Hisham en Yasser Farid uit Rijswijk staan te discussiëren met de politie, want die is niet erg gecharmeerd van de borden die vader en zoon hebben meegenomen naar de demonstratie in Den Haag. Op het bord van vader Hisham is een bebloede Benjamin Netanyahu te zien met de tekst ‘war criminal’. Zoon Yasser heeft een foto van de Israëlische premier naast een portret van Adolf Hitler geplakt. De sfeer blijft hartelijk, maar de agent maakt toch een foto van beide identiteitskaarten. „Hij zei dat we ons aan de regels van de demonstratie moesten houden”, vertelt Hisham. Hij wijst naar zijn bord. „Dit was te grof.” Voor de zekerheid heeft hij het bord op zijn kop op de grond gezet.
Even verderop, achter de linie die de politie heeft opgetrokken, trekt een pro-Israëldemonstratie naar het Vredespaleis. Daar buigt het Internationaal Gerechtshof zich deze donderdag over de vraag of Israël zich schuldig maakt aan genocide in de oorlog in Gaza, waar na drie maanden bombarderen al ruim 22.000 Palestijnen om het leven zijn gekomen.
De aanhangers van de Palestijnse zaak staan op het kruispunt voor het Carnegieplein, waar de live-uitzending van nieuwszender Al Jazeera te volgen is op een groot videoscherm, alsof Palestina een belangrijke wedstrijd speelt. Als de advocaten van Zuid-Afrika – het land dat de genocidezaak aanhangig heeft gemaakt – aan het woord zijn, wordt er hard gejuicht. Archiefbeeld van Israëlische politici wordt begroet met boegeroep en gefluit.
Weg geblokkeerd
Een prettige voetbalsfeer, lijkt het, maar organisator Dagmar Bosma maakt zich enigszins zorgen. Met de politie is afgesproken dat hier zo’n vijftig mensen mogen staan – de eigenlijke pro-Palestinademonstratie zou moeten plaats vinden bij het Eline Vere park, even verderop. Nu is iedereen toch deze kant op gekomen en is de doorgaande weg geblokkeerd. De politie heeft al één sommatie gegeven om te vertrekken, vertelt Bosma. „Na drie keer sommeren mag er geweld worden gebruikt.” De politie in de Hofstad staat bekend als streng en onbuigzaam, maar nu lijkt het er toch op dat de ME besloten heeft om de demonstranten te laten staan. Bosma: „Het zou ook geen mooi gezicht zijn, demonstranten die worden weggeveegd voor het Vredespaleis.”
De pro-Israël betogers hebben zich rond negen uur verzameld op een ijskoud Lange Voorhout: veel ouderen met Israëlische vlaggen en christelijke jongeren met keppeltjes. Er worden foto’s omhoog gehouden van de circa 130 Israëli die op 7 oktober door Hamas werden gekidnapt en nog altijd worden vastgehouden in Gaza.
Peter Balkenende (inderdaad verre familie van), heeft ook zijn achterhoofd bedekt. „Uit solidariteit”, zegt hij. Balkenende betreurt de ontelbare doden onder de Palestijnen, maar vindt dat niet uit het oog mag worden wie er in zijn ogen verantwoordelijk is: Hamas, dat op 7 oktober bijna 1.200 Joden om het leven bracht, van wie verreweg de meeste burgers. „Israël gebruikt geweld op een verantwoorde manier”, zegt Balkenende. „Maar Hamas verschanst zich in de woonwijken achter burgers.”
Lees ook
Mag de ambtenaar demonstreren? ‘Ik ben niet louter een radertje in het apparaat’
Aanklacht is ‘absurd’
Ook Naomi Mestrum van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) wijst in haar korte toespraak de beschuldigende vinger naar Hamas. „Dat het aantal Palestijnse doden zo hoog ligt is verschrikkelijk”, zegt ze, maar de aanklacht tegen Israël is ‘absurd’: „Zuid-Afrika heeft zich voor het karretje van Hamas – en dus van Iran – laten spannen.” Dan zet de stoet zich zwijgend in beweging. Een demonstrant blaast op een traditionele ramshoorn: een sonore jammerklacht bij een stille mars naar het Vredespaleis.
Ayala Yahalomi is uit Israël overgevlogen om mee te doen aan de demonstratie. Op 7 oktober werd haar broer Ohad in de kibboets Nir Oz tijdens een vuurgevecht met Hamasstrijders in zijn been geschoten. Zijn vrouw en dochters wisten te ontkomen, maar zoon Eithan werd meegevoerd naar Gaza. Van Ohan ontbreekt nog altijd elk spoor. „We weten dat hij is ontvoerd”, zegt Ayala, „maar niet in welke toestand hij zich bevindt. Dat geldt voor alle andere gegijzelden.”
Ayala’s twaalfjarige neefje Eithan is na 52 dagen gevangenschap in Gaza vrijgelaten. Ayala weet niet onder welke omstandigheden hij is vastgehouden. „Ik vond het te moeilijk om hem daar naar te vragen.”
Lees ook
Gegriefd Israël zal zich ‘met trots’ verdedigen tegen genocide-aanklacht