‘Door de leeslijst van de middelbare school was ik mijn liefde voor lezen helemaal verloren. Daar stonden allemaal romans op van ouwe lullen, met onderwerpen waarin ik me niet in kon verplaatsen. Ik was mijn liefde voor lezen even helemaal kwijt. Maar toen ik 17 was, kwam ik het boek James Worthy tegen, van James Worthy. Dat was een heel andere leeservaring: opeens was er wel een verhaal dat ik met plezier las en waar ik me in kon verplaatsen.
Helemaal goed samenvatten waar het boek over gaat kan ik niet. Kijk, als je 17 bent, ben je nog een hopeloze romanticus. En dit verhaal is een grote zoektocht naar een bepaalde liefde, naar die speciale persoon in je leven.
Nu ik het terug heb gelezen, vind ik het met terugwerkende kracht ook best wel plat. De hoofdpersoon beweegt zich door de Amsterdamse grachtengordel, met veel seks, drugs en rock-’n-roll. Maar dat is alleen de bovenlaag, daaronder zit ook nog een diepere laag. Dat is juist wat dit boek zo mooi maakt, want James kan hele mooie poëtische beschrijvingen neerzetten. Grappig dat die platte kant me op mijn zeventiende helemaal niet zo opviel.
Een van de passages uit het boek maakte zo’n indruk dat ik er een tatoeage van heb laten zetten. Dat ene stukje tekst heeft er voor gezorgd dat ik anders naar de wereld ben gaan kijken. Als het buiten heel hard regent, verstoppen mensen zich allemaal in hun paraplu boos op een manier van: ‘Ik haat de wereld.’ James Worthy schrijft daarover: ‘Ik ben dol op regen […] De zon maakt mensen mooier, haar stralen fluisteren slijmerige complimentjes in de richting van de aarde. Regen daarentegen is zuiver en recht door zee. Druppels laten onze zwakte zien, make-up loopt uit, haar zakt in: regen toont aan hoezeer we onszelf haten.’
Voorheen verstopte ik me ook in mijn paraplu als het regende, maar toen las ik deze paar zinnen en besefte ik dat je zo laten raken door elementen buiten je controle eigenlijk een echt slechte manier is van omgaan met dingen. Als het buiten regent, denk ik: fuck it, dan word ik maar nat. En nu staat de chemische structuurformule van de geur van regen op mijn been getatoeëerd.
Uiteindelijk heb ik mijn afstudeerstage bij Lebowski Publishers gedaan en ben ik daar blijven plakken na mijn studie. In die zin zit er een parallel met James Worthy, die daar is uitgegeven. Er zijn meer parallellen: toen het boek uitgebracht werd in 2011 was het idee bij de uitgeverij om jongeren meer aan het lezen te krijgen door dit soort boeken uit te brengen. James had daarnaast veel online presence. Zelf ben ik begonnen op TikTok als bookinfluencer – intussen maak ik ook kookvideo’s en heb ik een kookboek kunnen uitbrengen.
Volgens mij is er nu, meer dan tien jaar later, het een en ander veranderd in de leeslijst op de middelbare school. Leerlingen krijgen hopelijk meer vrije ruimte om uit te kiezen. Dat is goed, want niet iedereen kan dezelfde boeken leuk vinden. Niet voor niets worden er zoveel verschillende boeken geschreven, die op heel veel verschillende manieren kunnen aansluiten bij jou als lezer. Dat stemt me positief voor de toekomst.”
