N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Uitslaande brand De brandweer van Amsterdam spreekt van „aanzienlijke schade” aan meerdere woningen. De rookontwikkeling vormt een streep van tientallen kilometers en zou tot in Rotterdam te zien zijn.
De brand zou op de bovenste verdieping van het gebouw zijn ontstaan en zich snel hebben uitgebreid naar andere woningen. Foto Michel van Bergen/Amsterdam
In Amsterdam is zaterdag brand ontstaan in een appartementengebouw aan de Joan Muyskenweg. Dat meldt de brandweer van Amsterdam. Door de rookontwikkeling die met de uitslaande brand gepaard ging, werd het knooppunt Amstel, waar de snelwegen A2 en A10 samenkomen, uit voorzorg afgesloten. Het zou volgens omroep AT5 gaan om het Enter-gebouw, een complex dat bestaat uit 191 appartementen verdeeld over twee woonblokken.
Zowel over mogelijke slachtoffers, als over de oorzaak is nog niets bekend. Tientallen bewoners zouden momenteel worden opgevangen in een nabijgelegen hotel, zo meldt de brandweer. Die spreekt van „aanzienlijke schade” aan meerdere woningen. Mensen die last hebben van de rook, wordt gevraagd ramen en deuren uit voorzorg te sluiten.
De brand, die zaterdagavond rond 20.00 uur uitbrak, zou op de bovenste verdieping van het gebouw zijn ontstaan en zich snel hebben uitgebreid naar andere woningen. Meerdere appartementen staan inmiddels in brand. Bewoners werden door de brandweer, die massaal aanwezig is, uit de gebouwen geëvacueerd. De brandweer meldde rond half tien dat dat de brand en de rookontwikkeling aan het afnemen zijn.
Niet één minister die verantwoordelijk is voor een beleidsterrein, maar een team van ministers, om de samenwerking tussen departementen te bevorderen. Zo luidt een van de ingrijpende aanbevelingen uit het rapport Deskundige overheid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) dat dinsdag wordt gepresenteerd.
De belangrijkste beleidsthema’s, evenals de teams van ministers, zouden tijdens de formatie kunnen worden vastgesteld. Ambtenaren werken dan bijvoorbeeld niet alleen voor de minister van Volkshuisvesting, maar voor het team ‘Woningcrisis’. Hierdoor worden ministeries „aan elkaar vastgeklonken”, schrijft de WRR, een onafhankelijke adviesorgaan voor regering en parlement. „Duidelijk dient te zijn: samen uit, samen thuis, zo moet het ook echt werken.”
„Het besef dat ministeries losse eilanden zijn, is wel ingedaald binnen de Rijksoverheid”
Hoe de overheid functioneert, staat al jaren ter discussie – na onder meer de Toeslagenaffaire en het Groningse gasdossier. Terugkerende kritiek, bijvoorbeeld van NSC, is ook dat de ambtenarij over te weinig vakkennis zou beschikken. Eerdere pogingen om de overheid beter te organiseren, hebben amper effect gehad, schrijft de WRR. „Een rigoureuzere aanpak” is vereist, zegt raadslid Paul ’t Hart van de WRR.
Helemaal nieuw lijkt het idee niet. Er werden al pogingen gedaan om samenwerking tussen ministeries te stimuleren. Zo werd begin dit jaar onder leiding van demissionair premier Dick Schoof een stikstofcommissie opgezet, met negen ministers en twee staatssecretarissen. Vooralsnog heeft deze commissie alleen een ‘startpakket’ met oplossingsrichtingen gepresenteerd.
Is de stikstofcommissie een goed voorbeeld van die samenwerking tussen ministeries?
„Ik zie die juist als een typische hulpconstructie die weinig grote veranderingen teweegbrengt: de intentie is er om samen te werken, maar uiteindelijk werkt het zo goed en zo slecht als de houding van de bewindspersonen. De demissionair minister van Landbouw, Femke Wiersma (BBB, blijft verantwoordelijk voor de aanpak. Dus andere ministeries kunnen op elk moment besluiten een stap terug te zetten. Wiersma kan daarbij ook altijd de verantwoordelijkheid weer naar zich toetrekken en andere ministeries buitenspel zetten. Daar schiet je op lange termijn dus niets mee op.”
Paul ’t Hart. „Na veertig jaar bestuurskunde weet ik: de krachtigste sturingsinstrumenten zijn geld en politieke verantwoording.” Foto Studio Oostrum
Een ‘team-X’ van ministers valt en staat toch ook bij de bereidheid om samen te werken?
„Dat klopt, maar ik ben er na veertig jaar bestuurskunde wel achter: de twee krachtigste sturingsinstrumenten zijn geld en politieke verantwoording. De WRR stelt voor dat ministers gezamenlijk verantwoordelijk worden om grote opgaven als de energietransitie op te lossen en zich daarvoor eveneens samen verantwoorden in de Tweede Kamer. De ministers zorgen daarbij voor een gemeenschappelijk budget dat uit de individuele begrotingen wordt gehaald. Zo bouw je prikkels in om de samenwerking tussen bewindspersonen en ministeries te versterken, die ontbreken momenteel.”
Het WRR-rapport verwijst naar een ander verstrekkend advies uit 1993 van de toenmalige adviescommissie-Wiegel (naar VVD-leider Hans Wiegel). De overheid kampte toen, wellicht nog meer dan nu, met ‘verkokering’, waardoor ambtenaren andere ministeries zagen als concurrenten. De commissie-Wiegel stelde voor terug te gaan naar acht kleinere kerndepartementen, die vervolgens eenheden konden samenstellen die dan zouden werken aan specifieke beleidsterreinen, het zogenoemde ‘blokkendozenmodel’.
Voor het ‘blokkendozenmodel’ ontbrak het aan politiek draagvlak. Dat kan nu ook weer gebeuren. Maar u stelt dat dit voorstel minder radicaal zou zijn. Waarom?
„Het besef dat ministeries opereren als losse eilanden, dat is door de jaren heen wel ingedaald bij de Rijksoverheid. Daardoor is nu de ruimte ontstaan om weer eens goed te kijken naar de vraag: hebben wij onszelf goed georganiseerd? Tegelijkertijd huiveren de politiek en topambtenarij voor grote reorganisaties, dat is ook begrijpelijk. Het pad dat wij in het rapport bewandelen, is een middenweg. Zo blijven de afzonderlijke ministeries in het voorstel wel gewoon bestaan.”
„Je wil niet dat de Rijksdienst de speelbal blijft bij iedere kabinetsformatie”
Een ander voorstel is een ‘Commissaris voor de Rijksdienst’. Wat voor bevoegdheden zou die krijgen?
„We keken naar de Deltacommissaris, die in 2009 door het kabinet-Balkenende IV is ingesteld om het hoogwaterbeleid in Nederland te coördineren. Zo’n Rijkscommissaris voert niet direct opdrachten uit van de minister, maar fungeert als een regisseur die partijen bij elkaar brengt. De Deltacommissaris kreeg jaarlijks een budget van 1 miljard euro, een soort smeerolie: hij kan eisen stellen aan partijen, maar die ook binden met financiering. Zijn of haar benoemingstermijn moet langer zijn dan een kabinetsperiode, het liefst zeven jaar. Zo creëer je enige afstand tot de politiek, wat hard nodig is. Je wil niet dat de Rijksdienst de speelbal blijft bij kabinetsformaties, waardoor bijvoorbeeld opeens wordt besloten het ministerie van Volkshuisvesting op te heffen. Je breekt ambtelijke expertise af die je een paar jaar later dan toch hard nodig blijkt te hebben. Zie die maar weer eens op te bouwen.”
Hoe moet die verhouding tussen de Rijkscommissaris, ambtenarij en politiek dan wel eruitzien?
„Dat hebben wij niet tot drie cijfers achter de komma uitgedacht. Ik denk wel dat in die verhouding het primaat van de politiek is doorgeslagen. En dat het, gegeven de enorme instabiliteit in de politiek, dringend gewenst is dat de ambtelijke dienst wat meer een positie krijgt.”
Lees ook
Regeringscommissaris hekelt bureaucratische overheid: ‘Ambtenaren moeten zoveel nodeloze handelingen verrichten dat het wel fout móét gaan’
Bij grootschalige anti-overheidsbetogingen in Kenia zijn maandag zeker elf mensen om het leven gekomen. Dat meldt persbureau Reuters. In de hoofdstad Nairobi gingen duizenden mensen de straat op, waarna de politie hard ingreep. Tientallen demonstranten raakten gewond.
De politie opende volgens Reuters het vuur op een menigte demonstranten. De directeur van een ziekenhuis zegt tegen het persbureau dat twee demonstranten overleden aan hun schotwonden. Eerder op de dag zette de politie traangas in om een menigte demonstranten uit elkaar te drijven.
Het is al langer onrustig in het Oost-Afrikaanse land. De woede richtte zich aanvankelijk op de omstreden begrotingswet en bezuinigingsmaatregelen die de regering van president William Ruto ruim een jaar geleden aankondigde, maar draait inmiddels vooral om repressie, buitengerechtelijke executies en het verdwijnen van activisten.
Albert Ojwang
De protesten laaiden de laatste weken op na de dood van de 31-jarige blogger Albert Ojwang, die op 8 juni door de politie werd opgepakt nadat hij kritiek had geuit op een hoge politiechef. Twee dagen later overleed hij. Zijn dood leidde vorige maand tot massale betogingen, die de regering beantwoordde met grof politiegeweld. Negentien mensen kwamen om.
Het is maandag ook nog eens 35 jaar na Saba Saba, toen tegenstanders van president Daniel Arap de straat opgingen om te demonstreren voor een meerpartijendemocratie. Daarmee heeft 7 juli een symbolische status als de dag waarop Kenia haar lange geschiedenis van verzet tegen politiegeweld en armoede herdenkt.
De Nederlandse ambassade in het land waarschuwt dat die herdenkingen kunnen uitlopen op geweld en adviseert Nederlanders om reisadviezen goed te volgen. „De veiligheidssituatie kan onvoorspelbaar zijn”, aldus de ambassade.
Lees ook
Kenia’s protestgeneratie kraakt, maar breekt niet: ‘Verandering is onvermijdelijk’
Wat het het zoveelste politieke statement van de rechtsconservatieven of een serieuze oppositiepoging om de macht van Europees Commissievoorzitter Ursula von der Leyen te ondermijnen? Het was de vraag die Brussel en Straatsburg maandag bezighield, nadat er voor het eerst in ruim tien jaar een motie van wantrouwen werd ingediend tegen het boegbeeld van de Commissie.
Maandagavond werd de plenaire vergadering van het Europarlement in Straatsburg geopend met een debat over de precaire politieke kwestie, donderdag wordt gestemd over het aanblijven van Von der Leyen in haar tweede termijn.
De motie werd ingediend door de Roemeense Europarlementariër Gheorghe Piperea, lid van de fractie Europese Conservatieven en Hervormers (ECR), waar nationale en rechtsconservatieve partijen toebehoren – onder meer de Italiaanse regeringspartij Fratelli d’Italia, de Poolse PiS-partij, en de SGP. Aanleiding voor de vertrouwensbreuk – zoals onderschreven door 72 parlementariërs, zo’n 10 procent van het parlement – was onder meer de weinig transparante werkwijze van Von der Leyen ten tijde van de coronapandemie.
Sms’jes
VDL – zoals de Commissievoorzitter in de Brusselse wandelgangen wordt genoemd – stond centraal in „Pfizergate”. Een Europees schandaal rondom niet-vrijgegeven sms’jes van Von der Leyen en de topman van de Amerikaanse farmaceuticagigant Pfizer bij een omstreden miljardendeal over coronavaccins. Het Europees Hof oordeelde in mei dat voorzitter Von der Leyen niet juist had gehandeld en inzage in de berichten had moeten geven.
Naast „geschonden principes zoals het gebrek aan transparantie en respect voor de rechtspraak”, speelt er méér, betoogde Piperea bij de opening van het debat maandagavond. „Onder leiding van Von der Leyen heeft de Commissie op oneigenlijke wijze bevoegdheden van de lidstaten afgenomen en het Europees Parlement genegeerd bij haar belangrijkste besluiten.”
Kritiek op het eigengereid handelen van Von der Leyen klinkt al langer in Brussel. Ze wordt beticht van bestuurlijke dominantie, door Eurocommissarissen weinig ruimte te geven en soms deals te maken zonder dat ze daarvoor de democratische meerderheid achter zich schaart. Ondanks deze kanttekeningen is er breed gedragen erkenning voor haar daadkracht en eenduidig leiderschap in geopolitiek turbulente tijden.
Europarlementariër Piperea besloot zijn betoog, in de nagenoeg volle zaal in Straatsburg, met venijn: „Zoals Churchill zei: dit is het begin van een einde”.
Dit komt rechtstreeks uit het handboek van extremisten, met als doel de samenleving te polariseren
‘Handboek van extremisten’
Von der Leyen – die met haar voltallige college in de zaal zat, een unicum – beet terug. Ze omschreef haar criticasters als „complotdenkers”, „antivaxers” en „Poetin-apologeten”. Fel, maar beheerst, stelde ze: „Dit komt rechtstreeks uit het handboek van extremisten, met als doel de samenleving te polariseren en de geschiedenis van hoe Europa succesvol en samen de pandemie heeft overwonnen te herschrijven”. Gejoel én geklap klonken.
Bijval volgde. Manfred Weber, partijgenoot en groepsleider van de centrumrechtse fractie EVP (de grootste in het Parlement), zei tegen de motie te zullen stemmen. De „onwaarschijnlijke val” van de Commissie brengt volgens hem de complexe handelsonderhandelingen met Trump in gevaar.
Bas Eickhout, medefractievoorzitter van De Groenen, was onomwonden: „Dit is een grote politieke show van extreemrechts om onze democratie te ondermijnen. Deze motie zou over vermeende corruptie gaan, maar de meeste corruptiezaken spelen zich af binnen hun gelederen. Juist dáár worden de initiatieven die we hebben genomen om transparantie in dit huis te bevorderen, geblokkeerd.”
‘Politiek theater’
Als de motie wordt aangenomen, waarvoor een tweederdemeerderheid vereist is, moet de hele Commissie opstappen. Dat is nooit eerder gebeurd. Ook dit keer is de verwachting dat het niet zover zal komen. Von der Leyen kan rekenen op een ruime meerderheid binnen het parlement.
Maar ook als de motie wordt verworpen en Von der Leyen aan kan blijven, moet de kwestie gevolgen voor haar hebben, klonk het.
Zo zei Europarlementariër Reinier van Lanschot dat Volt Von der Leyen blijft steunen. „Dit is geen moment voor politiek theater. Maar Von der Leyen moet beseffen dat onze vraag om stabiel leiderschap niet betekent dat ze stil kan zitten. We verwachten dat ze haar koers corrigeert.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2023/06/veel-rook-bij-uitslaande-brand-in-amsterdam54341607.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134655703-dfd678.jpg|https://images.nrc.nl/5xKR_5XxXLSiMcQuGuqz8da_jtk=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134655703-dfd678.jpg|https://images.nrc.nl/0vfM6pqMCcqdqt9WytvsgrxuakM=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134655703-dfd678.jpg)
