Snap je wat ik zeg als ik zeg dat je het universum soms kan lezen? Wanneer je die libi vanuit bepaalde overtuigingen bekijkt die in lijn zijn met de ways of the universe, zal je waarschijnlijk net als ik doorhebben dat je middels je constateringen de boel als ’t ware begrijpend kan lezen. Net als wanneer je een film kijkt, en het ene plot punt jou genoeg info geeft om te kunnen raden waar het verhaal naartoe gaat, is ons eigen bestaan is in grondslag ook een verhaal, een verhaal vol met scenario’s, en zijn wij tegelijkertijd de scenaristen.
Wij van de Smibanese University zien de journey called life als een groeiproces. Continu zijn we bezig met het voortzetten van bepaalde groeiprocessen, althans dat is de bedoeling. Geestelijke groei is waar het om draait in onze ogen. Inzichten verrijken, en oude overtuigingen maken door de komst van nieuwe inzichten ruimte voor nieuwe overtuigingen. Op die manier bouwen we onze geest uit, door onszelf te vervullen met groter begrip van onszelf ten opzichte van het grote geheel, en stuwen onze overtuigingen ons lot in een bepaalde directie.
Ik zal je een voorbeeld geven van zo’n leesmoment wat ik de afgelopen tijd heb meegemaakt. Zelf ben ik namelijk iemand die dit vaak wil vatten in een soort motto. Vaak is het dan al eens gevat in een spreekwoord, of cliché, en zo ook in dit geval. Want de meeste dingen die we along the way leren heeft een ander al eens eerder begrepen.
Op het moment ben ik mezelf een nieuwe skill aan het leren. Om dit te kunnen moet ik me daarin verdiepen, lang genoeg tot ik voldoende vat heb op het hoe, om daar dan vervolgens mee aan de haal te gaan. Dat is wat ik dacht. In gesprekken met een enkeling aan wie ik dit heb verteld, waar ik nu mee bezig ben zeg maar, hoor ik herhaaldelijk hetzelfde terugkomen. Ze waren allen unaniem van mening dat hoewel research ook belangrijk is, ik in principe al in staat ben om hetgeen wat ik mezelf aanleer te doen, en dat ik het gewoon moet doen in de praktijk. Als je mij kent weet je dat ik niet vies ben van een beetje doen, maar ook ik ben mens, en onderschat om die reden vaak genoeg mijn eigen kunnen.
Twee weken geleden had ik een lunchafspraak met Adriaan van Dis en een lieftallige dame. Ook aan hen vertelde ik waar ik mee bezig was, en in Van Dis zijn reactie op mijn verhaal viel het kwartje des bewustzijns, en besefte ik wat het leven me wilde vertellen. Dat is wat ik bedoel met het universum lezen, begrijpend lezen. Het leven wilt je vaak wat vertellen, en mensen kan je in dezen zien als de postduiven. Hij zei heel simpel: “jongen, wie A zegt moet ook B zeggen.”
Als je zegt dat je iets gaat doen, moet je dat ook echt doen. Het liefst doe je zoveel mogelijk, want de beste leermeester is de praktijk. De theorie vult de praktijk aan, maar verwar het belang van de theorie nooit met de praktijk. Eindstand moet je gewoon doen! en zodoende leer je ook wat de theorie propageert. Zorg voor een disbalans, waarbinnen de praktijk meer gewicht bijdraagt dan de theorie. Maar voor dat alles, moet je ervoor zorgen dat de B altijd de A opvolgt. Zoals het slogan van Nike ons beveelt, just do it! en committeer je aan je missie.
Prof. Soortkill is oprichter van Smib Worldwide, een creatieve organisatie uit de Bijlmer. En van de Smibanese University, waarvoor hij het Smibanese woordenboek 2.0 publiceerde (in 2020 genomineerd voor Taalboekenprijs) en onlangs Smibologie. Each one, teach one.
