Deze Capitoolbestormer kreeg gratie van Trump: ‘Ik ben slechts een marionet in de handen van God’

Posted on February 6, 2025 by admin

Het officiële document waarin Donald Trump hem gratie verleent voor zijn deelname aan de Capitoolrellen, moet Michael Marroquin nog ontvangen. Maar het nieuws over het presidentiële pardon zorgt nu al voor extra aanloop in zijn kringloopwinkel Peddle’s Paradise aan de rand van het zuid-Texaanse stadje Nederland. „Ik zette eerst een paar honderd dollar per dag om. Nu is dat soms wel duizend”, zegt hij, terwijl hij een stapeltje cash uit zijn morsige joggingbroek haalt en de groene biljetten door zijn vingers laat gaan.

In de loods waar Marroquin (59) een bonte verzameling tweede- en derdehandse spullen heeft uitgestald, komt de ene na de andere klant binnenlopen die over zijn pardon gehoord heeft. En menigeen bedankt hem voor zijn rol in het bestormen van de Amerikaanse volksvertegenwoordiging op 6 januari 2021, toen vele duizenden Trump-aanhangers de formele bevestiging van Joe Bidens verkiezingszege door het Congres urenlang met geweld verhinderden.

Stacey, uit het nabijgelegen stadje Beaumont, zoekt deze zaterdagmiddag met haar dochter een sieraad en een accessoire voor in hun aquarium. Zij zag Marroquin eind vorige maand op de lokale tv-zender dank uitspreken voor de gratie die Trump hem verleende, en net als de president meent ze dat hem geen enkele blaam treft. „Je hebt het juiste gedaan. Meer mensen hadden dit moeten doen”, zegt ze, terwijl haar puber in een vitrinekast met ringen, kettinkjes en oorbellen scharrelt.

Antifa en FBI

Door in zijn eerste uren terug in het Witte Huis alle veroordeelde en aangeklaagde Capitoolbestormers gratie of strafkwijtschelding te verlenen, verklaarde Trump op 20 januari met één pennenstreek het grootste justitieel onderzoek uit de Amerikaanse geschiedenis nietig. Dit massapardon was slechts het sluitstuk van een veel langer proces, waarin de Republikeinse helft van het land gaandeweg een eigen lezing omarmde van de dag dat ‘hun’ president zijn verkiezingsnederlaag in extremis probeerde terug te draaien.

In de eerste uren en dagen na de bestorming klonk nog unaniem kritiek op de relschoppers en op de man die hen hiertoe opjutte. Ook Republikeinse volksvertegenwoordigers, van wie sommigen zelf hadden moeten rennen voor hun leven, spraken hun afschuw en afkeuring uit. Maar al na een paar dagen begon dit beeld te kantelen. Op Trump-gezinde blogs en tv-zenders werden complottheorieën gelanceerd waarin antifascisten, Black Lives Matter-activisten en geïnfiltreerde FBI-agenten de meute tot deze rellen zouden hebben aangezet.

Michael Marroquin bijvoorbeeld schreef vier dagen na de bestorming op zijn Facebook-account dat ‘antifa’ de rellen begon en dat de politie daar alle ruimte voor bood. Het waren juist ‘patriotten’ die de schade hadden proberen te beperken. Een lezing die hij nog altijd uitdraagt.

„Het slaat toch nergens op dat wij ons eigen Capitool zouden slopen en de politie geweld aandoen? Dat doet geen enkele patriot”, zegt hij in zijn kantoortje, waar een fotokopie uit zijn strafdossier als een trofee aan de muur is gespijkerd. „Een patriot houdt van dit land. Een links iemand houdt niet van zijn land. Zij haten het land. Zij zouden dit soort dingen flikken, zeker als ze er voor betaald worden. Ik denk dat ze betaald werden.”

Marroquin was een van de bestormers die rondliepen in het kantoor van Nancy Pelosi, de toenmalige Democratische voorzitter van het Huis van Afgevaardigden. Volgens hem waren het de infiltranten die daar de boel sloopten, waren het ‘patriotten’ zoals hij die de boel weer fatsoeneerden, waarna journalisten er weer een troep van maakten voordat ze gingen filmen.

De gratie van president Trump zorgt voor meer klandizie in de tweedehands winkel van Michael Marroquin.

Gestolen telefoon

Marroquin is een argwanende man. Zo heeft hij een theorie, dat hij er ingeluisd is door FBI. Als lid van een club van motorrijders voor Trump en als lid van de anti-overheidsmilitie Three Percenters, zou hij al voor 6 januari in beeld zijn gekomen bij de federale autoriteiten. Hij denkt dit omdat hij na de rellen de trein terugnam naar zijn hotel in Maryland en toen bij de stationskiosk door een vreemd stel chocomelk aangeboden kreeg. „Ik ben dol op warme choco, dus ik nam het aan. En in de trein werd ik heel slaperig. Toen ik na een paar uur wakker werd was mijn telefoon weg, maar mijn portemonnee met 400 dollar erin niet.”

Die telefoon werd ruim een half jaar later, in augustus 2021, met een anoniem begeleidend briefje opgestuurd naar de FBI. Marroquin weet niet door wie. Het briefje vermeldde in kapitalen: „Op dit apparaat staan foto- en videobewijs die tonen dat de eigenaar een deelnemer was aan de Capitoolrellen.”

Zo kreeg de FBI toegang tot filmpjes waarin Marroquin anderen opjutte om „door te blijven lopen”, „niet langer te zwijgen” en „door die deur te gaan”. Er is te horen hoe hij agenten flesjes water aanbiedt. Maar ook hoe hij tegen een agent, die met getrokken wapen de vergaderkamer van het Huis tracht te bewaken, schreeuwt: „Laat je wapen vallen.” En: „Je bent een goede kerel, maar dit is óns Huis.” Een still van het moment dat Marroquin recht in de loop van het politiewapen filmt en „je bent een verrader” roept, is opgenomen in zijn openbare strafdossier.

Marroquin stond echter al voordat de FBI zijn telefoon in handen kreeg al op de radar van de federale recherche FBI, dankzij een tip van een familielid een dag na de rellen. Dit familielid had hem voorbij zien komen op een Instagram-kanaal dat een livestream vanuit het bestormde Capitool verzorgde. Met een rood MAGA-petje op en zwarte capuchontrui met een grote oranje ‘Q’ erop liep hij rond in de Rotunda – de centrale rondgang van het Capitool.

Marroquin zegt dat het gaat om een nichtje van hem, en dat hij haar al in 2021 meteen vergeven heeft. „Mensen worden op allerlei manieren gemanipuleerd.” Hij somt op: via chemtrails, de sporen die vliegtuigen trekken in de lucht, maar eigenlijk chemicaliën zouden bevatten. Via het blauwe licht in onze computerschermen. En via de massamedia, die op een frequentie uitzenden die het onderbewustzijn manipuleert. In het geval van zijn nichtje speelde ook nog mee dat ze in de Texaanse hoofdstad Austin ging studeren, denkt hij. „Een verschrikkelijk linkse stad.”

Pedofielennetwerken

Meer Capitoolbestormers werden door familieleden of (ex-)partners aangegeven bij de politie. Volgens de critici van Trumps massapardon zullen zij niet allemaal zo vergevingsgezind zijn als Marroquin en kunnen zij wraak gaan nemen voor dit ‘verraad’, zeker nu ze na het schrappen van hun strafblad weer een wapen kunnen gaan bemachtigen. Radiozender NPR inventariseerde bovendien dat J6’ers eerder waren veroordeeld of vervolgd voor misdrijven als verkrachting, seksueel misbruik van een minderjarige, huiselijk geweld en productie van kinderporno.

Marroquin beaamt dat de Q op zijn hoodie verwees naar QAnon. Dit is de eind 2017 ontstane online complottheorie over een satanische ‘cabal’ van Democraten, Hollywoodsterren en andere prominenten die kinderen verhandelt voor seksueel misbruik en om babybloed te drinken. Marroquin verknoopt dit met een veel oudere samenzweringsmythe over de schaduwwereldregering van de Illuminati.

„Ik zette eerst een paar honderd dollar per dag om. Nu is dat soms wel duizend”, vertelt Micheal Marroqiun

Eerder deze eeuw werkte Marroquin namens het bisdom van Austin als missionaris in een doodarm deel van Bolivia. Daar werd hij in 2008 tot 25 jaar cel veroordeeld wegens het seksueel misbruiken van twee 15-jarigen en handel in een ander kind, zijn adoptiedochter. In 2011 kwam hij alweer vrij, nadat hij zijn veroordeling, samen met de aanklager in zijn zaak, op een vormfout aanvocht tot aan het Hooggerechtshof. Het geadopteerde meisje moest hij achterlaten in Bolivia, zijn vrouw was het jaar ervoor al van hem gescheiden.

Volgens Marroquin was ook deze hele episode een complot. De aanklachten tegen hem zouden verzonnen zijn om de ngo die hij runde van hem af te kunnen pakken. Met zijn dochter, inmiddels begin twintig, heeft hij weer contact. „Ik zal haar bellen. Ze moet wel opnemen, want vandaag heb ik net haar toelage overgemaakt.” Als hij in zijn truck rijdt om te kijken of zijn pardon al in de brievenbus ligt, videobelt ze terug. In steenkolen-Spaans geeft hij haar op dwingende toon enkele levensadviezen.

Spirituele strijd

Voor de Capitoolrellen zou Marroquin uiteindelijk slechts één dag in voorarrest zitten. De zwaarste federale aanklacht tegen hem, wegens veronderstelde ‘obstructie’, werd geschrapt. Hiervoor had hij twintig jaar cel kunnen krijgen maar Trump en diens advocaat Sidney Powell, wisten die tenlastelegging vorig jaar met succes aan te vechten. Daarna bleven tegen Marroquin alleen lichtere vergrijpen over, waarvoor hij schuld bekende en zes maanden celstraf opgelegd kreeg. Die moest hij nog gaan uitzitten, toen Trump hem al gratie verleende.

Nu Trump terug aan de macht is, zal hij eindelijk onthullen dat de hele wereld gerund wordt door pedofiele politici, weet Marroquin zeker. Van Xi tot Poetin: allemaal zouden ze gechanteerd worden met hun seksuele wangedrag door hogere machten, vooral binnen inlichtingendiensten CIA en NSA, en de Illuminati.

„De storm steekt al op”, ziet Marroquin. Zo heeft de president in zijn eerste werkdagen bevolen om geheime archiefstukken vrij te gaan geven over de moord op president John F. Kennedy en over de terreuraanslagen van 11 september 2001. Beide historische gebeurtenissen zijn al decennia bron van wijdverbreide samenzweringstheorieën.

Voor Michael Marroquin was de bestorming op 6 januari onderdeel van een religieuze strijd tussen goed en kwaad.

Trump wakkert het complotdenken, dat al sinds de stichting van de VS welig tiert in de Amerikaanse samenleving, ook aan via kabinetsbenoemingen. Tulsi Gabbard, die de inlichtingendiensten moet gaan aansturen, meent ook dat politici marionetten zijn in handen van een cabal. Beoogd gezondheidszorgminister Robert F. Kennedy Jr. maakte de laatste jaren naam met complottheorieën rond corona. En beoogd FBI-baas Kash Patel ziet de dienst die hij moet gaan leiden als wapen van de corrupte Deep State.

Trumps generieke pardon overviel niettemin zelfs zijn meest naaste medewerkers. Acht dagen voor zijn aantreden werd door vicepresident J.D. Vance bijvoorbeeld nog gesuggereerd dat er „van geval tot geval” bekeken zou worden wie er gratie of strafkwijtschelding verdiende. Uiteindelijk zou de president hebben gezegd: „Fuck it, laat ze allemaal vrij”, reconstrueerde nieuwssite Axios.

Ook de leiders en leden van extreemrechtse anti-overheidsgroepen als de Proud Boys, Three Percenters en Oath Keepers kwamen hierdoor vrij. Evenals relschoppers die met vuurwapens, honkbalknuppels, bijlen, antiberenspray of brandblussers agenten te lijf waren gegaan. Zelfs sommige Republikeinen hadden hier kritiek op.

Spirituele oorlog

Terrorisme-expert Elizabeth Neumann, die onder Trump-I benoemd werd op het ministerie voor Binnenlandse Veiligheid, maakt zich dan ook grote zorgen. De massaal verleende gratie kan „een toestemmingsstructuur” scheppen voor toekomstig geweld. De milities kunnen als wrekers het recht in eigen hand nemen, omdat ze weten dat ze justitie kunnen negeren, waarschuwde ze vorige maand tegenover The Texas Tribune. Neumann: „We zijn geen op de rechtsorde gebaseerde maatschappij meer, maar het gaat er om of je tot de juiste stam behoort.[..] Dan ben je beschermd.”

Op 6 januari vond niet alleen grof geweld plaats, er waren ook veel religieuze symbolen te zien, zag Neumann. De gepardonneerde relschoppers kunnen nu het idee krijgen dat ze verwikkeld zijn in een spirituele oorlog om de ziel van het land.

Dat laatste geldt in ieder geval voor Michael Marroquin. „Ik ben slechts een marionet in de handen van God. En ik wíl dat zijn. Ik ren er niet voor weg. Het is er gewoon. Het is waar deze hele oorlog tussen goed en kwaad om draait. Punt uit.”

Henri Bontenbal maakt het CDA weer fatsoenlijk

admin
April 12, 2025
0

Den Haag

Sommige CDA’ers kunnen het nauwelijks geloven: Hein Pieper, terug bij hun partij? Pieper, lange tijd CDA’er, kort Kamerlid geweest, voorzitter van het CDA Overijssel in de tijd dat die provincie nog een CDA-bolwerk mocht heten, al met al een échte CDA’er, één van hen, was twee jaar geleden plots overgestapt naar Nieuw Sociaal Contract.

Sterker: hij had die partij helpen oprichten en werd de eerste partijvoorzitter. Hij was, zo praatten CDA’ers er in die tijd over, overgelopen naar Pieter Omtzigt, die ook al bij het CDA weg was gegaan. Zelfs toen Pieper na een klacht over een oud arbeidsgeschil opstapte als partijvoorzitter van NSC, zei hij partijlid te blijven.

Maar nu is hij dus terug bij het CDA. Hij werkte de afgelopen tijd al mee als redacteur aan Christen Democratische Verkenningen, het tijdschrift van het wetenschappelijk instituut van die partij. En hij overweegt een hernieuwd lidmaatschap, zo laat hij aan NRC weten via een woordvoerder van het CDA. Zelf wil Pieper geen toelichting geven.

Zijn terugkeer staat symbool voor wat het CDA de afgelopen maanden meemaakte. Na de Tweede Kamerverkiezingen van 2023 hield de partij vijf Kamerzetels over: een absoluut dieptepunt. Nu, anderhalf jaar later, staat de partij virtueel op zo’n 18 zetels en wordt Henri Bontenbal van alle partijleiders het best beoordeeld door kiezers.

Wat is er in het CDA gebeurd?

Twee keer Brabant

„Ik vind dit de mooiste tijd voor het CDA, ever”, zegt Henri Bontenbal. Het is eind maart, hij staat op een laag podium in een zaaltje in Roosendaal, Brabant. De aanwezigen, veel CDA’ers, maar lang niet allemaal, hebben dan al een hele tijd aandachtig naar hem geluisterd, vragen gesteld. Ze zijn ook complimenteus geweest. Hij heeft gehoord dat de energie er bij hem „vanaf spat”. Iemand heeft gezegd: „Ik ben weer tróts om CDA’er te zijn.”

Bontenbal, spijkerbroek, jasje, geen stropdas, hoort het aan, vouwt zijn handen ineen, maakt een kleine buiging.

Bijna twee jaar eerder, ook in een volle zaal in Brabant, was het Pieter Heerma die tegenover CDA’ers stond. Het kabinet-Rutte IV regeerde, verkiezingen leken ver weg en met het CDA ging het slecht. Henri Bontenbal was nog geen partijleider, maar gewoon Kamerlid.

Heerma, toen fractievoorzitter, ging het land door, alle provincies langs, om het nieuwe verhaal van het CDA te vertellen. Hij wilde het anders doen, de boel opschudden. Niet de zoveelste presentatie geven, waar de zaal dan naar moest luisteren. In plaats daarvan had hij een map samengesteld op zijn laptop, met grafieken, kaarten van Nederland die wat zeggen over hoe het met het land gaat. Over onderadvisering, woningtekort, arbeidsintensiviteit, gebruik van medicatie. Naar gelang de vragen van de zaal, haalde hij de data erbij. Hij wilde het hebben over zijn plannen voor Nederland.

Maar of de zaal dat ook wilde?

Iedere sessie eindigde steevast in vragen over gedoe in het CDA, het voortbestaan van de partij, er was ongenoegen, er waren zorgen. En dáár had Heerma geen plaatjes bij. Alles wat hij zei, leek voor de zaal niet goed genoeg.

In het Brabantse zaaltje van Bontenbal gaat het er in maart anders aan toe. Er is niemand die begint over gedoe, dat is er niet. En Bontenbal lijkt niets verkeerds te kunnen zeggen. Hij is het oneens met de meeste vragenstellers in de zaal. „Ik heb de neiging om een stukje met u mee te gaan, maar ik hoor ook een stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt dat ik moet tegenduwen”, zegt hij dan bijvoorbeeld. Niemand die het erg lijkt te vinden. Na afloop vormt zich een lange rij: bijna iedereen wil op de foto.

Wie kent Bontenbal?

Toen Bontenbal in de zomer van 2023 werd gepresenteerd als lijsttrekker van het CDA, was het maar de vraag of die partij na de verkiezingen van november nog zou bestaan. Kiezers moesten niets van het CDA hebben, de partij werd geassocieerd met ruzie, gedoe, neergang. Was Pieter Omtzigt eerder al opgestapt, nu zou hij met een eigen partij komen. De ene na de andere CDA’er ging met hem mee. Een andere bekende CDA’er, Mona Keijzer, was premierskandidaat voor de BBB. Beiden waren drie jaar eerder nog kandidaat-lijsttrekker voor het CDA geweest, nu moesten ze niets meer van die partij hebben.

En wie wist nou wie Henri Bontenbal was?

De Rotterdammer was adviseur geweest bij een netbeheerder, en was nog maar kort klimaatwoordvoerder voor het CDA in de Tweede Kamer.

Onafwendbaar zetelverlies

In het CDA hadden ze zich neergelegd bij onafwendbare zetelverlies. In interviews noemde Bontenbal de verkiezingen een „tussenstation”, iets waar de partij even doorheen zou moeten.

„Ik weet dat ik in een underdogpositie zit, dat ik van ver moet komen”, zei hij in die tijd in NRC. „Ik denk echt dat wij terug kunnen komen.” Hij wilde de partij terug naar het midden brengen. Wat hij bedoelde: zijn voorgangers waren te rechts-conservatief geweest.

Bontenbal boven verhaal

Dat het CDA het in de peilingen al lange tijd goed doet, zegt Peter Kanne van onderzoeksbureau Ipsos I&O, komt voor een belangrijk deel door Henri Bontenbal. Hij is de meest gewaardeerde politicus, kiezers van bijna alle partijen geven hem een voldoende.

„Meestal zeggen kiezers dat ze vanwege de inhoud op een partij stemmen”, zegt Kanne. „59 procent zegt dat bijvoorbeeld te doen vanwege de standpunten van een partij, 43 procent vanwege de ideologie.” Bij het CDA is dat aanzienlijk minder. Van de kiezers die zeggen bij de eerstvolgende Tweede Kamerverkiezingen op het CDA te zullen stemmen, zegt maar 42 procent dat te doen vanwege de standpunten, en maar 29 procent vanwege de ideologie. Maar liefst 63 procent zegt dat te willen doen vanwege Bontenbal. „Dat percentage is bij geen enkele andere partij zo hoog”, aldus Kanne.

„Bontenbal wordt geroemd omdat hij een constructieve houding heeft, vanuit de oppositie”, zegt Kanne. „Anders dan andere oppositieleiders, op links, hoor je hem niet snel zeggen dat dit kabinet moet vertrekken. Hij stelt zich constructief op, en dat wordt gewaardeerd door kiezers.”

Een opmerkelijke uitkomst van zijn kiezersonderzoek is dat ongeveer de helft van de mensen die zegt op het CDA te willen stemmen, dat doet omdat het CDA zou zorgen voor een stabiel bestuur van Nederland. „Het CDA is voor rechtse kiezers die teleurgesteld zijn in het kabinet het enige alternatief”, aldus Kanne. „Vor een deel gaan die naar coalitiepartij VVD, maar als ze het kabinet willen afstraffen, moeten ze naar het CDA. De afstand tussen die partij en de regeringspartijen is ideologisch het kleinst.”

Toch ziet Kanne ook een risico voor de christendemocraten. „Bontenbal is maar bij tweederde van de Nederlanders bekend. Zijn bekendheid onder vijftig-minners is laag, en het allerlaagst onder jongeren.” Bovendien is Bontenbal nog niet getest. Kanne vergelijkt hem met Pieter Omtzigt in de tijd dat hij net weg was gegaan bij het CDA. „Hij leek aanvankelijk niets verkeerd te kunnen doen. Tot zijn politieke tegenstanders hem begonnen uit te dagen, hij bleek veel conservatiever te zijn dan kiezers aanvankelijk dachten. Die haakten daardoor af.”

Mildheid en irritatie

In de kiezersonderzoeken van Ipsos I&O wint het CDA de meeste stemmen terug van NSC, ongeveer een derde van de mensen die in 2023 nog op de partij van Pieter Omtzigt stemde, zegt dat nu op het CDA te willen doen.

In het CDA wordt daar wisselend op gereageerd.

Voor een deel is er mildheid en begrip: sommige CDA’ers hadden jaren keihard gewerkt, in afdelingen door het hele land, maar waren genegeerd door de landelijke top. Zij werden geconfronteerd met boze kiezers, die niets snapten van waar het CDA in Den Haag mee bezig was. Ze konden dat ook steeds moeilijker uitleggen. Dat zíj wegliepen, klinkt in het CDA, was nog wel voorstelbaar.

Maar er is ook irritatie over spijtoptanten die publiekelijk afstand hadden genomen van het CDA, de partij de rug toe hadden gekeerd, toen het CDA er zó slecht voor stond dat ze dreigden te verdwijnen, die hun heil waren gaan zoeken bij BBB en NSC en dingen hadden gezegd als: ‘de christendemocratie is dáár in betere handen’.

Ook zij proosten nu weer mee op partijborrels van het CDA.

Leven
NIEUWS

Column | Principes

admin
April 12, 2025
0

Ik was veertien en zat in de Octopus op de kermis, met naast mij een vriendin. Het was januari, onze neuzen waren rood, onze door suikerspin plakkerige handen hadden we om de koude stang gevouwen. We zwiepten omhoog en omlaag, kantelden schuin, schoven naar elkaar toe naar de zijkant van het bakje, en weer terug naar het midden. De Octopus ging steeds harder, er loeide een toeter, piewwaaaaaaaa, door de microfoon klonk ‘l-l-laatste ronde.’ De G-krachten drukten ons nog dichter tegen elkaar. Ik kon de sproeten op haar neus tellen. Ze lachte, ik lachte, ik legde mijn hoofd op haar schouder.

En toen werd ik door de vaart, de vriendschap, de hormonen, plotseling overstroomd door een absolute zekerheid. Ik schreeuwde in haar oor: ‘Dit moment gaan we nooit vergeten. En we spreken af dat we precies blijven wie we nu zijn!’ ‘Oké,’ schreeuwde ze terug, omdat pubers nou eenmaal oké zeggen op alle idiote dingen.

De omstandigheden van dat moment heb ik tot in detail onthouden, omdat ik nog steeds vind dat ik daar, hoog boven de Grote Markt, iets waarachtigs ervoer. Waarschijnlijk begreep ik daar voor het eerst dat je zelf de betekenis van je levensverhaal moet forceren, en besloot daarom dat het mijn specifieke lotsbestemming zou zijn om me vast te klampen aan mijn ideeën voor een rechtvaardige wereld.

Ik heb dat principiële nog best een poosje volgehouden. Nepotisme, seksisme, oneigenlijke zelfverrijking, pragmatisme, ander slap gedoe: ik legde me er niet bij neer. Ik was volledig uit rechtvaardigheid (en af en toe een lekker kippenpootje) opgetrokken.

Dan maar constant ruzie en reuring. Lekker alle corrupte, hebberige, hypocriete zielen opjagen. Ik zou niet zwichten voor kruiperigheid en strategisch denken, en zo mezelf geld, grip en gemak verschaffen.

Maar ik werd moe. Ik kwam erachter dat ik het niet ging winnen van de wereld. En ik ervoer weerzin. Ik wilde niet langer van buiten naar binnen trappen, maar samen zijn met anderen. Langer nadenken. Mooiere dingen maken. Want iedereen die na een bepaalde leeftijd nog krijsend van verontwaardiging en oppervlakkige bewijsdrang door het leven gaat, riskeert een serieuze vorm van gekte, of een hunkering naar erkenning die zo onvervulbaar is, dat je alles om je heen meesleurt in je woeste golven.

En toch verbaast het me hoe weinig verzet er in deze tijd bestaat tegen de leegheid en hebzucht van onze samenleving. Waarom ik zo weinig mensen met invloed zie die het risico nemen uitgesloten te worden, omdat ze werkelijk prikken waar het pijn doet. Er is waarschijnlijk te veel angst voor de toekomst. Er is de continue en vernietigende vergelijking met anderen, via social media. Er is de nadruk op het verkrijgen en behouden van jeugd en eindeloze welvaart. Persoonlijke voorkeuren en liefhebberijen worden steeds minder weird, omdat ze vooral als sociaal kapitaal inzetbaar moeten zijn. Activisme is evengoed vaak matig vermomd sociaal kapitaal. En: mensen hebben nooit genoeg geld. Er kan altijd nog wat bij en het is, als je een podium hebt, makkelijk te verkrijgen. Maak gewoon reclame en deel jezelf in compartimenten op. De rechtvaardige, de kunstenaar en de graaier leven tegenwoordig in één lichaam.

Zo is ‘principes hebben’ volledig verdwenen uit ons raamwerk van goede eigenschappen. In plaats daarvan zijn we collectief aan het hustlen geslagen, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.

Mijn puber-ik draait ondertussen rondjes in de Octopus, schreeuwend naar beneden, waar mijn grote zelf in de rij staat voor de grijpautomaat: hebberig, gretig, in trance.

Heel soms kijk ik naar boven, schuldig, en dan zwaai ik even. Ze zwaait niet vaak meer terug, niet meer.

Sarah Sluimer schrijft elke week een column. Ze is de auteur van boeken, essays en toneelstukken.

Column | Keuvelshowtafelgast

admin
April 12, 2025
0

Op het moment dat ik dit schrijf escaleert de gezellige handelsoorlog tussen de VS en China. Nu hebben beide partijen het over importheffingen van 125 procent, maar als u dit leest staat de teller waarschijnlijk al op 200. Of hoger. In Beijing wordt ondertussen keihard gelachen om het feit dat Trump fabrieken voor iPhones naar zijn land wil halen. Volgens de Chinezen zijn de Amerikanen te lui en te verwend voor dit soort rotwerk. Daarbij hebben ze veel te vette vingers om een mobieltje in elkaar te priegelen. Maar misschien gooit oom Donald de Mexicaanse grens weer open en stromen de arme sloebers uit Mexico, Venezuela en andere wanhopige landen binnenkort de VS weer binnen om dit soort kloteklusjes te gaan klaren. Die zijn daar dan opeens weer meer dan welkom. De grillige Amerikaanse president doet absoluut niet moeilijk over zo’n draai.

Inmiddels heeft zijn fijnzinnige vicepresident JD Vance de Chinezen uitgemaakt voor „peasants” en daarmee bedoelt hij eigenlijk dat ze domme boeren zijn. Dat is in China en bij Caroline van der Plas en Yvon Jaspers uiteraard verkeerd gevallen. Dit brengt de Derde Wereldoorlog alleen maar dichterbij. Het lijkt me namelijk hèt moment voor Xi om Taiwan in te pikken en als dat gebeurt komen de Amerikanen onmiddellijk die kant uit. Dat hebben ze de Taiwanezen ooit beloofd. Of denkt Trump dat dit een mooi moment is om Groenland te confisqueren en het door de Chinezen geclaimde eilandje lekker te laten barsten? Net als Oekraïne. Ik vind dit persoonlijk geen onlogische gedachte.

Mijn gevoel zegt me dat ik dit soort stevige meninkjes best wel ergens op de Nederlandse televisie kwijt kan. Zeker nu de enige serieuze omroep door een zwakzinnige cultuurminister gesloopt gaat worden. Ik ga dan vrolijk uitleggen dat de Republikeinse Partij een soort LPF is geworden. Niet alleen Vance scheldt, maar ook Musk gaat als een gek tekeer. Misschien was hij een beetje chagrijnig omdat hij deze week 35 miljard lichter is geworden. Hoewel ik ook weer ergens las dat deze gestoorde motorzager dat bedrag juist rijker is geworden. Het is maar net welke website je volgt. Onze eloquente Elon heeft in elk geval flink lopen schreeuwen. Niet alleen de vertrokken adverteerders op X heeft hij „fuck yourself” gewenst, maar ook partijgenoot Navarro is door hem voor „idioot” en „een domme zak stenen” uitgemaakt. Peter Navarro is een van de belangrijkste handelsadviseurs van het Witte Huis en schijnt ook een zak te zijn.

Musk was misschien een beetje chagrijnig omdat zijn veertiende kind een huilbaby is en hem ’s nachts uit zijn slaap houdt.

Misschien is het ook handig als ik overtuigd vertel dat de lage Russische olieprijs het einde van de oorlog in Oekraïne betekent. Poetins geld is namelijk op. Ondanks de Russische schaduwvloot aan tankers die over de oceanen doolt om overal en nergens zijn illegale olie te lozen. Misschien kan ik daaraan toevoegen dat ze op de terugweg vaak internetkabels op diverse zeebodems kapottrekken en bananen voor Albert Heijn vervoeren. Gewoon een leuk fantasietje. En ik leg dan ook meteen uit dat de boekhouding van dit soort maffiose olievervoerders wordt bijgehouden op de Amsterdamse Zuidas. Ook wel de Zuidkas genoemd. Dat gebeurt door advocaten die hun gedeukte en besmeurde Tesla’s alleen nog aan de straatstenen kwijt kunnen. Over dit soort kantoren worden uiteraard geen Kamervragen gesteld. Dit ligt te gevoelig. Voor wie? Goeie vraag.

U leest het goed: dit is een open sollicitatie om een van de deskundige babbelaars aan een van de Nederlandse keuvelshowtafels te worden. Nu mijn karige pensioentje deze week voor een groot deel verdampt is op de Amsterdamse Effectenbeurs kan ik wel een extraatje gebruiken.

Of ik deskundig genoeg ben? Absoluut. Gewoon lekker zitten tussen Jort, Angela en andere vaste tv-klevers. En met grote overtuiging meepraten. Niet haperen, niet stilvallen, niet twijfelen, vooral heel zeker kijken en net doen of je naar de andere gasten luistert. En dat een keer of vier per week. Zonder lachband.