China begint aan grootschalige militaire oefeningen rond Taiwan

Het begon allemaal met de Natuurschoonwet. Die gaf landeigenaren belastingvoordeel als ze hun landgoed openstelden voor publiek. „In 1935 heeft mijn grootvader dat met ons landgoed gedaan”, vertelt Philip van Zuylen (62), eigenaar van Duinrell. „Dat begon met een speeltuin. Daarna kwam er een restaurant in een oude schaapskooi, meer speeltoestellen, skibanen op dennennaalden. In 1962 is mijn vader stukjes grond gaan verhuren, zodat mensen konden kamperen. Zo is het bedrijf langzaam gegroeid.”

Duinrell bestaat dit jaar negentig jaar. Het attractiepark, met inmiddels ook een vakantiepark, staat op het Landgoed Duinrell in Wassenaar en is nog steeds in handen van de familie Van Zuylen Van Nijevelt. Philips zoon, Hugo van Zuylen (31), is begin dit jaar ook begonnen in Duinrell en daarmee is de opvolging gewaarborgd.

Mijn vader zei altijd: ‘Mijn vrouw is niet te koop, mijn trouwring is niet te koop en Duinrell is ook niet te koop’

Het attractiepark kreeg echt vorm toen de vader van Philip, Hugo graaf van Zuylen van Nijevelt, het landgoed overnam. Dat deed hij omdat een zakenman het mogelijk zou kopen. Philip: „Mijn vader zei altijd: ‘Mijn vrouw is niet te koop, mijn trouwring is niet te koop en Duinrell is niet te koop.’”

Tijdens de jeugd van zowel Philip als zijn zoon Hugo draaide alles om Duinrell. Philip: „Als je een bedrijf hebt zoals het onze, dan is dat natuurlijk iets waar je aan de keukentafel altijd over praat. Mijn moeder werd daar weleens gek van. Ze zei dan: ‘Niet altijd maar Duinrell, Duinrell, Duinrell.’”

Als jongen bezocht Philip samen met zijn vader andere parken. Of hij ging mee naar beurzen, onder meer in de Verenigde Staten. Hij bleef, ook toen hij werkte voor een ander bedrijf, een band houden met het park. „Als er een nieuwe attractie werd geopend, dan ging ik altijd naar het park. Toch was het een verrassing toen mijn vader me vroeg hier te komen werken.”

Een beetje schuldig zegde Philip zijn baan op. Zijn werkgever was minder verrast, vertelt de Duinrell-telg. „Ach Philip, we wisten dat het een keer zou gebeuren,” zei zijn baas. Dat is inmiddels 32 jaar geleden.

Facetten

„Je vader is eerst je vader, daarna wordt hij een maatje. En vervolgens je baas en collega. Je maakt alle facetten mee”, vertelt Philip over het samenwerken met zijn vader: Hugo senior. „Hij was een heel leuke man, jong van geest. Maar je zag ook dat twee generaties een heleboel dingen anders doen.”

Het bedrijf groeide. En terwijl zijn vader gewend was veel zelf te doen, plaatste Philip een managementlaag tussen eigenaar en uitvoering. „Dat vond mijn vader in het begin lastig. Daarna was hij wel trots.” Graaf Hugo overleed in 2018, op 88-jarige leeftijd.

Zijn vader deed veel op gevoel en Philip eigenlijk ook. Wel kan hij enquêtes uitzetten onder bezoekers. Om te toetsen of ideeën aanslaan. „Het is een bevestiging, of een motivatie om zaken op te pakken. Dus je doet het op gevoel, maar je checkt het wel een beetje.”

Jij hebt soms een gevoel of idee en dan vind ik het leuk om uit te zoeken of dat gevoel ook echt klopt

Het opmerkelijkste voorbeeld van dat handelen op gevoel, is het Tikibad, een zwemparadijs naar Amerikaans voorbeeld. Hugo investeerde twee jaaromzetten in het waterpark, dat in 1984 werd gebouwd. Philip: „Ik heb hem gevraagd of hij daar geen slapeloze nachten aan overhield. Dat kwam niet in hem op. Natuurlijk zou het niet misgaan: hij wist toch dat het leuk was?”

En de financiering ging vroeger anders, zegt Philip. „Mijn vader kende de bank, de bank kende hem. Hij was zo overtuigd en gedreven, daar ging men in mee.” Philip zou zoiets niet aandurven. „Het is een mooi verhaal, maar het zou nu niet verstandig zijn. Als je zo’n investering doet en het slaat niet aan, dan komt het bedrijf in de gevarenzone.”

Kinderen

Bij Philips zoon Hugo begon het vorig jaar te kriebelen. Hij woonde in Amsterdam, werkte in Rotterdam bij Unilever en betrapte zichzelf erop dat hij op de terugweg naar huis vaak nog even langs Duinrell reed. Inmiddels heeft hij zijn eerste attractie gekocht, op een beurs in de Verenigde Staten. Komende winter begint de bouw. Wat voor attractie het is, houdt hij nog geheim.

Philip: „Werken met je zoon is een voorrecht. Ik merk nu al dat veel medewerkers denken: jij bent de baas, maar Hugo is de toekomst.”

Waar Philip nog veel op gevoel doet, vertrouwt Hugo liever op data. Philip wijst op een groot scherm in het kantoor, een oud poorthuis van het landgoed. Dat heeft Hugo neergezet, om presentaties op te laten zien.

Hugo: „Dat is een leuke dynamiek. Jij hebt soms een gevoel of idee en dan vind ik het leuk om uit te zoeken of dat gevoel klopt.”

Ik mag het een generatie doen en daarna moet ik het op een goede manier overdragen aan de volgende generatie

Toch sluit Hugo zijn gevoel niet helemaal uit. „Ik heb net mijn eerste kind gekregen. En ik dacht: wat gek dat we voor die doelgroep, ouders met pasgeborenen, niet echt faciliteiten hebben. Dus ik ben gaan kijken hoeveel kinderen van onder de drie elk jaar naar Duinrell komen en wat we hen kunnen bieden.”

Duinrell ontvangt ongeveer 1,4 miljoen bezoekers per jaar. Het attractiepark heeft 110 mensen in vaste dienst en zo’n vierhonderd vakantie- en seizoenskrachten. Het landgoed beslaat 110 hectare, ongeveer de helft wordt nu geëxploiteerd door het bedrijf Duinrell. De andere helft is bos- en duingebied.

Het park heeft zo’n veertig attracties en meerdere glijbanen. Soms gaat dat mis. Nadat begin 2010 de waterglijbaan X-Stream was geopend, raakten enkele mensen gewond. Zo liep een achttienjarige jongen een hersenschudding en whiplash op. De incidenten werden veroorzaakt door technische mankementen.

„Met zoveel bezoekers per jaar realiseren we ons heel goed dat er iets kan gebeuren”, zegt Philip. „We doen er alles aan om ervoor te zorgen dat de basis op orde is, dat je kind hier veilig kan spelen.” Volgens hem kijken ze na elk incident wat misging en hoe Duinrell dat had kunnen voorkomen.

Gesloopt

Een eigen toekomstvisie is nog wat prematuur, zegt Hugo. Wel staan genoeg ontwikkelingen op de rol. De Kikkerachtbaan, het symbool van Duinrell, is na veertig jaar ‘op’ en wordt na dit seizoen gesloopt. Het is eigenlijk de eerste attractie die echt verdwijnt. Er komt wel een nieuwe Kikkerachtbaan voor terug, gekocht door Philip. „Mijn laatste attractie, denk ik.”

Philip merkt dat bezoekers kritischer zijn geworden. Wachtrijen wekken irritaties. Daarom heeft Duinrell tegenwoordig, ingegeven door corona, een maximum aantal bezoekers per dag. Volgens Philip loopt het bedrijf daardoor geen omzet mis. „We geven iets minder korting, waardoor de gemiddelde prijs hoger wordt.” Er zijn dan wel minder mensen, maar zij ervaren hun dag wel prettiger, zegt hij.

Dat Hugo nu bij Duinrell werkt, doet Philip meer dan hij had verwacht. „Duinrell is niet van mij, zeg ik altijd. Ik mag het een generatie doen en daarna moet ik het op een goede manier overdragen aan de volgende generatie.”

Lees ook

Het glas waarachter Doornroosje ligt, moet elke dag worden gepoetst

Delen

Mail de redactie