N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
ZAP Lee en Anick praten er alleen over, maar Malcolm laat in ‘The man with a penis on his arm’ open en bloot het resultaat van een penistransplantatie zien.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data102564942-15370a.jpg)
Laat me er niet omheen draaien, ik keek naar The man with a penis on his arm op RTL5, gewoon omdat de titel me trok, nergens anders om. In de televisie-aankondiging werd erbij vermeld dat het om een shock doc ging, dus ik was voorbereid op veel bloot vlees. Ik had al wel gezien dat het een Britse documentaire was, dus ik had een vaag vermoeden dat het zou gaan om mensen die ongewild een tatoeage van iets gênants kregen ergens op hun lichaam. Daar zijn ook, vooral Britse, tv-programma’s van: vrienden die samen naar een tatoeëerder gaan en de één laat geblinddoekt een plaatje of tekst zetten die de ander voor hem heeft bedacht. Dat pakt soms lullig uit.
Niets van dat alles. Dit was een documentaire volgens het boekje, waarin drie mannen werden gevolgd die geen penis (meer) hadden en er wel (weer) één wilden. Dat het kan is wetenswaardig, hoe het in z’n werk gaat helemaal. Phalloplastiek gebeurt in etappes. Met huid van de voorarm wordt een penisvorm geconstrueerd en tot die wordt getransplanteerd naar waar die hoort, blijft die aan de huid, slagader en zenuwen van de arm vastzitten.
De penis van Malcolm MacDonald (45) uit Norfolk was er afgevallen. Daar zat een verhaal achter natuurlijk, van een man die „een mannenleven” leidde met een vrouw, een baan, een huis, een kind en een penis. Maar toen de vrouw bij hem wegging, verloor hij alles. Hij woonde bij een vriend in de garage of op straat, gebruikte drugs en ontwikkelde een abces ter grootte van een tennisbal bij zijn anus. Wat de dokter kon, kon hij ook, hij stak er zelf wel een naald in. Bacterie erbij, infectie, bloedvergiftiging en ál zijn uiteinden, ook zijn vingers en tenen werden zwart en stierven af. Het is een wonder dat de man nog lééft.
Genetische afwijking
Anick (26) uit Leicester werd geboren met een onderontwikkelde penis door een zeldzame genetische afwijking die hem in de baarmoeder ongevoelig maakte voor het mannelijke geslachtshormoon. Had hij een arm gemist, een been of twee desnoods, dan was hij nog steeds geweest wat hij is: een man. Maar de tragiek is dat hij steeds zegt dat hij zich in de ogen van ánderen geen man voelt, al is hij – naast zijn moeder en alle dokters – de enige die weet wat er anders aan hem is. Vijftien operaties heeft hij achter de rug. De transplantatie is geslaagd, hij onderging cosmetische operaties om het „mooier” te maken en met huid uit zijn mond is de plasbuis verlengd waardoor hij staand kan plassen. Er is een pompje aangebracht waarmee hij zijn lid kan vullen met water uit een reservoir in zijn blaas, en een ventiel om de boel na gebruik weer leeg te laten lopen. Maar toch heeft het hem niet het zelfvertrouwen gegeven waarop hij hoopte. Geen liefdesleven of genot, vooral veel ongemak en pijn.
De derde man, Lee (52), werd geboren als Lisa. Hij voelt zich man, ziet er sinds een paar jaar uit als een man, alleen „dat ene” ontbrak waardoor hij zich nooit „af” voelde. Zonder genitaliën geen geslacht, blijkbaar.
De broeken bleven tot nu toe dicht, geen voor-en-na-beelden ook, geen registratie van de operatie. Wel is er gesproken over wat „mannelijkheid” voor deze mannen betekent en hoe de band met hun vader was. De bizarre titel van de documentaire slaat op Malcolm MacDonald, die wel opkrabbelde na zijn bijna dodelijke infectie, maar hij rookt nog als een ketter en drinkt bier met een rietje. De transplantatie van zijn arm naar zijn kruis is halverwege afgeblazen, wegens zijn slechte conditie. Daarna was hij zes jaar lang te boos om de chirurg te bellen en al die tijd bleef dat ding aan z’n arm zitten. Hij is de enige van de drie die het resultaat open en bloot laat zien, twee maanden na de operatie.
Nee, ik zeg even helemaal niks.
