Column | Wat mankeert Trump?

Stel dat Donald Trump bezig is, en daar zijn aanwijzingen voor, krankzinnig te worden, hoe houden we hem dan tegen? Toch niet met artsen die door hém aangesteld zijn? Het zullen neutrale artsen moeten zijn – dus liever geen artsen die lid zijn van een politieke partij – maar waar vind je die zo gauw?

Er kan immers haast geboden zijn. Bijvoorbeeld als Trump tijdens een volgende persconferentie vanuit zijn buitenverblijf in Mar-a-Lago alleen een miniem zwembroekje draagt, dat hij al snel uittrekt om er uitdagend mee te zwaaien terwijl hij naar de camera’s schreeuwt: „Fuck you! Fuck you all!

Misschien zal Geert Wilders ook dat nog een „fantastic speech” noemen, zoals hij deed met die dolzinnige tirade van vicepresident JD Vance op de veiligheidsconferentie in München. Maar ik hoop dat er zelfs in de Verenigde Staten, die ik sinds kort trouwens liever de Verengde Staten noem, enige ongerustheid zal opkomen. Moet er niet eens met zijn lijfarts gepraat worden? Zou zijn echtgenote in het geheim misschien meer durven zeggen over de psychische gesteldheid van haar man?

Sinds de val van president Biden weten we dat je in dit opzicht van echtgenoten niet te veel mag verwachten. Men zal mevrouw Biden heus weleens gevraagd hebben: „Verwart uw man regelmatig de badkamer met de wc?” of „Komt het voor dat hij zijn linkervoet in zijn rechterschoen probeert te doen waarna hij zijn haren kamt met zijn tandenborstel?”

Misschien was mevrouw Biden wel erger gewend, maar hield ze het slot op haar mond, met het gevolg dat we nu vier jaar met een president zitten opgescheept van wie we ons steeds ernstiger moeten afvragen in hoeverre hij nog compos mentis is.

Wat is er met Trump precies loos? Hij lijdt in ieder geval aan grootheidswaanzin, zeggen sommigen, maar zo eenvoudig is het niet. Het kenmerk van grootheidswaan is dat een persoon gelooft dat hij iemand anders is dan hij werkelijk is – hij ziet zich het liefst als iemand die belangrijk is en macht heeft.

Maar het probleem met Trump is juist dat hij wel degelijk al belangrijk en machtig ís, sterker nog, hij is de belangrijkste en machtigste mens op aarde. Hij gaat over mens en dier, over water en weer, over vrede en oorlog. Over u en mij. En juist die man vindt niet Rusland, maar Oekraïne de agressor, beschouwt Poetin als een fatsoenlijker mens dan Zelensky en trekt zijn handen af van Europa.

Dat baart ons begrijpelijkerwijs grote zorgen. Ik spreek de laatste weken veel ouderen die verzuchten: „Het zal onze tijd wel duren, maar hoe moet dat met onze kinderen en kleinkinderen? Wat staat hun wel niet te wachten?” Velen spreken de verwachting uit dat Trump zich een derde termijn als president zal toe-eigenen óf dat Vance zijn opvolger wordt. De Democraten lijken al niet meer te bestaan. Obama, de Clintons, Biden, Pelosi: je hoort ze niet.

Toch ontwaakt juist in zo’n naargeestige, zwarte periode de optimist in mij. Welke verschrikkingen zijn ‘we’ alleen al de afgelopen eeuw niet te boven gekomen? Trump en zijn geestverwant Wilders, die ook niet wil vechten in Oekraïne, kunnen daar nog wel bij. Misschien kan een goede psychiater bij hen nog wonderen doen, misschien hebben zij wél echtgenoten die durven vragen: „Ben je weer op je pik getrapt? Ach gut.”