Op de dag dat duidelijk werd dat geen enkele Nederlandse judoka voor het eerst sinds 1984 een individuele medaille zal halen, klinkt er geschreeuw door de straten van Parijs. Een halve kilometer voordat iemand de Champ-de-Mars Arena in hartje Parijs kan betreden roepen mannen en vrouwen in groene Paris-2024-shirts, de vrijwilligers, door megafoons dat je je aan de toegangscijfers op je ticket moet houden. In ganzenpas lopen Franse fans naar de dranghekken voor de arena. „Wie voor Teddy Riner komt, moet juichen”, klinkt het door de microfoon. Luid gejoel stijgt op en de vrijwilliger is blij met het succes. Om het wachtende publiek te vermaken herhaalt hij zijn vraag om de paar minuten.
De judoka Teddy Riner was al een legende in zijn land en dat bevestigt hij door vrijdagmiddag zijn derde olympische goud te winnen. Behalve veelvoudig olympisch kampioen was hij namelijk al de jongste en meest gelauwerde wereldkampioen en mocht hij bij de opening van de Spelen, vorige week, met voormalig atleet Marie-José Pérec de olympische vlam ontsteken. Voor wie hem inmiddels wel kan opeten: er zijn ook sportrepen naar hem vernoemd: Korro & Teddy, met een grote foto van Riner erop, waar ook nog varianten op zijn als Teddy de Luxe (een reep met noten) en Teddy Vegan Brwonie.
Allez Teddy
De 35-jarige Teddy Riner, 140 kilo en 2,04 meter, was zijn achtste finale en kwartfinale vrij eenvoudig met Ippons doorgekomen, en na die kwart finale was er nog tijd voor ruzie met zijn tegenstander uit Georgië, de judoka Guram Tushisvili. Die wedstrijd liep op een knokpartij uit toen de Georgiër, nadat hij was gevloerd door de bovenop hem zittende en juichende Riner, de Fransman bij zijn enkels pakte, een voet in diens kruis zette en hem omhoog duwde. De reactie is onverwacht en onsportief, maar komt Riner niet ongelegen en prompt besluit hij er theater van te maken. Hij jut het publiek op om de Georgiër uit te fluiten, pakt zijn opponent nog even bij de enkels als die wegloopt, om daarna in volle onschuld op de vloer te gaan liggen. Spel of niet, de wedstrijden en het akkefietje tonen dat Riner er klaar voor is.
De Franse supporters weten het zeker: hun held kan de titel niet ontgaan. Alleen… Teddy Riner is de laatste jaren niet ongenaakbaar. Hij stopte een tijdje met judoën, verloor de Spelen van 2020 en liet in interviews weten dat hij een dagje ouder werd, wat minder op zijn voeding was gaan letten en ook mentaal minder goed voorbereid was. In de aanloop naar de Spelen paste hij zijn schema aan en zette hij alles op alles voor die derde olympische medaille. „Het verhaal gaat verder”, schreef hij op de socials, waarbij hij zijn judo-pak losjes open liet hangen zodat iedereen die dat wilde getuige kon zijn van zijn sixpack.
Als hij in de finale tegen de Zuid-Koreaanse Kim Min-Jong moet – na ook de halve finale met een ippon te hebben gewonnen – jut hij het publiek op. Dat is niet tegen dovemans oren gericht. De huidige wereldkampioen is twaalf jaar jonger dan Riner en won ook zijn halve finale met een ippon. Hij is twintig centimeter korter, minder imposant, maar taai.
„Allez Teddy” schreeuwt het publiek minutenlang op de maat van het klappen, en het helpt: Riner werpt met nog 16 seconden op de klok ook Kim Min-Jong op de rug. Behalve de supporters worden ze ook op de perstribune helemaal gek. Een verslaggever voor de tv-zender France 2 schreeuwt zich de longen uit het lijf en danst achter zijn tafel op de chansons die nog wat harder dan anders staan. „Hij doet het!” En voor de zekerheid, mocht een landgenoot het gemist hebben, herhaalt hij dat twee keer. Teddy Riner is weer ongenaakbaar.