In die libi zijn er dagelijks van die momenten dat ik bij mezelf denk, ‘libi is echt gek, man.’ Vaak besef ik dit met een lach, want het is zo gek, en zo miraculeus dat het op een manier belachelijk is. De mate waarin minuscule details in de grote lijnen bepalend zijn, of hoe synchroniciteit in het leven opspeelt bijvoorbeeld. Alles gebeurt met een reden, alleen zweeft die reden soms net iets boven ons begrip. Hoe het Nederlands elftal eergisteren werd genakt door de Engelsen bevatte in mijn ogen zoveel inzicht van hoe dingen gaan in die libi. Maar zoals wijlen Johan Cruijff het altijd zo mooi zei: je ziet het pas als je het doorhebt.
Een andere professor aan de Smibanese University die persoonlijk weinig met voetbal heeft, koos ervoor om dit EK vanaf het begin te volgen om te kijken what it’s all about. Alle keren dat ik hem middels voetbal verhalen op metaforische wijze iets uit heb gelegd wekte bij hem de interesse naar het spel. Zelf kan ik met name als het over business gaat bijna alles vertalen naar lessen die ik middels voetbal heb geleerd. Voor de wedstrijd van woensdag sprak ik hem, en vertelde hij wat hem op was gevallen in gesprekken voorafgaand aan de wedstrijd. Het terugkerend antwoord wat hij van letterlijk iedereen kreeg wanneer-ie vroeg naar mensen hun voorspelling: de bal is rond.
Dat de bal rond is kan een ieder zien, maar wat ten grondslag ligt aan deze uitspraak gaat velen de pet te boven. Zowel in voetbal, als in die libi in het algemeen is alles mogelijk, en wanneer je wenst dat iets gaat zoals je wil dicteert moet je je overgeven aan dit geloof. Hoe de wedstrijd ook ten einde kwam is in mijn ogen zo treffend voor dit idee. Zo treffend dat het voor mij persoonlijk de pijn verzachtte op het moment supreme zelf. Dat Ollie Watkins, een spits die letterlijk het gehele toernooi geen seconde heeft meegespeeld, een doelpunt scoort na 89 minuten en 59 seconden? Ik begin weer te lachen hoe ik dit schrijf, man. Als een boer met kiespijn.
Overall kunnen we trots zijn op hoe die mannen hebben gestreden dit toernooi. Blijkbaar zat er niet meer in. Op voorhand was er veel te zeggen over de kansen van dit Nederlands elftal, maar uiteindelijk moet het blijken binnen de 90 minuten. De boys hebben gedaan wat ze konden, en meer dan dat kan je ook niet doen. Ze hebben gevochten als leeuwen, dus shout out naar hun voor dat. En ja, kritiek zal er altijd zijn, maar dat is makkelijk als je vanaf de zijlijn praat. Uiteindelijk verdiende we het simpelweg niet. Er mistte in mijn ogen een tikkeltje bravoure. Dat de Engelse tegen het einde twee aanvallende wissels doen, en het precies die twee zijn die de goal opzetten is eerder een vertoning van lef dan iets anders. De aanval is de beste verdediging zegt men.
In het post-interview met doelpuntenmaker Watkins zwoer hij op z’n leven en die van ze kinderen dat hij voor de wedstrijd met de andere invaller sprak, en hem zei dat ze er beiden in zouden komen, en hij vanuit zijn opzet een doelpunt zou maken. Zo gezegd, zo gedaan, want ook dat is zo in dit leven: je geschiedt naar je geloof. Het is heel makkelijk om te denken dat dit toeval is, maar echt waar, open je ogen voor de magie van het leven. Want als je dat doet? Leef je binnen het spectrum van alle mogelijkheden. De bal is rond, dacht iedereen ook maar zo over het leven zelf.
Prof. Soortkill is oprichter van Smib Worldwide, een creatieve organisatie uit de Bijlmer. En van de Smibanese University, waarvoor hij het Smibanese woordenboek 2.0 publiceerde (in 2020 genomineerd voor Taalboekenprijs) en onlangs Smibologie. Each one, teach one.
