N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2021/09/stephan-sanders-sq.png)
Vrijdag, 17.05 uur. Check routinematig de NOS-site, lees: ‘Asielcrisis.’ Meteen beelden in mijn hoofd van tienduizenden asielzoekers die, elkaar vertrappend, zich verdringen bij Lobith; Die ‘asielstroom’ lijkt op een rivier, en die hoort daar ons land binnen te komen. Maar je moet altijd verder lezen dan de kop: ‘Binnen het kabinet zijn er spanningen (…).’
Aha, de dreiging van een kabinetscrisis over het asielbeleid. Op de een of andere manier is dat een anticlimax na mijn dramatische associaties.
Gereedmaken voor restaurantbezoek, met een moeder en haar zoon (18), de laatste net geslaagd voor zijn middelbare school. En omdat-ie zo jong is, durft hij het aan tijdens het eten op zijn mobiel te kijken. We hadden het er net nog over gehad. Ja hoor. „Kabinet gevallen”, doorsnijdt hij het gesprek. Wij ook checken. Niemand valt flauw. Niemand traant. De moeder roept „schandalig”, ik roep, minder spontaan: „Asiel, een lekker rechts campagnethema”, en we bespreken kort hoe en wat en wie hier voordeel uitsleept. Je kunt niet zeggen dat het oud-Griekse noodlot heeft toegeslagen, deze crisis is gewild, en wel door Rutte zelf, concluderen wij. De toetjes komen, de rest van het terras eet onaangedaan door.
Vrijdag: 22.30 uur. Weer thuis, kijk live naar de persconferentie van Rutte. Hij spreekt stemmig, met iets van graf in zijn timbre. „Migratie is een groot en maatschappelijk onderwerp.” Dat wij niet denken dat het kabinet om een flauwiteitje is gevallen. Ik heb al gehoord van een officiële commentator, dat „de CU de stekker uit het kabinet heeft getrokken”. Rutte doet iets heel geraffineerds: hij bekritiseert eerst zichzelf, vanwege zijn ‘stevigheid’ van afgelopen woensdag „die ook niet behulpzaam was”. En daarna ontkracht hij de stekkermythe van de CU. Dat is chic, want hij staat hier niet als lijsttrekker van de VVD maar als premier, en die hoort niet één van zijn ministers als schuldige aan te wijzen. Het is ook dubbelzinnig, want met die krachtige ontkenning van de beslissende rol die de CU zou hebben gespeeld, zegt Rutte in de subtekst: „Zoveel macht heeft dat clubje nou ook weer niet.” Een psychologisch hoogstandje.
Zaterdag rond 15.00 uur, kijkend vanuit het raam van mijn werkkamer. Honderden boten en sloepen op de Amstel, daarop uitgelaten half ontklede groepjes, zonder aanwijsbare vrijgezel. Een geknakte coalitieregering genereert niet veel medeleven. Is zo’n kabinetsval voor de meeste mensen minder belangrijk dan de laatste datebreuk van Gordon? Hooguit wat rimpelingen op de vijver van het Binnenhof. Er verschijnen ook niet ineens militairen op straat, dat scheelt.
Zondag, 10.00 uur. Het went snel, zo’n demissionair kabinet. Zal ik Rutte nog missen? Betere vraag: krijg ik überhaupt de kans Rutte te missen?
