Drones zijn welkom op Twente Airport, maar straaljagers niet. ‘Die geven geluidsoverlast’

Posted on October 4, 2024 by admin

De jongste luchthavenmeester van Nederland rijdt in een blauw busje over de landingsbaan van Twente Airport. Op de ronkende motor na is het stil. Laurens Esveldt (25) is met één andere collega aan het werk. Zoals elke dag bemensen maar een paar werknemers dit vliegveld van zo’n 220 hectare groot. De landingsbaan is verlaten, maar ligt er strak bij. Gevlogen wordt er nog wel, zo’n zesduizend vliegbewegingen per jaar. Vijfhonderd daarvan zijn zakenvluchten.

Esveldt passeert vliegtuigen die langs de landingsbanen staan gestald, wachtend tot ze weer in gebruik worden genomen. Verderop staan toestellen die nooit meer een piloot zullen zien. Esveldt rijdt langs een vliegtuig zonder onderstel dat op houten pallets staat. Een paar mannen op steigers breken het toestel stukje bij beetje af. Het bedrijf Aircraft End-of-Life Solutions haalt hier vliegtuigen uit elkaar en verkoopt de onderdelen. Wanneer ze niet langer de lucht in mogen, komen vliegtuigen hier om ‘te sterven’.

Een roofvogel vindt warme lucht en cirkelt langzaam naar grote hoogte. Esveldt draait het busje de landingsbaan af en stopt bij een hangar waar de Twentsche Zweefvliegclub haar thuisbasis heeft. Sinds 1935 maken de zweefvliegers gebruik van dezelfde lucht en dezelfde thermische techniek als de vele roofvogels op het terrein. Esveldt moet de landingsbaan vaak controleren op de aanwezigheid van allerlei soorten vogels: veldleeuweriken, buizerds en reigers hebben vrij spel door alle rust.

Aan de andere kant van het terrein staan hangars waarin voorheen straaljagers werden geparkeerd. Tot 2008 was Twente Airport een militair vliegveld. Nu vormen de hangars onderdeel van de Technology Base, een broedplaats voor innovatieve bedrijven.

Bewonersbijeenkomst

Twente Airport is een van de vliegvelden waarop Defensie het afgelopen jaar zijn oog heeft laten vallen. In het kader van het Nationaal Programma Ruimte voor Defensie, zoekt het ministerie locaties waar het onbemande drones kan stationeren, een dirtstrip (korte onverharde landingsbaan) voor oefeningen kan aanleggen en F-35-straaljagers kan laten landen en opstijgen.

Een nieuwe grote ‘klant’ als Defensie komt de provincie Overijssel en gemeente Enschede, samen eigenaar van het vliegveld, niet slecht uit, getuige de jaarcijfers.

Twente Airport lijdt nu een aantal jaren verlies, in 2020 liep het tekort op tot meer dan 1 miljoen euro. Al in februari riep een meerderheid van de Provinciale Staten de provincie op „actief overleg te zoeken met Defensie”. Op een door Defensie georganiseerde bewonersbijeenkomst in september stelden 750 inwoners van de regio hun vragen en uitten ze hun bezorgdheid over mogelijke overlast. En in oktober stuurde de gemeente Enschede een brief aan Defensie (mede namens de colleges van Borne, Hengelo, Dinkelland en Oldenzaal) waarin ze duidelijk maakte de komst van F-35’s níét te zien zitten. De jachtvliegtuigen zouden te veel overlast veroorzaken en bestaande woningen en werklocaties kunnen erdoor „in de knel” komen.

Aeronautical station operator

In een gebouwtje drinken Laurens Esveldt en waarnemend vliegvelddirecteur Ton van Snellenberg (60) koffie. Esveldt vertelt enthousiast over zijn werk. Na de havo wilde hij bij de luchtmacht om helikopterpiloot te worden, maar hij kwam niet door de keuring. „Ik woon in Enschede dus heb ik hier maar gesolliciteerd. Ik was te jong. Twee jaar later mocht ik op gesprek komen.”

Noem Esveldt geen luchtverkeersleider: aeronautical station operator is de juiste term. „Wij voorzien de piloten van informatie”, vertelt Esveldt. „Is de baan in gebruik? Wat is de luchtdruk, de windrichting en vliegt er eventueel ander verkeer in de buurt? Daarnaast controleren wij of de baan gereed is om op te landen, dus of er geen steentjes en dergelijke op liggen. Een luchtverkeersleider gaat de baan niet op.”

Het dossier is een worsteling

Jeroen Diepemaat
wethouder Enschede

Van Snellenberg luistert en knikt. Hij is nog maar een paar weken waarnemend directeur. Hij is ambtenaar voor de gemeente Enschede en doet dit werk tot duidelijk is hoe de toekomst van het vliegveld eruitziet. Een „sluitende businesscase” ontwikkelen vinden de provincie en gemeente essentieel. Samen staken ze afgelopen jaren miljoenen euro’s in het vliegveld.

„Twente Airport is vol in bedrijf, maar lang geen Schiphol”, zegt Jeroen Diepemaat. De Enschedese wethouder (Ruimtelijke ontwikkeling, VVD) heeft het vliegveld in zijn portefeuille. In 2008, toen het sloot voor militair en burgervliegverkeer, namen de provincie en gemeente Twente Airport over.

„Met de sluiting van het militair vliegveld verdween veel werkgelegenheid uit de regio”, vertelt Diepemaat. „Naast de 1.500 militairen, ook cateraars, schoonmakers enzovoorts. De overheid wilde de werkgelegenheid compenseren door er een commerciële luchthaven van te maken.” Dat is nooit gelukt. Er waren te weinig investeerders. „Het dossier is een worsteling”, zegt Diepemaat. „Sinds 2017 hebben we een bescheiden luchthaven, met Technology Base en ruimte voor stalling en privéjets.”

Het blauwe busje van havenmeester Laurens Esveldt, die het vliegveld inspecteert.

Kapitaalkrachtig

In het kantoortje op het vliegveld pakt directeur Van Snellenberg er een kaart bij. Hij wijst stukken land aan die voor 2017 deel uitmaakten van het vliegveld en die werden verkocht of een nieuwe bestemming kregen. „Dit deel is naar een andere eigenaar en een evenemententerrein geworden”, zegt hij. „En op dit stuk zijn driehonderd koopwoningen in het hogere segment gebouwd.” De villawijk trok, volgens plan, een kapitaalkrachtige groep naar Enschede. „Er is ook een groot natuurgebied van 130 hectare aangelegd”, aldus Van Snellenberg.

Een Commissie van wijzen (een onafhankelijke groep van deskundigen) adviseerde daarnaast dat op het vliegveld een Technology Base moest komen. „De Universiteit Twente zit hier om de hoek, dus werd geadviseerd innovatie te combineren met de hier van oudsher gevestigde maakindustrie”, zegt Van Snellenberg.

Het heeft iets bijzonders, over zo’n oude taxibaan richting een bedrijf rijden dat is gevestigd in een shelter. Klanten vinden dat mooi

Laurens Esveldt
luchthavenmeester

Esveldt voegt toe: „Het heeft natuurlijk iets bijzonders, over zo’n oude taxibaan richting een bedrijf te rijden dat is gevestigd in een shelter. Klanten vinden dat mooi.”

Achttien bedrijven telt de innovatieve proeftuin nu en hij heeft nog zo’n 124.000 vierkante meter ruimte voor nieuwe bedrijven. Van Snellenberg is gretig. „Maar we hebben – net als veel projecten in het land – te maken met netcongestie [filevorming op het elektriciteitsnet] en stikstofregels”, zegt hij. Dus de uitbreiding ligt stil.

Oefeningen

Hoe krijgt het vliegveld dan de begroting rond? „We zijn er achter gekomen dat het stallen van vliegtuigen een aardige businesscase is”, zegt de interim-directeur. En het Enschedese techbedrijf Demcon, dat ook een tak op de Technology Base heeft en onder meer beademingsapparatuur tijdens de coronacrisis ontwikkelde, onderzocht het draagvlak onder regionale bedrijven om de exploitatie van Twente Airport over te nemen. Deze maand bleek het antwoord ‘ja’. Meer dan tien bedrijven willen sowieso in het vliegveld investeren.

En Defensie toont dus interesse. „Voor de duidelijkheid: zij zullen het vliegveld nooit overnemen”, zegt Van Snellenberg. „De inzet is dat zij militair medegebruiker worden.” En dat zijn ze in principe al. De gang van het gebouwtje waar de mannen hun koffie drinken, hangt vol met bedankfoto’s van defensie-afdelingen die hier een aantal keer per jaar oefenen. Voor die oefeningen wordt het vliegveld betaald.

Dat zóú gunstig kunnen blijken voor Twente Airport. „Vanuit de financiële kant van het verhaal zou je zeggen, [laat Defensie] zo uitgebreid mogelijk [oefenen]”, zegt Van Snellenberg. „Maar we weten nog niet wat Defensie op het terrein mogelijk wegdrukt. Het kan schuren met de ontwikkeling die wij voorstaan: een bedrijvig, innovatief gebied.” Defensie heeft nog niets laten weten over mogelijke gevolgen voor andere gebruikers van het vliegveld.

Bezwaren

Dat Defensie vooralsnog weinig bekend kan maken tot het het eigen verkennend onderzoek heeft afgerond, is ook lastig voor omwonenden van het vliegveld, zegt wethouder Diepemaat. Afgelopen maand bezocht hij een bewonersbijeenkomst. „Iedereen maakt zich zorgen over het ergste”, zegt hij. „Ik ben in die zin net zo nieuwsgierig als iedereen.”

Diepemaat: „Ik hoor mensen nu zeggen: de gemeente en provincie willen Defensie naar Twente halen om de verliezen van het vliegveld goed te maken.”. Maar dat ontkent hij: de wensen van Defensie moeten passen binnen de plannen van de gemeente en van de Technology Base, vindt ook hij.

Zowel Diepemaat als Van Snellenberg ziet de komst van onbemande drones wel zitten. Over opstijgende en laagvliegende F-35’s zijn ze minder enthousiast. „Die straaljagers geven geluidsoverlast”, zegt Diepemaat. „Ook botst de komst ervan met bestaande gemeentelijke bouwplannen in het stedelijk gebied tussen Hengelo en Enschede.”

Van Snellenberg leest en hoort óók positieve reacties van bewoners, zegt hij. „We hebben vaak een boel spotters op de spottersheuvel. Want de luchtvaart heeft wat vliegtuigen betreft wel wat in huis, maar Defensie heeft vaak wat extra’s.”

Europees Hof: Facebook mag gebruikersdata over geaardheid niet gebruiken voor reclame

admin
October 4, 2024
0

Facebook en Instagram, beide eigendom van Meta, mogen data over de seksuele geaardheid van hun gebruikers niet zomaar verzamelen en inzetten voor persoonlijke reclames. Dat oordeelt het Hof van Justitie van de Europese Unie vrijdagmiddag in een rechtszaak die mogelijk grote gevolgen kan hebben voor het verdienmodel van sociale mediabedrijven.

Ook wanneer een gebruiker in het openbaar kenbaar heeft gemaakt wat diens seksuele voorkeur is, is het niet toegestaan die gegevens te gebruiken voor gerichte advertenties, oordeelde een Europese rechter. Dit was wel gebeurd bij de Oostenrijkse jurist en privacy-activist Max Schrems, die Facebooks moederbedrijf Meta hierom voor de Weense rechtbank sleepte.

Meta volgt de internetactiviteit van zijn gebruikers intensief, zowel op het eigen platform als daarbuiten. Hiermee kan Meta, in de woorden van het Hof, „gevoelige” gegevens identificeren en hier vervolgens op inspelen.

Schrems (39) kreeg advertenties speciaal gericht op homoseksuele mannen zonder ooit toestemming te hebben gegeven voor het gebruik van die informatie. Hij vroeg een Oostenrijkse rechter dit te verbieden. Die rechter vroeg het Europees Hof op zijn beurt om helderheid: mag Meta alle soorten data die het bedrijf in handen weet te krijgen opslaan, gebruiken en voor altijd bewaren?

‘Vlieg in de chardonnay’ van Big Tech

Het vonnis van het Hof kan grote gevolgen hebben voor het verdienmodel van sociale mediabedrijven, die voor hun inkomsten vaak afhankelijk zijn van op de persoon gerichte reclames. „Na dit oordeel mag alleen een klein deel van Meta’s gegevens worden gebruikt voor advertenties”, zegt de advocaat van Schrems tegen persbureau Reuters. „Deze uitspraak geldt ook voor elk ander online advertentiebedrijf dat geen strenge procedures hanteert voor het verwijderen van gegevens.”

De uitspraak is een nieuwe overwinning voor de ‘vlieg in de chardonnay van de techindustrie’, zoals activist Schrems door menig bewonderaar ook wel wordt genoemd. Die bijnaam heeft Schrems, die ooit via een studieopdracht het onderwerp inrolde, te danken aan een serie eerdere rechtszaken die hij de afgelopen tien jaar aanspande én wist te winnen. Begin 2023 dwong Schrems Meta al eens via de rechter tot een historisch hoge boete van 1,2 miljard euro. Ook werden twee Europees-Amerikaanse privacy-verdragen onrechtmatig verklaard na rechtszaken van Schrems.

Schildsoldaten van de waterkwaliteit

admin
October 4, 2024
0

Een marcherend leger met de schilden in de lucht gestoken, daar deed deze kolonie mosselen natuurfotograaf Theo Bosboom aan denken. Het riep bij hem associaties op „met scenes uit Game of Thrones en The Lord of the Rings”. En al leven deze mosselen in werkelijkheid aan de Portugese westkust in plaats van in Hollywood, rodeloper-waardig zijn ze zeker: Bosbooms werk wordt gelauwerd bij de prestigieuze fotowedstrijd Wildlife Photographer of the Year. Uit in totaal meer dan 60.000 inzendingen door professionele fotografen en amateurfotografen wereldwijd heeft Bosbooms werk de onderscheiding highly commended gekregen binnen de categorie ‘Animals in their environment’. Op 8 oktober worden pas de winnaars van de wedstrijd bekendgemaakt. Vanaf 11 oktober zijn alle genomineerde én winnende foto’s vervolgens te zien in het Natural History Museum in Londen. Later zal de expositie rondreizen en vermoedelijk net als in eerdere jaren ook Nederland aandoen.

Bosboom maakte de foto op het strand Praia da Ursa, ten westen van Lissabon, laat hij per e-mail weten. „Het strand dankt zijn naam aan de rotsformaties, waarvan er eentje aan een beer doet denken. Het ligt op een steenworp afstand van Cabo da Roca, het meest westelijke punt van het vasteland van Europa. Het strand is door de hoge kliffen vrij lastig te bereiken, je moet een flink stuk afdalen langs een smal en steil bergpad – en weer omhoog natuurlijk. Dat is vooral door de zware foto-uitrusting een uitdaging.”

De foto is genomen met een probelens, die hij zelf omschrijft als een dunne, langgerekte macro-groothoeklens. „Zo kon ik én de mosselen van dichtbij zien én het ruige kustlandschap langs de Atlantische Oceaan in beeld brengen.” Hij had de mosselen al gezien tijdens een eerder bezoek een paar dagen eerder, maar toen kon hij ze door hoog water niet bereiken.

Als natuurfotograaf hecht Bosboom er belang aan om juist soorten in beeld te brengen die als onbelangrijk en niet-fotogeniek worden gezien. „Mosselen zijn cruciaal in dynamische ecosystemen doordat ze bacteriën, algen en zwevend stof uit het water filteren en zo de waterkwaliteit verbeteren”, benadrukt hij. „Daar hebben ook andere schelpdieren, schaaldieren en zelfs vissen profijt bij.”

Voor de rare sprong van een hermelijn in de sneeuw de Spaanse fotograaf Jose Manuel Grandío een eervolle vermelding in de wacht in de categorie diergedrag.

Een zeekoe en haar kalf in een zeegrasveld in de Crystal river in Florida (VS).

Het moment waarop een jaguar een kaaiman een fatale beet toedient in de aan de oever van de São Lourenço-rivier.

Tijdens haar expeditie in de Weddellzee zag Tamara Stubbs dat er zeehonden naast het schip in slaap waren gevallen, met hun neusgaten net boven het wateroppervlak om nog te kunnen ademhalen.

Kauwen bouwen elk jaar nieuwe nesten van verschillende materialen: twijgen, veren, takken, wol, mos, modder en mest. Deze kauw verzamelde stenen voor het nest.

Lam Soon Tak spotte deze felgekleurde David Bowie-spin met een eiercocon in de Maleisische hooglanden

Op een vroege ochtend in december controleerde Randy Robbins de wildcamera’s in de buurt van zijn huis toen hij een gestorven hert aantrof. Hij fotografeerde dit moment voordat het ijs kon smelten.

FIFA verliest ‘Bosman 2.0’, maar einde transfersysteem ligt niet voor de hand

admin
October 4, 2024
0

Transfersommen van tientallen, soms zelfs honderden miljoenen euro’s. Contracten die vrijwel nooit worden uitgediend omdat voetballers zonder contract geen geld opleveren. Clubs, de Nederlandse top-drie voorop, die hun bedrijfsmodel hebben gebouwd op de handel in veelal zelfopgeleide spelers. De economie van het moderne voetbal drijft op één simpele aanname: dat voetballers min of meer eigendom zijn van hun club, en dat ze hun contract niet of nauwelijks kunnen opzeggen. Maar die aanname klopt niet, blijkt nu, en daarmee is een belangrijke pijler onder het internationale transfersysteem (voorlopig) omvergetrokken.

Vrijdag deed het Hof van Justitie uitspraak in een zaak die onder juristen wel ‘Bosman 2.0’ wordt genoemd, een verwijzing naar het beruchte Bosman-arrest uit 1995. In die kwestie bepaalde de hoogste Europese rechter dat clubs geen transfersommen meer mogen vragen voor spelers die aan het einde van hun contract waren gekomen, een beslissing die de positie van profvoetballers tegenover clubs aanzienlijk versterkte.

Nu, bijna dertig jaar later, stond de waarde van het contract zélf ter discussie, dankzij de Franse oud-voetballer Lassana Diarra, die in de zomer van 2014 in conflict kwam met zijn toenmalige werkgever Lokomotiv Moskou. Kort en goed: Diarra werd beschuldigd van contractbreuk en door de FIFA lang geschorst (vijftien maanden) en zwaar beboet (10,5 miljoen euro). Ook vond hij aanvankelijk geen nieuwe club, omdat een nieuwe werkgever volgens FIFA-regels aansprakelijk kon worden gesteld voor de boete die hij moest betalen. Bovendien zou Diarra niet het vereiste certificaat krijgen om een transfer te fiatteren. Zware straffen dus, bedoeld om het spelers vrijwel onmogelijk te maken hun contract op te zeggen.

Diarra vocht de sancties aan bij de Belgische rechter en uiteindelijk belandde de zaak bij het Hof van Justitie in Luxemburg. Dat oordeelde vrijdag dat FIFA-regels rond contractbreuk zijn in strijd met het vrije verkeer van werknemers én de vrije mededinging tussen clubs.

Precieze gevolgen ongewis

Waren de gevolgen van het Bosman-arrest snel duidelijk – het gouden Ajax van de jaren negentig zag onder anderen Edgar Davids, Patrick Kluivert en Winston Bogarde gratis de deur uitlopen omdat hun contracten afliepen, waarna clubs er een gewoonte van maakten hun spelers vóór het laatste contractjaar van de hand te doen – de precieze consequenties van de zaak-Diarra laten zich moeilijker inschatten.

In het meest extreme scenario vervalt de voetbalmarkt in chaos en verliezen clubs de regie over hun spelers. Dan kunnen voetballers in de meeste EU-landen voortaan volgens het daar geldende arbeidsrecht hun verbintenis zonder al te veel problemen opzeggen. Contracten hebben dan weinig waarde meer, veel minder in elk geval dan de transfersommen van soms tientallen miljoenen euro’s die nu worden betaald om voetballers vast te leggen.

Want waarom grote bedragen neerleggen voor een voetballer die vrijwel ongestraft zijn contract kan inleveren? Dit vooruitzicht is het meest bedreigend voor clubs als Ajax, PSV en Feyenoord, die in hoge mate afhankelijk zijn van transferinkomsten uit jonge spelers die ze zelf hebben opgeleid of voor een relatief laag bedrag hebben gekocht.

Maar het lijkt zeer onwaarschijnlijk dat het oordeel van het Hof uiteindelijk zo draconisch uitpakt, denken juristen, clubbestuurders en de internationale spelersvakbond FIFPro, die Diarra steunde in zijn zaak. Want net als in eerdere uitspraken over vergelijkbare onderwerpen, zelfs in het Bosman-arrest, erkenden de Europese rechters vrijdag dat de beoogde doelstellingen van de FIFA-transferregels „in het publieke belang” en „gerechtvaardigd” kunnen zijn.

Denk aan: enige stabiliteit garanderen in de selecties van clubs en daarmee van competities, een prikkel creëren om te investeren in de opleiding van jeugdspelers en voorkomen dat de internationale krachtsverhoudingen al te scheef worden.

Daarmee creëert het Hof ruimte voor sportbonden als UEFA en FIFA om regels op te stellen die afwijken van Europese mededingingsregels die gelden in ‘gewone’ bedrijfstakken. Alleen moeten die maatregelen wel „proportioneel en noodzakelijk” zijn om een uitzonderingspositie te rechtvaardigen. En het huidige transferregime van de FIFA voldoet niet aan die voorwaarden, blijkt uit het Diarra-arrest.

Terug naar de tekentafel

Dat betekent dat FIFA de geldende transferregels kan aanpassen. Om de kans te vergroten dat nieuwe regels wél verenigbaar zijn met het Europese recht, ligt het voor de hand dat de wereldvoetbalbond clubs en spelersvakbonden uitnodigt om gezamenlijk tot een akkoord te komen.

Uiteindelijk is iederéén gebaat bij een „uniform systeem”, zei hoogleraar sportondernemingsrecht Robby Houben (Universiteit van Antwerpen) eerder deze week tegen NRC, „waarin contractuele stabiliteit nog steeds belangrijk is, maar spelers een redelijke vrijheid genieten om van club te veranderen en waarin ook solidariteit bestaat voor opleidingsclubs”.

Of FIFA daartoe bereid is, is nog maar de vraag. In een summiere reactie op de uitspraak stelt de wereldvoetbalbond dat „slechts twee paragrafen van twee artikelen” van het transferregime „ter discussie” zijn gesteld. „Ze moeten het arrest nog eens goed lezen”, zegt FIFPro-jurist Roy Vermeer daarover. „We zien een uitnodiging van FIFA voor ‘cao-gesprekken’ graag tegemoet.”