Je bent natuurlijk best een sukkel als je als vader geen dag in de week voor je kinderen zorgt omdat je elke dag naar kantoor moet. Maar tot nu toe hadden dat soort vaders daar wel een ijzersterk argument voor: het kost te veel geld om een dag minder te gaan werken.
Tot nu toe!
Want deze maand maakte softwareontwikkelaar Afas bekend vanaf komend jaar de vierdaagse werkweek in te voeren, tegen een fulltimesalaris. En dan niks vier maal negen, of 34 uur, nee, gewoon 4 keer 8 – 32 uur, hoppa. Iedereen is verplicht op vrijdag vrij! En de zaak is dan ook gewoon dicht. Dus alle carrièretijgers die dan tóch naar kantoor komen met hun broodtrommel, staan voor een dichte deur.
Het was natuurlijk helemaal geweldig geweest als Afas het kantoor niet op vrijdag, maar op donderdag had dichtgegooid. Dan hadden ze ook nog bijgedragen aan de oplossing van het fileprobleem, maar ik vind dit ook al heel goed nieuws. Geweldig zelfs. Eindelijk kunnen de Afas-vaders op vrijdag voor hun kinderen gaan zorgen!
Er zijn al meer bedrijven in Nederland die met de vierdaagse werkweek experimenteren, maar Afas is een van de eerste grotere bedrijven, met bijna 700 werknemers, dat zich er nu aan waagt. En dat is een belangrijk signaal.
Want de vierdaagse werkweek met een fulltimesalaris werkt. Tuurlijk, er zijn ook organisaties die niet zomaar een dag per week de deur dicht kunnen gooien. Maar alle bedrijven die er tot nu toe mee hebben geëxperimenteerd rapporteren minder burn-outs, meer creativiteit, minder verloop, meer omzet en een betere combinatie van werk/privé. Ik durf er dus wel een kistje champagne op te zetten dat Afas heel wat Nederlandse schapen over de dam gaat trekken.
De moderne werknemer snakte natuurlijk allang naar de vierdaagse werkweek
Uit wetenschappelijk onderzoek wisten we al dat vaders net zo goed voor hun kinderen kunnen zorgen als moeders. Sterker nog: als mannen intensief voor kinderen zorgen, veranderen hun breinen zelfs op dezelfde manier als die van moeders, én verandert hun hormoonhuishouding: het testosteron gaat omlaag, en de zorghormonen prolactine en oxytocine gaan omhoog.
Op die manier zorgen intensief vaderende vaders dus niet alleen voor gelukkiger kinderen, maar ook nog eens voor minder machogedrag op het werk, meer gesprekken over vegetarische recepten, minder gesprekken over ‘the why’, en meer vrouwen die kunnen uitpraten tijdens mietings. Ik zeg win-win.
Dus ja, zeggen jullie het maar: wat betekent dit? Het einde van de man als kostwinner? Het einde van de alfaman überhaupt? Zijn we op weg naar een samenleving waarin vrouwen en mannen gelijkwaardig zijn? Mannen op leeftijd maakten zich in ieder geval al zorgen over het Afas-model, en dat is meestal een goed teken.
Zo schreef eentje dat werknemers van Afas straks op vrijdag vast met hun ziel onder hun arm zouden zitten! Een ander dat verkorting van arbeidsduur de suggestie wekt dat werk een kwaad is in plaats van ontzettend leuk! Een derde dat de vierdaagse werkweek tot „een cultuur van middelmatigheid zal leiden”! Heerlijk die geluiden uit de prehistorie.
Want de moderne werknemer snakte natuurlijk allang naar de 4-daagse werkweek. Naar een uitgang uit de machocultuur van ‘leiders’ als Elon Musk die lange, fulltimewerkdagen (op kantoor) eisen. Zij kennen de verhalen over burn-outs van hun voorgangers, die 60, 70 of 80 uur per week werkten. Voor de moderne vrouw én man is de 4-daagse het laatste zetje dat ze nodig hadden.
Omdat werk natuurlijk helemaal niet zo „leuk” is als je de zorg voor een gezin, of zorg voor wie dan ook, wat zeg ik: een ‘leven’, met een fulltimebaan in vijf dagen moet combineren. Laat de dino’s maar kwaken. Over een paar jaar werkt iedereen vier dagen. Net zoals we vroeger, ooit, van zes naar vijf dagen per week gingen.
Maar het állermooiste aan het experiment van Afas is dat er nu eindelijk eens een grote werkgever is die durft toe te geven dat een fulltimebaan prima in vier dagen kan. Ik heb een fulltimecontract altijd al de grootste hoax aller tijden gevonden.
Want welke fulltimer werkt er nu écht 40 uur per week? En wie is er 40 uur ook écht productief? De helft van de tijd gaat al op aan nutteloos vergaderen. Parttimers doen vaak precies hetzelfde werk in minder uren.
Al dat opschepgedrag ook, hoe belangrijk je bent omdat je zoveel uren werkt – verschrikkelijk vermoeiend. Bedrijven die zeggen: het kan echt wel in vier dagen, zagen de stoelpoten onder de apenrots door. En daar waren we echt wel aan toe.
Het is nu eenmaal fijner, als vrouwen en mannen de zorg delen. Niet alleen voor het kind, zo wijzen alle studies uit. Niet alleen voor de moeders. Niet alleen voor de vaders die een betere band krijgen met hun kinderen. Maar vooral omdat het nu ook écht kan. Dankzij bedrijven als Afas. Kom maar op.
Wie volgt?
