De tijd van hoop en illusies is nu echt wel voorbij. Na een week from hell en de electroshock van München is zelfs de meest verstokte Atlanticus er wel uit: de VS van Trump en Vance vormen een bedreiging, ideologisch maar ook politiek. De timing is slecht maar de conclusie staat vast: Europa staat er alleen voor. Het moet niet zozeer roepen om ‘een plek aan tafel’, maar doorpakken en aangeven wat het bereid is te doen om Oekraïne te blijven steunen als Amerikaanse steun wegvalt en een ‘bad deal’ wordt opgedrongen.
Europa moet ook werken aan een eigen antwoord op de steeds grotere Russische hybride aanvallen. Met alle gedoe rond Trump, Poetin en Oekraïne viel het misschien minder op. Afgelopen week was het wéér raak: een brutale sabotage actie, dit maal tegen verschillende Duitse marineschepen. Dit klonk bekend en verdacht.
Eind december wist de Finse kustwacht nog net op tijd in te grijpen toen de Eagle S, een schip van de Russische schaduwvloot, bezig was de Estlink2-kabel door te snijden. Inmiddels is het bredere patroon glashelder. Sabotage, cyberaanvallen, electorale inmenging, gps-jamming, migranten als wapen misbruiken en het verspreiden van misinformatie op industriële schaal – het Kremlin gebruikt de hele trukendoos om het Westen te verzwakken en te schaden. Helaas, met succes: de kosten zijn laag en de impact hoog.
Veilgheidsexperts hebben de mond vol van hybride tactieken en asymmetrische aanvallen. De Zweedse premier zegt: we zijn niet in oorlog maar vrede is het ook niet. Die diagnose is makkelijk te stellen, de vraag is meer wat je hieraan kunt doen. En het is opvallend dat de reacties vooralsnog timide, reactief en voorzichtig zijn. Op beleidsniveau wordt vooral gesproken over beter monitoren, het versterken van weerbaarheid en meer samenwerking tussen betrokken landen en met de private sector. Na het zoveelste kabel-incident kondigde de NAVO operatie Baltic Sentry aan: meer patrouilleschepen, drones en vliegtuigen om – zoals secretaris-generaal Mark Rutte zei – „ervoor te zorgen dat we er alles aan doen om de kritieke infrastructuur te beschermen”.
Een noodpakket
Ook bij de EU werken ze aan paraatheid. Sauli Niinistö, de voormalige president van Finland, schreef vorig jaar een dik rapport over de mindset en concrete stappen die nu nodig zijn om Europa weerbaarder te maken. En Nederland? Hier verklaarde het kabinet in december vorig jaar dat het werkt aan het ‘verhogen van de weerbaarheid tegen militaire en hybride dreigingen’. Het benadrukte dat ‘een weerbare maatschappij schokken aankan – ongeacht wat er op ons afkomt’ en dat dit een kwestie is voor de hele samenleving, niet alleen voor Defensie. Er kwam zelfs een nieuwe website, Denk Vooruit, met aanbevelingen voor burgers over hoe zij zich beter kunnen voorbereiden op risico’s en dreigingen – onder meer het samenstellen van een noodpakket.
Poetin bepaalt waar de volgende aanval plaatsvindt, terwijl het Westen zich beperkt tot weerbaarder worden
Dit alles klinkt logisch: voorbereiden, samenwerken, investeren in weerbaarheid. En toch wringt het. Misschien missen we iets als we alleen praten over verdediging en reactie, en niet over wat wij zélf actiever kunnen ondernemen tegen diegenen die verantwoordelijk zijn voor al die hybride aanvallen. Natuurlijk zijn er goede redenen om voorzichtig te zijn: we handelen binnen een juridisch kader, waarin bewijslast en rechtsstatelijke waarborgen centraal staan. En het is nou juist eigen aan hybride aanvallen dat de schuldvraag vaak moeilijk is vast te stellen. Daarbij doen westerse veiligheidsdiensten natuurlijk hun werk – ook op Russisch grondgebied.
Maar het is opmerkelijk hoe weinig er wordt gesproken over tegenacties of hoe we de kosten voor Rusland kunnen opdrijven. Hierdoor blijft het strategische initiatief steeds bij Poetin: hij bepaalt hoe en waar de volgende aanval plaatsvindt, terwijl het Westen zich beperkt tot het nobele streven om weerbaarder te worden en sneller te reageren. Sancties zijn natuurlijk een optie, maar daarover wordt in Brussel maandenlang gesteggeld – en dat is dus in de praktijk in de openbaarheid. Tegen de tijd dat 27 EU-landen er eindelijk uit zijn welke individuen of bedrijven moeten worden aangepakt, hebben de Russen hun tegoeden al verplaatst en een nieuwe brievenbusfirma opgezet.
Toch afschrikking?
Dit is oprecht een dilemma: hoe verdedigen postmoderne democratieën, die gebaseerd zijn op wetten, openheid en wederzijds vertrouwen, zich tegen staten die juist misbruik maken van die principes? Wanneer gaan wij de technieken van een eerder tijdperk opnieuw gebruiken – en onder welke voorwaarden en grenzen? Misschien zou het publiek juist willen horen dat er serieus werk wordt gemaakt aan het herstel van afschrikking, door Poetin strategisch in het defensief te dwingen. Jaren geleden lazen we hoe de Nederlandse inlichtingendienst AIVD had ingebroken bij een Russische hackergsgroep Cozy Bear. Maar meestal hoor je erg weinig over wat onze diensten doen. Het is lastig voor veligheidsdiensten die per definitie in de schaduw werken, maar het zou goed zijn om meer te communiceren over wat men doet ter verstoring en verzwakking van de tegenstander. Dat zou de burger goed doen en de afschrikking versterken.
Als de Russen het gps-systeem boven de Baltische Zee verstoren en zo het vliegverkeer hinderen, zou je dan niet hetzelfde kunnen doen boven Kaliningrad? Als het Kremlin verkiezingen in Georgië, Moldavië en Roemenië beïnvloedt via misinformatiecampagnes, moeten we dan niet direct ingrijpen met eigen campagnes, in plaats van achteraf klagen dat Rusland ‘het bekende draaiboek’ weer heeft gebruikt?
Terug naar de Eagle S, het schip dat de Finse kustwacht op heterdaad betrapte en in beslag nam. Aan boord werd spionageapparatuur aangetroffen. Toen een woordvoerder werd gevraagd of er al contact was geweest met de Russische autoriteiten ondermeer over de teruggave van het schip, luidde het antwoord: „Nee.” Wanneer gaat u dat dan doen? „Dat zijn we niet van plan.” Deze Finse koelbloedigheid en onverzettelijkheid is precies wat Europa nodig heeft.
