N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie
Media
Serie De spin-off van succes-sitcom ‘That ’70s Show’ zit vol vrolijke nostalgie en droge humor. Wel blijven de nieuwe personages een beetje vlak.
In een tijd waarin mensen moeite met het heden en angst voor de toekomst hebben, is het aanbieden van nostalgie een logische zet. En welk decennium biedt meer mogelijkheden tot escapisme en zorgeloosheid dan de jaren negentig? De serie That ’90s Show serveert al deze ingrediënten op een vermakelijke, zij het niet bijzonder prikkelende manier.
Ruim twee decennia na de eerste aflevering van succes-sitcom That ’70s Show begint deze spin-off met de personages van weleer: de inmiddels ouder geworden Eric en Donna komen in 1995 met hun dochter Leia bij de ouders van Eric: de energieke giechelkont Kitty en norse brombeer Red Forman. Wat een weekendje logeren bij opa en oma moet worden, verandert voor Leia (Callie Haverda) in een volle zomervakantie in Wisconsin met nieuwe vrienden – die net als in de originele serie al snel de kelder van de Formans vullen met lawaai en wietdampen.
De nieuwe vriendengroep doet denken aan de oude, met twee domme knapperds – Jay en Nate – die de rol van Michael uit That ’70s Show moeten vervullen, terwijl Leia duidelijk op haar onhandige, nerdy vader Eric is gebaseerd. Een leuke nieuwe toevoeging zijn de arrogante, betweterige queer tiener Ozzie (Reyn Doi) en de rebelse Gwen (Ashley Aufderheide) die de serie een heel eigen dynamiek geven. De vrolijke nostalgie, droge humor en aimabele vriendschappen (en meer-dan-vriendschappen) maken de serie uitermate geschikt voor een luie avond bankhangen. Aan vermakelijkheid en leuke personages en dynamiek ontbreekt het nergens, wat de serie tot een ontspannen en lollige kijkervaring maakt.
Lees ook: Comedyseries hebben het niet makkelijk in het streaming-tijdperk
Tienersitcom
Maar That ’90s Show is en blijft een tienersitcom, dus verwacht geen complexe, diepgaande plot- en karakterontwikkelingen. Zelfs de lachband is terug van weggeweest, het is de makers vergeven. Het is jammer dat That ’90s Show pas vanaf de vierde aflevering echt op gang lijkt te komen, wanneer de minder geduldige kijker mogelijk al is afgehaakt. Ook lijken tien afleveringen te weinig om de nieuwe personages helemaal tot hun recht te laten komen, waardoor ze iets ‘vlaks met potentie’ houden. Voor acteurs Ashton Kutcher (Michael), Mila Kunis (Jackie) en Laura Prepon (Donna) was That ’70s Show een doorbraak die hen mondiale faam en acteerrollen in topfilms en -series opleverde. Hoewel de nieuwe acteurs in That ’90s Show het prima doen, is het twijfelachtig of één van hen het in zich heeft een nieuwe Kutcher of Kunis te worden. Daarnaast moeten de acteurs ook in een heel andere tijd presteren dan de cast van de That ’70s Show, die ook qua tijd de wind mee had: die serie verscheen namelijk in de golden age of sitcom.
Maar That ’90s Show scoort wel dubbel op de nostalgiemeter: naast een uitstapje naar tijden met videobanden, wegwerpcamera’s en hits van Alanis Morissette roept het namelijk herinneringen op aan That ’70s Show. Kitty en Red schitteren als vanouds en hun optreden in elke aflevering zijn een genot in vergelijking met de obligate verschijningen van vaak één scène van oudgedienden Jackie, Michael en Leo. Mocht That ’90s Show voor een tweede seizoen gaan en op eigen benen willen staan, dan moeten deze zeer korte stukjes met de originele sterren achterwege worden gelaten. Tien afleveringen zijn genoeg voor knipogen en referenties naar het origineel, daarna gun je de serie meer originele en gedurfde thematiek.
Doorzoek al onze recensies van series
op onder meer waardering, genre en aanbieder