Wat begon als een ruzie over koninklijke onderscheidingen, werd al snel een grote politieke affaire: over de eenheid van het kabinetsbeleid, verhoudingen in de coalitie en het gezag van premier Dick Schoof. In deze Haagse Zaken ontleden we het lintjesdebat. Wafa Al Ali en Petra de Koning vertellen over een minister die haar eigen koers vaart. Over een kabinet dat niet functioneert. En over een coalitie die onder grote druk staat.
Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].
Voormalig NOS-Journaalpresentator Harmen Siezen is op 84-jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn familie zaterdag bekendgemaakt, schrijft de NOS. Siezen begon in 1969 bij de omroep en presenteerde in 2002 zijn laatste Journaal.
De in Zeeland geboren domineeszoon kwam in 1969 bij het NOS Journaal nadat hij al enkele jaren diskjockey was geweest bij Radio Veronica. Hij groeide vervolgens uit tot een van de bekendste nieuwslezers van Nederland. Siezen stond bekend om zijn kalme presentatiestijl.
In 1989 maakte Siezen een korte overstap naar TV10, de eerste commerciële zender in Nederland. Maar de zender mislukte en Siezen keerde terug bij de NOS. Hij presenteerde ook tussen 1995 tot 2007 NCRV’s Nationale Nieuwsquiz.
Romana Vrede heeft de Toneelschrijfprijs 2024 gekregen voor haar tekst Tijd zal ons leren. De prijs werd op 4 april 2025 uitgereikt tijdens de opening van het Shakespeare is Dead Festival in Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond, Amsterdam.
In de tekst Tijd zal ons leren eert Romana Vrede de helden onder de tot slaaf gemaakten. Zij die in opstand kwamen tegen de slavenhandel. „Stilmakende verhalen”, schreef NRC in de recensie van de voorstelling uit 2023, waarin Vrede de tekst zelf speelde.
Vrede eert ook haar moeder, die in 2020 overleed. „Die pijnlijke gebeurtenis ligt onder iedere mooie herinnering en geestige anekdote”, schreef NRC. „Elk los verhaal dat Vrede begint te vertellen, leidt onherroepelijk terug naar haar moeder, tot ze er niet langer onderuit komt het verlies bespreekbaar te maken. Wat zou zij hebben gevonden van de Nederlandse excuses voor het slavernijverleden, vraagt Vrede zich bijvoorbeeld af. Ze spreekt de woorden uit die ze nog tegen haar moeder had willen zeggen: ‘Alles wat je hebt bedacht, gezegd, gevoeld, trilt verder, voor altijd. De golven van jouw steen trillen verder in mij.’”
Volgens de jury is de tekst „zo dwingend, veelomvattend en met grote zorg en gevoel voor ritme neergeschreven, dat je bij ieder woord voelt: dit is immens belangrijk.” En: „Elk woord is vanzelfsprekend cruciaal in deze loepzuivere, persoonlijke tekst. Het is een tekst die je met tederheid, vurigheid, literaire finesse, indrukwekkende kennis van zaken en een onweerstaanbaar muzikale taal dwingt om niet langer weg te kijken van een stuk geschiedenis. Maar om het te beleven. Te herbeleven. En dan, samen, voorzichtig te helen.”
Tijdens de uitreiking ontving Romana Vrede een oorkonde en 10.000 euro prijzengeld. De andere genomineerden waren Giovanni Brand (voor Zanger zonder volk), Esther Duysker, voor The Story of Travis en BOG, voor BOG.2). Zij kregen elk 1.000 euro.
De jury van de Toneelschrijfprijs 2024 – met recensent Els van Steenberghe, schrijver/advocaat Rachida Lamrabet en schrijver Thomas Verbogt – beoordeelde 54 inzendingen.
De Toneelschrijfprijs wordt doorgaans in september uitgereikt, maar er was vertraging doordat organisator Fonds Podiumkunsten er vorig jaar onvoldoende tijd voor beschikbaar had.
De prijs is een gezamenlijk initiatief van Literatuur Vlaanderen, het Nederlands Letterenfonds, de Taalunie en Fonds Podiumkunsten, met steun van Sabam for Culture, het Lirafonds en deAuteurs.
Eerder winnaars waren Casper Vandeputte en Vincent van der Valk, voor Immens (2020), Mathieu Wijdeven en Raoul de Jong, voor Het waarom beantwoord (2022) en Maarten van Hinte, voor Queen of Disco (2023).
De Malinese zanger Amadou Bagayoko is vrijdag op 70-jarige leeftijd overleden, meldt persbureau AFP. Hij was gitarist en zanger van het blinde Malinese muziekduo Amadou & Mariam.
Amadou en zijn vrouw, Mariam Doumbia, vormden samen een razend populair duo. Met hun mix van traditionele Malinese muziek, westerse blues en rockgitaren verkochten ze miljoenen albums over de hele wereld. De bluesy afropop van de Malinezen met de versimpelde drumbeat werd drie keer genomineerd voor een Grammy.
De twee ontmoetten elkaar in 1976 in het instituut voor jonge blinden in de Malinese hoofdstad Bamako. Amadou was 21, Mariam was 18, en ze deelden een brede liefde voor muziek. Van traditionele West-Afrikaanse instrumenten zoals de kora en balafoon tot de westerse geluiden van Pink Floyd en James Brown. In 1980 begonnen ze met optreden en schreven ze liedjes over hun leven en de problemen waar ze als jonge mensen met een handicap tegenaan liepen. Ze zongen in het Bambara, de officiële taal van Mali, het Frans en Engels.
In 2004 bracht het echtpaar Dimanche à Bamako (Zondag in Bamako) uit en braken ze wereldwijd door. Ze stonden door heel de wereld op festivals als Glastonbury en speelden samen met Damon Albarn (Blur, Gorillaz) en hun jeugdidool David Gilmour, de gitarist van Pink Floyd. Ze componeerden daarnaast ze het officiële lied voor het WK voetbal van 2006 in Duitsland en verzorgden tijdens de Paralympische Spelen van 2024 in Parijs een deel van de slotceremonie. Het was een van hun laatste grote optredens samen.
