Opinie | Hoe motiveren we getalenteerde mensen met linkse bravoure om toch de politiek in te stappen?

Posted on June 21, 2024 by admin

Via mijn werk en studie ben ik omringd door mensen die hun linkse signatuur niet onder stoelen of banken steken. Journalisten die ongelijkheid scherp in de gaten houden. Activisten die zich opwinden over onrecht. Kunstenaars die in hun werken sociale thema’s aankaarten. Ondernemers die het graag hebben over ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’. Stuk voor stuk getalenteerde mensen, die linkse bravoure als een morele plicht beschouwen. Maar weet je wie ik maar weinig ken? Linkse politici.

Oké, ik ken er wel een paar. Maar het verbazingwekkende is: als ik ga tellen in mijn persoonlijke netwerk, ken ik net zoveel politici op rechts of in het midden. Vreemd, want mijn professionele kring bestaat voor 90 procent uit linkse mensen – wat wil je als oprichter van een uitgeverij, sorry. Mijn linkse vrienden praten veel over politiek, oneindig veel soms, maar daadwerkelijk de politiek ingaan? Dat doen ze nauwelijks.

Dat linkse mensen liever journalist, kunstenaar, activist of ondernemer lijken te worden, symboliseert een bredere kwestie. We zijn op links vergeten waar de echte macht ligt.

Prachtige insta-posts

Er is nu een regeerakkoord dat onze maatschappij bestookt met forse maatregelen. Van gezondheidszorg tot natuur, van huisvesting tot onderwijs – iedereen krijgt te maken met deze coalitie geleid door een extreemrechtse partij. We kunnen daar natuurlijk zoveel tegen ingaan als we willen met petities, geëngageerde kunst, idealistische start-ups en prachtige insta-posts. Maar dat heeft weinig zin zolang we op links niet doordrongen raken van een onwrikbaar feit: echte macht ligt bij hen die de politiek ingaan en verkiezingen winnen.

Is er wetenschappelijk bewijs dat linkse mensen minder vaak de politiek ingaan? Ik heb tevergeefs naar studies gezocht. Wel schetsen talloze onderzoeken het profiel van mensen die politiek actief zijn. Het wetenschappelijke stereotype komt neer op het volgende. Je bent een man. Je bent extravert. Je kent weinig negatieve emoties, zoals droefheid of angsten. Je bent niet bang voor conflicten. Je vindt het niet erg om onaangenaam gevonden te worden. Toen ik dit las, kon ik een glimlach niet onderdrukken. Leek dit niet verdacht veel op het clichébeeld van een rechts persoon?

Archetype van een links iemand

En dan moet ik denken aan het archetype van een links iemand. Je bent vrouw. Je bent bescheiden. Je bent gevoelig, misschien heb je klimaatangst. Je streeft naar consensus. Je gelooft in de kracht van verbinding. Zo begreep ik plotseling waarom linkse mensen waarschijnlijk geen zin hebben in een politieke loopbaan. Het past simpelweg niet bij ons.

Dit strookt met de redenen die getalenteerde linkse mensen (m/v/x) om mij heen geven om niet de politiek in te gaan.

‘Ik wil het mijn gezin niet aandoen.’

Of: ‘Ik wil het mijzelf niet aandoen, al die haat online.’

Kort gezegd: geestelijke gezondheid. Dit speelt vermoedelijk minder bij de rechtse, extraverte man die nooit droevig is en het conflict niet mijdt – het type dat zich als eerste voor de kandidatenlijst meldt. Bovendien zien we op links politiek vaak als vies. Het riekt te veel naar machtswellust, daar staan we argwanend tegenover. Wie wil er nou deel zijn van een rot systeem?

Gebrek aan politieke ambitie

Is dit gebrek aan politieke ambitie een probleem? Absoluut. Als linkse mensen minder snel de politiek in gaan, is er minder concurrentie onderling. En juist die concurrentie is essentieel om het beste talent te laten bovendrijven. Voor topvoetballers heb je ook een grote jeugdpoule nodig om uit te vissen. Kijk naar de grootste linkse partij. De populariteit van GroenLinks-PvdA steunt meer op hun status als de grootste vluchtheuvel voor linkse kiezers, dan dat Frans Timmermans werkelijk enthousiasme wekt.

Het gebrek aan linkse politieke ambitie gaat verder. Het was rechts dat voorop ging – en succesvoller blijkt – in nieuwe partijen oprichten (LN, LPF, PVV, FVD, BBB) en het oprichten van eigen media (GeenStijl, PowNed, Ongehoord Nederland). Deze grote innovatiekloof kan niet alleen verklaard worden door het kleinere aantal linkse kiezers.

Vaan food porn naar activist porn

Ondertussen is de herontdekking van good old activisme de meest zichtbare linkse ontwikkeling. Mijn Instagram-feed is de afgelopen jaren geëvolueerd van food porn naar activist porn. Protesteren is cruciaal. Maar met al het enthousiasme voor XR, de UvA-protesten en Kick Out Zwarte Piet vergeten we waar de primaire macht ligt: bij de politiek.

We moeten inzien dat een echt debat geen gevecht is, maar een dans

Zoals ik al schreef: de online haat en polarisatie blijken een groot obstakel voor linkse politieke talenten. Sociale media zijn snelwegen voor discussie die door de makers expliciet ontworpen zijn om ongelukken te creëren. Het internet is één grote kijkfile geworden, waarbij we voortdurend een blik over de vangrail werpen om te kijken wie er nu weer slachtoffer is van een verschrikkelijk ongeval. Een van de belangrijkste missies van links is om een debat óver het debat te forceren. We moeten ervan doordrongen raken dat een echt debat geen gevecht is, maar een dans. Links moet benadrukken dat de escalatie van debat het einde van debat is. Zo creëren we een weg waarop talent zich veilig genoeg voelt om de politiek in te gaan.

Twee jaar na de eerste coronabesmetting kampen veel patiënten nog steeds met even hevige klachten

admin
November 25, 2024
0

Ruim twee jaar na het doormaken van een acute coronabesmetting is de helft van de postcovidpatiënten nog steeds niet of nauwelijks hersteld. Dat blijkt uit maandag verschenen onderzoek van het Erasmus MC in samenwerking met C-support, een stichting die in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport mensen met langdurige covidklachten ondersteunt.

Voor het onderzoek vulden 7.750 patiënten in 2022 en in 2023 een vragenlijst in. Tussen die twee meetmomenten steeg het percentage deelnemers dat grotendeels of helemaal was hersteld van 10 naar 26 procent. Maar driekwart van alle deelnemers is slechts half tot helemaal niet hersteld. De helft van de patiënten heeft na twee jaar nog steeds hulp nodig bij de dagelijkse verzorging. Bij de tweede meting beoordeelden de patiënten hun kwaliteit van leven gemiddeld met een 5,7, waar de Nederlandse bevolking gemiddeld een 8,9 scoort.

Het is belangrijk dat we in vervolgstudies ook de mensen betrekken die we nu nog slecht op de radar hebben

Maike ter Wolbeek
projectleider C-support

Het grootste deel van de deelnemers raakte besmet met het coronavirus SARS-CoV-2 voordat er vaccins op de markt waren. Het onderzoek betrof niet alleen vragen naar het verloop van hun klachten of kwaliteit van leven, maar ook werden deelnemers bevraagd over bijvoorbeeld hun participatie op de arbeidsmarkt en hun financiële situatie.

Het onderzoek benadrukt dat veel postcovidpatiënten langzaam herstellen en dat hun klachten grillig kunnen verlopen. 40 procent ervoer tussen de twee meetmomenten dat hun klachten afnamen, 17 procent ging in die periode juist achteruit.

Nagenoeg

Postcovid is een complex syndroom waarbij verschillende systemen in het lichaam een rol spelen. De aandoening kent daardoor „veel verschillende gezichten”, aldus de onderzoekers in het rapport. Patiënten rapporteerden tussen de meetmomenten gemiddeld zestien soorten klachten. Extreme vermoeidheid, concentratieproblemen en moeite met prikkelverwerking, komen het meest voor. Die vermoeidheid is zo ernstig dat 80 procent van de deelnemers nog steeds overdag bedrust nodig heeft.

„We willen met dit onderzoek nogmaals op de kaart zetten hóé slecht het gaat met een groot deel van de postcovidpatiënten”, zegt Maike ter Wolbeek, projectleider van het onderzoek vanuit C-support. „Ten tijde van onze eerste vragenlijst voelde 10 procent van de deelnemers zich weer nagenoeg de oude, na de tweede meting steeg dat naar 26 procent. Zij hopen dat ze nu definitief genezen zijn, maar we zien ook dat bijna driekwart van de mensen binnen een jaar nog veel terugvallen heeft.”

Voor de andere patiënten, die nog steeds geen vooruitgang ervaren, bestaat de kans dat postcovid chronisch wordt, zegt Ter Wolbeek met enige aarzeling, want het is geen hoopvol bericht. En herstel kán nog steeds, benadrukt ze. „Alleen de tijd kan uitwijzen hoe deze patiënten zich ontwikkelen. Daarom is het zo belangrijk om postcovidpatiënten de komende jaren goed te blijven volgen.”

Erkenning

Volgens Ter Wolbeek worstelen veel postcovidpatiënten met een gebrek aan erkenning vanuit hun omgeving. „Het kan voor vrienden of collega’s lastig zijn om begrip op te brengen voor [de dingen] waar deze patiënten tegenaan lopen, zeker als het al jaren duurt. Terwijl zij al zo ziek zijn, moeten patiënten zich naar hun omgeving continu verantwoorden voor hun klachten en ze moeten leven met de realiteit dat er op dit moment geen goede behandeling is. Dat is een erg zware last.”

Ook op de rest van de maatschappij heeft deze ziekte impact, laat het onderzoek zien. Postcovidpatiënten komen moeizaam mee op de arbeidsmarkt. Voor hun coronabesmetting had 95 procent van de respondenten betaald werk, in 2023 was dat 71 procent. Het gemiddelde aantal werkuren per week halveerde sindsdien.

Hoewel het onderzoek van het Erasmus MC en C-support een grote groep deelnemers volgde, benadrukken de onderzoekers dat de respondenten niet representatief zijn voor álle postcovidpatiënten in Nederland. „Dit zijn mensen die zich vrijwillig hadden aangemeld bij C-support”, zegt Ter Wolbeek. „Zij weten dus al goed de weg naar hulp te vinden. Het is echt belangrijk dat we in vervolgstudies ook de mensen betrekken die we nu slecht op de radar hebben: mensen met een migratieachtergrond bijvoorbeeld, en patiënten die zo ziek zijn dat ze bijna niet mee kunnen doen aan onderzoeken. Er valt op dit terrein nog ontzettend veel te leren.”

Toeristenboot gezonken in Rode Zee, 17 mensen vermist

admin
November 25, 2024
0

Een boot met toeristen is maandag bij de Egyptische kust gezonken. Dat melden internationale persbureaus. Reddingswerkers zoeken nog naar 17 mensen die vermist zijn geraakt. Op de duikexcursie waren 31 toeristen en veertien bemanningsleden aan boord. Tot nu toe werden 28 mensen gered uit de Rode Zee.

De boot vertrok zondag vanuit havenstad Marsa Alam voor een vijfdaagse excursie. Op maandagochtend vroeg zond de bemanning van het schip een noodsignaal uit. Zaterdag zou een waarschuwing voor hoge golven en ruig weer afgegeven zijn door de Egyptische weerautoriteit. Schepen werd afgeraden de zee op te gaan volgens persbureau AP.

Volgens het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken waren er geen Nederlanders betrokken bij het incident, meldt persbureau ANP. Het is nog niet bekend uit welke landen de toeristen wel kwamen en waardoor de boot precies is gezonken.

Reepjes perkament in boekrug blijken versregels van Nedersaksische ridderroman

admin
November 25, 2024
0

In het archief van Overijssel, dat tegenwoordig Collectie Overijssel heet, werden tientallen jaren geleden een paar kleine fragmentjes van een onbekende ridderroman gevonden. Het heeft heel lang geduurd voordat duidelijk werd om wat voor tekst het ging. Onderzoeker Hedzer Uulders, tegenwoordig verbonden aan het Gelders archief en van huis uit gespecialiseerd in Franse middeleeuwse literatuur, heeft nu ontdekt dat het gaat om een Nedersaksische vertaling van een Hoogduitse ridderroman.

Dat is bijzonder, want tot nu toe hadden we in Nederland alleen Middelnederlandse ridderromans en ridderromanfragmentjes, en geen enkele Nedersaksische tekst of tekstfragment in dat genre. De fragmenten staan op twee stukjes 14de-eeuws perkament, die gebruikt zijn bij het inbinden van een 16de-eeuws boek. „Als rugversteviging van een katern”, legt Uulders uit. „Met zo’n stukje perkament eromheen slijt dat minder gauw.” Oude handschriften werden in die tijd op grote schaal gerecycled.

Dertig versregels

Het boek waarin deze stukjes perkament gevonden zijn, komt uit Holtheme, gemeente Hardenberg , niet ver van de Duitse grens. Het is een zogeheten ‘markeboek’: een verzameling administratieve stukken van een ‘marke’, een samenwerkingsverband van boeren, die allerlei afspraken maakten over het beheren van de gezamenlijke gronden. De vier gevonden fragmentjes zijn maar klein. In totaal gaat het om dertig versregels. Uulders vertelt dat hij de afgelopen zeventien jaar van alles heeft gedaan om uit te vinden om wat voor tekst het gaat. „Deze fragmenten hebben een wat typisch taalgebruik”, zegt hij. „Het lijkt Nederlands, maar er zitten ook Duitse elementen in.”

Om een idee te geven van hoe dat klinkt, volgen hier vier verzen: „Do he met den ridder quam” (toen hij met de ridder kwam) „da gereden ouer tfelt” (daar gereden over het veld) „voer des coninx tszelt” (voor de tent van de koning), „sy beisten unde gingen daer in” (stegen ze af en gingen naar binnen).

Ook al gaat het maar om in totaal 140 woorden, het is volgens Uulders duidelijk dat de vertaling gemaakt is onder invloed van maar liefst drie verschillende talen. De tekst bevat een paar Hoogduitse woorden, zoals wie (hoe), saghen (zeggen) en hoelf (hielp). Het merendeel van de tekst is geschreven in de taalvariant die in Nederland Nedersaksisch genoemd wordt en in Duitsland Nederduits. Met woorden als: unde (en), he (hij) en em (hem).

En dan zijn er nog een aantal Middelnederlands aandoende woorden, wat erop wijst dat het om een Nedersaksische (Nederduitse) tekst gaat die geschreven is in het meest westelijke gebied van het Nedersaksisch: dese (deze), hi (hij), ontfingen (ontvingen).

Overduidelijke match

Uulders: „Dus ik dacht: het zou een vertaling kunnen zijn van een Hoogduitse tekst, maar het zou ook een vertaling kunnen zijn van iets in het Middelnederlands. Het mooie is dat het een tekst op rijm is.” Op die rijmwoorden (en vertalingen daarvan) ging Uulders zoeken, op het internet. Uiteindelijk vond hij een overduidelijke match met een Hoogduitse ridderroman uit de 13e eeuw: Willehalm von Orlens. Dat was in het Duitstalige gebied een heel populaire tekst: er zijn meer dan veertig middeleeuwse handschriften van overgeleverd. Als je die Hoogduitse tekst naast de fragmenten legt, zie je heel duidelijk dat het daarin om een Nedersaksische vertaling gaat.

Uulders: „In Noord-Duitsland werd Nedersaksisch gesproken, maar het Hoogduits was daar vaak de literaire taal. Dus die Hoogduitse teksten circuleerden daar ook. De Nedersaksische vertaler kon daardoor af en toe een Hoogduits woord laten staan, omdat het publiek dat woord waarschijnlijk wel begreep.”

Nedersaksische ridderromans zijn er niet zoveel. Er zijn er, in Noord-Duitsland, een paar compleet overgeleverd, en verder zijn daar ook nog wat fragmenten gevonden. Willehalm von Orlens is een klassieke ridderroman, van vele duizenden verzen. Een ridder wil trouwen met een prinses. Maar ze worden uit elkaar gedreven, omdat de omgeving het er niet mee eens is. En dan moet hij allerlei proeven ondergaan, om uiteindelijk haar waardig te zijn en haar te kunnen trouwen.

In deze fragmenten is hij zwaar gewond: hij heeft een speer in zijn lijf en die mag er alleen uit worden verwijderd door een adellijke dame. Dus hij loopt rond met die speer, heeft pijn, wordt op de proef gesteld. Uiteindelijk komt hij op een hof en daar is een koningin die hem van die speer bevrijdt.

De tekst zegt het zo: „dat em die coninginne hoelf” (afhielp) „van den noden sijn” (van zijn nood). Waardoor „die getrouwe reine man weder sijn macht ghewan” (terugkreeg).

Hof van Bentheim

Uulders denkt dat de vertaling net buiten de grenzen van het huidige Nederland gemaakt is: mogelijk aan het hof van Bentheim. „We weten dat ze daar ridderromans hadden.”

Als je de geschiedenis van de Nederlandse literatuur laat ophouden bij de grens met Duitsland, dan horen deze fragmenten er niet bij. Aan de andere kant, de fragmenten laten volgens Uulders mooi zien dat het Nedersaksisch, dat aan weerszijden van die grens gesproken werd (en wordt), soms ook een (internationale) literaire taal kon zijn. „Het Nedersaksisch wordt in Nederland vaak gezien als een verzameling dialecten, als een taal van het platteland van Twente, Salland, de Achterhoek, Drente, Groningen. Maar die taal heeft een eigen cultuur gehad, en ook een eigen literatuur.”