Mijn leerlingen zijn deze week nog aan het wennen aan de ramadan. Dat betekent in de meeste gevallen dat zelfs de drukke mannen zich koest houden in de les. In 4 havo lijken vier gezellige vrienden echter resistent tegen de honger en de slaap. Ik blijf kalm waarschuwen, maar aan het eind van de les hoor ik mezelf op vol volume dreigen met „melden” en „nablijven”. Dat helpt. Ik denk nog dat ik me uitstekend heb beheerst, maar als ze het lokaal verlaten hoor ik een van hen zeggen: „Doet ze ook mee aan de ramadan ofzo?”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
Ik vond het heel wat, vanuit mijn ouderlijk huis op nummer 27 op kamers gaan in Utrecht op huisnummer 312: toch ruim het tienvoudige! Al in mijn nieuwe woonplaats bleek de kaarsrechte Amsterdamsestraatweg te gaan tot boven nummer 1.000. In andere gemeentes lopen de huisnummers zelfs tot boven de tienduizend.
De meeste plaatsen waarin dit laatste voorkomt hebben hele wijken één straatnaam gekregen, zoals Graan voor Visch in Hoofddorp, vernoemd naar een voormalige boerderij die zijn naam dankte aan dat akkerland werd ontgonnen uit water. De huisnummers beginnen hier niet netjes bij 1 of 2, maar om onverklaarbare redenen bij 13.711 – om te eindigen bij 19.924. Deze nieuwbouwwijk werd in de jaren zeventig aangelegd en het was de bedoeling dan andere delen van Hoofddorp een zelfde nummering zouden volgen. Omdat het systeem bij Graan voor Visch helemaal niet handig bleek voor bewoners en bedrijven, om nog maar te zwijgen over postbezorgers of ambulances, werd dit bij latere nieuwbouw niet doorgezet.
Hoofddorp is hierin niet uniek: Nijmegen kent zelfs twee stadsdelen met zeer hoge huisnummers: De Gildekamp en Dukenburg. In laatstgenoemde deel ligt de wijk Lankforst, die begint bij huisnummer 1.002 en oploopt tot 5.663. Ze zijn gegroepeerd per honderdtal: de twee bushaltes in de wijk heten bijvoorbeeld Lankforst 14e straat en Lankforst 16e straat. Lastig zoeken, want bijvoorbeeld bij nummer 5.663, gaat het om huis 63 in straat 56.
Soortgelijke systemen bestaan ook in Wijchen, Maarssen, Zevenaar, Zeist, Almere en Lelystad.
In laatstgenoemde stad heeft men het wel heel bont gemaakt. Ook daar zijn in bepaalde wijken de straten enkel genummerd, maar staan de huisnummers er alsnog los achter, gescheiden door een spatie. Zo zijn er wijken genoemd naar zeilschepen als de tjalk en de schoener. Een straat daar is bijvoorbeeld de Tjalk 17, waarvan de adressen vervolgens worden geschreven als Tjalk 17 1, 17 2, 17 3 enzovoort. Op de blauwe straatnaambordjes is het cijfer extra groot afgebeeld, dat is immers feitelijk de straatnaam.
In diezelfde Flevolandse hoofdstad ligt het hoogste huisnummer van Nederland. Aan het aan het Markermeer gelegen laatste stukje van de Oostvaardersdijk liggen woonboten die bijna allemaal reguliere, maar ‘verzonnen’ huisnummers kregen. Daardoor is bij de jachthaven van Lelystad het hoogste huisnummer 99.151.
Tijdens de wekelijkse lecture van mijn master, voerden we een discussie met alle internationale studenten en de professor. Het enige andere Nederlandse meisje uit de klas kreeg het woord. Ze vertelde, in het Engels, over de rol die de Europese Unie aanneemt in de Oekraïne-oorlog. De klas gevuld met internationals begon hard te lachen. Ze sprak namelijk vol zelfverzekerheid over the European Onion.
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
Minerva? Vindicat? Nee, dit keer is het het Utrechts Studenten Corps waar een paar sneue snikkelfrustraten een bangalijstje hebben verspreid. Om precies te zijn een powerpointpresentatie. Daarop staan dertig studentes met foto, hun adres en ze zijn door de jongens gekeurd op uiterlijk en hun zogenaamde bedprestaties. Wat dat laatste inhoudt? Of ze het zo’n dronken kakker onder het dekbed een beetje naar de zin heeft gemaakt of dat ze als een angstige ijsklomp is blijven liggen tot de bronstige hockeyer uitgekreund was. Kortom: heeft meneer een beetje behoorlijk powerpoint?
Dit middeleeuwse nieuws uit de ballenbak is jaarlijks terugkerend onkruid. Niet te wieden. Ik begrijp dat er inmiddels bij de Utrechtse daders is aangebeld, maar die weigerden er uiteraard iets over te zeggen. Ongetwijfeld op aanraden van een van de ouders die een sluwe advocaat is of die wat gezellige Amsterdamse Zuidas-juristen kent. Topjongens en -meisjes die zelf ook jong en bal zijn geweest. Ons snapt ons.
Inmiddels gaat het walgelijke lijstje door het land en de genoemde meisjes voelen zich uiteraard meer dan verschrikkelijk. Het is een gruwelijke vorm van pesten en treiteren. Maar de daders zwijgen. Want zwijgen is goud.
Dat deed dat Hilversumse kopschopgajes, die die Carlo Heuvelman op Mallorca hebben doodgetrapt, ook. Net als de moordenaars van Sanda Dia, die tijdens een ontgroening in de buurt van Leuven gruwelijk is doodgemarteld. Bek dicht, filmpjes wissen, sporen wegmaken en nooit, maar dan ook nooit iets bekennen. Die rijkeluis-Belgjes kwamen weg met een taakstrafje en een lullige boete. Allemaal geen strafblad. Een Vlaamse YouTuber, die een aantal namen van de moordenaars later bekendmaakte, werd daarvoor veroordeeld en hij heeft nu wel een strafblad. Hoe dat komt? Verkeerde advocaat vrees ik.
Laten we de namen van die corps-studentjes bekendmaken, met foto’s erbij
Natuurlijk waren er deze week belangrijker zaken. Wint Poetin de verkiezingen? Gaat Wilders zijn vriend Vladimir op persoonlijke titel feliciteren omdat hij van de ‘katholieke gluiperd’ Pieter Omtzigt geen premier mag worden of laat hij het zitten? Keert Ajax voor een aantal jaren terug naar de amateurs tot ze het Maurits Hendriks-syndroom van zich hebben afgeschud en gewoon opnieuw kunnen beginnen? Bestaat de NPO volgend jaar nog of zijn al die VARA-slapers, die tijdens het DWDD-debacle zaten te tukken, weggelopen en heft de omroep zichzelf automatisch op? Zit die Gerard Timmer inmiddels op de geriatrische dagopvang? Dit is toch hardcore alzheimer? Wil er nog iemand met Eus naar de film of heb je dan een kutavond omdat hij de saaiste filmpjes spannend vindt? En welke dorpsburgemeester gaf in godsnaam opdracht om met zes gewapende agenten bij mijn collega Teeuwen een klappertjespistool in beslag te gaan nemen? En moeten we de woorden van de Israëlische president serieus nemen en voor de vrede in Gaza gaan bidden? Misschien is dat een goede tip voor dat oorlogskabinet van Netanyahu en scheelt dat binnenkort duizenden onschuldige, dode Palestijnse kinderen.
Inderdaad allemaal zaken van veel meer importantie dan die verwende ballen. Maar toch: is het een idee om de namen van de corps-studentjes, die dat stoere lijstje hebben verspreid, bekend te maken? Foto en adres erbij en dat er wat Utrechtse studentes in klinkklare woorden schrijven wat ze van het melkmuil-uiterlijk van deze jochies vinden. Plus wat deze macho’s zoal presteerden tussen de lakens. Of niet presteerden. Ik stel dit hoekje van de krant daar volgende week graag voor beschikbaar. Dat we gewoon eens landelijk zien hoe dit soort stoere jongetjes er nou toch uitzien. Ik vrees dat ze dit soort schandpaalcolumnisme niet leuk zullen vinden. Misschien krijg ik binnen een paar seconden een kort geding aan mijn broek. Dat het mij en/of de krant verboden wordt om de namen te publiceren. Dat er een stevige boete op komt te staan. Maar die betaal ik graag. Gewoon een lekker koekje van eigen deeg in de zaterdagse NRC. Ik heb er zin in. Heel veel zin zelfs. Dus dames, kom maar op met die namen. Of zijn ze al genoeg gestraft? Ze mogen namelijk niet mee op ski-reis. Zielig hè.
Een 95-jarige vrouw die een goed, indringend boek schrijft over ouderdom in het algemeen en haar verblijf in een bejaardentehuis in het bijzonder – dat moet een unicum zijn.
De vrouw heet Elsa Joubert (1922 – 2020) en haar boek Reservetijd (uitgekomen bij Noordboek in een vertaling van Rob van de Veer). De oorspronkelijke titel is Spertyd, want Joubert was een vermaarde Zuid-Afrikaanse schrijfster van romans en reisverhalen. Ik betrapte er mezelf op dat ik niet zoveel zin had in dit boek – leeftijdsdiscriminatie door iemand die zelf op leeftijd is! – maar de fraaie openingszin strafte me meteen af: „Ze zeggen dat je in je wortels terugzakt wanneer de winden van de tijd je lichaam en je geest krom beginnen te trekken.”
De rest van haar boek staat haaks op deze zin, want als iemand lang wist te voorkomen dat ze terugzakte in haar wortels, dan was het Joubert wel. Haar boek is een vitale mêlee van jeugdherinneringen en waarnemingen en bespiegelingen „over heel oud worden”, zoals de ondertitel luidt. Ze klaagt zelden, maar ze verschuilt zich evenmin achter geforceerd optimisme.
Haar beschrijvingen van haar tehuis laten geen ruimte voor illusies, hoe goed de bewoners ook behandeld worden. Er heerst „een stilte van verlies”. „Eigenlijk kunnen al dit soort oudenmensengebouwen beter Verlies heten. Iedereen komt hier vanwege een verlies. Van een partner, van de gezondheid.” Ze voegt eraan toe: „En het valt ons zwaar, de bewoners die niet doorhebben hoe we zelf achteruitgaan, voor wie wijzelf nog steeds onze ‘oude ik’ zijn, het valt ons zwaar om te zien hoe de andere bewoners een voor een meedogenloos worden neergemaaid.”
Het brengt haar in het volgende hoofdstuk op de cruciale vraag: „Wat is dan de winst van een gezegende hoge ouderdom?” Ze twijfelt niet in haar antwoord. „Wat hier helder in het licht staat zijn je kinderen. De band met je kinderen en je kleinkinderen, die sterker, inniger wordt.”
Deze passage zou ik de kern van dit boek willen noemen, omdat ze daarin verwoordt wat haar al die jaren als weduwe vooral staande heeft gehouden. „Maar als je je er echt op instelt om te proberen geen ‘lastig’ oud mens te zijn,” legt ze uit, „als je je niet bemoeit met het leven van de kleinkinderen, als je probeert niet te klagen en geen advies te geven, kan de verhouding verinnigen en tot grote bloei komen. Daarom is een tehuis als de Berghof, of elk ander gepensioneerdencomplex, iets goeds. Het voorkomt dat ouden van dagen bij hun kinderen intrekken. En zo wordt het sleurwerk van oude mensen verzorgen en oppassen vermeden.”
Over het lot van de kinderlozen is ze vager, vermoedelijk omdat ze daarin zelf geen ervaring heeft. Haar boek is niet zonder melancholisch omzien, maar het is alsof ze daarin niet wil verstarren en zich dwingt tot een bepaalde regelmaat: ’s morgens schrijven op haar werkkamer, daarna een sherry en een muziekje, en vervolgens buiten een stevige wandeling met vriendinnen totdat ook dat niet meer gaat en ze moet vaststellen: „We mogen nog achter onze tralies lopen.”
Toch had dit boek op mij vooral een opbeurend effect omdat hier een hoogbejaard iemand laat zien wat er ook op hoge leeftijd aan creativiteit nog mogelijk is.
In mijn V6-klas gaat het over de Oscarwinnende Hoyte van Hoytema. „Gaaf eigenlijk, zo’n naam”, zegt iemand. „In Franeker heb je het planetarium van Eise Eisinga”, weet iemand anders. En ook: „Had je in de Tweede Kamer niet die ene van D66? Sjoerd Sjoerdsma?” De hockeyfans joelen in koor: „Taeke Taekema!” Als ik wil uitleggen waar zo’n naam vandaan komt, roept iemand vanaf de achterste rij: „Gemiste kans dit, meneer. Waarom hebben uw vader en moeder u geen Otto genoemd?”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
‘Life is as good as your mindset.” Wij van de Smibanese University geloven heilig in deze phrase. De ervaring heeft ons dit door de jaren heen geleerd, en dagelijks ontpoppen er momenten die deze overtuiging voor mij bevestigen. De reflecties van onze mind bepalen wat en hoe we shit ervaren. Zo ook met het internet. Maar al te vaak hoor ik mensen zeggen dat het internet een nare plek is, of dat sociale media toxic is en what not. Bij mij gaan zulke takkies er ene oor in andere uit. Want ook het internet en wat we hierbinnen ervaren is een reflectie van onszelf, en zodoende onze mindset.
Wij van de Smibanese University zien zoals we in onze introductieles al vertelden de wereld als ons klaslokaal. Leren kan overal en op ieder moment. En het internet? Soms wanneer ik iets tegenkom op het net waardoor ik mezelf rijker reken, denk ik bij mezelf wauw! dat er iets is als het internet.
Gisteren bijvoorbeeld, kwam ik een interview tegen van de Amerikaanse radio-host Sway, die al decennialang met z’n programma Sway In the Morning de Hiphopgemeenschap voorziet van de nieuwste relevanties. Te gast in zijn programma was Yakhi Awakaned, een jongeman uit St. Louis, Missouri met een hele mooie message. In een nutshell gaat z’n verhaal als volgt. In ze tienerjaren bepaalde het algoritme van z’n omgeving dat hij belandde in de streets van St. Louis. Naar eigen zeggen was hij een verdwaald gang-member die in ieder opzicht een destructief leven leidde. Criminaliteit was zijn enige toekomstperspectief, zijn zelfbeeld was meer dan negatief, en zoals de meeste die zo’n bestaan leiden was hij zijn levenslust allang verloren. Hoe hij omging met die libi uitte zich ook in hoe hij omging met zichzelf, en op z’n 21e (!!) kreeg hij een hartaanval die hij gelukkig voor hem overleefde. De oorzaak was ze lifestyle, want hij dacht troep, deed alleen maar troep, en at daarom ook een hoop troep. Door zijn voedingspatroon kampte hij met extreem overgewicht, en hij gebruikte dagelijks allerlei drugs alsof hij niet meer wilde leven. Maar dit moment werd een keerpunt in z’n libi, dat hem liet beseffen dat er iets drastisch moest veranderen als hij nog wilde leven.
De medicatie die hij kreeg in reactie op z’n medische toestand zorgde ervoor dat hij erectieproblemen kreeg. Toen dit gebeurde, besloot ’ie op het internet uit te zoeken hoe hij op een natuurlijke wijze z’n gezondheid kon herstellen. Youtube, de opperbaas der bazen op het net leidde hem naar Dr. Sebi, een kruidkundige genezer die toen hij nog leefde de pionier was op het gebied van natuurlijke genezing. Dr. Sebi’s leer veranderde z’n hele leven. Hij wist hierdoor niet alleen zichzelf te genezen, maar inmiddels heeft hij hele businesses, opvangcentra en noem maar op toegewijd aan de leer die hij zich via Dr. Sebi eigen heeft gemaakt. Knowledge liberates.
Wat mij pakte in z’n hele relaas was dat hij zei dat hij geen hartaanval had, maar hij z’n hart aanviel met zijn lifestyle. Het is maar hoe je ’t bekijkt snap je. Overkomt het je, of laat je het jou overkomen?
Wat ik zo magisch vind aan het internet is dat het een doorgeefluik is van informatie, en dat alles in a matter of seconds tot je beschikbaarheid komt. In de rubriek van week 9 vertelde ik dat Google je beste vriend is. Maar het internet? Zie dat als de baarmoeder van informatie, want dat is waar alle fino zich voortplant. Thank God for the internet.
Prof. Soortkill is oprichter van SMIB Worldwide, een creatieve organisatie uit de Bijlmer. En van de Smibanese University, waarvoor hij het Smibanese woordenboek 2.0 publiceerde en Smibologie. Each one, teach one.
In Portugal raak ik in gesprek met een serveerster, die mij vraagt of ik Braziliaan ben. Ik vertel haar dat ik Nederlander ben maar ooit drie jaar in Sao Paulo heb gewoond. Wanneer ze hoort dat ik ook een aantal jaren in Eindhoven heb gewoond, wordt ze heel enthousiast. „Daar heb ik als scholiere gelogeerd bij een familie in het kader van een uitwisseling. Misschien kent u die mensen dan wel”. Als ik vraag naar de naam van die familie, zegt ze blij: „Jansen!”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
Nederlandse schrijvers zijn niet erg bloemrijk. Ze schrijven in ieder geval niet zó veel over bloemen, dat er tuinen ingericht zijn ter ere van hen, waarin bloemen bloeien die ze beschreven.
In Groot-Brittannië is dat anders. Daar heb je verschillende tuinen vol bloemen, kruiden, struiken en bomen die Shakespeare in zijn toneelstukken en gedichten noemde. En dat waren er veel. De Britse gravin van Warwick had rond 1900 in de tuin bij haar landhuis Easton Lodge in Essex een bordes vol bloemen die voorkomen in Shakespeare’s teksten. Dat inspireerde de kunstenaar Walter Crane (1845-1915), vooral bekend van zijn kinderboekillustraties, tot een prentenboek vol tekeningen met die bloemen: Flowers from Shakespeare’s Garden, uitgegeven in 1906 (door Cassell & Company in Londen).
Omdat vrijdagavond het Boekenbal is, hierbij, nog voor de wind de meibloesems striemt, een klein boeketje illustraties uit deze literaire bloementuin.
<figure aria-labelledby="figcaption-0" class="figure" data-captionposition="icon" data-description="„De mooiste bloemen van ’t seizoen/ zijn onze anjers” aldus Perdita in Wintersprookje, akte IV, scene III. ” data-figure-id=”0″ data-variant=”row”><img alt data-description="„De mooiste bloemen van ’t seizoen/ zijn onze anjers” aldus Perdita in Wintersprookje, akte IV, scene III. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/03/13130849/data112568755-065b52.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-7.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-5.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-6.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-7.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/zEpcawYVMcmkjC3rglAvHLV8alI=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/03/13130849/data112568755-065b52.jpg 1920w”>
<figure aria-labelledby="figcaption-1" class="figure" data-captionposition="icon" data-description="„Aardbeien groeien onder netels, en | Gezonde bessen rijpen en gedijen | Het best naast vruchten van gemener soort.” De bisschop van Ely vergelijkt de jonge, nieuwe koning met een aardbei, omdat die de invloed van zijn ruwe vrienden (de netels) afschudde in Shakespeare’s koningsdrama Hendrik V, akte I, scene I. (Vertaling Willy Courteaux)” data-figure-id=”1″ data-variant=”row”><img alt data-description="„Aardbeien groeien onder netels, en | Gezonde bessen rijpen en gedijen | Het best naast vruchten van gemener soort.” De bisschop van Ely vergelijkt de jonge, nieuwe koning met een aardbei, omdat die de invloed van zijn ruwe vrienden (de netels) afschudde in Shakespeare’s koningsdrama Hendrik V, akte I, scene I. (Vertaling Willy Courteaux)” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-1.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/03/13130849/data112568743-284a73.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-10.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-8.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-9.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-10.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-11.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/wNFN3mkSaXYDd8uApo5YE3C8roA=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/03/13130849/data112568743-284a73.jpg 1920w”>
<figure aria-labelledby="figcaption-3" class="figure" data-captionposition="icon" data-description="„Narcissen die | Verschijnen voor de zwaluw ’t waagt, en die | De maartse bui betoovren met hun schoonheid; | […] De bleke sleutelbloemen die vergaan | En ongerept […] sterven, – |Het lot dat heel wat meisjes is beschoren.” Dat zegt herderin Perdita als ze aan prins Florizel bloemen aanbiedt in Shakespeare’s Wintersprookje, akte IV, scene III. (Vertaling Willy Courteaux, die overigens vanwege de versmaat voor sneeuwklokjes koos waar Shakespeare narcissen schreef.) ” data-figure-id=”3″ data-variant=”row”><img alt data-description="„Narcissen die | Verschijnen voor de zwaluw ’t waagt, en die | De maartse bui betoovren met hun schoonheid; | […] De bleke sleutelbloemen die vergaan | En ongerept […] sterven, – |Het lot dat heel wat meisjes is beschoren.” Dat zegt herderin Perdita als ze aan prins Florizel bloemen aanbiedt in Shakespeare’s Wintersprookje, akte IV, scene III. (Vertaling Willy Courteaux, die overigens vanwege de versmaat voor sneeuwklokjes koos waar Shakespeare narcissen schreef.) ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-3.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/03/13130847/data112568749-08f3df.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-18.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-16.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-17.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-18.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/03/hamlets-maartse-viooltjes-en-andere-bloemen-van-shakespeare-4.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/O5YHFMj9FOPB4MYs-jPmkhe1wYc=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/03/13130847/data112568749-08f3df.jpg 1920w”>
En wie greep de onsmakelijke ongeregeldheden bij de opening van het Nationaal Holocaustmuseum uiteraard onmiddellijk aan om zijn armzalige politieke puntje te scoren? Om schuimbekkend uit te vallen naar een oude politieke vijandin, die hij binnenkort ook wel weer „een heks” zal noemen zoals hij met Sigrid Kaag herhaaldelijk deed?
„Het riekt naar een politieke actie van de extreem linkse burgemeester van Amsterdam. Onverantwoord”, schreef Wilders op X. Hij moet het geschreven hebben toen hij in Hilversum zat te onderhandelen over de kabinetsformatie. „Even Halsema pesten”, zal hij gedacht hebben. Met lede ogen had hij in januari moeten aanzien hoe ‘zijn’ Martin Bosma ingetogen naast Halsema zat bij de Nationale Holocaust Herdenking in het Amsterdamse Wertheimpark. Bosma naast Halsema – veel erger kon het niet worden. Onverantwoord, voor iedere rechtgeaarde PVV’er.
Op zulke momenten laat Wilders even zijn ware aard zien. Die probeert hij aan het zicht te onttrekken tijdens dat potsierlijke vertoon van schijnheiligheid dat kabinetsformatie wordt genoemd. Iedereen aan die onderhandelingstafel weet dat zijn zogenaamde ijskast-concessies niets waard zijn, en dat hij ze even gemakkelijk zal laten varen als hem dat beter uitkomt. Wilders premier? Ze weten allemaal dat het niet kan, maar niemand durft het openlijk te zeggen, en zeker niet aan die tafel. Wilders beseft dat en daarom is zo’n uitval naar Halsema ook een manier om zijn collega’s te provoceren. „Hier sta ik, kandidaat-premier, en ik blijf dit soort uitlatingen doen.”
Mochten ze bij de VVD nog steeds ernstig overwegen om met Wilders in zee te gaan, dan moeten ze vooral goed letten op de reactie van premier Rutte op de tweet van Wilders. „Beste Geert”, schreef Rutte op X, „we hadden allemaal gewild dat de opening van het Nationaal Holocaustmuseum gisteren rustig zou zijn verlopen. Maar één ding is zeker: als het gaat om het handhaven van de openbare orde bedrijven onze burgemeesters geen politiek.”
Ik lees een nauwelijks verkapte waarschuwing in deze boodschap van Rutte aan zijn partij: „Ga niet met deze man in zee, en zeker niet als premier.”
Rutte sluit hiermee niet uit dat er fouten zijn gemaakt bij het handhaven van die openbare orde rond het museum. Dat valt ook niet uit te sluiten. Onderzoek zal moeten uitwijzen hoe het mogelijk was dat woedende betogers met soms antisemitische uitingen zo dichtbij de gasten konden komen.
Maar eventuele fouten in de beveiliging mogen niet zonder zelfs maar een schijn van bewijs worden gekoppeld aan de politieke identiteit en de intenties van deze burgemeester. Dat Wilders dat doet, en in zijn spoor ook De Telegraaf („Zou de burgermoeder zich nu schamen?”) is kwalijk en bewijst maar weer eens dat radicaal-rechts in Nederland lelijk van het padje begint te raken. Het gezonde volksgevoel wordt steeds ongezonder.
De haat die deze dagen op X over Halsema wordt uitgestort, kent geen grenzen meer. „Amsterdammers waren weer eens op jodenjacht. Mogelijk gemaakt door Halsema.” „Gewoon door en door slecht mens. Jij dus, schaamteloze burgemeester in oorlogstijd.” „Gauw wegwezen met dat incapabele linkse mormel.”
