N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Publieke debat Nederland heeft een traditie van vrijdenken, maar momenteel is er weinig respect voor intellectuelen en kunst, constateert Eva Meijer.
Om doodsbedreigingen aan het adres van schrijvers te kunnen weerleggen en wie weet zelfs te voorkomen, is er een stevige publieke sfeer nodig. Ik doel natuurlijk op de bedreigingen aan het adres van Pim Lammers, maar ook de bedreigneiging van de reageerders überhaupt, naar politici, schrijvers en andere publieke figuren. Aan een sterke publieke sfeer ontbreekt het in Nederland, waardoor we niet goed met elkaar over problemen en verschillen kunnen praten.
De structuur van het publieke en politieke debat is momenteel monologisch: mensen spreken in monologen en hanteren maar één, hun eigen, logica. Dat zie je terug in allerlei velden: de citeerbaarheid van politici, meningen in columns en talkshows, kreten op sociale media, het eindeloze herhalen van nieuws online, debatten in de Tweede Kamer, online uitspraken van politici. Omdat mensen niet met elkaar spreken maar tegen elkaar, en omdat uitspraken steeds worden herhaald, krijgen meningen eelt. Waar die meningen of logica’s op elkaar botsen ontstaat polarisatie. De politieke en publieke sfeer versterken elkaar, dat zie je ook in het geval van Pim Lammers, die door een ingreep van een extreem-rechtse politicus veel meer ellende over zich heen kreeg. De media versterken dit.
Ook schrijvers voegen zich naar het schema. Steun betuigen via Twitter is aardig, maar tast de logica van A tegen B niet aan.
De monologisering tegengaan vraagt om (collectief) leren luisteren en antwoorden. Het vraagt ook om een wending naar meerstemmigheid, zoals ik in Misschien is een ander woord voor hoop betoog. Mensen zijn allemaal anders, maar dat is zoals Hannah Arendt terecht schrijft geen obstakel voor politiek handelen, het is de voorwaarde ervan. Momenteel gaat die pluraliteit in het spreken en politiek handelen verloren.
Dat komt deels omdat we te weinig respect hebben voor de taal. Hoe we met elkaar spreken maakt uit in een gesprek. Iets algemener gezegd bepaalt de vorm altijd mede de inhoud. Dat kan fout gaan, maar er liggen ook nieuwe mogelijkheden besloten in de taal.
Bij bedreigingen moeten we niet alleen naar de inhoud kijken. Ze worden namelijk gefaciliteerd door de vorm van het debat. Natuurlijk zijn er thema’s waarop mensen aanslaan. Als ik over dieren schrijf, moet ik dood van de dieruitbuiters; als ik over vluchtelingen schrijf, moet ik verkracht worden door een vluchteling; als ik over anti-natalisme schrijf, moet ik zelfmoord plegen. Maar het gemak waarmee mensen anderen geweld of dood toewensen, wordt mede in de hand gewerkt door de monologische structuur van het debat en de manier waarop de nieuwe media uitspraken de wereld in laat komen.
Vanwege de dreiging en de belofte van de taal is het ook zo jammer dat de CPNB geen recht wil doen aan meerstemmigheid in genres (zie hun recente overweging om het Boekenweekessay niet langer essay te noemen, omdat het jongeren zou afschrikken) en eenheidsworst verwart met toegankelijkheid. Meerstemmigheid in genres is belangrijk, omdat de vorm die je kiest mede bepaalt wat je zegt. Bovendien willen mensen moeilijkheden anders doordenken. Ik geef veel lezingen en spreek allerlei soorten mensen, en andere dieren trouwens ook, over hoe we de gemeenschap zouden moeten vormgeven. Veel mensen, inclusief scholieren en jongeren, zijn kritisch ten aanzien van de status quo, zien paradoxen in hoe we leven, en willen verder denken. Dat moet je stimuleren als je zegt op te komen voor boeken.
Omdat uitspraken steeds worden herhaald, krijgen meningen eelt
Nederland heeft een traditie van vrijdenken, maar momenteel is er in de politiek en het publieke debat weinig respect voor intellectuelen en kunst. Het is fantastisch en heel belangrijk dat we recht hebben op vrijheid van meningsuiting, maar als het debat te erg versimpelt hebben we ook een probleem. Niet alleen voor de kunst en literatuur, ook omdat we dan te weinig bescherming hebben tegen zaken als heteronormativiteit, fascisme en de vernietiging van de natuurlijke wereld. Het leven is complex, net als het samenleven. Dat bespreken red je niet in een tweet. Dus laten we opkomen voor meer moeilijkheid, meer verschil, meer genres. Zodat we elkaar vrijer kunnen laten spreken.
Het is de grote angst van veel politici en bestuurders: kan Europa de concurrentiestrijd met de VS en China nog wel aan? In deze aflevering onderzoeken Maarten en Marike niet alleen in hoeverre die zorgen terecht zijn, maar ook wat Europa moet doen om zijn positie in de wereldeconomie te versterken. Moeten wij meedoen aan industriepolitiek? Aan protectionisme? Hoe zorgen we dat jonge bedrijven meer risico’s kunnen nemen, en niet zomaar naar Amerika vertrekken? Oftewel: hoe zorgen we voor meer innovatie in Europa? En wordt het niet (eindelijk) eens tijd voor een echte gemeenschappelijke markt?
Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze ombudsman via [email protected].
Morgen is het Black Friday, de dag waarop we dat ene product zo goedkoop mogelijk op de kop kunnen tikken. Maar is dat wel zo? Economieredacteur Timo Nijssen zocht uit hoe consumenten verleid – en soms zelfs misleid – worden met zogenaamd hoge kortingen.
Het is half december 2022 en Jair Bolsonaro heeft haast. Over twee weken zal Luiz Ignácio ‘Lula’ da Silva – de sociaal-democraat die hem twee maanden eerder nipt verslagen heeft – beëdigd worden in de hoofdstad Brasília. Maar de rechts-populist heeft zijn verkiezingsnederlaag nog op geen enkele manier toegegeven, laat staan dat hij zijn aartsrivaal heeft gefeliciteerd.
Dat kan hij ook niet. Bolsonaro heeft zijn achterban al ruim voor de verkiezingen voorgehouden dat deze bij zijn verlies ‘gestolen’ zouden zijn via gesjoemel met de stemcomputers. De Kiesraad en het Hooggerechtshof zijn daar echter niet in meegegaan en houden de jonge Braziliaanse democratie deze turbulente weken ferm overeind. De tijd om de uitslag nog te verwerpen begint, kortom, nu echt te dringen voor oud-legerkapitein Bolsonaro en zijn vertrouwelingen.
De afgelopen twee jaar werd al veel bekend over Bolsonaro’s pogingen om zich in extremis nog vast te klampen aan de macht. Het meer dan achthonderd pagina’s tellende onderzoeksrapport dat de Federale Politie dinsdag openbaar maakte, verschaft niettemin enkele schokkende nieuwe details over de staatsgreep die eind 2022 tot op het hoogste politieke en militaire niveau beraamd werd in het grootste land van Zuid-Amerika.
Meerdere kopstukken in de regering zouden nauw betrokken zijn geweest bij dit complot. Van de toenmalige minister van Defensie, generaal Walter Braga Netto (tevens Bolsonaro’s running mate bij de verkiezingen), via oud-nationaal veiligheidsadviseur Augusto Heleno en oud-minister van Justitie en Openbare Veiligheid Anderson Torres tot Valdemar Costa Neto, hoofd van Bolsonaro’s Liberale Partij (PL).
Ontsnappingsplan
Aan hun samenzwering gaan maanden van heimelijke vergaderingen vooraf – ook met Bolsonaro zelf, in diens regeringspaleis. Zo wordt een ontsnappingsplan voor Bolsonaro voorbereid voor het geval alles misloopt, aldus het politieonderzoek, dat deels is gebaseerd op duizenden audio- en WhatsApp-berichten en in beslag genomen laptops.
Er zijn wapens en zelfs tanks beschikbaar voor moordaanslagen op politieke tegenstanders. Dit alles onder de codenaam ‘groene en gele dolk’, verwijzend naar de kleuren van de nationale vlag. Rond de woning van de bekende Hooggerechtshofrechter Alexandre de Moraes liggen schutters in positie om de door bolsonaristas diep gehate magistraat uit te schakelen. De defensieminister zou ook een plan hebben goedgekeurd om de pas gekozen president Lula te doden, door hem te vergiftigen dan wel te injecteren met dodelijke chemicaliën. Ook diens plaatsvervanger, vicepresident Geraldo Alck-min, staat op de dodenlijst.
Meerdere kopstukken in de regering zouden nauw betrokken zijn geweest bij het complot
Het draaiboek voor de coup ligt zodoende al weken klaar. En Bolsonaro zou er tot in detail tot op de hoogte van zijn geweest. De daadwerkelijke uitvoering hangt alleen nog op de uitvaardiging van een presidentieel decreet, dat moet dienen als startschot.
En juist op dat moment begint Bolsonaro te twijfelen.
Binnen de legertop heerst namelijk verdeeldheid. Een aantal hooggeplaatste militairen wil niet meewerken aan dit plan voor het omverwerpen van de relatief jonge democratie: tot 1985 heerste er 21 jaar een militaire dictatuur in Brazilië. Bolsonaro deinst er daarom voor terug om het decreet te tekenen. Alle plannen worden op het nippertje afgeblazen. Het moordcommando bij de privéwoning van hoge rechter De Moraes druipt af.
Lees ook
Magistraat die in zijn eenmansstrijd tegen nepnieuws machtige vijanden maakt – van Bolsonaro tot Musk
En eind december, aan de vooravond van de inauguratie van Lula, vertrekt Bolsonaro halsoverkop naar de Verenigde Staten. Zijn vertrouwelingen laat hij verdeeld en verward achter. Zijn opgehitste en woedende aanhang, die zich al maanden ophoudt in kampementen rondom legerkazernes en daar oproept tot een „militaire interventie”, voelt zich in de steek gelaten.
Opgehitste aanhang
Maar dan wordt het 8 januari 2023. Een week ná de zwaarbeveiligde maar soepel verlopen inauguratie van Lula da Silva. Duizenden woedende en uitzinnige bolsonaristas bestormen – in een echo van de Capitool-rellen van 6 januari 2021 in Washington – in Brasília het ‘Plein van de Drie Machten’. Daaraan zetelen zowel het presidentieel paleis als het Hooggerechtshof en Congres. Binnen richten de relschoppers vernielingen aan en filmen ze zichzelf terwijl ze kantoren bekladden of urineren. Bolsonaro blijft zich ook de weken daarna verschuilen in Florida.
De Federale Politie beveelt om Bolsonaro en 36 handlangers te vervolgen
Anders dan zijn grote politieke voorbeeld, de eerder deze maand herkozen Amerikaanse ex-president Donald Trump, weet de Braziliaanse justitie Bolsonaro wél verantwoordelijk te houden voor deze ophitsing. Hij wordt veroordeeld voor zijn leugencampagne over het „fraudegevoelige” Braziliaanse elektronische stemsysteem, waardoor hij tot 2030 geen gekozen ambt mag uitoefenen.
In haar dinsdag openbaar gemaakte rapport beveelt de Federale Politie aan nog veel verder te gaan. Samen met 36 handlangers, zo adviseert de Braziliaanse evenknie van de FBI, zou Bolsonaro vervolgd moeten worden voor een veronderstelde criminele samenzwering om de democratie omver te werpen. Het is nu aan procureur-generaal Paulo Gustavo Gonet om te besluiten of hij daadwerkelijk overgaat tot vervolging.
Aanval op de democratie
Met de nu onthulde bewijsmateriaal lijkt de kans daarop niet gering, zegt Danis Morais Santos, een politicoloog verbonden aan de Universiteit van Brasília. Volgens hem laat het rapport amper twijfel dat Bolsonaro en bondgenoten voorafgaand en na de verkiezingen een frontale aanval op de democratie voorbereidden. „We zagen dat eigenlijk al zijn hele regeerperiode, met zijn herhaaldelijke uithalen richting democratische instituties en de verspreiding van desinformatie en nepnieuws over het stemsysteem. Maar nu ligt er dit uitgebreide politierapport met bewijs dat er concrete plannen waren voor het omverwerpen van de macht. Dat geeft de juridische kracht die nodig is voor daadwerkelijke vervolging.”
Hoewel de aanklachten tegen Bolsonaro en handlangers overtuigend ogen, kan vervolging nog op de nodige weerstand stuiten. „We hebben te maken met hooggeplaatste militairen, onder wie de ex-president zelf, die een oud-legerkapitein is”, zegt Morais Santos. „Er zijn ex-ministers bij betrokken met een militaire achtergrond, die nu onderzocht worden door een democratisch instituut, in plaats van door een krijgsraad. In een gepolariseerd land als Brazilië, met een geschiedenis van een lange militaire dictatuur, kan dat risico’s opleveren.”
Lees ook
Terwijl het net zich rond hem sluit, mobiliseert Bolsonaro zijn aanhang
Bolsonaro loopt het risico 12 tot 28 jaar gevangenisstraf te krijgen, mocht hij veroordeeld worden. Een grote groep Brazilianen steunt de ex-president echter onvoorwaardelijk: zij vereren hem als een messias en geloven niet dat hij eerlijk de verkiezingen verloor. „Ik vermoed daarom dat het Hooggerechtshof rekening houdt met de politieke gevolgen van een mogelijke arrestatie van Bolsonaro, en wat voor maatschappelijke onrust dat teweeg kan brengen”, aldus Morais Santos.
Toen vorige week tijdens de G20-top, waarvan Lula gastheer was, het nieuws over het moordcomplot naar buiten kwam, reageerde de zittende president geschokt. „Ik leef nog, en daar heb ik geluk mee gehad. Het plan om mij en [vicepresident] Alckmin te vergiftigen is mislukt, we zijn er nog.”
Staat van beleg
Bolsonaro ontkent ondertussen alles en doet het politiedossier af als „een spannend en verzonnen fantasieverhaal’’. Er zou, volgens hem, slechts gesproken zijn over de mogelijkheid tot het afkondigen van een staat van beleg. Dit omdat zijn (door hem maandenlang opgehitste) aanhangers de verkiezingsnederlaag mogelijk niet wilden accepteren. Bolsonaro: „Een staatsgreep is iets heel ernstigs, daar moeten alle gewapende machten bij betrokken zijn. Anders is het geen coup. Niemand gaat een staatsgreep plegen met een gepensioneerde generaal en een handjevol militairen.”
Niemand gaat een staatsgreep plegen met een gepensioneerde generaal en een handjevol militairen
De verwachting is dat de procureur-generaal al in december zal besluiten of Bolsonaro en de anderen worden aangeklaagd. Een eventueel proces zal echter pas in 2025 kunnen plaatsvinden. Bolsonaro, wiens paspoort eerder dit jaar in beslag werd genomen, vraagt het Hooggerechtshof niettemin om naar de beëdiging van Trump, op 20 januari, te mogen reizen. Danis Morais Santos: „Zeker nu dit rapport er ligt, lijkt de kans dat hij daar toestemming voor krijgt, mij uitermate klein.”
Braziliaanse media meten de meest saillante details dezer dagen breed uit, maar de politicoloog betwijfelt of dit de ex-president veel steun kost. „Bolsonaro heeft een stabiele aanhang. Wat hij doet, zegt of waar hij van beschuldigd wordt, maakt niet zoveel uit. Ze steunen hem toch wel. Als Bolsonaro schuldig wordt bevonden, is dat voor hen alleen maar een bevestiging dat instituties als het Hooggerechtshof niet te vertrouwen zijn.”