Vrijdag, 17.05 uur. Check routinematig de NOS-site, lees: ‘Asielcrisis.’ Meteen beelden in mijn hoofd van tienduizenden asielzoekers die, elkaar vertrappend, zich verdringen bij Lobith; Die ‘asielstroom’ lijkt op een rivier, en die hoort daar ons land binnen te komen. Maar je moet altijd verder lezen dan de kop: ‘Binnen het kabinet zijn er spanningen (…).’
Aha, de dreiging van een kabinetscrisis over het asielbeleid. Op de een of andere manier is dat een anticlimax na mijn dramatische associaties.
Gereedmaken voor restaurantbezoek, met een moeder en haar zoon (18), de laatste net geslaagd voor zijn middelbare school. En omdat-ie zo jong is, durft hij het aan tijdens het eten op zijn mobiel te kijken. We hadden het er net nog over gehad. Ja hoor. „Kabinet gevallen”, doorsnijdt hij het gesprek. Wij ook checken. Niemand valt flauw. Niemand traant. De moeder roept „schandalig”, ik roep, minder spontaan: „Asiel, een lekker rechts campagnethema”, en we bespreken kort hoe en wat en wie hier voordeel uitsleept. Je kunt niet zeggen dat het oud-Griekse noodlot heeft toegeslagen, deze crisis is gewild, en wel door Rutte zelf, concluderen wij. De toetjes komen, de rest van het terras eet onaangedaan door.
Vrijdag: 22.30 uur. Weer thuis, kijk live naar de persconferentie van Rutte. Hij spreekt stemmig, met iets van graf in zijn timbre. „Migratie is een groot en maatschappelijk onderwerp.” Dat wij niet denken dat het kabinet om een flauwiteitje is gevallen. Ik heb al gehoord van een officiële commentator, dat „de CU de stekker uit het kabinet heeft getrokken”. Rutte doet iets heel geraffineerds: hij bekritiseert eerst zichzelf, vanwege zijn ‘stevigheid’ van afgelopen woensdag „die ook niet behulpzaam was”. En daarna ontkracht hij de stekkermythe van de CU. Dat is chic, want hij staat hier niet als lijsttrekker van de VVD maar als premier, en die hoort niet één van zijn ministers als schuldige aan te wijzen. Het is ook dubbelzinnig, want met die krachtige ontkenning van de beslissende rol die de CU zou hebben gespeeld, zegt Rutte in de subtekst: „Zoveel macht heeft dat clubje nou ook weer niet.” Een psychologisch hoogstandje.
Zaterdag rond 15.00 uur, kijkend vanuit het raam van mijn werkkamer. Honderden boten en sloepen op de Amstel, daarop uitgelaten half ontklede groepjes, zonder aanwijsbare vrijgezel. Een geknakte coalitieregering genereert niet veel medeleven. Is zo’n kabinetsval voor de meeste mensen minder belangrijk dan de laatste datebreuk van Gordon? Hooguit wat rimpelingen op de vijver van het Binnenhof. Er verschijnen ook niet ineens militairen op straat, dat scheelt.
Zondag, 10.00 uur. Het went snel, zo’n demissionair kabinet. Zal ik Rutte nog missen? Betere vraag: krijg ik überhaupt de kans Rutte te missen?
Stephan Sanders schrijft elke maandag op deze plek een column.
De Amsterdamse wijk Betondorp, Johan Cruijff en Gerard Reve groeiden er op, vierde het honderdjarig bestaan. We woonden er een paar jaar veel te duur in onderhuur, maar hadden er een geweldige tijd. Simultaan met de buren roken op het balkon, koffie en een biertje bij café De Avonden, de schoonheidssalon van Sylvia, de geweldige eenmanssupermarkt van Marcel waar de nog te betalen kassabonnen als slingers rond de kassa hingen.
Die winkel was helaas verdwenen, constateerde ik toen ik zaterdag met Leah van Roosmalen (7) en Frida van Roosmalen (3) de wijk binnenfietste. Eigenlijk was iedereen van acht jaar geleden verhuisd, overleden, ziek of anderszins afwezig. Wonen in een wijk is een gelegenheidscoalitie, pas als je weg bent zie je de verandering.
Het feestterrein was een cirkel van kraampjes waarachter shampoos, dierenplaatjes en zelf gekleide vazen werden verkocht. Er was ook een poffertjeskraam. Op een minipodium trok een hoogbejaarde zanggroep het ene na het andere oude Hollandse lied uit de koektrommel. De accordeonist die de zaak aan elkaar praatte, bleek een diep-cynische inborst te hebben. Als er weer niet gereageerd werd, of als mensen er doorheen kletsten, zei hij: „Dank u wel, u houdt ons echt aan de gang.”
Godzijdank was ik al bij de Kika-kraam geweest, waar ik twee plastic popjes had gekocht
Bij de poffertjeskraam werd ik bij de arm gegrepen door een man die toen ik me omdraaide met zijn hoofd heel dichtbij kwam.
„Ze zeggen dat je een Bekende Nederlander bent.”
De bejaarde vrouw naast me bevestigde het.
„Ja dat klopt”, zei ze.
Hij, tegen haar: „Welke dan?”
Ze zei mijn naam.
„Nou Marcel”, zei de man, „als je hier dan toch bent, zou het wel zo netjes zijn als je even bij de Kika-kraam komt kijken, toch? U weet wat het betekent om een doodziek kind te hebben? Je moet er toch niet aan denken, of wel Marcel? We hebben buttons van Johan Cruijff.”
Zou hij Johan Cruijff in een andere tijd ook zo bij de arm hebben gegrepen? Met de aanwezigheid op televisie komt schijnbaar de verplichting om bij festiviteiten meteen op zoek te gaan naar de kraam van het Goede Doel.
De accordeonist kondigde aan dat ze vanwege „de bloedhitte” in het repertoire gingen schrappen, het volgend lied ging over een verdwenen parelsnoer dat door een valse dochter was verpatst.
De man trok nu aan mijn mouw.
„Nu even mee naar de Kika-kraam komen, wel zo netjes toch?”
Godzijdank was ik al bij de Kika-kraam geweest, ik had er twee plastic popjes gekocht waarvan je de haren kunt kammen. Even verderop lagen Leah van Roosmalen (7) en Frida van Roosmalen (3) er mee te spelen in het gras.
„Dan heb ik niks gezegd”, zei de man. „Dan ga ik alleen terug naar de kraam.”
We keken naar de kraam.
De andere vrijwilligers zwaaiden, ik zwaaide voor de zekerheid ook terug, maar de man zei dat het voor hem bedoeld was. Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column
Meer ervaren coaches hadden Robin van Persie (41) al gewaarschuwd. Dat je er als hoofdtrainer „dag en nacht” mee bezig bent. „Ik zit nu wel op dat punt”, zegt de coach van sc Heerenveen, zondagmiddag in het Abe Lenstra Stadion, na een 2-1 zege op FC Groningen.
Toen hij onlangs op zijn vrije dag in de tuin bezig was, dacht hij plots aan middenvelder Simon Olsson. Over waar die in een wedstrijd ‘hoger’ kon staan en waar in het veld hij in de duels moest komen. Twee dagen voor de wedstrijd tegen FC Groningen, zat Van Persie nog tot ’s avonds laat op de club met zijn technische staf, de opbouwpatronen en verdediging te analyseren. „Zo ben je er constant mee bezig.”
Vrijwel continu staat hij voor zijn dug-out, zondag in de ‘Derby van het Noorden’. In zijn coaching, oogt Van Persie rustig. Als de keeper van FC Groningen even verzorgd wordt, roept hij zijn spelers meteen bij zich. Hij neemt eerst Olsson apart en vervolgens aanvoerder Luuk Brouwers, voor enkele tactische aanwijzingen zoals de wijze van druk zetten.
Hij is actief langs de lijn, wijst veel. Zoals naar verdediger Oliver Braude, dat hij sneller de dieptepass moet geven. Heel even laat hij zijn schouders zakken als een van zijn middenvelders onnodig de bal verliest in een opbouw. En steekt na twintig minuten een duim omhoog naar doelman Mickey van der Hart, als die met een goede pass aan de basis staat van een nieuwe aanval.
Van Persie juicht zoals hij deed als hij scoorde – klassiek, met beide armen in de lucht. sc Heerenveen speelt in fases heerlijk aanvallend, met snelle, directe aanvallen. De mooiste is een steekpass van spelmaker Ilias Sebaoui op Brouwers, wiens inzet knap wordt gered door doelman Etienne Vaessen.
Grote nederlaag bij AZ
De ontlading is groot, zondag halverwege de middag in een opwindende derby. Na een snelle achterstand, wint sc Heerenveen door een schitterende volley van Jacob Trenskow (1-1) en een slimme wegdraai-actie van spits Ion Nicolaescu (2-1). Vreemd genoeg wordt Heerenveen onrustig in de slotfase, wanneer FC Groningen met negen man speelt na twee rode kaarten. Maar in het meest dominante optreden onder Van Persie sinds zijn start afgelopen zomer, komt de zege niet in gevaar.
Zo heeft Van Persie zijn eerste minicrisis in Friesland bezworen. Na de 9-1 nederlaag bij AZ vorig weekend, gevolgd door 2-0 verlies bij FC Twente dinsdag, stond er extra druk op het duel. Van Persie werkt aan een aanvallende speelwijze, met een verzorgde opbouw en veel druk naar voren. Maar in die laatste twee duels, werd hun opbouw steeds vastgezet, wat tot veel problemen leidde. En achterin werd veel ruimte weggegeven, waardoor grote kansen ontstonden.
Misschien opvallender dan de grote uitslag, was de ontspannen benadering van Van Persie na AZ-uit. „Juist in momenten als deze moet je sterk zijn en trots zijn op elkaar”, zei hij. „Dit is een hobbel, meer niet.” Hij zei volledig achter zijn speelwijze te blijven staan. „Wij gaan gewoon verder met de manier van werken en spelen, daarin gaan we ons verbeteren.”
Ongeacht of je wint of verliest, neem dat de volgende dag niet mee
Die aanpak leidde tot stevige kritiek. Willem van Hanegem sprak in zijn column in het AD over „veredeld jeugdvoetbal” en „een kleuterklas”. Dat sc Heerenveen zo werd weggespeeld „is naïef en daar hoef je dan ook niet trots op te zijn”. Analisten vonden dat Van Persie meer defensieve controle moest inbouwen. En de vraag was of sc Heerenveen wel de spelers heeft om het offensieve combinatievoetbal dat Van Persie voor ogen heeft, uit te voeren.
Daarover bestaat ook twijfel bij de mannen die nooit ver weg zijn als er iets speelt rond de club: oud-coach Foppe de Haan en oud-voorzitter Riemer van der Velde. Voor het seizoen, spraken zij met Van Persie, zondag staan ze kort voor het duel voor een interview bij sportzender ESPN.
Volgens De Haan „zitten er wel wat nuanceverschillen” in hoe zij tegen de speelwijze aankijken. „We hebben tegen hem gezegd: wat je wil is fantastisch, maar de vraag is of dat met deze spelers kan.”
Van der Velde vult aan: „Als je [oud-motorcoureur] Wil Hartog op een Solex zet, wint hij de TT van Assen ook niet. Je moet het goede materiaal hebben, daar kunnen we over discussiëren.”
Nauwelijks lange ballen
Het beste antwoord dat Heerenveen kan geven, is het sterke optreden tegen FC Groningen. Duidelijk wordt dat Van Persie aan een ploeg bouwt die vrijwel iedere situatie met verzorgd voetbal probeert op te lossen – waar onder zijn voorganger Kees van Wonderen behoudender werd gespeeld.
Captain Brouwers merkt op dat hun doelman bijna geen bal lang heeft gegeven tegen FC Groningen – ze proberen bijna altijd te combineren. Maar soms „overdrijven” ze het met korte, risicovolle combinaties, mede daarom ging het mis tegen AZ. Zondag probeerden ze daarom vaker een „stationnetje verder te zoeken”.
Eerder in de week zei Van Persie dat het erom gaat dat zijn spelers beter leren „herkennen waar de ruimte ligt” in de opbouw. De opties zijn: combineren door de as, via de flanken, over de as door de lucht of een diagonale bal. „Dat is ook gelijk het moeilijkste van voetbal, maar dat maakt het juist heel leuk”, zei hij dinsdag na de nederlaag bij FC Twente.
Het zijn de eerste ervaringen van een beginnende proftrainer. Wat opviel na de twee nederlagen, was de zelfverzekerde houding van Van Persie in zijn media-optredens, over zijn aanpak en speelwijze. Kende hij afgelopen week geen twijfel? „Nul”, zegt hij zondag. „Echt nul twijfel.”
sc Heerenveen-aanvoerder Luuk Brouwers (rechts) probeert FC Groningen-speler Stije Resink af te stoppen. Foto Cor Lasker/ANP
Als een team in een lastige fase zit, is het zaak om de „moraal en spirit omhoog te krijgen”, zegt Van Persie. Dat heeft hij bij Manchester United geleerd van coach Alex Ferguson, zegt hij. „Ongeacht of je wint of verliest, neem dat de volgende dag niet mee. Want dan begint alweer het proces richting de eerstvolgende wedstrijd. Dat hebben de jongens fantastisch gedaan. Ze hebben echt karakter getoond.”
Na de nederlagen deed Van Persie niks anders, zegt Brouwers. „Vanaf het begin heeft hij ook bijna geëist dat er, of we nu winnen of verliezen, eenzelfde sfeer hangt op de club. Dat we op dezelfde manier met elkaar omgaan, even positief zijn. Hij straalt dat uit, dat slaat over op de groep.”
Over zijn ploeg zegt Van Persie: „Ik vind ze bijzonder. Ik geloof echt in ze. Ik sta voor ze als het minder gaat.”
Vijf minuten na het eindsignaal, bedankt de harde kern de spelers – en vice versa. Dan klinkt opeens massaal ‘Oh Robin van Persie’, gezang uit zijn tijd als speler bij Manchester United. Van Persie draait zich om, en bedankt de fans.
In de Duitse deelstaat Brandenburg lijkt de sociaaldemocratische partij SPD de radicaal-rechtse partij Alternative für Deutschland (AfD) net voor te blijven. Dat blijkt uit de exitpolls nadat mensen zondag in de Oost-Duitse deelstaat naar de stembus zijn gegaan voor het regionale parlement.
Volgens Duitse media heeft de SPD, de partij van de Duitse bondskanselier Olaf Scholz, 31,5 procent van de stemmen behaald. AfD won volgens de laatste exitpolls net iets meer dan 29 procent van de kiezers voor zich. Door het eerdere succes van de radicaal-rechtse partij in andere deelstaten vreesde SPD voor verlies in Brandenburg.
Het is nog niet te bepalen welke de derde partij wordt in Brandenburg: zowel de CDU, de partij van oud-bondskanselier Angela Merkel, als de links-populistische nieuwkomer BSW heeft volgens de polls 12 procent van de stemmen gekregen. De BSW (Bündnis Sahra Wagenknecht) won in de deelstaten Thüringen en Saksen ook al veel stemmen.
Of De Groenen de kiesdrempel van 5 procent halen, is ook nog onzeker. Die partij zit daar volgens de exitpolls van zondagavond namelijk net iets onder. Die Linke, de partij waarvan BSW is afgesplitst, lukt dat vermoedelijk niet meer: die heeft iets meer dan 3 procent van de stemmen gekregen in Brandenburg.
Lees ook
Kanselier Scholz staat er slecht voor; de verkiezingen in Brandenburg kunnen zijn politieke lot bepalen
De opkomst dit jaar in de deelstaat die Berlijn omkranst was hoog: 74 procent van de inwoners van Brandenburg ging naar de stembus, ten opzichte van zo’n 61 procent in 2019.
Anti-migratie
De SPD is vanouds sterk in Brandenburg, maar de partij vreesde deze verkiezingen ingehaald te worden door AfD. Het succes voor de SPD moet een kleine opluchting zijn voor Scholz, wiens leiderschap de laatste tijd ook veel kritiek krijgt van zowel partijgenoten als van kiezers.
De regering-Scholz kwam vorige maand met een opvallende anti-migratiemaatregel, een belangrijk thema van AfD, om paspoortcontroles uit te voeren aan de Duitse buitengrenzen. Mogelijk was het de wens van SPD om met die recente ’tijdelijke’ actie invloed uit te oefenen op AfD-stemmers in Brandenburg.
Lees ook
Kiezers extreme partijen in Oost-Duitsland ‘verheerlijken een DDR die nooit bestond’
AfD werd begin deze maand voor het eerst in de partijgeschiedenis de grootste in een deelstaat, in Thüringen, en de tweede partij in Saksen. Scholz riep na die deelstaatverkiezingen nog op geen regering te vormen met „rechts-extremisten”. Veel andere partijen weigeren een samenwerking met AfD, wat een nationale regering met de partij vermoedelijk uitsluit.
„Wij zijn de partij van de toekomst”, zei AfD-kandidaat Hans-Christoph Berndt zondag na de exitpolls in Brandenburg. De partij hoopt de SPD nog in te halen. „De CDU en de SPD zijn partijen uit het verleden.” SPD-politicus Dietmar Woidke reageerde na de eerste uitslagen: „Zoals vaak het geval is in de geschiedenis, zijn het de sociaaldemocraten die extremisten tegenhouden op weg naar de macht.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2021/09/stephan-sanders-sq.png)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data122081507-c5f58f.jpg|https://images.nrc.nl/B3in-6BiTwBWnih2iF41mHMUgfM=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data122081507-c5f58f.jpg|https://images.nrc.nl/FQjVwWhm1qxFZ8mYYFFk7-fLgdI=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data122081507-c5f58f.jpg)
