De man die wordt verdacht van een steekpartij eind maart in het centrum van Amsterdam, is een 30-jarige militair uit Oekraïne. Hij zou in actieve dienst zijn geweest ten tijde van de aanval, maar had kort daarvoor verlof gekregen van zijn legerleiding. Dat meldtNieuwsuur dinsdag.
De steekpartij vond plaats op meerdere locaties rond de St. Nicolaasstraat, nabij het Centraal Station. Daarbij raakten vijf mensen gewond: twee Amerikanen, een Pool, een Belgische en een Nederlandse. De verdachte zou zijn slachtoffers hebben aangevallen met meerdere messen. Hij werd uiteindelijk overmeesterd met hulp van een Britse toerist.
De verdachte, die de naam Roman D. draagt, is afkomstig uit Donetsk, een door Rusland bezette regio in het oosten van Oekraïne. Hij vertelde zijn meerdere dat hij met verlof wilde om zijn moeder te bezoeken, maar reisde in plaats daarvan naar Nederland. Een dag voor de aanval checkte hij in bij een hotel in Amsterdam.
Voormalige collega’s van de man verklaren tegenover Nieuwsuur dat hij al langere tijd sprak over de wens om in Europa gevangen te worden gezet. Hij zou hiermee bewust naar een geweldsdaad hebben toegewerkt.
Na de arrestatie kon de politie zijn identiteit niet direct vaststellen. De man bleek in het bezit van nagemaakte identiteitspapieren van vijf andere Oekraïense militairen. Justitie verdenkt hem van poging tot moord of doodslag met een terroristisch oogmerk.
Lees ook
Als de vrouw zich voorover buigt, zien omstanders dat er een groot mes uit haar rug steekt
FIFA-voorzitter Gianni Infantino gebruikt grote woorden, afgelopen dinsdag in een zaaltje in Miami. „We schrijven geschiedenis”, zegt hij, staand naast de gouden trofee voor het WK voor clubs. Daarin is niet alleen twee keer zijn naam gegraveerd, de wereldvoetbalbond claimt in een tekst op de beker ook dat het toernooi het „hoogtepunt” vormt van álle internationale clubcompetities. Een „big bang” in de historie van voetbal, stelt Infantino in Miami.
Of het ingrijpend vernieuwde club-WK, dat deze zaterdag begint in de Verenigde Staten, die verwachtingen waarmaakt is de vraag. Anders dan Infantino doet geloven, is er veel scepsis. Spelersvakbonden vinden het onverantwoord dat de FIFA een omvangrijk toernooi van vier weken organiseert in vrijwel de enige periode dat (top)spelers kunnen rusten. „Absurd” noemde bondscoach Ronald Koeman het evenement onlangs. „Je maakt spelers kapot.”
De publieke belangstelling is vooralsnog beperkt. Wedstrijdtickets worden tegen spotprijzen aangeboden, schreef het gezaghebbende The Athletic deze week. Of de openingswedstrijd op zaterdag in het Hard Rock Stadium in Miami tussen Inter Miami FC, met de beoogde ster van het toernooi Lionel Messi, en het Egyptische Al-Ahly uitverkocht raakt is twijfelachtig.
Vijf vragen over het omstreden toernooi dat, volgens de FIFA, is bedacht door Infantino.
1 Waarom is dit toernooi zo belangrijk voor de FIFA?
Een uitgebreid WK voor clubs is al heel lang een vurige wens van de wereldvoetbalbond. De FIFA geldt traditioneel als de machtigste organisatie in het voetbal, met 211 leden – de nationale voetbalbonden – en het alleenrecht op de organisatie van een van de meest bekeken sportevenement ter wereld: het WK voor landenteams. Kijk alleen naar het lijstje wereldleiders dat Infantino recent bezocht, onder wie de Amerikaanse president Donald Trump en de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman, en je krijgt een indruk van de status van de FIFA-baas.
Maar in een belangrijk deel van de sport speelt de FIFA slechts een marginale rol: het clubvoetbal. Dat wordt gerund door regionale en nationale voetbalbonden, evenals zelfstandige competities zoals de Premier League. Meest prominent op dit vlak: de UEFA, organisator van de Europese clubtoernooien. Vooral de Champions League is dankzij wereldwijde belangstelling en almaar vettere tv-contracten in de voorbije decennia uitgegroeid tot een ongeëvenaarde cash cow, met als gevolg dat de UEFA tegenwoordig méér omzet genereert dan de FIFA (gemiddeld zo’n 4,5 miljard euro per jaar tegenover een geschatte 3 miljard euro).
Het WK voor clubs is daarmee onderdeel van een machtsstrijd tussen de FIFA en de UEFA. Meer specifiek tussen Infantino en UEFA-baas Aleksander Ceferin. Soms wordt die openlijk gevoerd. Zoals vorige maand tijdens een FIFA-congres in Paraguay, toen Ceferin en zijn gezelschap ostentatief de zaal verlieten uit protest tegen Infantino, die veel te laat arriveerde omdat hij met Trump was meegereisd naar Saoedi-Arabië.
Vaker gaat het omfloerst, wanneer de FIFA-baas oreert over de noodzaak het voetbal te ‘mondialiseren’ – een impliciete klacht over de financiële en sportieve dominantie van Europese clubs.
2 Als het club-WK al zo lang een droom is van de FIFA, waarom heeft het dan zo lang geduurd?
Het toernooi bestaat al sinds 2000. Eerdere edities hadden meestal zo’n zes á zeven deelnemers, uit de verschillende werelddelen. De laatste keer werd het gehouden in Saoedi-Arabië, een belangrijke bondgenoot van Infantino en gastland van het WK in 2034.
Terugkerend probleem met dit evenement: het interesseerde vrijwel niemand. En dus besloot Infantino het toernooi radicaal uit te breiden, een formule die hij ook gebruikt om de inkomsten uit het ‘traditionele’ WK op te pompen. Dit keer doen 32 clubs mee, waarvan twaalf uit Europa. Het evenement duurt vier weken, middenin de Amerikaanse zomer. Net als het echte WK wordt de grondig vernieuwde editie vanaf nu om de vier jaar gespeeld en niet meer elk seizoen.
Om het toernooi aantrekkelijk te maken voor topclubs heeft de FIFA het voorzien van een gouden randje. De deelnemers mogen 1 miljard dollar prijzengeld verdelen, waarbij ‘sportieve en commerciële’ criteria bepalen hoeveel startgeld klaarligt per club. Europese clubs toucheren tot wel tientallen miljoenen om alleen maar aan de aftrap te verschijnen, terwijl Auckland City uit Nieuw-Zeeland ten minste 3 miljoen euro kan bijschrijven.
3 Waar komt dat geld vandaan?
Het korte antwoord: uit een mediacontract, sponsors en kaartverkoop. Kijk iets langer naar de geldschieters en de indruk ontstaat dat bondgenoten Infantino te hulp zijn geschoten om een financieel drama te voorkomen. Het duurde opvallend lang voordat de FIFA een tv-deal aankondigde. De partij die uiteindelijk werd gepresenteerd, de Britse streamingsdienst DAZN, heeft de ambitie het ‘Netflix van de sport’ te worden. Maar in grote delen van de wereld, waaronder de VS, is DAZN nauwelijks bekend.
Op reclameborden bij de wedstrijd, eind mei, tussen Los Angeles FC en het Mexicaanse Club America etaleert de FIFA het vernieuwde WK voor clubs. Los Angeles won en kwalificeerde zich. Foto Allison Dinner
Opvallend is dat het staatsinvesteringsfonds van Saoedi-Arabië dat direct onder de kroonprins valt, PIF, in februari bekendmaakte via een dochterbedrijf een belang te hebben genomen in DAZN. Geschatte waarde van de deal: 1 miljard dollar. De FIFA presenteerde het PIF onlangs bovendien als belangrijke sponsor van het club-WK, evenals staatsvliegmaatschappij Qatar Airways. Infantino onderhoudt nauwe banden met de emir van Qatar.
4 Los van de herkomst zal de voetbalwereld toch wel blij zijn met het prijzengeld?
De clubs die deelnemen wel. Maar de vrees bestaat dat de toch al scheve financiële verhoudingen toenemen door het hoge prijzengeld. Europese clubs als Real Madrid, Chelsea en Manchester City kunnen, afhankelijk van hoe ver ze komen, meer dan 110 miljoen euro verdienen. En hoewel de absolute bedragen kleiner zijn, is de impact op deelnemers uit kleine competities misschien nog wel groter. Neem Auckland City. Die club speelt in een amateurcompetitie in Nieuw-Zeeland en heeft plotseling miljoenen te besteden.
Daar komt bij dat de plaatsingscriteria ingewikkeld en betwistbaar zijn. Twaalf deelnemers uit Europa, deels geselecteerd op basis van prestaties in de Champions League, voelt vreemd voor een toernooi dat mede is bedoeld om Europese dominantie te bestrijden.
De VS kregen als gastland een extra ticket. Dat is gegaan naar Inter Miami, de club van Lionel Messi. Heeft Inter Miami de MLS (de competitie in de VS en Canada) gewonnen? Nee, die wordt beslist in de play-offs, LA Galaxy won de finale. Maar de FIFA heeft beschikt dat het ticket gaat naar de club die in het reguliere seizoen de meeste punten haalde, en dat is Inter Miami. En dus heeft Infantino sterspeler Messi erbij op zijn opgepoetste voetbalfeest.
5 Waarom kijkt de voetbalwereld niet echt uit naar dit WK?
De kritiek is dat het te veel is: een in sportief opzicht relatief onbelangrijk maar groots opgezet toernooi ná het seizoen, in de hete Amerikaanse zomer. Door de komst van de Nations League, de uitbreiding van de Europese clubtoernooien en de expansie van de EK’s en WK’s voor landenteams, stond de internationale speelkalender al onder druk. Het uitgebreide club-WK verscherpt die discussie. Spelersvakbonden en nationale competities zijn fel tegen het toernooi, onder meer vanwege het risico op overbelasting.
Met name voor spelers in de Europese top, is er nauwelijks nog een rustmoment in de zomer. Dat geldt onder anderen voor Manchester City-aanwinst Tijjani Reijnders en Internazionale-verdediger Denzel Dumfries. Zij speelden vorige zomer het EK met Oranje, nu het WK voor clubs en volgend jaar rond deze tijd waarschijnlijk het WK voor landenteams in de VS, Canada en Mexico. Ofwel: drie zomers achter elkaar amper hersteltijd.
Als titelverdediger City de finale haalt op 13 juli in New Jersey, kan Reijnders dit seizoen op 69 wedstrijden uitkomen. Daarbij werd hij geholpen door de FIFA: die stelde een extra transferperiode in zodat clubs zich vóór het club-WK nog konden versterken. Dit gebeurde niet eerder en onderstreept het belang van het toernooi voor de FIFA. Reijnders kon hierdoor afgelopen week de overstap maken van AC Milan naar Manchester City.
Dumfries zei vorig weekend tegen de pers dat hij het na zo’n lang seizoen – hij speelde onder meer de Champions League-finale – „best lastig” vindt om het club-WK te spelen. De speelkalender zit „te vol”, zei hij. Maar Infantino kan niet wachten: hij denkt dat het toernooi de wereld zal „verbinden”.
Behalve de aanvallen op installaties die volgens Israël cruciaal waren voor Irans nucleaire programma, werden in de nacht van donderdag op vrijdag ook gerichte aanvallen op personen uitgevoerd. Dit zijn de belangrijkste slachtoffers:
Generaal Mohammad Bagheri
De hoogste militair van Iran, de tweede man in het land na de opperste leider ayatollah Ali Khamenei. Bagheri was eerder een hoge commandant geweest in de Iraanse Revolutionaire Garde, de invloedrijke elite-eenheid van het leger. In 2016 werd hij in de defensiestaf belast met inlichtingen en operaties. In 2022 legde de Amerikaanse regering Bagheria sancties op omdat ze hem verantwoordelijk hield voor Iraanse militaire steun aan Rusland.
Generaal Hossein Salami
Sinds 2019 de hoogste commandant van de Iraanse Revolutionaire Garde. Op dat moment had hij al een lange militaire carrière achter de rug, dat begon toen hij als student in 1980 dienst nam tijdens de Irak-Iranoorlog. Een maand geleden waarschuwde hij nog dat Teheran “de poorten van de hel” zou openen als Israël of de VS het land zou aanvallen.
Generaal Gholam Ali Rashid
Lid van de defensiestaf. Nam al een belangrijke leidinggevende positie in ten tijde van de Irak-Iranoorlog, die vrijwel de volledige jaren 80 duurde. Volgens persbureau Tasnim, nauw gelieerd aan het Iraanse bewind, kwam Rashid bij de Israëlische aanval samen met zijn zoon om het leven.
Fereydoun Abbasi-Davani
Stralingsdeskundige, hoogleraar aan de Shahid Behesti universiteit in Teheran. Abbasi was van 2011 tot 2013 hoofd van het Iraanse nucleaire programma. Hij overleefde een aanslag in 2010. In 2007 legde de VN-Veiligheidsraad hem sancties op omdat hij ervan werd verdacht te ijveren voor de ontwikkeling van kernwapens in Iran.
Mohamad Mehdi Tehranchi
Hoogleraar theoretische natuurkunde en universiteitsbestuurder. Er zijn hardnekkige berichten over zijn betrokkenheid bij een Iraans project uit het begin van de eeuw voor de ontwikkeling van kernwapens. In 2020 werd een aanslag op zijn leven gepleegd.
Psychiater Jim van Os pleit voor een revolutie in de geestelijke gezondheidszorg. “De reguliere methode is niet wetenschappelijk, maar wél lucratief.” Volgens van Os moeten we af van het systeem van diagnoses, pillen en eindeloze wachtrijen. “Wat echt helpt is menselijk contact. En dat is nodig, want gekte zit in iedereen. Soms komt het er gewoon meer uit”, zoals bij Van Os en zijn zoon. Beiden kampten ze met hun eigen waanzin, de een wat heftiger dan de ander.
Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar [email protected].
