De drank vloeit nog rijkelijk, de dansvloer staat vol en de sfeer lijkt nog opperbest in de Mexicaanse uitgaansgelegenheid El Malo, in downtown Atlanta, waar de zwarte vrouwenbeweging Song Sisters deze verkiezingsdag haar uitslagenavond houdt. Maar op het grote tv-scherm is de verkiezingsuitzending van CNN, die in een klein rechterhoekje werd getoond naast een eigen promovideo voor ‘Trust Black Women’, nu plots vastgelopen. Stilgezet, blijkt bij navraag aan de organisatie. „Het zorgde voor te veel stress.”
Het is vlak voor 23 uur en de uitslagenkaart begint langzaam maar onverbiddelijk voortekenen te vertonen van een nieuwe verkiezingszege voor de Republikeinse kandidaat Donald Trump. Song Sisters verzet zich in de zuidelijke staat Georgia strijdbaar tegen een van de belangrijkste wapenfeiten van zijn vorige presidentschap: het schrappen van het federale recht op abortuszorg, in 2022, door het Hooggerechtshof met daarin drie door Trump benoemde rechters. De uitslagenavond heeft als motto ‘feest voor reproductieve rechtvaardigheid!’.
Veel aanwezigen gaan er aanvankelijk nog vanuit dat het opnieuw een lange nacht gaat worden. Zoals vier jaar geleden, toen Georgia pas na enkele dagen toegewezen werd aan de Democratische kandidaat Joe Biden. Twintigers Deeyona Massay en Hawa Camara, die in een rustiger hoekje net hun tarotkaarten hebben laten lezen, zijn van plan om niet later dan 1 uur ’s nachts te gaan slapen. „We weten het waarschijnlijk toch morgen pas, joh. En ik moet morgen ook gewoon weer werken.”
Het zal sowieso historisch worden: er komt of voor het eerst een vrouw (van kleur bovendien) in het Witte Huis „of een veroordeelde crimineel”.
Republikeinen al snel hoopvol
De vermoedelijke winst van Trump begint zich in Georgia al rond half negen met elke nieuw percentage stemmen dat gemeld wordt op te dringen. Het leidt eerder op de avond tot steeds enthousiaster gejuich in de grote balzaal van het Hyatt-hotel in Buckhead, een welvarend deel van metropool Atlanta. Hier houdt de Republikeinse Partij van Georgia haar officiële verkiezingsavond. Op tafel staan rood-blauw-witte decoraties en kaarsen met daarop de tekst ‘45-47’: de hoop is hier groot dat Donald Trump niet alleen de 45ste maar ook als 47ste president van de Verenigde Staten de geschiedenisboeken ingaat.
De Republikeinse Partij is op staatsniveau machtig, maar Trump verloor vier jaar geleden mede in Georgia het presidentschap aan Biden. Met een miniem verschil van nog geen twaalfduizend stemmen won de Democraat dat jaar in de staat – sinds Bill Clintons zege in 1992 was dat niet meer gebeurd.
In het Hyatt wordt op twee grote tv-schermen niet het naar links hellende CNN, maar de uitzending van concurrent Fox News vertoond, de rechtse huiszender. Iets voor zevenen ’s avonds druppelen de eerste uitslagen binnen uit enkele staten waar de stembussen net gesloten zijn. Dan is nog niet duidelijk welke kant het op zal gaan, maar de meeste mensen omschrijven hun voorgevoel als „hoopvol” en „optimistisch”.
Het vertrouwen in een voor de Republikeinen gunstige afloop is zo groot, dat de meeste mensen niet meegaan in Trumps preventieve beschuldigingen van fraude – in het geval hij mocht verliezen. Ze vertrouwen erop dat de uitslag op „een paar slordigheden na” zal kloppen en zeggen deze te accepteren wie er ook mocht winnen. „We zijn zo hoopvol”, zegt Valerie Brown met een glas bubbels in de hand.
Net als haar man Dan meent ze dat de organisatie van de verkiezingen in veilige handen was bij hun partijgenoot, secretary of state Brad Raffensperger. Hij boog in 2020 niet voor de druk van Trump om de uitslag nog in diens voordeel om te buigen door 11.800 stemmen te vinden. Een poging tot inmenging waarvoor hij door justitie in Atlanta strafrechtelijk vervolgd wordt, maar nog niet terechtstond. Als hij daadwerkelijk het Witte Huis verovert, zal die zaak vier jaar lang stil komen te leggen dankzij zijn nieuw verworven presidentiële immuniteit.
Gebed verhoord
Een vrouw die door de partijtop is gevraagd om een gebed voor te dragen voorafgaand aan de pledge of allegiance en het Amerikaanse volkslied, barst aan het begin van de avond reeds half in huilen uit. Vechtend tegen haar tranen houdt ze de zaal voor dat „de zondaren noch de progressieven gered zullen worden, maar alleen onze mensen. Ongeacht winst of verlies: we zullen de Heer altijd blijven prijzen.” Enkele uren later al lijkt haar gebed te zijn verhoord.