N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
De maan staat als ‘supermaan’ aan de hemel als ze haar kleinste afstand tot de aarde bereikt op het moment dat zij vol is. De maan draait niet in een perfecte cirkel om de aarde, maar in een iets uitgerektere, licht ovale, baan. Het dichtstbijzijnde punt heet het ‘perigeum’, dat zich bevindt op een gemiddelde afstand van ongeveer 363.300 kilometer van de aarde. Het verste punt van de aarde in de ellips heet het ‘apogeum’ en staat gemiddeld zo’n 405.500 kilometer van de aarde. Elke maand passeert de maan het perigeum en het apogeum.
Een supermaan oogt groter en helderder dan een normale volle maan, omdat ze dichterbij staat. Met het blote oog is dat verschil in schijnbare grootte niet heel opvallend, maar met een camera kan iemand de maan veel groter doen lijken. Fotografen gebruiken vaak een grote telelens en staan ver weg van bijvoorbeeld gebouwen op de voorgrond, waardoor de maan daarachter naar verhouding enorm lijkt. Met het blote oog ziet de maan er ongeveer even groot uit als een erwt op armafstand.
Twee keer per kalendermaand
Op foto’s is te zien dat de blauwe supermaan niet écht blauw is. Een blauwe maan is dan ook niets meer dan een tweede volle maan in één kalendermaand. Dat komt voor doordat de maan er 29,5 dagen over doet om een rondje rond de aarde te maken, korter dan een kalendermaand. Als de maan aan het begin van de kalendermaand vol is, dan is zij aan het eind van diezelfde maand nog een keer vol. Dat gebeurde nu dus in augustus. Een blauwe maan komt eens per twee tot drie jaar voor. De combinatie van een supermaan met een blauwe maan is zeldzaam. Een blauwe supermaan komt gemiddeld eens per tien jaar voor, de volgende keer in 2037.
Hoewel de blauwe maan niet echt blauw was, kan een maan soms wel blauw ogen. Dat gebeurt als stof- en rookdeeltjes in de lucht rood licht andere kanten op verstrooien en vooral blauw licht overblijft.
De maan is met een diameter van 3.474 kilometer veel kleiner dan de aarde, maar het is de op vier na grootste van de ruim tweehonderd manen in het zonnestelsel. Wie vanaf de aarde naar de maan kijkt ziet altijd dezelfde kant ervan. Dat komt doordat de rotatie van de aarde en die van de maan synchroon lopen.