoritaire wind door het land.
Dit voorjaar nam het Georgische parlement een omstreden wet aan, die ngo’s en media met financiering uit het buitenland bestempelt als ‘buitenlands agent’. De wet wordt door tegenstanders ook wel de „Russische wet” genoemd, naar een vergelijkbare wet die in dat land sinds 2012 van kracht is.
Opgeschort
Door de „autoritaire agenda” van Georgische Droom is de Europese integratie van het land nu „effectief opgeschort”, schrijven de Europarlementariërs. Zolang „wetten die de media, het maatschappelijk middenveld en de lhbti-gemeenschap onderdrukken” niet worden teruggedraaid, kan er volgens het parlement geen voortgang worden geboekt in de betrekkingen tussen Georgië en de EU.
Het parlement eist dat alle EU-financiering aan de Georgische regering, zo’n 121 miljoen euro, wordt bevroren tot de „ondemocratische wetten” zijn ingetrokken. Ook wil het parlement dat er een diepgravend onderzoek komt naar het politiegeweld bij demonstraties tegen de „Russische wet” in het voorjaar van 2024.
Lees ook
De bevolking van Georgië wil aansluiten bij Europa, maar de regering gooit roet in het eten
„Blij dat jullie allemaal zijn bijgepraat nu!”, zegt John Jumper lachend. Hij draait zijn telefoon naar zijn laptopscherm, waar zijn collega’s in een videovergadering te zien zijn. Enkelen zitten thuis, en er is ook een groep bijeen in een vergaderzaal. Daar zijn ze opgesprongen om elkaar te omhelzen en te feliciteren, terwijl Hans Ellegren, secretaris-generaal van de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen, nog bezig is met de aankondiging dat Jumper, hun baas, dit jaar de Nobelprijs voor Scheikunde heeft gewonnen.
John Jumper (39) en Demis Hassabis (48) van het aan Google gelieerde DeepMind krijgen samen de helft van de prijs voor AlphaFold2, een computermodel dat de vorm van eiwitstructuren kan voorspellen. De andere helft gaat naar David Baker (62), voor het maken van nieuwe eiwitstructuren. Dankzij hun werk is er een revolutie aanstaande in tal van industrieën, waaronder de medicijnontwikkeling, voedselproductie, recycling en gewasbescherming.
Kralenketting
Die grote invloed op zoveel gebieden wordt verwacht omdat eiwitten essentieel zijn voor vrijwel alle biologische processen in levende organismen. In het menselijk lichaam verteren ze onder meer voedsel, zorgen ze voor celgroei, reguleren ze de bloedsuikerspiegel en zijn ze actief in het immuunsysteem. Nu te achterhalen is hoe eiwitten eruitzien, is beter te begrijpen hoe ze werken. En is hun werking te sturen.
Eiwitten bestaan uit ketens van aminozuren, die zich automatisch op een unieke manier opvouwen, in een kluwen van helixen, krullen en plattere stukken – als een kralenketting, die steeds op dezelfde manier in de knoop raakt. De volgorde van de aminozuren – de kralen – is tamelijk eenvoudig te achterhalen, maar welke vorm de knoop precies aanneemt niet. Terwijl de functie van een eiwit afhangt van hoe hij is opgevouwen.
Beter begrip van eiwitten is zó gewild, dat al twee keer eerder een Nobelprijs naar eiwitonderzoek ging: in 1962 werd de uitvinding van kristallografie beloond, de tot nu toe beste manier om de 3D-structuur van een eiwit in beeld te krijgen. Daarvoor moet eerst een kristal gemaakt worden van een eiwit, dat vervolgens met röntgenstralen wordt doorgelicht. In 1972 volgde een Nobelprijs voor het inzicht dat een eiwit zich steeds op dezelfde manier opvouwt, en dat deze vorm afhangt van de volgorde van de aminozuren.
Wetenschappers dachten nu wel achter het geheim te zijn: wie de aminozuur-volgorde weet, kan ook de vorm voorspellen. Maar zo eenvoudig bleek het niet, het zogenoemde prediction problem werd de grootste uitdaging in de biochemie. In 1994 werd een tweejaarlijkse eiwitvoorspel-competitie in het leven geroepen om de ontwikkeling voort te stuwen. Jarenlang bleef de accuraatheid van de voorspellingen hangen op 40 procent. Tot Demis Hassabis deelnam in 2018: zijn model AlphaFold was 60 procent accuraat – een doorbraak. De laatste horde werd genomen toen John Jumper zich aansloot bij Hassabis: AlphaFold2 kon in 2020 eiwitstructuren met 90 procent accuraatheid voorspellen.
Werkelijkheid
Aan de basis van AlphaFold2 ligt een database van 200.000 bekende eiwitstructuren die eerder met kristallografie zijn bepaald. AlphaFold2 vergelijkt een aminozuurketen waarvan de vorm nog niet bekend is allereerst met aminozuren van eiwitten in die database. Ook verkent het welke interacties de verschillende aminozuren met elkaar aangaan; positief en negatief geladen aminozuren interacteren met elkaar, sommige zijn hydrofoob, andere hydrofiel, et cetera. Dan komt het model met een idee hoe stukjes van de aminozuurketen zich in de ruimte tot elkaar kunnen verhouden. Het proces van plaatsbepaling in de ruimte herhaalt zich een aantal keer, en dan komt er een structuur uit rollen. AlphaFold2 vertelt er meteen bij hoe waarschijnlijk het is dat de gepresenteerde structuur vergelijkbaar is met de werkelijkheid.
In het wetenschappelijke tijdschrift Science werd dit proces in 2020 vergeleken met het maken van een puzzel: eerst worden de stukjes aaneen gelegd tot kleine groepjes – in dit geval dus clusters met aminozuren – en dan wordt gekeken naar manieren om die kleine groepjes tot een groter geheel te smeden.
Rosetta
De vinding waar David Baker de Nobelprijs voor krijgt, is van jaren eerder. Baker – die in 1998 ook deelnam aan de eiwitvoorspel-competitie – had ook een model, genaamd Rosetta. Ook daarvan was oorspronkelijk het doel eiwitstructuren te voorspellen, maar hij had een slimme gedachte: kon Rosetta ook suggesties doen voor de aminozuurvolgorde als het gevoed werd met een eiwitstructuur? Hij hoopte dat zo misschien wel eiwitten met totaal nieuwe functies konden ontstaan.
In 2003 lukte dat voor het eerst. Het eiwit kon niks, maar dat het helemaal nieuw was en niet in de natuur voorkwam, was spectaculair. Baker publiceerde sindsdien regelmatig over nieuwe eiwitten met gerichte functies, zoals het op gang brengen van specifieke chemische reacties.
Baker en DeepMind hebben allebei hun achterliggende code publiek beschikbaar gemaakt. Het bleek een goudmijn voor onderzoekers en bedrijven. Voorheen kostte het maanden tijd – en veel geld – om met kristallografie een eiwitstructuur te bepalen. Nu kan dat in minuten. Ook het ontwerpen van eiwitten met gewenste eigenschappen is in een stroomversnelling gekomen.
Commercieel bedrijf
„Dat deze vondsten nu al deze erkenning krijgen, is geweldig”, zegt Stef van Grieken. Hij is mede-oprichter van Cradle, een bedrijf dat een platform ontwikkelt waarmee wetenschappers en bio-engineers op een toegankelijke manier nieuwe eiwitten kunnen ontwerpen en optimaliseren. „Het is nog vroeg, concrete producten zijn er nog niet veel, omdat onderzoek en ontwikkeling voor bijvoorbeeld nieuwe medicijnen en voedingsmiddelen alsnog jaren duurt. Het gaat hiermee wel zoveel sneller, en is zoveel goedkoper, dat ik echt denk dat het voor een revolutie gaat zorgen.”
Het is voor het eerst dat mensen van een commercieel bedrijf – DeepMind is van Google – de Nobelprijs voor Scheikunde winnen. Dat is opvallend, vindt ook Van Grieken – zelf ex-werknemer van Google – maar niet verrassend nu zoveel nieuwe ontwikkelingen in de scheikunde computationeel van aard zijn. „Aan universiteiten zijn de middelen nu eenmaal beperkt, Google heeft oneindige rekenkracht. Waar menselijke creativiteit en AI elkaar raken, kan AI veel impact hebben en dat is in de wetenschap bij uitstek het geval.”
Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties Judith Uitermark noemt het verzoek van PVV-Kamerlid Marco Deen om aan te sturen op het ontslag van burgemeester Femke Halsema van Amsterdam „ongepast”. Dat zei de minister tegen de pers na het debat over de begroting van haar ministerie.
Kamerlid Deen greep het begrotingsdebat aan om de minister te verzoeken „onmiddellijk gebruik te maken van haar recht om een verzoek tot ontslag van deze burgemeester in te dienen”. Dit verzoek volgde op tweets van PVV-leider Geert Wilders waarin hij zei dat Halsema „toestaat dat antisemitische [sic] tuig mag demonstreren” en „het land uit” moet.
Pro-Palestijnse demonstratie
Afgelopen maandag was er op de Dam in Amsterdam een herdenking van de terreuraanval van Hamas op Israël een jaar geleden. Burgemeester Halsema stond toe dat er in de buurt van die manifestatie een pro-Palestijnse tegendemonstratie plaatsvond. Tegendemonstraties moeten volgens de wet binnen zicht- en gehoorafstand van de oorspronkelijke betoging kunnen plaatsvinden. „Zo lang het vreedzaam gebeurt”, aldus Halsema. Dat mislukte. De herdenking werd korte tijd verstoord door tegendemonstranten. Uiteindelijk zijn er meer dan driehonderd pro-Palestijnse demonstranten aangehouden, de meesten omdat ze geen gehoor gaven aan de oproep van de burgemeester om de tegendemonstratie te ontbinden.
Uitermark reageert direct
„Er is geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om haar ontslag nu voor te dragen bij de koning”, aldus Uitermark. De minister koos ervoor om direct na het debat de pers hierover te woord te staan, in plaats van haar reactie te bewaren voor morgen. Dan is het tweede deel van het debat en is het de beurt aan de minister om te reageren op de inbreng van de Kamerleden.
Volgens Uitermark moeten burgemeesters moeilijke beslissingen nemen en verdienen ze om die reden „onze steun”. Burgemeester Halsema zal „als doorgewinterde politica” een „zorgvuldig besluit” hebben genomen. Bovendien is het aan de „lokale politiek” om de beslissingen van burgemeesters in eerste instantie te beoordelen, aldus Uitermark. Die lokale politiek maakte het Halsema niet moeilijk tijdens het debat dat woensdag plaatsvond in de Amsterdamse gemeenteraad over de demonstraties van afgelopen 7 oktober.
Lees ook
Burgemeester Halsema: ‘Het verwijt van het faciliteren van antisemitisme laat ik mij niet meer aanleunen’