Poëzieweek: Hans Tentije’s laatste gedicht

Poëzieweek Dichteres Maria Barnas koos voor NRC vanwege de Poëzie week (tot en met 31 januari) het laatste gedicht uit Hans Tentije’s nagelaten gedichtencyclus ‘Spreeuwen’ .

Dichter Hans Tentije (1944 - 2023): zijn laatste gedichten waren de vierdelige cyclus 'Spreeuwen’
Dichter Hans Tentije (1944 – 2023): zijn laatste gedichten waren de vierdelige cyclus ‘Spreeuwen’ Foto Lars van den Brink

Het tweemaandelijks literair tijdschrift Poëziekrant publiceerde in het januari-februari nummer een nagelaten cyclus van Hans Tentije (1944-2023). Hij had een week voor zijn overlijden gevraagd of Poëziekrant weer eens een aantal gedichten van hem wilde plaatsen.

In deze cyclus die uit vier gedichten bestaat, komen spreeuwen voor, vluchtelingen, hoestbuien, een vriendin en een hond – en echo’s die de spreeuwen doen weerklinken. In de laatste strofe van het laatst bekende gedicht van Tentije ligt een stoel, achterovergevallen in het hoog opgeschoten gras.

Ik kan niet anders dan daar de dichter in zien. Hij maakt er geen drama van, hij ziet in zichzelf niets groots: geen fauteuil maar een eenvoudige keukenstoel. Het is een springlevend beeld, waarmee de dichter afscheid neemt. Hij zal er nog lang om herinnerd worden.

IV

Wanneer er niets meer is, alleen nevel, zeevlam is
boven het afgezande, afgegeeste laatste stuk van het binnenduin
waar de tekenen van het verdwenene
zich brandend houden, maar spaarzamer stilaan
en op het punt van uit te doven

een grijs en koortsig waas dat het landschap omhult
verzacht het gemis en onttrekt
de schade en mistroostige luister
voorlopig aan het zicht

mocht de damp straks opgelost zijn, dan zal het zonlicht
de schaduwen hun plaats weer gunnen –

als vanouds verschijnen er op dit boerenerf
goudsbloemen, giftige lupinen, verdwaalde distels
en het geboete net dat nog steeds
over de takken van de kers hangt, geen spreeuw
die erin verstrikt geraakt is

een spanen slof met een afgescheurd hengsel op het tuintafeltje
naast het pad, een achterovergevallen
keukenstoel in het hoog opgeschoten gras

Uit: Spreeuwen (2024) van Hans Tentije, in Poëziekrant