Opinie | NAVO-lidmaatschap is goed voor Oekraïne maar ook voor Europa

Posted on by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

NAVO Een versnelde toetreding van Oekraïne tot de NAVO bevordert de Europese vrede en valt daarom te rechtvaardigen, schrijft Robert Serry. Maar aan de vooravond van de NAVO-top is er weinig reden voor optimisme.

Jonge rekruten verlaten Sint Petersburg om zich bij het Russische leger aan te sluiten.
Jonge rekruten verlaten Sint Petersburg om zich bij het Russische leger aan te sluiten. Foto Anatoly Maltsev/EPA

De laatste berichten van de frontlijn, die zo lang is als de afstand tussen Amsterdam en Madrid, wijzen erop dat het langverwachte Oekraïense tegenoffensief imminent is. De slag om Bachmoet is hevig; tienduizenden soldaten zijn gesneuveld als gevolg van Poetins waanzin. En mocht de stad gevallen zijn, zoals de laatste berichten beweren, dan lijkt er sprake te zijn van een Pyrrhus-overwinning.

Iedere centimeter Oekraïens grondgebied zal worden bevrijd, verklaart president Volodymyr Zelensky telkens. Dat is inclusief de Krim en de gebieden in Loehansk en Donetsk die sinds 2014 door Rusland zijn bezet en illegaal geannexeerd. Zelensky kan ook weinig anders.

Westerse leiders blijven in koor verklaren dat Oekraïne op militaire (en andere) steun kan rekenen „zo lang het nodig is”. Het is aan Kyiv zelf om te bepalen wanneer de oorlog kan worden beëindigd. Maar het Westen is ook terughoudend geweest om Oekraïne de zware wapens en vliegtuigen te leveren die op het slagveld doorslaggevend kunnen zijn. De mogelijke levering van F-16’s speelt op de korte termijn geen rol.

Achter ferme woorden schuilt interne verdeeldheid en mogelijk ook onmacht, over hoe de oorlog kan worden beëindigd zonder de Euro-Atlantische veiligheid in gevaar te brengen en zonder concessies te doen aan de Oekraïense vrijheid en territoriale integriteit.

Een cruciale fase in deze oorlog breekt aan; Oekraïne krijgt waarschijnlijk niet snel weer een kans eigen grondgebied te heroveren. Wordt de nu nog door het Russische leger gecontroleerde zuidelijke corridor doorbroken? In dat geval wordt een verdere Oekraïense opmars naar de Krim mogelijk. Dat is strategisch gezien van groter belang dan de bevrijding van de bezette gebieden in Loehansk en Donetsk. In zo’n overwinningsscenario is het denkbaar dat het Russische leger implodeert en dat Poetin op de een of andere manier van het toneel in Moskou verdwijnt.

China en Turkije

Is de wens hier de vader van de gedachte? Wat als slechts gedeeltelijk of, in het slechtste geval, nauwelijks vorderingen worden gemaakt met de herovering van Oekraïens grondgebied? Aan het overwinningsscenario zijn ook grote risico’s verbonden, zoals een nieuwe, mogelijk door het terugtrekkende Russische leger zelf uitgelokte, radioactieve ramp in de Zaporizja-kerncentrale, de grootste in Europa. Op het bijna ondenkbare – de mogelijke inzet van kernwapens als de Krim wordt bedreigd – heeft Moskou al meer dan eens gezinspeeld.

Slaagt het tegenoffensief slechts ten dele of mislukt het, dan dreigt de patstelling voort te duren. Dat speelt Moskou in de kaart. Onder aanvoering van China en Turkije zullen internationale oproepen om de oorlog te beëindigen snel in kracht toenemen. In grote delen van de wereld wordt anders gekeken naar ‘Europa’s oorlog’. De westerse eensgezindheid om Oekraïne te blijven steunen, wordt dan ernstig beproefd.

Lees ook: Poetin belooft al medailles na ‘verovering’ van Bachmoet, maar is de symbolische frontstad wel écht gevallen?

Ik heb eerder in NRC de vraag gesteld wat de definitie van ‘succes’ is die een beëindiging van de oorlog rechtvaardigt. Oekraïne is al succesvol geweest door het zoveel sterker geachte Russische leger te weerstaan en zelfs terug te dringen. Het land is meer verenigd dan ooit, maar de menselijke en economische prijs van een oorlog zonder eind wordt elke dag groter. Ook als de oorlog in een overwinning eindigt, blijft een revanchistisch Rusland het buurland van Oekraïne. Als het tot een staakt-het-vuren komt zonder dat elke centimeter grondgebied is heroverd, hoe kan dan worden voorkomen dat dit slechts tot een pauze leidt, waarin Rusland zijn wonden likt om vervolgens nieuwe agressie te plegen?

Geopolitieke ‘realisten’, zoals de bijna honderd jaar oude Henry Kissinger (en in Nederland Rob de Wijk) hebben de oorlog niet voorspeld. Ze hadden bovendien niet verwacht dat Oekraïne weerstand zou kunnen bieden aan de Russische invasie. Zij gingen deels mee in de Russische redenering dat Oekraïne tot de Russische ‘invloedssfeer’ behoort en waren voor de oorlog geenszins voorstander van een Oekraïens NAVO-lidmaatschap. Na het uitbreken van de oorlog toonde Kissinger zich eerst voorstander van snelle vredesonderhandelingen, die tot neutraliteit en aanzienlijke Oekraïense territoriale concessies zouden hebben geleid. Het is opmerkelijk dat hij onlangs tot de conclusie kwam dat Oekraïne na de oorlog toch moet worden toegelaten tot de NAVO. Dat is niet alleen in het belang van Oekraïne zelf, maar dient ook de Euro-Atlantische veiligheid, zo denkt hij nu. Ook De Wijk is voorstander geworden van Oekraïens lidmaatschap van de NAVO.

De prijs van een oorlog zonder eind wordt elke dag groter

Wordt het geen tijd, met de NAVO-top in Vilnius in juli in aantocht, dat het Westen Oekraïne meer zekerheid biedt over de veiligheidsgaranties die het land zal krijgen na het einde van de oorlog? Indien Oekraïne na de oorlog een concreet perspectief tot versnelde toetreding wordt geboden, wordt het voor Kyiv waarschijnlijk ook gemakkelijker zo nodig pijnlijke compromissen te accepteren, indien de oorlog niét tot een regelrechte overwinning leidt.

Na ruim een jaar oorlog hebben alleen al de EU en haar lidstaten ruim tachtig miljard euro aan militaire, economische en humanitaire steun aan Oekraïne geleverd. De steun die nodig zal zijn voor de wederopbouw van het land is veel groter. Voor economisch herstel zijn buitenlandse investeringen broodnodig, maar wie is bereid te investeren in een land dat na afloop van de oorlog weer in een veiligheidsvacuüm belandt? Wat zal er dan van Oekraïense toetreding tot de EU terechtkomen? Zonder harde veiligheidsgaranties blijft Oekraïne een grijze zone aan de oostflank van Europa, die vroeg of laat tot nieuwe conflicten zal leiden.

Veiligheidsverzekering

Een versnelde toetreding van Oekraïne tot de NAVO na de oorlog vindt zijn uiteindelijke rechtvaardiging in de door Rusland zelf gepleegde agressie. Ook hier geldt weer dat Poetins oorlog na toetreding van Finland en binnenkort Zweden tot de NAVO alleen maar averechtse gevolgen voor Rusland zelf heeft. Overigens bepleit ik niet dat NAVO-eenheden voorwaarts en permanent gestationeerd moeten worden op Oekraïens grondgebied. Dat lijkt ook niet nodig, omdat het Oekraïense leger sterk genoeg is zich in eerste instantie zelf tegen de Russische agressie te verweren. Waar het om gaat is dat Rusland zich na afloop van de oorlog wel tweemaal zal bedenken het buurland opnieuw aan te vallen. Alleen een versneld NAVO-lidmaatschap biedt Oekraïne zo’n veiligheidsverzekering; een verzekering die eerder zo veel andere landen in Oost-Europa zochten én kregen.

Op zijn beurt zal Oekraïne ook stappen moeten nemen om een versneld NAVO-lidmaatschap na de oorlog mogelijk te maken. Zo zal het land formeel moeten verklaren zelf geen geweld te zullen gebruiken, ook niet als na een staakt-het-vuren delen van Oekraïens grondgebied niet zijn heroverd. Kyiv zal zich erbij moeten neerleggen dat alleen via vredesonderhandelingen met Moskou een oplossing kan worden gevonden voor de definitieve status van gebieden die onder Russische controle zijn gebleven.

Dit betekent overigens niet dat op het volkenrecht gebaseerde internationale posities over de onrechtmatigheid van de Russische annexaties van deze gebieden niet onverlet van kracht moeten blijven. Ook blijven westerse sancties een hefboom om Rusland tot onderhandelingen te bewegen. Maar zo lang Poetin of een ander revanchistisch regime in het Kremlin zetelt, lijken onderhandelingen weinig kansrijk en wordt het risico groter dat bestandslijnen wel eens permanent zouden kunnen worden. Na zoveel oorlogsleed zou dit een bittere pil zijn voor de Oekraïners. Ik denk dat Zelensky zo’n eind van de oorlog alleen kan bepleiten als hier harde NAVO-veiligheidsgaranties tegenover staan.

Levensbelang

Er is weinig reden voor optimisme; de NAVO-top in Vilnius, begin juli , zal geen knopen doorhakken. Maar hopelijk groeit in Vilnius het besef onder NAVO-regeringsleiders, inclusief premier Rutte, dat een Oekraïens lidmaatschap na de oorlog niet alleen voor Oekraïne van levensbelang is, maar ook de Euro-Atlantische veiligheid dient. Een besluit om Oekraïne na de oorlog uit te nodigen voor toetredingsonderhandelingen zou al heel wat zijn.

In het slechtste geval eindigt de top weer in een nieuwe vage toetredingsbelofte, waardoor Oekraïne veroordeeld blijft tot niemandsland tussen Oost en West.

Praat mee over dit onderwerp en stuur een brief!

Wilt u reageren op een artikel? Stuur via dit formulier een brief (maximaal 250 woorden) naar de opinieredactie van NRC.

Als uw brief gepubliceerd wordt, dan nemen we per e-mail contact met u op. Anonieme brieven en brieven die aan verschillende media zijn gestuurd, plaatsen wij niet. De opinieredactie kan uit uw brief citeren in de zaterdagrubriek ‘Inbox van de redactie’.

Related Posts

Kamer verkeerd geïnformeerd over aanschaf van Israëlische afluistersystemen voor de politie die miljoenen kosten en na jaren nog steeds niet werken

  • admin
  • November 25, 2024
  • 0

Het ministerie van Justitie en Veiligheid heeft buiten de Tweede Kamer om een telefoon- en data-aftapsysteem voor de politie gekocht van het omstreden Israëlische defensiebedrijf Cognyte. Het besluit werd dit jaar genomen, toen Dilan Yesilgöz nog minister was en Dick Schoof de hoogste ambtenaar op het ministerie. Dat blijkt uit onderzoek van NRC.

Het ministerie kocht het nieuwe systeem om het falen van een ander gloednieuw tapsysteem te verhullen, maar ook dit heimelijk gekocht systeem werkt tot op heden niet, blijkt uit het onderzoek. Daardoor zit de overheid nu opgescheept met twee nieuwe, niet-werkende tapsystemen en maakt de politie nog altijd gebruik van een verouderd en technisch rammelend afluistersysteem.

Het ministerie heeft de geheime aankoop niet genoemd in Kamerstukken en sprak slechts over een „upgrade”. Meerdere direct betrokken politie- en justitiemedewerkers laten NRC weten dat de Kamer daarmee verkeerd is geïnformeerd. Het gaat niet om een upgrade, maar om een nieuw tapsysteem, dat is aangeschaft omdat een ander nieuw tapsysteem een miskoop bleek. De aanschafprijs van dat systeem is geheim. Aan pogingen om het werkend te krijgen, gaf de politie afgelopen jaren 3,8 miljoen euro uit, bevestigt een woordvoerder van de politiekorpsleiding nu. Over dat bedrag is de Tweede Kamer nooit geïnformeerd.

Al vijf jaar probeert de politie het systeem met hulp van tal van interne en externe IT-specialisten vergeefs draaiend te krijgen conform de eisen

Daarnaast is de heimelijke aankoop omstreden omdat van leverancier Cognyte eerder in de Tweede Kamer werd gevreesd dat het afluisterapparatuur misbruikte voor spionage voor Israël. Daarom wilde de Kamer al in 2016 afscheid nemen van Cognyte – dat toen nog Verint heette – als leverancier van het toenmalig tapsysteem.

Sindsdien is Cognyte meermaals direct in verband gebracht met mensenrechtenschendingen en spionageschandalen. In 2023 kwam het Israëlisch defensiebedrijf publiekelijk onder vuur te liggen wegens het leveren van afluistersystemen aan onder meer Myanmar. Daar zette het regime ze in tegen politici en journalisten waarmee het mensenrechten schond – ook nadat in Israël een officieel verbod op die handel was ingevoerd.

Een jaar eerder besloot de centrale bank in Noorwegen niet meer in Cognyte te investeren, nadat een rapport van een ethische commissie van de Noorse regering had vastgesteld dat het een „onacceptabel risico” was dat „het bedrijf bijdraagt aan serieuze mensenrechtenschendingen” zoals ontvoeringen en marteling.

Afluister- en andere cybersecuritysystemen van Israëlische defensiebedrijven zorgen regelmatig voor internationale schandalen. De bekendste is het Pegasus-schandaal, waarmee in diverse landen activisten, politici en journalisten werden bespioneerd. Afgelopen zomer onthulde The Guardian in samenwerking met andere internationale media dat Israël bij het Internationaal Strafhof in Den Haag aanklagers probeerde af te luisteren die klachten tegen het land behandelden.

Lees ook

De problemen met het verouderde tapsysteem zijn erger dan minister Yesilgöz deed voorkomen

Het verouderde tapsysteem van de politie faalt steeds vaker.

Miskoop

Het tapsysteem van de Nederlandse politie is al langer een hoofdpijndossier. Het oude systeem van Cognyte – destijds dus Verint – werd door de Tweede Kamer vooral gewantrouwd omdat de soft- en hardwarekern van het Israëlische systeem voor Nederland een black box was: het technisch onderhoud van het tapsysteem was niet in handen van de Nederlandse politieambtenaren, maar werd uitgevoerd door Israëli’s die bij problemen werden ingevlogen.

Onder druk van de Kamer kocht Nederland daarom via een openbare aanbesteding uiteindelijk in 2019 een nieuw tapsysteem. Die aanbesteding werd gewonnen door een ander Israëlisch defensiebedrijf, Elbit. Met de toezegging dat de Nederlanders ditmaal wel zelf het onderhoud van het systeem in de hand zouden houden, en andere eisen over cybersecurity, ging de Kamer akkoord. Na de aankoop in juli 2019 bleek dit nieuwe tapsysteem van Elbit, geheten ‘i360’, een miskoop.

Al vijf jaar probeert de politie het systeem van Elbit met hulp van tal van interne en externe IT-specialisten tevergeefs draaiend te krijgen conform de eisen van de Nederlandse politie. Zo lukt het nog steeds niet met het nieuwe systeem vertrouwelijke gesprekken met advocaten die niet getapt mogen worden, automatisch te beschermen, aldus betrokkenen. En ook de koppeling van het tapsysteem met andere politiesystemen werkt niet of niet voldoende.

‘Onzekerheid over realisatie’

De problemen waren twee jaar terug al zo serieus dat de opsporing in gevaar kwam, onthulde NRC. Het ministerie van Veiligheid en Justitie weet de problemen destijds aan opstartproblemen en kondigde aan dat „de zorgvuldige stapsgewijze implementatie naar verwachting nog heel 2023 zal vergen”.

Een jaar geleden werkte i360 nog steeds niet. Lang was de uitleg daarbij dat het om reguliere opstartproblemen ging. Maar in december 2023 kreeg de Kamer na nieuwe vragen over het falende systeem een nieuwe verklaring: de twee maanden daarvoor begonnen oorlog in Gaza. „Vanwege de situatie in Israël is de onzekerheid over de realisatie van het nieuwe tapsysteem helaas toegenomen,” liet toenmalig minister Yesilgöz de Kamer weten. En een halfjaar later, afgelopen juni: „Vanwege de situatie in Israël is er nog steeds onzekerheid over de realisatie van het nieuwe tapsysteem.”

Intussen, zo staat in hetzelfde stuk, wordt „het huidige tapsysteem langer in stand gehouden om de continuïteit van tappen te borgen”. Daarvoor wordt het „geüpgraded en op een nieuw hardware platform geplaatst”. Over wat dat betekent ontbreekt iedere uitleg.

Lees ook

Verkennen, hacken en tappen: mogen de AIVD en MIVD al genoeg of moet de wet nodig ruimer?

De top van de Nederlandse inlichtingendiensten generaal Jan Swillens, directeur van de MIVD (l.) en AIVD-directeur Erik Akerboom (r.) in gesprek met , Pieter-Jaap Aalbersberg, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid.

Miljoenen

In werkelijkheid gaat het om veel meer dan een „upgrade”, bevestigen diverse bronnen binnen de politie en het ministerie die direct bij het project betrokken zijn aan NRC. Het gaat om een compleet nieuw tapsysteem: Reliant X van Cognyte – aangeschaft omdat het al die jaren niet lukt om het nieuwe i360 te laten functioneren. Maar daarover krijgt de Kamer niets te horen. Kamerleden krijgen van de minister slechts te horen dat „de situatie in Israël” – de Gaza-oorlog – voor vertraging zorgt. Terwijl diezelfde oorlog blijkbaar geen belemmering vormt voor de aanschaf van het eveneens Israëlische Reliant X. Vorige week schreef NRC nog over de 1,9 miljard euro die Nederland afgelopen jaren aan Israëlisch defensiematerieel uitgaf, waarvan de helft na het begin van de Gaza-oorlog. Alleen al bij Elbit werd voor ruim 900 miljoen euro aan materieel besteld in de afgelopen vijf jaar.

De opsporingsdiensten zitten nu opgescheept met een nieuw probleem. Het nieuwe, in het geheim gekochte Reliant X van Cognyte blijkt ook niet te werken. De politie heeft miljoenen uitgegeven aan twee nieuwe systemen die niet aan de eisen voldoen en zit vast aan een verouderd en compleet achterhaald tapsysteem, waar de Tweede Kamer al in 2018 vanaf wilde.

De politie wil niet zeggen hoeveel ze voor i360 en Reliant X heeft betaald, omdat die bedragen ‘onder geheimhouding’ vallen

Het ministerie verwijst voor vragen door naar de politie. Die wil niet zeggen hoeveel ze voor i360 en Reliant X heeft betaald, omdat die bedragen „onder geheimhouding” vallen, aldus een woordvoerder. Over Reliant X van Cognyte wil de politie zelfs niet de naam of de leverancier bevestigen. De woordvoerder herhaalt alleen: „het betreft een upgrade, niet een nieuw systeem”.

Na de opeenstapeling van mislukkingen en verlopen deadlines, is nu besloten een nieuwe poging te ondernemen om alsnog i360 aan de praat te krijgen. De technici hebben te horen gekregen dat het systeem uiterlijk 1 april aanstaande moet draaien. En dat in elk van de tien regionale eenheden van de politie voor het eind van het jaar minstens een strafrechtelijk onderzoek met het i360-tapsysteem getapt moet worden. De reden voor de deadline, volgens een betrokkene, is dat de minister dan aan de Tweede Kamer kan melden dat i360 inmiddels in heel Nederland wordt ingezet en werkt.

Tips? mail: [email protected]


‘Studeren is een recht’, klinkt het op het Malieveld. En ook: ‘Oorlog is een keuze’

  • admin
  • November 25, 2024
  • 0

„3.000 euro? Op je muil!’” en „Vecht, vecht, vecht, studeren is een recht”, klinkt het maandagmiddag op het Malieveld in Den Haag. En: „Stop de eppocalyps”, verwijzend naar onderwijsminister Eppo Bruins (NSC). Hij krijgt, in verschillende bewoordingen, het ‘advies’ om af te treden. Net als twee collega-bewindslieden van NSC.

Op het veld, gelegen naast de tijdelijke Tweede Kamer en de A12, waren maandag duizenden studenten, medewerkers en bestuurders van hogescholen en universiteiten op de been om te protesteren tegen de besparing van het kabinet op het hoger onderwijs. De eis was duidelijk: de bezuinigingen moeten van tafel.

Die zijn verstrekkend. Vanaf 2025 wil het kabinet 175 miljoen euro per jaar besparen op 1.300 tot 1.700 onderwijsbeurzen voor jonge en ervaren docenten. Ook wordt bezuinigd door het aantal internationale studenten terug te dringen, studenten die langer doen over hun studie meer collegegeld te laten betalen en door te korten op het Fonds Wetenschap en Onderzoek. Het totale bedrag: zo’n 1 miljard euro per jaar.

Lees ook

Brede bezuiniging op onderwijssubsidies: ‘We snappen heel goed dat dit pijnlijk zal zijn’

MBO studenten van het Zadkine en Albeda college aan het werk op de Heijplaat Rotterdam.

‘Staken’

Op het Malieveld protesteren studenten vooral tegen de ‘langstudeerboete’ van 3.000 euro. Voor sommigen is dat niet het enige thema: hier en daar is ook een Palestijnse vlag te zien, of een leus als „Solidarity for Palestina”.

Op een podium op het veld benadrukt Thijs Roovers, voorzitter van de Algemene Onderwijsbond (AOb), nog maar eens hoe groot de bezuinigingen zijn. „Omgerekend twee hbo-instellingen of een grote universiteit”. Als het protest niets oplevert, zegt Roovers, wil hij het er niet bij laten zitten. „We zullen geen middelen schuwen. Als het moet, gaan we staken.”

Veel van de demonstranten doen ook mee aan de aansluitende protestmars. Die brengt ze onder meer langs de Tweede Kamer en het ministerie van Onderwijs. Hard boegeroep volgt, en de leus: „Onderwijs is een recht, geen privilege.” Niet ver daarachter roept een groep „onderwijs is een recht, oorlog is een keuze”. Het zijn demonstranten van onder meer de Communistische Jongerenbeweging, die net als enkele andere organisaties aanwezig waren om zich ook uit te spreken tegen de oorlog in Gaza.

Wie stonden op het Malieveld en waarom?


Staatssecretaris Nobel wil die gewraakte uitspraak over de integratie wel nuanceren, maar niet terugnemen

  • admin
  • November 25, 2024
  • 0

Jurgen Nobel, staatssecretaris van Integratie en Participatie (VVD), begon zijn eerste debat over integratie met een achterstand en iets goed te maken. Twee weken terug had hij gezegd, naar aanleiding van de rellen in Amsterdam en het geweld tegen Maccabi-supporters, dat „een heel groot deel” van de islamitische jongeren „onze normen en waarden niet onderschrijft”.

Met deze woorden maakte de bewindspersoon – voor wie de media tot die uitspraak weinig aandacht hadden – zichzelf in één klap bekend. Veel Nederlanders met een migratieachtergrond voelden zich aangesproken en Nobels opmerking belandde in een rijtje van uitingen van coalitie- en oppositiepartijen die de integratie tot mislukt project verklaarden of een integratiecrisis uitriepen. Moskeeverbond K7 klaagde Nobel aan en de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme, Rabin Baldewsingh, eiste dat de staatssecretaris zijn woorden terugnam.

Maandag nuanceerde Nobel zijn uitspraken ten overstaan van de Tweede Kamercommissie Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Hij had nooit bedoeld om mensen „zo voor het hoofd te stoten” met „stevige woorden”. „Het raakt mij persoonlijk als iemand die ik ken, zegt: ‘Bedoelde je mij, heb je het ook over mijn kinderen?’ Als dat zo is overgekomen, is dat absoluut niet mijn bedoeling geweest. Ik ben er nooit op uit om een hele groep mensen over een kam te scheren. Want de meeste mensen – en de meeste Nederlandse moslims vallen daar uiteraard ook onder – zijn gewoon hard aan het werk.”

Op vrijdag 15 november zei Nobel al dat hij de uitspraken nooit zo hard had bedoeld, maar die nuancering viel weg door het opstappen van staatssecretaris Nora Achahbar (NSC) die onder meer de uitspraken van Nobel aanhaalde als reden voor haar vertrek.

Lees ook

Opgestapte staatssecretaris Achahbar hekelt ‘onwaarheden’ die rondgaan over haar vertrek

Nora Achahbar geeft een toelichting nadat zij als staatssecretaris is opgestapt.

Motie van wantrouwen

Nobel wilde het rechtzetten maandag. Maar sorry zeggen, dat wilde hij niet. Ook niet toen D66-Kamerlid Mpanzu Bamenga daar meermaals op aandrong, omdat Nobel volgens hem „miljoenen mensen hier in Nederland in de ziel geraakt” heeft. En ook niet toen Dogukan Ergin (Denk) excuses eiste. Nobel: „Ik heb het gevoel dat de heer Ergin op citatenjacht is.” Nobel ging er niet op in.

Ergin: „Hij zegt aan al die mensen die diep gekwetst zijn: het ligt aan u, u heeft mij verkeerd begrepen.” Ergin greep de gelegenheid aan voor een poging de staatssecretaris zijn eerste motie van wantrouwen te doen toekomen. Maar die werd niet aangenomen, zelfs de linkse oppositie wilde niet meestemmen. Motie van wantrouwen of niet, duidelijk is dat Nobel de linkse oppositie allerminst tevreden heeft gestemd met zijn knieval.

De inbreng van Nobel was onderdeel van een gespannen debat in de Kamercommissie. Waar de linkerflank vooral bleef benoemen wat goed gaat in de integratie – zoals het toenemende aantal kinderen met een migratieachtergrond dat naar de havo of vwo gaat – bleef de rechterflank erop hameren dat óók veel mis zou gaan. VVD-Kamerlid Bente Becker verwees naar een „kleine harde kern van de islamitische gemeenschap die steeds orthodoxer wordt” en jongeren die niet het gevoel hebben Nederlands te zijn, maar eerder Turks of Marokkaans. Een „déél van de islamitische jongeren”, zei Becker keer op keer.

Benoemen is belangrijk, vindt rechts. Problemen overdrijven is schadelijk, zegt links.

Voor wie?

De Kamerleden waren het er zelfs niet over eens voor wie integratie nou eigenlijk is bedoeld. Voor nieuwkomers die een handje geholpen moeten worden, vond Ergin van Denk. Voor iedereen met een migratieachtergrond, meende Maikel Boon van de PVV. En NSC-Kamerlid Diederik Boomsma maakte een filosofisch punt, namelijk dat integratie gaat over álle Nederlanders. Elke nieuwe generatie, ongeacht afkomst, wordt volgens hem geïntegreerd door middel van opvoeding.

Staatssecretaris Ingrid Coenradie (Justitie en Veiligheid, PVV) was ook aangeschoven. Ze verzuchtte: „Waarin vinden we elkaar wél, dat is de vraag die mij is bijgebleven.” Die hoeft en kan nu niet beantwoord worden, zei Coenradie. Maar „wellicht” kan dat in de toekomst wel.

Lees ook

Hoe het kabinet bijna viel na de rellen in Amsterdam

Hoe het kabinet bijna viel na de rellen in Amsterdam