Onrust bij NSC over nieuwe lijsttrekker, Van Vroonhoven twijfelt

Posted on June 10, 2025 by admin

Bij NSC is onduidelijk wie lijsttrekker wordt bij de Tweede Kamerverkiezingen in oktober. Fractievoorzitter en partijleider Nicolien van Vroonhoven heeft dinsdag laten weten dat ze twijfelt, tot verrassing en ook irritatie bij mensen om haar heen. Eind april had ze nog gezegd dat ze zich kandidaat zou stellen. Volgens betrokkenen is Van Vroonhoven er niet zeker van dat ze genoeg steun heeft in de partij.

Wat ook meespeelt: in de Tweede Kamerfractie van NSC gaat al een tijdje rond dat Kamerlid Diederik Boomsma lijsttrekker wil worden. Die zegt daar dinsdagmiddag op zijn werkkamer over dat hij het „eervol” vindt om genoemd te worden. „Maar ik wil er verder niet op ingaan.”

Sollicitaties nog mogelijk

Bij NSC kan er de komende dagen worden gesolliciteerd voor het lijsttrekkerschap, tot zaterdag. Andere kandidaten die in de fractie van NSC worden genoemd zijn Tweede Kamerlid Aant Jelle Soepboer en ook weer oud-PVV-staatssecretaris van Justitie Ingrid Coenradie. Al meteen na het vertrek uit de Haagse politiek van Pieter Omtzigt, half april, ging Coenradie’s naam rond, en opnieuw na de val van het kabinet. Ook in vergaderingen waar Van Vroonhoven bij was. Coenradie heeft in het voorjaar al laten weten dat ze er toen wel voor openstond. In de partijtop klinkt op dinsdag dat zíj geen kans maakt.

Van Vroonhoven had in april de leiding van de partij overgenomen van Omtzigt, zij was de enige die daarvoor klaar stond: ze was de nummer twee op de lijst en was ook al zijn waarnemer geweest toen hij zich had ziekgemeld.

Pijnlijk

In de fractie van NSC werd Van Vroonhovens optreden van vorige week woensdag, over de val van het kabinet, gezien als pijnlijk. Ze leek te denken dat de huurbevriezing nog steeds doorging, al had demissionair minister van Wonen Mona Keijzer (BBB) al laten weten dat dat niet zo was. Ze werd in het debat ook uitgelachen toen ze een opmerking van CDA-leider Henri Bontenbal niet begreep. Het was niet voor het eerst dat NSC’ers achter haar rug om praatten over haar onhandige en misschien wel vooral onzekere optredens. Het werd haar kwalijk genomen dat ze de dag na Omtzigts vertrek in een tv-programma niet wilde uitsluiten dat NSC zou kunnen fuseren met het CDA. Dat werd gezien als een grote blunder. Diederik Boomsma zei de volgende dag: „Ik sluit dat wél uit.”

Boomsma is oud-CDA’ er, hij was lange tijd raadslid in Amsterdam. In de fractie wordt hij gezien als iemand die veel dossierkennis heeft en die in de Tweede Kamer door andere partijen serieus wordt genomen. Hij gaat namens NSC over het thema waar het kabinet over is gevallen, asiel en migratie, en hoort bij het rechts-conservatieve deel van de fractie. Ook Van Vroonhoven staat bekend als conservatief, net als Soepboer.

Er zijn NSC’ers die in Eddy van Hijum de beste kandidaat-lijsttrekker zien. Hij is demissionair vicepremier en minister van Sociale Zaken en sinds het vertrek van de PVV’ers uit het kabinet ook waarnemend minister van Volksgezondheid.

NSC staat in peilingen al een tijdje op één zetel. Dat leidt tot onrust en bezorgdheid bij de Kamerleden en hun medewerkers, die vrezen voor hun baan. Een lijsttrekkersverkiezing kan die interne onrust nog heviger maken. In de partij is er ook wel hoop dat media-aandacht voor zo’n verkiezing NSC kan helpen. Veel kiezers én Kamerleden sloten zich bij de partij aan wegens Pieter Omtzigt, van een nieuwe lijsttrekker wordt veel verwacht.

In de hal naast de grote debatzaal zei Van Vroonhoven dinsdagmiddag: „Ik moet mijn ei er nog over leggen.” Daar heeft ze nog drie dagen de tijd voor. Dat geldt voor alle mogelijke kandidaten, verrassingen zijn lang niet uitgesloten.

Door de PVV uit te sluiten en GroenLinks-PvdA af te wijzen zet Yesilgöz zich klem

admin
June 13, 2025
0

Het was typisch VVD, hoe de partij maandag op het einde van een nieuwsluw Pinksterweekend media-aandacht trok met een boodschap die na de val van het kabinet politiek onvermijdelijk was geworden. De VVD zal na de komende verkiezingen niet opnieuw regeren met de PVV van Geert Wilders. De PVV-leider is een „wegloper” en „neemt geen verantwoordelijkheid”, zei VVD voorvrouw Dilan Yesilgöz in interviews met De Telegraaf en RTL.

Met het opnieuw uitsluiten van de PVV hoopte de VVD-partijtop interne onrust in de aanloop naar het partijcongres van deze zaterdag te smoren. Die achterban is echter nog steeds diep verdeeld over hoe nu verder, blijkt uit kiezersonderzoek en gesprekken met VVD’ers. Die verdeeldheid gaat vooral over de vraag of de VVD nu afstand moet nemen van wat critici zien als de rechts-populistische koers die Yesilgöz twee jaar geleden heeft ingezet, en of de liberalen bereid moeten zijn om samen te werken met GroenLinks-PvdA.

VVD-raadslid Haitske van de Linde uit Hilversum vindt het echt tijd voor een andere koers. Zij is actief bij De Nieuwe VVD’ers, een van de netwerken in de partij die een terugkeer naar een volwaardig liberale koers bepleiten. Van de Linde ergert zich al jaren aan wat ze „fastfoodpolitiek” noemt: bij de VVD draait het te veel om strategie en beeldvorming, en te weinig om de inhoud.

Van de Linde ziet dit terug in de manier waarop partijleider Yesilgöz de PVV en Wilders nu uitsluit. „Ik hoor vooral dat de PVV onbetrouwbaar is. Maar ik hoor geen inhoudelijke bezwaren, niets over de universele mensenrechten waar wij als VVD voor staan.” En juist op dat punt zou de VVD in tijden van geopolitieke onzekerheid, veel duidelijker moeten zijn vindt Van de Linde. „We hebben een principiële afbakening nodig. Laten we uitspreken dat we nooit meer samenwerken met partijen die onze rechtsstaat en democratie ondermijnen.”

Geen spijt

Zo’n inhoudelijke draai is voor Yesilgöz moeilijk, omdat zij die principiële bezwaren tegen samenwerking met Wilders nooit had. Als kersvers partijleider hief ze de blokkade van de PVV in de zomer van 2023 op, waarna ze in de formatie koos voor een rechts kabinet om een strenger asielbeleid mogelijk te maken. Van die keuze heeft ze nog altijd geen spijt, schreef Yesilgöz deze week op de VVD-site. Er zou geen „fundamenteel verschil van inzicht” zijn geweest met de PVV, hoewel het tienpuntenplan dat Wilders indiende veel verder ging dan het VVD-verkiezingsprogramma en tal van niet-rechtsstatelijke en onuitvoerbare voorstellen bevatte, zoals het sluiten van de grenzen voor alle asielzoekers.

Opinieonderzoeker Peter Kanne van Ipsos I&O snapt niet dat Yesilgöz geen afstand neemt van deze PVV-voorstellen. „Juist nu kan ze laten zien dat de VVD nog wel om de rechtsstaat geeft. Als je blijft meegaan in PVV-retoriek, loop je opnieuw in het populistische mes.” Kanne wijst op het gevaar dat het opnieuw groot maken van het thema migratie vooral Wilders voordeel kan opleveren in de campagne, zoals ook in 2023 gebeurde. Yesilgöz kan zich daarom beter op andere speerpunten van de VVD concentreren, denkt Kanne. „Denk aan defensie en de dreiging van Rusland, en een mogelijke economische crisis. Op die thema’s wordt de VVD als stabiele bestuurderspartij traditioneel vertrouwd.”

Kiezersonderzoek van Ipsos I&O laat een gemengd beeld zien als het om de prioriteiten van VVD-kiezers gaat. De economie is de belangrijkste reden voor VVD’ers om voor die partij te kiezen, bleek uit de meest recente peiling van Ipsos I&O. Maar immigratie scoort het hoogste als VVD-kiezers wordt gevraagd wat voor de politiek nu de belangrijkste kwestie is om te aan te pakken.

‘Grote teleurstelling’

Voor de rechterflank van de VVD is dat reden om het thema in de concurrentiestrijd met de PVV niet los te laten, zegt de Twentse VVD’er Reinier Geerligs, voorzitter van het netwerk Klassiek Liberaal. Geerligs was groot voorstander van de samenwerking met de PVV en noemt het „een grote teleurstelling” dat Wilders het kabinet liet vallen.

Yesilgöz moet haar rechtse koers nu niet bijstellen, vindt Geerligs. „Ze heeft de VVD weer kleur op de wangen gegeven.” Klassiek Liberaal vindt dat de VVD in het demissionaire kabinet haast moet maken met het nog voor de verkiezingen behandelen van de asielwetten die PVV-minister Marjolein Faber achterlaat. „Je moet op asiel gewoon uitgaan van eigen kracht. Als we met die wetten nu gaan leveren, ben ik ervan overtuigd dat we kiezers van de PVV kunnen terughalen.”

De discussie over de koers hangt samen met de vraag met welke partijen de VVD straks in een kabinet kan samenwerken. Geerligs vindt het uitsluiten van de PVV „onverstandig” en Klassiek Liberaal wil absoluut geen samenwerking met GroenLinks-PvdA. Volgens Geerligs zijn de verschillen tussen VVD en de linkse combinatie „ontzettend groot” als het gaat om onderwerpen als migratie, economie, defensie, veiligheid en de steun voor Israël. „Timmermans zegt dat hij geen millimeter wil opschuiven naar rechts. Ik zie met lede ogen aan hoe de PvdA wordt overgenomen door de radicalen van GroenLinks.”

Harde persoonlijke aanval

Het sentiment dat Geerligs verwoordt leeft breder onder de VVD-achterban. Ondanks de kabinetsval willen nog altijd meer VVD’ers met de PVV samenwerken (18 procent) dan met GroenLinks-PvdA (9 procent), blijkt uit het Ipsos I&O-onderzoek. 56 procent wil expliciet niet met links gaan regeren. Het laat zien hoe moeilijk de strategische spagaat is waarin Yesilgöz zich na het uitsluiten van de PVV bevindt. Ze sprak zelf deze week ook over „links radicalisme” en schreef dat de fusie met GroenLinks „de PvdA uit het midden van de Nederlandse politiek heeft gerukt”. En in het Kamerdebat over de val van het kabinet viel Yesilgöz Timmermans persoonlijk hard aan.

Onverantwoord, vindt opinieonderzoeker Kanne. „Hou op te doen alsof Timmermans Nederland naar de kloten helpt.” Het is juist aan politiek leiders als Yesilgöz om aan het begin van een nieuwe campagne de politieke polarisatie te doorbreken, zegt Kanne. „De VVD stond altijd voor een land waarin we coalities en compromissen sluiten. Dat is hoe Nederland werkt, en ik ben ervan overtuigd dat kiezers dat uiteindelijk ook zullen belonen.”

Nu de ‘As van Verzet’ in duigen ligt, is Iran terug bij af

admin
June 13, 2025
0

Het zijn beelden die de Iraanse leiders moedeloos zullen stemmen: gapende zwarte gaten in flatgebouwen in de hoofdstad Teheran en elders, waar Israël vrijdagmorgen ogenschijnlijk moeiteloos tegenstanders – van generaals tot kernfysici – kon lokaliseren en elimineren. Of door de Mossad verspreide filmpjes waarop is te zien hoe agenten van de inlichtingendienst op Iraans grondgebied naar believen militaire doelwitten in de as leggen.

Het doet denken aan de voor hen traumatische jaren tachtig, toen het nog maar net geïnstalleerde streng islamitische regime van ayatollah Khomeiny de oorlog tegen het binnengevallen leger van Irak maar ternauwernood overleefde. Sindsdien was alles in Iran er altijd op gericht om externe bedreigingen op afstand te houden, ook al kostte dat veel geld en inspanning.

Iran is na 45 jaar weer min of meer terug bij af en beschikt niet langer over buitenlandse bondgenoten

Daartoe werd onder leiding van de in 2020 door een Amerikaanse drone gedode generaal Qassem Soleimani geleidelijk aan de zogenoemde ‘As van Verzet’ opgezet. Dit was een los samenwerkingsverband van het Libanese Hezbollah, het Palestijnse Hamas, het regime van de Syrische president Bashar al-Assad, pro-Iraanse milities in Irak en de Jemenitische Houthi’s, dat een soort veiligheidsring om Iran vormde. Hamas en Hezbollah zijn echter door toedoen van Israël de laatste maanden sterk verzwakt en Assad is van het toneel verdwenen.

Zo is Iran na 45 jaar weer min of meer terug bij af en beschikt het niet langer over buitenlandse bondgenoten die zo nodig de eerste klappen van Israël of andere vijanden kunnen opvangen. Twee keer al werd Iran zelf vorig jaar direct door Israël aangevallen, en nu nog veel harder dan toen. Daar komt bij dat Iran economisch door decennia lange buitenlandse sancties aan de grond zit. Tot overmaat van ramp voor het regime daalden de olie-inkomsten vorig jaar aanzienlijk. Daardoor zijn de financiële middelen van Iran beperkt.

Hoewel de Iraniërs vrijdag een vrije dag hadden, kwam het in de hoofdstad Teheran direct tot demonstraties tegen Israël en de Verenigde Staten, vanouds de favoriete zondebokken van het regime. Sommige betogers echoden tegenover buitenlandse media de officiële propaganda dat deze aanvallen de laatste stuiptrekkingen van Israël vormden.

Storm

De bejaarde opperste leider, ayatollah Ali Khamenei, en zijn overgebleven adviseurs – hij verloor vrijdag zijn belangrijke veiligheidsadviseur Ali Shamkhani – weten echter wel beter. Ze beseffen heel goed dat ze alle zeilen bij zullen moeten zetten om deze storm het hoofd te bieden en hun regime te laten overleven. Dat ze dat inzien, toonden ze afgelopen herfst al – na de tweede relatief beperkte Israëlische aanval op Iran – door een verhoging van het defensiebudget met maar liefst 200 procent aan te kondigen voor het volgende begrotingsjaar.

De laatste concerten in de Rotterdamse Kuip: Di-rect geeft een show van terugblikken en gasgeven

admin
June 13, 2025
0

Het koude, regenachtige concert van Bob Dylan op zijn zwarte Fender Stratocaster met parelmoer ingelegde hals, voor het eerst in de Rotterdamse Kuip in 1978, met special guest Eric Clapton. De drie avonden van de Rolling Stones in juni 1982, waarvan de derde veel later moest beginnen omdat buiten nog Hells Angels aan het vechten waren. De intieme sfeer van Simon & Garfunkel. Madonna dansend op een loopband. De indrukwekkende visuele productie van popster Michael Jackson.

Hoe stadion de Kuip, thuisbasis van voetbalclub Feyenoord in Rotterdam-Zuid, kon trillen bij concerten, hoe overweldigend het geluid was, met bassen en een beukende kickdrum tot in je borst. Hoe een zingende mensenmassa op het veld en op beide ringen een avond magisch maakte. Het bier en patat voor wie een veldkaartje (45 gulden) bemachtigde bij de voorverkoopadressen en op houten vlonders stond die de grasmat moesten sparen.

Concert van Di-rect in de Kuip.

Foto Andreas Terlaak

Maar ook: de uitdagende akoestiek in een openluchtstadion. Hoe geluid kon weglekken en het kon galmen, wat de verstaanbaarheid beïnvloedde. De kleine poppetjes op het podium toen er nog geen videoschermen waren. De flauwvallers vooraan (voordat barriers het publiek veiliger opdeelden), hoe het water met bakken tegelijk uit de hemel kwam bij Prince in 1990 (en bliksem zijn piano onder stroom zette) of de juist zinderende hitte op het veld. Én het meeluisteren zonder kaartje buiten op de trappen.

De stadionshows van grote Amerikaanse en Britse artiesten als David Bowie, Bruce Springsteen en Prince waren onvergetelijk

De Kuip – officieel Stadion Feijenoord, het op één na grootste voetbalstadion van Nederland – was 47 jaar (ook) een legendarische concertlocatie. De stadionshows van grote Amerikaanse en Britse artiesten als David Bowie, Bruce Springsteen, Prince, U2, Madonna, Michael Jackson, Rolling Stones en de Eagles waren onvergetelijk. De laatste jaren trokken vooral Nederlandse artiesten als Kane, Doe Maar en Marco Borsato de Kuip vol.

Einde van een era

En nu dan Di-rect. De Haagse band viert zijn 25ste jubileum met drie avonden in dit stadion – zo’n 50.000 bezoekers per avond. Zij zijn de laatsten, blazen met hun Haagse rock- en lichtshow een era van memorabele stadionconcerten uit. Er komen duizenden woningen rondom het stadion en concerten geven veel geluidsoverlast. Voor miljoenen heeft De Kuip de concertrechten verkocht, daarmee ook de nijpende financiële status van het stadion oplossend.

Dat geld keihard boven sentiment gaat, verbaast niemand in Rotterdam. Maar de fraaie opening raakt: een ode aan de muziek die klonk in de Kuip, in een zwartwitfilm met oude concertbeelden op de klanken van Dylans ‘Like A Rolling Stone’. Het publiek is er stil van.

Di-rect-fans in de Kuip.

Foto Andreas Terlaak

Dan is het tijd voor Di-rect, de vijfkoppige band met zijn expressieve zanger Marcel Veenendaal. Aanvankelijk kwam hij als flamboyante hippie vanaf 2009 wat onwennig nieuw tussen de Haagse no-nonsense rockers, die al in hun tienertijd het eerste Di-rectliedje schreven. Maar Veenendaal bood met zijn fraaie wendbare stem een weer heldere toekomst na het afscheid van hun eerste zanger. Er ontstond een interessanter eigen geluid, dat rock verbreedde naar funk en soul met blazers.

Di-rects entree is groots en niet zonder effect: ze lopen van buiten via een rode loper het stadion in. ‘You’ll Never Walk Alone’ klinkt – hoe kan het ook anders hier – maar wel in de mooie originele versie van Gerry & The Pacemakers. Het uitverkochte stadion weet wat het te doen staat en brult mee: „Walk oooon”, terwijl de band zichtbaar ontroerd zich een weg door de massa baant met de in een rood gewaad gehulde zanger.

25 jaar Di-rect. Dat gaat van softe rockballads als ‘Times are Changing’, die alle harten opent, tot van energie uiteenspattende rock-‘n’-soul-knallers. Aan grote optredens is de rockband intussen wel gewend. En aan bandjubilea viel marketingtechnisch altijd wel een stuntje te knopen. Maar het is verbazingwekkend wat een bijzonder hoogwaardige, internationaal ogende productie nu in de Kuip is neergezet: een massief podium, waarbij links en rechts torenhoge videoschermen een hoofd en een opgestoken hand vormen. De catwalk doorklieft het hele middenveld. En dan is er het orkest dat letterlijk een wall of sound achter de band vormt in een hoge zwarte lichtmuur met een groot balkon. Overal zijn camera’s en er vliegt een drone.

Terugblikken en gasgeven

Het wordt een concert van terugblikken en gasgeven. En het moet gezegd, in dat laatste is Di-rect zich met de jaren steeds muzikaler gaan verrijken. De jazzblazers die al jaren bij de band horen, sturen naar een ander niveau, maar ook de rockers zijn hun sound smeuïger gaan kruiden. De energie bouwt dit concert slim op. In de Kuip gaat het van feestelijk (al vroeg spuit de confetti bij ‘OMG It’s Happening’) naar emotioneel in ‘Soldier On’ waarin Veenendaal zijn overleden broer memoreert tot stevigere, organische rootsy rock, met geladen orkestrale momenten.

Fans onderweg naar een van de drie shows van Di-rect in de Kuip, de laatste concerten in het Rotterdamdse stadion.

Foto Andreas Terlaak

‘Snakebite’ is een hoogtepunt waarin de band boven zichzelf uit stijgt, gloedvol ingeleid door gitarist Spike met trompettist Jan van Duikeren. De steeds weer in andere tovenaarsoutfits verschijnende zanger is hier een outlaw met punthoed die het vanuit de diepte brengt op filmisch strijkers. Ook ‘Walk With Me’ druipt van rockbombasme, terwijl de vuurballen met vinnige stoten de lucht in schieten.

Dan wordt het dansbaarder. In ‘Devil Don’t Care’ laat Van Veenendaal zijn forse groene cape dansen op luchtroosters. Di-rect schiet richting iets als ‘dancerock’ met elektronische nummers als ‘Hibernation’ en ‘Sphinx’ – de lasers schieten langs de ring.

Steeds nieuwe tovenaarsoutfits voor zanger Marcel Veenendaal.

Foto Andreas Terlaak

Tot alles weer stil wordt. Een microfoon in het midden van het veld. Een semi-onversterkt moment tussen zanger en gitarist in donker. Het onopgesmukt ‘All in Vain’ is het siersteentje dat opgetild wordt door band en orkest. En als die emotie eruit is, is het tijd voor de finale voor de laatste klap: tabee Kuip. Als Di-rect deze avond iets heeft bewezen is het dat het afscheid van de Kuip als concertlocatie een groot gemis is. „Laten we zo hoog mogelijk springen. Laat deze tent bewegen en het dak trillen”, roept Spike bij ‘Young Ones’. Onder gouden vuurwerkspetters zindert de Kuip voor het laatst op muziek.