Chinees staatsbedrijf breidt invloed in Hamburgse haven uit


Hamburg China koopt een aandeel in de haven van Hamburg. Veel Duitse politici zijn tegen, maar bondskanselier Scholz is voor en krijgt zijn zin.

Een containerschip van de Chinese rederij Cosco in de haven van Hamburg
Een containerschip van de Chinese rederij Cosco in de haven van Hamburg

Foto Fabian Bimmer/Reuters

Ondanks forse weerstand van coalitiepartners én oppositiepartijen, is onder druk van kanselier Olaf Scholz besloten een aandeel van 24,9 procent van een Hamburgse haventerminal te verkopen aan het Chinese staatsbedrijf Cosco.

Cosco, de grootste rederij van China, wilde aanvankelijk een aandeel van 35 procent kopen in de terminal ‘Tollerort’ in de Hamburgse haven. Protest daartegen klonk ongewoon luid en veelstemmig uit zowel de coalitiepartijen Groenen en FDP, als ook uit oppositiepartij CDU/CSU. Woensdagochtend in de kabinetsvergadering werd het compromis aangenomen.

De overeenkomst tussen Cosco en het Hamburgse havenbedrijf HHLA werd in september 2021 gesloten; het ministerie van Economie moest de investering goedkeuren. Het ministerie, onder leiding van minister Robert Habeck (Groenen), wilde de deal niet laten passeren. Ook vijf andere ministeries spraken zich uit tegen de deal. Kanselier Scholz (SPD), tussen 2011 en 2018 burgemeester van Hamburg, stond erop de koop toch door te laten gaan.

Rotterdam en Antwerpen

Het kleinere aandeel waartoe nu is besloten, zorgt ervoor dat Cosco geen vetorecht krijgt en geen bestuurders kan benoemen. Daarmee zou de invloed van de Chinese rederij in Hamburg beperkt blijven. Critici waarschuwen ervoor dat China via aandelen in vele Europese haventerminals – ook in die in Rotterdam en Antwerpen – gegevens zou kunnen verzamelen over goederenstromen en grondstoffenvoorraden.


Lees ook hoe de VS en de EU hun koers ten aanzien van China veranderen

Ook het kleinere aandeel dat nu aan Cosco wordt aangeboden – Cosco moet nog akkoord gaan – neemt die kritiek niet weg. Weekblad Der Spiegel schreef: als over een paar jaar gevraagd wordt hoe het mogelijk was dat Duitsland zich zo aan China uitleverde, is het antwoord duidelijk: „Alleen de kanselier heeft dat besluit genomen.”