Het gaat nu goed met de haveloze kraai van vorig jaar

Wekelijks stuit Karel Knip in de alledaagse werkelijkheid op raadsels en onbegrijpelijke verschijnselen.

Deze week: oranje limonade, een zwarte kraai en andere zaken om op terug te komen.

De kraai in haveloze toestand (de twee foto’s links, uit 2022), en na een jaar goede verzorging (rechts).
De kraai in haveloze toestand (de twee foto’s links, uit 2022), en na een jaar goede verzorging (rechts). Foto’s Jelijn Knip

Dit is de week van de losse eindjes en nagekomen gedachten. Precies een jaar geleden is hier het leven beschreven van een jonge zwarte kraai die door onjuiste voeding – veel patat en brood – zat opgezadeld met een verenpak waarmee hij niet kon vliegen. Hij had veel witte veren en zakte soms door zijn poten. Experts voorspelden een ellendig einde.

Maar de bewoners van de Amsterdamse buurt, de Rivierenbuurt, waar hij er het beste van probeerde te maken, hebben hem goed verzorgd. Ze voorzagen hem van kattenbrokjes en bemoedigend advies en na één of twee keer ruien was hij precies zo zwart als-ie zijn moest. Hij leerde vliegen en vond aansluiting bij een groep goedmoedige kauwtjes. Alleen aan zijn tamheid en een licht gehink viel hij nog te herkennen. Inmiddels heeft hij de buurt verlaten, heel af en toe komt hij nog even langs.

Gierzwaluwen

Op 6 mei ging het hier over de terugkeer van de gierzwaluwen boven Amsterdam. De laatste tien jaar wordt de eerste gierzwaluw er steeds later gezien. Vroeger, rond 2005, zag je hem al wel eens op 18 april, tegenwoordig moet je vaak tot mei wachten. De simpelste verklaring is dat er steeds minder gierzwaluwen boven de stad vliegen – dit jaar lijkt een dieptepunt – en dat daardoor de kans op vroege waarnemingen navenant verkleinde. Maar als de terugkeer wordt bijgehouden door amateurs die dat al vijftig of zeventig jaar doen dan kunnen er ook andere storende effecten zijn.

Afgelopen week werd nog eens de correspondentie met Herman Nuijen doorgekeken. Nuijen, die vorig jaar overleed, noteerde tussen 1942 en 2018 wanneer de eerste gierzwaluw boven Hilversum vloog. Opeens viel op dat hij in 2017 een staaroperatie onderging. Het gevaar is groot dat staar zijn waarnemingen heeft beïnvloed. Daar komt bij dat met het vorderen van de leeftijd niet alleen gezicht, gehoor en geheugen achteruit gaan, maar ook zoiets als ‘opmerkingsgave’ en alertheid. Wij van AW weten daar alles van.

Koolzaad en raapzaad

Hoe houd je koolzaad en raapzaad uit elkaar, daarover ging het op 17 mei. Het is niet eenvoudig, dat staat vast, maar je zou kunnen afgaan op de stengelomvattendheid van de onderste bladeren. Bovendien schijnen de bloemen van koolzaad niet of nauwelijks te geuren. Onzekere lezers doen er goed aan het ‘koolzaad’ in de berm voortaan maar ‘raapzaad’ te noemen. Of in geval van twijfel de determinatie kan worden overgelaten aan de natuurherkennings-app ObsIdentify valt te bezien. Nogal wat lezers hebben teleurstellende ervaringen opgedaan met het hulpmiddel. De een kreeg een haas als alpenmarmot voorgeschoteld, een ander zag haar valeriaan voor een kamsalamander aangezien en bij een derde werd een – groene – plant voor een boomkikker versleten.

De Nederlandse app, een initiatief van waarneming.nl uit 2004, vergelijkt planten- en dierenfoto’s van gebruikers met een almaar uitdijend bestand aan foto’s van planten en dieren die nauwgezet op naam zijn gebracht door doorgewinterde experts, zoals die van Naturalis in Leiden. Gaandeweg zijn de determinaties van de app steeds beter geworden en zó goed zijn ze inmiddels dat soms foto’s die bij waarnemingen.nl binnenkomen zonder tussenkomst van experts in het referentiebestand belanden. Ziehier één van de gevaren van kunstmatige intelligentie.

Oekraïense windsingels

De fameuze windsingels van Oekraïne kwamen ter sprake op 16 maart. Ze zijn nu een jaar of zeventig oud en hebben het zwaar te verduren. Aardrijkskundeleraren waren destijds, rond 1960, enthousiast over de aanleg van de singels zoals ze ook lovend waren over de knappe Lysenko die erin geslaagd was wintertarwe als zomertarwe te kweken. Zo stond dat hier, drie maanden geleden. Het was een stukje ironie, grenzend aan cynisme dat door het ontbreken van een adequaat ironieteken niet overal goed landde. Trofim Lysenko was een selfmade bioloog/landbouwkundige die krankzinnige ideeën over landbouw, genetica en plantenfysiologie ontwikkelde maar in hoog aanzien stond bij Stalin en zijn trawanten.

In 1938 werd hij voorzitter van de Lenin Academie voor Landbouwwetenschappen. Hij heeft de wetenschapsbeoefening in de Sovjet-Unie immense schade toegebracht. Tegenstanders van Lysenko werden als tegenstanders van de marxistische ideologie beschouwd. Ze verloren hun baan, werden gevangen gezet of simpelweg vermoord. Louise Fresco heeft het indringend beschreven in haar historische roman De plantenjager uit Leningrad (2021).

Ranja en toetsenbord

Het prutje van gehakte mandarijnenschil in alcohol dat werd aangemaakt voor de aflevering over de klassieke limonadesiroop Ranja (19 april) staat nog steeds in de vensterbank. En is nog steeds mooi oranje. De natuurlijke sinaasappelkleurstoffen blijken zó stabiel dat ze ook voor het verven van kleding worden gebruikt. Het roept de vraag op waarom er überhaupt synthetische kleurstoffen aan de limonadesiroop werden toegevoegd. Misschien was het natuurlijk oranje niet oranje genoeg? Of vreesde men verkleuring van siropen die een paar jaar op het schap zouden staan?

Lang niet alle letters van het computertoetsenbord worden evenveel gebruikt, dat zie je aan de slijtage van de toetsen. Voor de cijfers geldt dat ook, stond hier op 12 april. Bij nader inzien moet daaraan worden toegevoegd dat je er bij cijfers niet makkelijk conclusies aan verbindt omdat cijfertoetsen een dubbelfunctie hebben. Je gebruikt ze ook voor haakjes, uitroeptekens, apenstaarten & ampersands.

Aanval op Kremlin

En nog een kleine rechtzetting. Toen op 10 mei de drone-aanslag op het Kremlin werd besproken lukte het maar niet uit de stand van de bijna volle maan boven de senaatskoepel de juiste tijd af te leiden. De foto van de maanbeschenen koepel zou je iconisch kunnen noemen. Achteraf blijkt dat de fotograaf 30 meter meer naar het noordwesten stond. Breng je dat in rekening dan wijst mooncalc.org de juiste tijd aan.