In het tragikomische ‘Putain’ hebben jongeren alle reden om hartgrondig te vloeken

Bijzonder aan Putain is dat de serie een keer niet gaat over misdaad in de grote stad. Wel over jongeren die tegen de misdaad aan schurken, die hun hoofd boven water proberen te houden in grauw Brussel. Ze zeggen heel vaak „putain!” („kut!”) en daar hebben ze ook alle reden toe.

In de Belgische tragikomische serie loopt de 17-jarige scholier Gigi (Liam Jacqmin) van huis weg als zijn verslaafde moeder (Liesa Van der Aa) na jaren van onthouding weer aanpapt met haar oude junkie-vriend en „in de roes hervalt”. Aanvankelijk lijkt Gigi bij zijn vader terecht te kunnen, maar nadat deze sjacheraar een gestolen varken vanuit zijn kofferbak verkoopt en tijdens een voetbalwedstrijd in de kroeg blijft hangen, moet Gigi toch echt zijn eigen weg vinden, wat in het begin betekent dat hij een dakloze bouwvakker wordt.

Gigi doet heel erg zijn best om niet in de drugs terecht te komen, maar een ‘gewoon’ leven blijkt ook niet zo eenvoudig te zijn. Huurbazen willen graag loonstrookjes zien, maar die heb je niet als je zwart werkt. De vrienden van Gigi proberen ieder een andere afslag: de een wordt politieagent – een overloper in de ogen van de omgeving – de ander is idealistisch en gelooft in verbinden en elkaar helpen.

De voertaal in Putain is Nederlands (althans, Brussels dialect met een flinke scheut Frans en wat Engels en Arabisch erdoorheen) maar Nederland is ver weg in deze serie. Belgische films en series zijn doorgaans smeriger en surrealistischer dan Nederlandse. Ze durven meer de lelijkheid te tonen. Deze tiendelige serie, gemaakt door rapper Zwangere Guy en diens jeugdvriend Frederik Daem, voelt behoorlijk authentiek Brussels aan. Aanvankelijk zou de hoofdpersoon Gorik heten, de echte voornaam van Zwangere Guy, dus het is niet gek om te denken dat de rapper werd geïnspireerd door zijn eigen jeugd. Zelf speelt hij in de serie de afwezige vader – een groot kind dat nauwelijks voor zichzelf kan zorgen, laat staan voor zijn zoon.

In jonge debutant Liam Jacqmin – broeierige blik, kort lontje – heeft de serie een indrukwekkende hoofdrolspeler getroffen

Verloedering

In korte scènes zet regisseur en co-scenarist Deben Van Dam snel en onnadrukkelijk de sfeer neer. Dat is vooral een sfeer van verloedering, met junkies die samenkomen in vage lokalen, asielzoekers die doodvriezen, en daklozen die in de prullenbak op het station schijten. De cast is grotendeels van de straat geplukt. In jonge debutant Liam Jacqmin – broeierige blik, kort lontje – heeft de serie een indrukwekkende hoofdrolspeler getroffen. Zwangere Guy zorgt ook voor een sterke eclectische soundtrack, met naast hiphop en dance ook metal van Brutus, punk met junglebeat van de Forsissies, en een breekbaar chanson van Madou.

De afleveringen hebben comedy-lengtes, en de serie is zeker om te lachen, maar het sociaal realisme overheerst. Je ziet de jongeren met de wanhoop vechten tegen een snoeiharde samenleving waarbij hun gezinnen geen veiligheid bieden maar voor extra problemen zorgen. De uitzichtloosheid voor deze jongeren is beklemmend. „Alles is toch al naar de vaantjes”, vatte acteur Felix Heremans samen in Bruzz. Of zoals dit Brusselse magazine zelf oordeelde: „Putain is een toek oep a bakkes”.