Techbedrijf Meta heeft donderdag excuses aangeboden nadat Instagram-gebruikers per ongeluk expliciete en gewelddadige beelden te zien kregen op hun, door algoritmen gestuurde, persoonlijke pagina met korte video’s. Dat meldt de Amerikaanse omroep CNBC.
Wereldwijd kregen mensen op hun persoonlijke ‘reels-pagina’ woensdag gewelddadige en choquerende beelden te zien. Normaal worden dat soort beelden geweerd door Instagram. Meta, het moederbedrijf achter Instagram, Facebook en WhatsApp zegt dat „het probleem inmiddels is opgelost”.
Op andere sociale media zoals Reddit vroegen Instagramgebruikers zich af waarom ze opeens beelden van „straatgevechten, beschietingen op scholen, moord en bloederige ongelukken” te zien kregen. Ook meldden gebruikers dat de gruwelijke video’s door miljoenen mensen bekeken en gedeeld zouden zijn.
Hoe de fout kon ontstaan is niet duidelijk. Een woordvoerder van Meta zegt in een verklaring, die in handen is van CNBC, dat sprake was van „een technische fout”. Meta maakt gebruik van interne technologie en een team van meer dan 15.000 moderatoren om expliciete beelden te detecteren, stelt het bedrijf op zijn website.
De toevloed aan gruwelijke beelden volgt op aanpassingen op het inhoudsbeleid van Meta. Uit een verklaring van 7 januari blijkt dat het bedrijf de manier waarop het berichten op zijn platforms controleert, aan het veranderen is. Meta wil naar eigen zeggen „censuur verminderen” en „vrije meningsuiting bevorderen”.
Even lijkt het of we bij een herneming van een voorstelling van Pina Bausch zijn beland. In Figures in Extinction [3.0]: requiem vraagt een stem de dansers naar hun naam, waar ze geboren zijn, wie hun ouders en voorouders en voor-voorouders zijn; de doden in hun leven. Daarover gaat het derde deel van Figures in Extinction, de trilogie die de Canadese choreografe Crystal Pite met de Britse regisseur Simon McBurney (Het Britse theatergezelschap Complicité) met het Nederlands Dans Theater maakten.
Onze relatie met de dood is al net zo verstoord als onze relatie met de natuur en het menselijk vermogen tot empathie (respectievelijk deel een en twee van de trilogie), stellen de makers met het werk van de filosoof John Berger in de hand. De doden, die ons „als een schil van tijdloosheid” omringen, zijn irrelevant, want dood, denken wij als „moderne egoïsten”. Enzovoort, enzoverder.
De diepzinnigheid wordt enigszins platgeslagen in een scène rond een stervende in een ziekenhuisbed. Diens raspende ademhaling begeleidt de machteloosheid van de familie en de achteloze ‘professionaliteit’ van het medisch personeel. De wrange humor doet echter nooit echt pijn. Daarvoor kennen we dergelijke scènes te goed.
Lees ook
Dreigend en van een wrange schoonheid: NDT danst uitstervende diersoorten
Pure dans
Gelukkig is er in deel drie iets meer ruimte voor pure dans zónder tekst, en die is prachtig. De soepelheid, de traploze schakeling tussen versnelling en stilstand, grote halen en kleine gebaren, hoog en laag; het is een genot om naar te kijken. Met grote vaart beweegt het ensemble over het toneel, vaak bevriezend in schilderachtige tableaus. Daaruit maken zich individuen los voor bevlogen solo’s en (te!) korte, aangrijpende duetten, alle even prachtig – de dansers van NDT zijn onnavolgbaar goed. De vormgeving en het lichtontwerp van Michael Levine, Jay Gower Taylor en Tom Visser is ook in dit deel weer om van te watertanden. Subtiel wordt met een aantal beelden een relatie gelegd met de eerdere delen, zoals de door dansers gevormde ruggengraat of het skelet van een uitgestorven cheetah-soort.
Helaas liggen de teksten van Berger, ingesproken door Simon McBurney, weer als een zware deken over de voorstelling en verstikken ze die bijna. Samen met deel een en twee, die met een gigantische opgeheven vinger een boodschap brengen waarmee ieder weldenkend mens het eens zal zijn, is dit derde gedanste ‘college’ wat veel. Zeker omdat Pites specialiteit, de fysieke lip sync ofwel body sync (waarbij razendsnelle (abstract-) mimische bewegingen corresponderen met tekst), langzaamaan danig begint te vervelen.
Enigszins murw geslagen, maar gesticht keert het publiek huiswaarts.
Lees ook
‘Figures in Extinction’: in tweedelig pak dansen richting de ondergang
Een rechtbank in Vietnam heeft donderdag de populaire blogger en journalist Huy Duc veroordeeld tot 2,5 jaar cel, dat meldt onder meer Al Jazeera. De onafhankelijke journalist schreef sinds de vroege jaren negentig over Vietnamese politiek. Truong Huy San, beter bekend onder het pseudoniem, Huy Duc werd in juni 2024 opgepakt voor het „misbruiken van zijn democratische vrijheden.” Sindsdien zat de schrijver in de cel.
Donderdag werd hij veroordeeld voor het schrijven van dertien Facebook-berichten waarin hij „inbreuk zou hebben gemaakt op de belangen van de Vietnamese staat”. In de rechtszaak werd de inhoud van de berichten niet specifiek gemaakt. Het Facebook-account van Huy Duc en zijn eerdere blogs zijn niet langer online vindbaar.
Huy Duc werkte jarenlang voor verschillende nationale kranten die onder controle van de overheid staan. Hij werd in 2009 ontslagen omdat hij kritiek zou hebben gehad op eerdere acties van de voormalige communistische bondgenoot van Vietnam, de Sovjet-Unie. Via sociale media bleef Huy Duc schrijven over onder meer milieukwesties en corruptie in Vietnam. Met meer dan 350.000 Facebook-volgers groeide hij uit tot een van de meest invloedrijke Vietnamese politieke commentatoren.
Cyberveiligheidswetten
In Vietnam is het uiten van overheidskritiek via sociale media de afgelopen jaren aan banden gelegd. In 2018 werden strenge cyberveiligheidswetten ingevoerd door de communistische regering in de eenpartijstaat. Sindsdien kon de Vietnamese regering direct eisen dat ‘ongewenste’ inhoud binnen 24 uur werd verwijderd. In aanvulling op die wetten nam de overheid in december 2024 ‘decreet 147’ aan. Volgens dit decreet moeten techbedrijven de identiteit van hun gebruikers altijd kunnen openbaren aan de Vietnamese overheid.
De veroordeling van Huy Duc komt slechts een paar maanden nadat Youtuber Duong Van Thai werd veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf voor „het publiceren van anti-staatsinformatie”. Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch roept op tot directe vrijlating van de journalisten en aanpassing van de wetgeving.
Bijna een half jaar na de verkiezingen zijn drie Oostenrijkse partijen erin geslaagd een regering te vormen. De conservatieve ÖVP, de sociaal-democratische SPÖ en de liberale partij NEOS hebben een coalitieakkoord getekend, zo maakten zij donderdag bekend in een verklaring. Het heeft de titel ‘Doe nu het juiste. Voor Oostenrijk’. Zodra de leden van de partijen hebben ingestemd, kan de nieuwe regering beginnen, het liefst al volgende week. De recent benoemde ÖVP-leider Christian Stocker wordt de nieuwe kanselier.
De onderhandelingen over het vormen van een regering verliepen stroef. Na de verkiezingen, waarin de radicaal-rechtse Freiheitliche Partei Österreichs (FPÖ) de grootste werd, waagden de ÖVP, SPÖ en NEOS een eerste poging. Die klapte begin januari, toen NEOS zich terugtrok uit de onderhandelingen. Volgens NEOS-leider Beate Meinl-Reisinger lieten de Oostenrijkers tijdens de verkiezingen blijken „verandering” te willen, maar stonden de twee andere partijen onvoldoende open voor „fundamentele hervormingen”. Karl Nehammer vertrok daarna als kanselier en partijleider van de ÖVP.
Daarna volgde een aardverschuiving in de Oostenrijkse politiek: president Alexander Van der Bellen vroeg de FPÖ te onderzoeken of zij een regering konden vormen met de ÖVP – een breuk in het cordon sanitaire dat de andere partijen hadden opgeworpen om de verkiezingswinnaar buiten de regering te houden, vanwege de extreme standpunten van FPÖ-leider Herbert Kickl. Voor het eerst kreeg de radicaal-rechtse partij nu een hoofdrol in de Oostenrijkse politiek. Eerder had de FPÖ als kleine partij wel twee keer deel uitgemaakt van een regering.
Lees ook
Aardverschuiving in Oostenrijkse politiek met hoofdrol voor radicaal-rechtse FPÖ
Kickl nam de opdracht aan, bereikte overeenstemming over bezuinigingen, maar kon het niet eens worden met de conservatieven over de verdeling van de ministersposten. Kickl eiste zowel het ministerie van Binnenlandse Zaken als Financiën, maar de ÖVP wilde daar niet mee instemmen.
Op 17 februari kregen de ÖVP en de SPÖ daarom de opdracht terug. De partijen maakten toen bekend nog voor het einde van de maand een regering te willen vormen. Dat zou mogelijk zijn omdat de sociaal-democraten een groot deel van de door de ÖVP en FPÖ gemaakte begrotingsplannen wilden overnemen. Vanwege de minimale meerderheid die de ÖVP en de SPÖ samen hebben – 92 van de 183 zetels – zochten ze opnieuw samenwerking met de liberalen (18 zetels), die zich welwillend toonden.
Driepartijenregering
Wat eerder niet lukte in drie maanden, bleek nu in tien dagen wel te kunnen. Daarmee komt de langste formatieperiode sinds de Tweede Wereldoorlog ten einde en krijgt Oostenrijk voor het eerst in tientallen jaren weer een regering die uit drie partijen bestaat. Dat er weer een regering is, is goed nieuws voor de Oostenrijkers, want het land kampt met een economische crisis. De economie is al twee jaar op rij gekrompen, de werkloosheid stijgt en het begrotingstekort heeft de 3 procent norm van de Europese Unie overschreden, waardoor een procedure van de Europese Commissie in de lucht hangt als er niet snel een bezuinigingsplan op tafel komt.
Om die procedure te voorkomen, gaan de partijen streng bezuinigen. Ook verhogen ze de heffing op banken en de ‘windfall tax’, de belasting op onverwachte meevallers of excessieve winsten. Dat moet samen zo’n 700 miljoen euro per jaar opleveren. Daarnaast gaat de kinderbijslag omhoog, wordt de huurbescherming verbeterd en komen er strengere wetten om extremisme en terrorisme te bestrijden. Er komt een vak democratie op alle scholen en Wenen wil volgens het akkoord een actievere rol spelen binnen de EU. De drie partijen schrijven in het akkoord ook te streven naar klimaatneutraliteit in 2040.
De partijen hebben ook afspraken gemaakt over strenger asielbeleid, een thema dat een prominente rol speelde binnen de campagne van de FPÖ en waarmee de partij veel stemmen wist binnen te halen. Volgens het coalitieakkoord wordt gezinshereniging tijdelijk stopgezet – al kan dat alleen binnen het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens als de noodclausule wordt toegepast – en komen er ‘terugkeerprocedurecentra’, waar mensen naartoe worden gestuurd als hun asielaanvraag is afgewezen.
De verdeling over de ministersposten zou nog bezig zijn. Wel is duidelijk dat de ÖVP en de SPÖ elk zes ministeries krijgen, NEOS twee. Ook komen er zeven staatssecretarissen. De zegen van Kickl krijgen de drie partijen uiteraard niet. Hij noemde de regering donderdag een „coalitie van verliezers”.
Lees ook
Herbert Kickl, de leider van het radicaal-rechtse FPÖ, perfectioneerde het populisme
