Nederlandse cricketers kijken uit naar de magie van de Indiase fans

Meer dan tienduizend Indiase cricketers, aanstormende profs en amateurs, meldden zich vorige maand bij het Nederlandse nationale team. Bondscoach Ryan Cook en zijn ploeg waren net aangekomen in India, gastheer van het wereldkampioenschap dat deze donderdag is begonnen. Het team was op zoek naar net bowlers, werpers om mee te draaien in een aantal trainingen. „Nederland heeft als klein cricketland onvoldoende contacten om de logistiek van de laatste voorbereidingen op een toernooi van tevoren te regelen. Maar dat betekent dat we onze eigen oplossingen kunnen bedenken”, aldus de Zuid-Afrikaan Cook. En zo besloot de Nederlandse cricketbond via ingezonden video’s de benodigde bowlers te scouten. Met de ongebruikelijke actie vestigde de underdog voor het WK de aandacht op zich. „Misschien worden we op deze manier ook wel een soort ‘tweede team’ voor het Indiase publiek”, zegt Cook. „Het zou mooi zijn als we ze een beetje achter ons krijgen tijdens het WK.” Nederland speelt op 12 november in zijn negende en laatste groepswedstrijd tegen grootmacht India, eerder deze week was er een oefenwedstrijd gepland tegen het gastland, in Thiruvananthapuram.

Aanhoudende buien

India-shirtjes, in de kleur van een strakblauwe lucht, worden hoe zompiger hoe donkerder van kleur. Straatverkopers gooien de merchandise snel in grote plastic zakken, voordat die weg dreigt te drijven in de plassen waarin de staalgrijze lucht boven het Greenfield International-stadion reflecteert. Voor de geïmproviseerde box office, een gebouwtje van containers en een kartonnen gevel voor de ticketverkoop, ligt een modderpoel. „Het begon vannacht om een uur of drie“, zegt de kaartjesscanner, gehuld in een knielange gesponsorde regenjas. In zijn stem klinkt de omineuze toon die ook te horen is in de gesprekken tussen de cricketfans die komen aanwandelen: het regent in de hoofdstad van India’s zuidelijkste deelstaat Kerala.

Dat is een probleem. In deze aanhoudende buien, het gevolg van een onverwacht verschoven, late moesson, kun je niet cricketen. Het natte veld verpietert het spel, de bal stuitert niet. Terwijl over een uurtje hier het Indiase cricketteam moet aantreden, voor een officieel oefenduel met Nederland. De laatste warm-up voor het wereldkampioenschap eendagscricket dreigt in het water te vallen.

India is, helemaal in eigen land, de grote favoriet voor het WK, waaraan tien landenteams meedoen. Negen van de deelnemers zijn ‘gevestigde’ cricketnaties – full members in de internationale opzet van de sport. Zij spelen ook zogeheten testwedstrijden, die meerdere dagen duren. Nederland speelt alleen de compactere formats, waaronder het eendagscricket. Het team wist zich in juni te plaatsen voor dit kampioenschap – onder leiding van Cook, sinds mei 2022 de bondscoach.

Bij het WK „is een plaats in de halve finale mogelijk, ja. Waarom niet?”, stelt Cook in het hotel waar zijn selectie de regen uitzit. De vertrektijd naar het stadion voor de Nederlandse ploeg wordt steeds uitgesteld, de spelers storten zich op een potje kaarten, videospellen of een boek. Wachten hoort erbij voor cricketers. „Als de wedstrijd niet doorgaat, is dat jammer”, zegt Cook. „Het is extra speeltijd die we graag benutten.”

Nederland deed vier keer eerder mee aan de vierjaarlijkse World Cup en won slechts twee van zijn twintig wedstrijden. Cooks doel is dan ook zeer ambitieus, geeft hij toe. „Maar tot nu lukt het de ploeg te voldoen aan alle opdrachten die ik ze meegeef voor de wedstrijden, individueel en als team.” Hij ontwikkelde een soort van ‘totaalcricket’. „Dat idee ontstond, omdat die spelopvatting mij aanspreekt, maar ook omdat onze selectie die mentaliteit zélf ook heeft. We willen minder rigide met de posities in het veld omspringen dan meestal het geval is in het cricket, en zij snappen dat. Tijdens het toernooi moet blijken hoe zich dat in een reeks wedstrijden ontwikkelt.”

Tien speelsteden

In het cricketstadion in Thiruvananthapuram heeft Abdul Veetti (23) met zijn oude studievriend en leeftijdgenoot Ajit een plek gevonden op de tribunes. De bovenste ring zit vol, op die plaatsen zit je nog net droog onder het afdak. Het scorebord kondigt uitstel van de wedstrijd aan. Midden op het groene veld ligt plastic, verzwaard met autobanden, om de pitch zo goed mogelijk te beschermen: over anderhalf uur wordt er weer gekeken naar de weersomstandigheden.

Voor Abdul en Ajit zijn de oefenduels de enige wedstrijden van het WK die zij kunnen bijwonen in hun eigen deelstaat. De kaartjes zijn goedkoper, voor deze oefenmatch van India tegen Nederland zijn ze uitverkocht. Voor het toernooi zijn tien speelsteden aangewezen, maar geen in de deelstaat Kerala. In de voorbereidingen op het WK lagen de keuzes voor de speellocaties door wereldcricketbond ICC en de Indiase nationale bond BCCI onder een vergrootglas. Belangrijkste locatie: het in 2020 heropende Narendra Modi-stadion, met een capaciteit van 110.000 toeschouwers ’s werelds grootste cricketground. Er worden vijf wedstrijden gespeeld, waaronder de finale. Het stadion staat in Gujarat – de deelstaat waar Narendra Modi jarenlang de hoogste minister was, alvorens premier van India te worden. Critici zeggen dat de premier het cricket, de nationale sport van India, gebruikt om een positief imago te krijgen voor de landelijke verkiezingen komend voorjaar. In aanloop naar dit WK liepen dit soort politieke kritiek en organisatorisch gesteggel geregeld door elkaar. Zo liet Shashi Tahroor, een oppositiepoliticus die in het nationale parlement Thiruvananthapuram vertegenwoordigt, zich kritisch uit over het passeren van zijn deelstaat.

De cricketers die voor het Indiase team zijn geselecteerd, staan ook onder stevige druk. Verwacht wordt dat ze wereldkampioen worden, voor het eerst sinds 2011. De spelers zijn helden, boegbeelden van een volksport. Maar sommige fans verwachten meer van ze. Dat ze zich bijvoorbeeld ook uitspreken in politieke en sociale kwesties. Maar daar voelen de meeste Indiase spelers zich niet comfortabel bij, is inmiddels wel duidelijk.

Selfies aan de boarding

In het tweede uur van het uitstel van het oefenduel tussen India en Nederland stijgt vanaf de tribunes gejoel op: de lucht is even opgeklaard. Als één man stommelen de toeschouwers de trappen af naar de boarding om dichter bij het veld te staan voor hun selfies. De vrienden Abdul en Ajit turen naar de officials die een veldinspectie uitvoeren. „Als zij nú besluiten dat het droog genoeg is, moeten we nog zeker een uur wachten voordat het veld is drooggepompt”, zeggen ze met een blik op de klok. Ze besluiten het af te wachten, tot de definitieve afgelasting: „We kunnen nu wel naar huis op de scooter, maar de wegen zijn met dit weer een ramp. Stél dat het beter weer wordt, dan kunnen we niet meer terug”, aldus Abdul.

Tijdens de vluchtige opwinding zijn de Nederlandse cricketers in hun hotel net klaar met een late lunch. Als een blik van een teammanager op de buienradar leert dat het niet lang genoeg droog zal zijn, wordt een bezoek aan de gym ingepland. De Nederlandse cricketers vormen een jonge ploeg. Een flink aantal spelers heeft een dubbele nationaliteit of is afkomstig uit een cricketgekke gemeenschap. Lang niet iedereen heeft eerder wedstrijden gespeeld in India, waar het publiek volgens coach Cook een magische uitwerking heeft op cricketers . „Zeker weten dat de spelers vanochtend met kriebels zijn opgestaan. Maar cricketspelers hebben geleerd om te gaan met de onvoorspelbaarheid van het weer.”

Buiten het hotel staat de spelersbus klaar voor wat inmiddels een afgeschreven rit naar het stadion van Thiruvananthapuram is – een deel van de politie-escorte is al halverwege de middag van de hotelparking vertrokken. Maar zelfs de lege bus is nog in trek bij de Indiërs, die in het voorbijgaan proberen de logo’s van de het WK en de Nederlandse cricketbond in een selfie te vangen.