Is Navalny oprecht in zijn strijd tegen de oorlog?

Het debat in Rusland De documentaire Navalny krijgt een Oscar. Tot ongenoegen van sommigen, ziet Eva Cukier vanuit Moskou.

Joelia Navalnaya (midden) tijdens de uitreiking van de Oscars.
Joelia Navalnaya (midden) tijdens de uitreiking van de Oscars.

Foto Etienne Laurent / EPA

‘Aleksej, ik droom van de dag dat je vrij zal zijn en dat ons land vrij zal zijn. Stay strong.” Met die hartverscheurende woorden nam Joelia Navalnaja, echtgenote van de gevangen Russische oppositieleider Aleksej Navalny, zondagnacht onder daverend applaus een Oscar in ontvangst voor diens documentaire Navalny.

De film vertelt hoe de politicus in 2020 ternauwernood een aanslag overleefde en volgt het zenuwslopende onderzoek dat het team van de in Duitsland herstellende politicus naar een verbijsterende ontknoping leidt: Navalny blijkt het slachtoffer van een groep klunzig opererende FSB’ers, die hem via zijn ondergoed vergiftigden. Het aangrijpende relaas was dé favoriet in de categorie ‘Beste Documentaire’.

Toch is lang niet iedereen te spreken over de rijzende ster van de politicus, die al twee jaar onder helse omstandigheden in een Russisch strafkamp zit opgesloten. Uiteraard werd hij stevig op de korrel genomen door de Russische propagandisten. Maar ook uit Oekraïense hoek klonk felle kritiek op de Oscar-toekenning. Want hoewel Navalny de oorlog vanuit zijn cel veroordeelt, zien veel Oekraïeners de politicus als verlengstuk van hetzelfde Russische imperialistische regime, dat hun huizen al een jaar lang met bommen bestookt. Dat Navalnaja in Los Angeles niets zei over de oorlog, bevestigde critici in hun wantrouwen.

Critici stellen dat Navalny’s anticorruptie-team FBK de oorlog gebruikt voor eigen politiek gewin. Zij vinden dat het team zijn internationale platform (Navalny’s YouTube-kanaal heeft 6,4 miljoen volgers) te weinig inzet voor steun aan Oekraïne. „Ze gebruiken het [anti-oorlog] narratief om westerse steun te generen, maar houden Oekraïne op afstand om de Russen die de oorlog niets kan schelen niet van zich te vervreemden”, zei de Oekraïense journalist Maria Buchelnikova tegen Der Spiegel. „Laten we een Oscar geven aan het land dat op dagelijkse basis genocide pleegt op Oekraïners”, was een van de vele cynische geluiden op Twitter.

De achterdocht tegen Navalny’s politieke agenda gaat terug naar de jaren nul, toen hij meeliep in nationalistische marsen en zich laatdunkend uitsprak over etnische minderheden. Zo vergeleek hij moslims met ‘kakkerlakken’ en gebruikte hij typisch Russische scheldwoorden om Oekraïners en Georgiërs aan te duiden. Hoewel de politicus afstand heeft genomen van die uitspraken, zegt hij in Rohers’ documentaire het als zijn „superkracht” te zien dat hij groepen kan verenigen en ook met radicale, racistische en antidemocratische Russen in gesprek gaat.

Dat was tegen het zere been van veel Oekraïners. Zij riepen Navalny’s omstreden uitspraak na de Krim-annexatie in herinnering, waarin hij stelde dat het schiereiland niet „als een broodje ham” teruggegeven kon worden. „Navalny wilde tien jaar geleden een nieuwe Vladimir Poetin worden, zij het fotogenieker en met behoorlijke kennis van het Engels. Hij wilde een ‘goede Rus’ worden door de muren opnieuw te schilderen in de Russische keizerlijke stal, waarvan het dak al heel lang lekt. En toen is dat dak op hem gevallen”, was het bijtende commentaar van de Oekraïense publicist Andrij Sjapovalov. Briesend van verontwaardiging kwamen Navalny’s aanhangers, en ook veel westerse commentatoren in het geweer voor de politicus, die nu al zes maanden gemarteld wordt in een kale isoleercel. „Het is verbazingwekkend hoeveel mensen klaarstaan om Navalny te veroordelen, terwijl ze nooit een greintje van zijn moed hoeven te tonen”, schreef een van hen op Twitter.

De kritiek past in het levendige debat rond het Russische imperialistische en koloniale denken. Volgens critici heeft dat imperialisme niet alleen Poetin in de greep, maar het Russische volk als geheel, Navalny incluis. Ook de etnische minderheden in Rusland hebben er weinig vertrouwen in dat Navalny de belangen van álle inwoners van Rusland zal behartigen. Voor het zover is, moet hij wel eerst de gevangenis zien te overleven.