Ik zit klem tussen beide kinderen

Moeder: „Ik ben alleenstaand ouder van een dochter van 22 en een zoon van 18. Vader woont in een ver buitenland, er is sporadisch contact. Mijn dochter verwijt mij dat ik meer rekening houd met haar broer dan met haar. Ze vindt dat ik me te veel met hem bemoei. Het klopt dat ik extra meekijk of hij niet uit de bocht vliegt, omdat hij ADHD heeft. Soms scheldt ze haar broer uit: ‘Je bent echt een klein kind’ – dat soort uitspraken. De jongste vindt op zijn beurt dat ik in de conflicten met zijn zus te weinig voor hem opkom. Ik ben nooit met de kinderen het gesprek hierover aangegaan, bang om te horen dat ik het misschien allemaal verkeerd heb gedaan. Het gaat met beide kinderen goed, en we hebben een goede relatie. Ze zijn uit huis, de oudste werkt, de jongste studeert en is alleen in het weekend thuis. Maar zodra we met z’n drieën zijn, is deze dynamiek er weer. Ik voel me klem zitten en weet niet hoe te handelen.”

Uitleggen

Liesbeth Groenhuijsen: „Dat u er in uw eentje voor gezorgd heeft dat uw kinderen goed toegerust aan het leven zijn begonnen, is een niet geringe prestatie. Daar kunt u zelfvertrouwen uit putten. En natuurlijk gaat niet alles in een opvoeding goed, zeker als u die alleen heeft moeten doen. Geen enkele ouder doet het perfect. Gelukkig maar, want kinderen kunnen ook leren van het gemodder dat ze gadeslaan.

„Er zijn fases in het leven waarin kinderen het nodig hebben om te zeggen dat hun ouders het verkeerd hebben gedaan. Dat gebeurt meestal als ze in een onzekere periode zitten. Ze moeten zoveel, voelen zich nog slecht opgewassen tegen het dragen van eigen verantwoordelijkheid. En dan is ‘de opvoeding’ een handige, tijdelijke reden voor hun falen en hun onzekerheid. Wat niet lukt moet wel door moeder komen! Geen fijne rol.

„Maar uw kinderen zijn volwassen, en u kunt ze vragen om die kinderlijke ruzies te staken. Ga in op het feit dat u nu eenmaal twee heel verschillende kinderen heeft, met twee heel verschillende opvoedvragen. En dat uw dochter zich niet goed ontwikkeld zou hebben met de aanpak die uw zoon nodig had, en omgekeerd. Dat valt toch gewoon uit te leggen?”

Gesprekspartner zoeken

Tischa Neve: „Gebeurt dat elkaar in de haren vliegen echt de hele tijd, of zijn er ook gezellige momenten? Ik snap dat u het ’t liefst fijn wil hebben als uw kinderen er zijn, maar het blijven natuurlijk wel broer en zus.

„Het is een gemiste kans om niet met uw kinderen te bespreken wat er aan de hand is. Ze hebben de leeftijd waarop dat prima kan. Doe dat met de kinderen afzonderlijk, op een relaxed moment. Zeg dat u het jammer vindt hoe het gaat nu, vraag wat er speelt op zo’n moment, en hoe jullie het gezelliger kunnen maken met z’n drietjes. Probeer niet meteen te schrikken van wat ze zeggen, maar gewoon te luisteren.

„Mocht dat te spannend zijn, is het interessant om te kijken waarom. Waarom zou een dergelijk gesprek informatie opleveren waar u niet blij mee bent? Ga bij uzelf te rade, of zoek iemand die u kent, of een professional, met wie u kunt ontdekken: waar zit die angst, waar is die op gebaseerd? Er kunnen natuurlijk ook echt dingen zijn waarvan u denkt: dat heb ik niet handig gedaan. Alleenstaand ouderschap is a hell of a job. Ook dat kunt u op een dag aan uw kinderen uitleggen.”