Geliefd wegens zijn verzet tegen Israël en meedogenloos voor politieke tegenstanders

Al jaren verscheen Hezbollah-leider Hassan Nasrallah niet meer in het openbaar: hij achtte de kans te groot dat Israël hem uit de weg zou proberen te ruimen. Zijn aanhang sprak de man, die al 32 jaar aan het hoofd stond van de Libanese strijdgroep, nog slechts toe via video’s, die op geheime locaties werden opgenomen. Telefoons gebruikte hij evenmin meer en bezoekers werden uitvoerig gefouilleerd voor ze hem konden spreken. Hij leidde een sober bestaan dat zich veelal in kelders afspeelde.

Toch is het de ‘Zionistische entiteit’, zoals Nasrallah de staat Israël steevast smalend aanduidde, gelukt om hem te doden tijdens een vergadering vrijdagavond in een Hezbollah-hoofdkwartier in het zuiden van Beiroet. Een reeks gebouwen in de wijk Dahiyeh, een Hezbollah-bolwerk, werd volledig verwoest. Zaterdagmorgen verklaarde de Israëlische legerleiding dat daarbij ook Nasrallah was gedood en enkele uren later bevestigde ook Hezbollah de dood van de eigen voorman.

Zijn dood betekent een nieuwe zware klap voor de sjiitische beweging, die al sinds haar oprichting in 1982 nauw samenwerkt met Iran en door Israël en veel westerse landen als een terroristische organisatie wordt aangemerkt. Door de jaren heen is Hezbollah bij veel aanvallen en aanslagen op Israëlische en westerse doelen betrokken geweest, ook in het buitenland.

Hoewel Nasrallah de laatste jaren aan gezag had ingeboet, was hij lange tijd een man die juist wegens zijn krachtige verzet tegen Israël op brede bewondering kon rekenen in grote delen van het Midden-Oosten, ook bij soennieten. Dit hoewel Hezbollah vaak ook meedogenloos te werk ging tegen islamitische tegenstanders.

Vurige toespraken

Zijn populariteit had Nasrallah mede te danken aan zijn vurige toespraken, die tegelijk vaak wat losser van toon waren dan die van de gemiddelde fundamentalistische predikant. Zo wilde hij er nog weleens een grap tussendoor gooien en zaagde hij zijn gehoor niet door over het allesoverstijgende belang van een correct gedragen hoofddoek door de vrouw, zoals zijn grote Iraanse beschermheer ayatollah Ali Khamenei bij voorbeeld pleegt te doen. Wel grossierde hij in bedreigingen aan het adres van met name Israël en de Verenigde Staten, dikwijls uitgesproken met vermanende wijsvinger. Ook de ‘bevrijding van Jeruzalem’ was een geliefd thema van hem.

Nadat de Amerikaanse president Donald Trump begin 2020 bij voorbeeld de Iraanse generaal Qassem Soleimani, een steunpilaar van Hezbollah, had laten liquideren, voorspelde Nasrallah op hem typerende wijze dat er na wraakacties van Iran en Hezbollah spoedig „lijkkisten van Amerikaanse soldaten en officieren naar de Verenigde Staten” zouden gaan. Eerder dreef hij tot enthousiasme van zijn gehoor de spot met de Amerikaanse havik John Bolton en diens opvallend grote snor.

Ook na het uitbreken van de Gaza-oorlog tussen Israël en Hamas eiste Nasrallah vorig najaar weer een hoofdrol voor zich op door raketbeschietingen op Noord-Israël te beginnen uit solidariteit met Hamas en de Palestijnen. Weliswaar hield hij die aanvallen opzettelijk beperkt in de veronderstelling dat Israël dan niet te hard zou terugslaan, maar tienduizenden Israëliërs kunnen hierdoor nog altijd niet terug naar huis en juist die omstandigheid greep de regering van premier Benjamin Netanyahu aan voor een massale aanval op Hezbollah die nu ook Nasrallah zelf fataal is geworden.

Groentestal

Nasrallah werd geboren in 1960, als oudste van negen kinderen, in een etnisch-religieus gemengde wijk in het arme oosten van Beiroet. Zijn vader dreef daar een groentestal. Als vijftienjarige sloot hij zich aanvankelijk aan bij Amal, een sjiitische groep, maar later stapte hij over naar het in 1982 met Iraanse steun opgerichte Hezbollah. In zijn late tienerjaren bracht de jonge Nasrallah, die destijds al een vrome indruk op zijn omgeving maakte, enige tijd door in de voor sjiieten heilige stad Najaf. Daar studeerde hij bij enkele vooraanstaande geestelijken en werkte aan zijn retorische vaardigheid. Later studeerde hij ook in de Iraanse heilige stad Qom.

De Libanese burgeroorlog was inmiddels in volle gang. Nasrallah was in die jaren vooral actief in de Bekaa-vallei, die al snel tot een van de bolwerken van Hezbollah uitgroeide. Destijds deelde hij het sobere leven van de gewone Hezbollah-strijder. Maar ook daar bleven zijn leiderschapskwaliteiten niet onopgemerkt. In 1992, nog maar 32 jaar oud, werd hij – met uitdrukkelijke steun van ayatollah Khamenei – secretaris-generaal van Hezbollah, nadat Israël zijn voorganger en mentor Sayyed Abbas al-Musawi had gedood.

Met veelvuldige aanvallen en aanslagen op Israëlische militairen in Zuid-Libanon wist Nasrallah het buurland er in 2000 na achttien jaar bezetting toe te brengen zijn troepen terug te trekken. Weliswaar was Israël zes jaar later weer terug in Libanon, maar ook toen trok het Israëlische leger zich vrij snel terug, nadat het de infrastructuur van Zuid-Libanon, inclusief de wijk Dahiyeh in Beiroet, bijna volledig had verwoest. Het stelde Nasrallah in staat rond te bazuinen dat zijn beweging het als eerste Arabische macht met succes tegen het machtige Israël had opgenomen. Hij sprak zelfs van een „goddelijke overwinning”. Zijn reputatie steeg er in de Arabische wereld door naar een nieuw hoogtepunt.

De populariteit van Nasrallah in Libanon bereikte een hoogtepunt in 2006, nadat Israël zich na een kortstondige landoorlog in het zuiden weer terugtrok. Dit jongetje draagt een T-shirt met zijn foto.

Onder zijn leiding groeide Hezbollah, steeds gesteund door Iran, binnen het etnisch sterk verdeelde Libanon al snel uit tot de machtigste groepering van het land. Het was de enige groep ook die nog over eigen wapens beschikte, want Nasrallah had in 2000 geweigerd te ontwapenen. Zo groeide de groep uit tot een ‘staat binnen de staat’, die sterker was dan het zwakke nationale Libanese leger.

Bewind van Assad

Een deel van zijn krediet verspeelde Nasrallah in 2013 echter weer door Hezbollah-strijders naar Syrië te sturen om daar samen met Iran en Rusland het wankelende bewind van president Assad in het zadel te houden. Vooral veel soennieten die meer sympathie koesterden voor soennitische verzetsgroepen in Syrië hebben Nasrallah dit nooit vergeven. Ook binnen Libanon wekte het autoritaire optreden van Hezbollah en zijn leider steeds meer weerstand, zeker toen de economie na 2019 instortte. Ook het gemak waarmee Hezbollah vaak zijn politieke tegenstanders vermoordde, werd Nasrallah door velen aangerekend.

Over het persoonlijke leven van Nasrallah, wiens volle baard door de jaren heen steeds grijzer werd en die steevast een zwarte tulband droeg om aan te geven dat hij een afstammeling van de profeet Mohammed was, is niet veel bekend. Hij was getrouwd en had vier kinderen. Een zoon, Hadi, kwam echter al in 1997 om het leven tijdens een botsing met Israël. De stoïsche manier waarop Nasrallah dat verlies droeg, maakte indruk op veel van zijn aanhangers.

Hij hield van politiek getinte boeken. Zo is bekend dat hij een autobiografie las van de Israëlische generaal en oud-premier Ariel Sharon, maar ook een werk van de hand van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu: dezelfde man die vrijdag het bevel gaf tot de luchtaanval die hem het leven kostte.

Lees ook

Wie was Hassan Nasrallah? En zeven andere vragen over de oorlog in Libanon

Delen





Mail de redactie