Column | Fikkies

Posted on by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.






Youp

Zal de inmiddels tachtigjarige Mick Jagger ooit vingertips aan vrouwelijke probleempubers hebben gegeven? Of mentaal onzekere bakvisjes een foto van zijn opgewonden piemeltje hebben gestuurd? En zal hij zijn mobiele nummer wel eens aan pukkelige brugklasmaagden hebben gegeven om met hen de appgroep Masturbeertje Pippeloentje te beginnen? Of pakte Jagger het tijdens zijn carrière grootser aan? Volgens mij gaf hij de vingertips veelvuldig live aan volwassen vrouwen in de bruidssuite van een vijfsterrenhotel. Soms wel aan drie tegelijk.

Grappig dat Mick op dezelfde dag jarig is als de kleinzoon van de beroemde Amsterdamse politieman De Cock (met cé-o-cé-ka!). De Cock is een grappige naam in dit geval. Afgelopen woensdag, de 26ste, was hun verjaardag. Dus hebben ze hetzelfde sterrenbeeld. Er zijn vast wel astrologische zweefmolens die dit kunnen duiden, maar zelfs ik snap dat Jupiter op 26 juli 1943 gunstiger stond dan op die datum in 1978. De onfortuinlijke kleinzoon van De Cock was deze week minder jarig dan de topfitte voorman van de Rolling Stones. Minder jarig. Grappig? Ja!

Wel zielig dat de verdachte piemelpatser Thijs R. al zo dement is. Hij was in de Assense rechtbank zoveel vergeten. Ik hoorde van een collega dat dat niet nieuw is. Door zijn exen werd hij al ‘Rutte’ genoemd.

Op diezelfde 26 juli werd bekend dat de intrigerende popster Sinéad O’Connor was overleden. Jezus wat hield ik van die vrouw. Niet alleen door haar prachtige muziek, maar ook omdat ze in 1992 een foto van de paus live op tv verscheurde. Daarmee protesteerde ze tegen het verzwijgen van het seksueel misbruik van minderjarigen binnen de Rooms-Katholieke Kerk door glibberige pedopriesters. Deze actie viel bij veel mensen niet goed. Men vond haar verward en het kostte de Ierse zangeres een groot deel van haar populariteit. Maar waarom verward? Omdat ze de gruwelijke waarheid vertelde? Ze wilde maar een ding duidelijk maken: oude mannen moeten met hun tengels van kinderen afblijven. Ook digitaal.

Maar dit is allemaal klein bier als je het vergelijkt met de echte wereldproblemen. Zoals in ons eigen Europa waar het op dit moment op alle gebied faliekant misgaat. Oorlog en verwoestende hagelstenen in Noord-Italië. Die hadden beter als bluswater op het brandende Griekenland of Sicilië kunnen vallen. Het lekkerste van die Zuid-Europese fikkies zijn de klagende toeristen die terugkeren op Schiphol en meteen zeuren dat hun caravan door de vlammen verzwolgen is.

Geen woord over de arme Grieken of Sicilianen die alles kwijt zijn, maar nee, lekker jammeren over je eigen geblakerde sleurhutje en oververhitte barbecue van twee tientjes. Ook belangrijk: of de verzekering alles gaat vergoeden en of de reisorganisatie je niet-geconsumeerde vakantieweekje terugbetaalt.

Ja, ja, problemen. Heb je net je eigen leven gered door heel hard uit een vuurzee te rennen, maar nog geen minuut terug op Hollandse bodem zit je alweer zuinig te simmen over centen. Misschien moet het ministerie van Buitenlandse Zaken snel een paar bosbrandcoaches en hagelbuibegeleiders op de luchthaven stationeren.

Wij hebben natuurlijk ons eigen fikkie in de Waddenzee. Het brandende parkeerschip met ongeveer 3.800 auto’s. Terwijl het zeewater sowieso al veel te warm is. Een milieuramp dreigt. Grappig als het schip kapseist, de lading gaat schuiven en de auto’s uiteindelijk aanspoelen op de stranden van het autovrije Vlieland en Schiermonnikoog. Zou die vaarroute, die zo vlak langs de prachtige Waddeneilanden loopt, niet verboden moeten worden? Het ging al een keer mis met die containerramp en al die plastic korrels op het strand van Schiermonnikoog. Moet de politiek niet ingrijpen?

Ik vrees dat de VVD het vooral erg vindt voor de Aziaten die op die bijna vierduizend auto’s zitten te wachten. Da’s pas een ramp!

En nu ga ik lekker zelf met vakantie. Waarheen? Florida. Daar is het zeewater namelijk 38 graden en verbleekt het koraal angstaanjagend. Dus ik ga daar lekker mijn oude tanden witten? Nee, hoor. Iets veel belangrijkers. Mijn anus bleken. Waarom? Op verzoek van de pastoor. Ik zit met hem in een appgroep. Hoe die appgroep heet? I can’t get no satisfaction!

Een versie van
dit artikel
verscheen ook in

de krant
van 29 juli 2023.

Related Posts

Zelfs voor latere Nobelprijswinnaars was licht een onbevattelijk verschijnsel

Wat is licht? Deze vraag stond centraal bij de ontwikkeling van de quantummechanica, de theorie die de natuurkunde een eeuw geleden op z’n kop zette en nog altijd volop in de belangstelling staat. Thomas de Padova hangt de geschiedenis van de geboorte van de quantummechanica daarom op aan deze schijnbaar simpele vraag.

In Een eeuw van licht lezen we hoe de hoofdpersonages Max Planck, Albert Einstein, Niels Bohr en Werner Heisenberg – later allemaal Nobelprijswinnaars – worstelen met deze vraag. Is licht een golfverschijnsel, zoals dan al decennia het heersende idee is? Of bestaat het uit een stroom van individuele pakketjes energie – de quanta – die je kunt beschrijven als deeltjes?

Tegenwoordig leren natuurkundestudenten dat licht zowel een golf als een deeltje is. Iets wat ook blijkt te gelden voor materiedeeltjes, zoals elektronen. Als u moeite hebt met dit duale karakter, dan bent u in goed gezelschap. Ook de hoofdpersonen verzetten zich tegen het idee dat licht iets anders kon zijn dan uitsluitend een golfverschijnsel.

De Duitse natuurkundige Planck, die de lichtdeeltjes (of lichtquanta) introduceerde en aan de wieg staat van de quantummechanica, noemde het een „puur formele aanname” die hij hoopte later „door een diepgaandere analyse” te kunnen elimineren. Pas na jaren van discussies, gevoed door experimenten, daalde het stof neer en kreeg de quantummechanica vorm.

Onrust in het interbellum

Dit kronkelige, chaotische pad beschrijft De Padova uitvoerig in Een eeuw van licht. Hij plaatst de natuurkundige ontwikkelingen daarbij ook in de historische context. Hoewel de Nederlandse titel spreekt van een eeuw, beslaat het boek ongeveer de jaren twintig van de vorige eeuw (1919 tot 1929). Hij maakt duidelijk hoe politieke en economische onrust in het interbellum zijn weerslag heeft op de hoofdrolspelers. Zo stuurt Bohr in 1920 na een bezoek aan Einstein in Duitsland onmiddellijk een hulppakket met onder meer boter.

Behalve de historische context zet De Padova ook de persoonlijkheden en de interacties tussen de natuurkundigen neer. Planck blijkt een bescheiden man die, naar eigen zeggen, „wars van avontuur” is. En Bohr en Einstein gingen in 1923 tijdens een tramrit zo op in hun gesprek dat ze tot twee keer toe hun halte misten.

Het boek doet denken aan Het tijdperk van onzekerheid van Tobias Hürter, dat in 2022 verscheen. Daarin kwamen deels dezelfde personages en ontwikkelingen voor, geschetst in hun tijd. Maar in tegenstelling tot Hürter schuwt De Padova de natuurkundige uitleg niet. Hij legt ideeën en experimenten helder uit, soms zelfs met een formule. Ook fictionaliseert hij de hoofdpersonen nauwelijks. Hij beperkt zich tot feiten uit aantekeningen, krantenartikelen, briefwisselingen en interviews.

De Padova heeft zich uitgebreid ingelezen en put uit veel bronnen. Daardoor leest het boek soms meer als feitelijke beschrijvingen dan persoonlijke ervaringen van de hoofdpersonages, maar door de prettige en levendige schrijfstijl stoort dat niet. Het is een fijne en gedetailleerde hervertelling van de geboorte van de quantummechania.


Politie pakt veertien mensen op die anderen via TikTok zouden aansporen om terroristische misdrijven te plegen

De politie heeft dinsdag veertien mensen opgepakt die anderen via TikTok zouden hebben opgeroepen om terroristische misdrijven te plegen. De verdachten zijn tussen de veertien en dertig jaar oud en werden aangehouden in onder meer Den Haag, Rotterdam en Amsterdam. Dat meldt het Openbaar Ministerie (OM).

Over een eventuele ideologische grondslag of mogelijke doelwitten is niets bekend. Ook is niet duidelijk of de verdachten elkaar kennen. Een woordvoerder van het OM wil tegen NRC niet verder in detail treden over de kwestie, omdat het onderzoek nog loopt en enkele verdachten minderjarig zijn.


Christie’s mocht concluderen dat schilderij geen Rembrandt was, zegt rechter

Ja, als een schilderij dat je hebt verkocht als ‘omgeving van Rembrandt’ voor miljoenen meer wordt doorverkocht als daadwerkelijke ‘Rembrandt’, dan is dat jammer. Maar de vrouw die dit overkwam, heeft géén recht op een schadevergoeding van veilinghuis Christie’s. Dat oordeelde de rechtbank te Amsterdam in een vonnis dat vorige week werd gepubliceerd.

De rechter spreekt zich niet uit over de vraag of het nu wel of geen Rembrandt is, maar concludeert: Christie’s heeft het onderzoek naar die vraag goed genoeg uitgevoerd. De voormalig eigenaresse hoopte op een schadevergoeding van 10 miljoen euro, die krijgt ze niet.

De vrouw had Aanbidding der koningen sinds 1984 in haar bezit, het was een cadeau van haar inmiddels overleden man, een Duitse kunsthandelaar. Hij kocht het werk destijds voor 35.000 gulden als schilderij uit de ‘kring’ van Rembrandt. Het is een klein werk, 24,5 centimeter bij 18,7, een in geel-bruintinten opgezette bijbelse scène met een naamplaatje van ‘Rembrandt Harmensz van Rijn’. Het werk is in een paar onderzoeken uit de jaren vijftig en zestig wel toegeschreven aan Rembrandt, en ook wel eens tentoongesteld als Rembrandt, in 1955 in Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, in 1960 in het Centraal Museum in Utrecht, bijvoorbeeld. In andere onderzoeken is de toeschrijving weer ‘afgeschreven’.

Anderhalf jaar onderzoek

Christie’s oordeelde in 2021 na zo’n anderhalf jaar onderzoek op verzoek van de toenmalige eigenaresse dat het werk géén Rembrandt was. Het stuk werd ruim boven de vraagprijs van 10.000 euro verkocht, voor 860.000 euro. Het werk had „potentie”, aldus een kunsthandelaar die het verloor van de hoogste bieder.

De nieuwe eigenaar, kunsthandelaar Hazlitt, Gooden & Fox, vroeg veilinghuis Sotheby’s onderzoek te doen naar het werk. Dat bedrijf concludeerde: „De eigenschappen van dit schilderij verbinden het werk zo nauw aan Rembrandts artistieke persoonlijkheid, dat het onredelijk zou zijn om te denken dat iemand anders dit geschilderd heeft kunnen hebben.” Wél een Rembrandt, kortom.

Daarop gebeurde wat de voorgaande eigenaresse zo steekt: het kleine schilderij werd verkocht voor 12,8 miljoen euro. Door een ‘garant’, weliswaar. Dat is een partij die het veilinghuis belooft een werk te kopen voor een vastgesteld minimumbedrag, als dat verder door niemand geboden wordt.

Lees ook

Dit bericht uit 2023: ‘Aanbidding der Koningen’ nu wel als Rembrandt naar veiling – met duizend keer hogere richtprijs

De aanbidding der koningen - twee jaar terug in Amsterdam een anoniem schilderijtje, wordt in december in Londen geveild als een herontdekte Rembrandt.