Het Internationaal Monetair Fonds heeft vrijdagnacht 20 miljard dollar beloofd aan Argentinië. Dat geld is bedoeld om de economie van het Zuid-Amerikaanse land er bovenop te helpen, nadat andere geldvoorraden bijna waren opgeraakt. De Argentijnse president Javier Milei zei dat veel van de strenge restricties op kapitaalverkeer volgende week zullen worden opgeheven, zoals de koppeling van de peso aan de dollar.
De IMF laat daarmee zien vertrouwen te hebben in Milei’s voorgenomen beleid om de Argentijnse economie te hervormen. De rechts-populistische president wil de nu streng gereguleerde economie omvormen tot een vrijemarkteconomie. Onder Milei’s voorganger ontstonden enorme begrotingstekorten, die tot inflatie en een zwakke peso leidden.
Milei, die de verkiezingen won met de belofte de begroting met een kettingzaag terug te snoeien, gooide het roer radicaal om toen hij aan de macht kwam. Hij schrapte onder andere subsidies en overheidsbanen, en liet de centrale bank minder geld printen. De overheidsuitgaven en inflatie namen af, toch nam de armoede en werkloosheid onder de bevolking toe.
Investeerders vroegen Milei al langer om de kapitaalrestricties op te heffen, maar hij zei tot het juiste moment te wachten. Die strenge restricties, die in Argentinië ook wel „de klem” worden genoemd, werden in 2019 ingesteld door een eerdere regering. Ze reguleerden de toegang tot dollars voor Argentijnen, waardoor een zwarte markt ontstond. Critici van Milei’s beleid zijn nu bang voor een devaluatie van de peso.
Lees ook
Milei’s ‘anarcho-kapitalistische’ schoktherapie voor Argentinië heeft effect
Syrische slachtoffers van terrorisme helpen aan een schadevergoeding. Dat zou de vooraanstaande jurist Luis Ocampo gaan doen. Zijn idee? Vanuit Nederland een rechtszaak voeren tegen Qatar, het land dat de terroristen zou hebben gesteund. Redacteur Romy van der Poel sprak met alle betrokkenen en ontrafelde hoe het echt ging. Ocampo sloot een deal met Qatar en de slachtoffers bleven met lege handen achter.
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].
De Peruaanse schrijver Mario Vargas Llosa is op 89-jarige leeftijd „in vrede” overleden in zijn woonplaats Lima. Dat heeft zijn familie zondag bekendgemaakt. Vargas Llosa wordt beschouwd als een van de grootste schrijvers en denkers van Latijns-Amerika en won in 2010 de Nobelprijs voor de Literatuur.
Hij schreef vaak maatschappelijk betrokken romans over macht en geweld, waarvan De Stad en de honden uit 1963 en Het groene huis uit 1965 de bekendste waren. Daarnaast was hij ook actief als journalist en literair criticus en schreef hij ook toneelstukken en essays.
Politieke carrière
Hij werd eind jaren tachtig van de vorige eeuw ook politiek actief en deed als kandidaat voor het Democratisch Front in 1990 mee aan de presidentsverkiezingen in Peru, maar verloor toen van Alberto Fujimori. Over die politieke machtsstrijd schreef hij het boek De vis in het water.
Naast de Nobelprijs ontving Vargas Llosa in 1994 al de Cervantesprijs, de belangrijkste literaire prijs in de Spaanstalige wereld.
„Zijn overlijden zal zijn familieleden, vrienden en lezers wereldwijd veel verdriet doen”, staat in een direct na zijn overlijden gepubliceerde brief die mede is ondertekend door zijn kleinkinderen. „Maar we hopen dat zij, net als wij, troost kunnen vinden in het feit dat hij een lang, avontuurlijk en vruchtbaar leven heeft gehad en een oeuvre achterlaat dat hem zal overleven”.
Het door drugsgeweld geteisterde Ecuador krijgt niet de eerste vrouwelijke president uit de geschiedenis, maar een volledige termijn van de centrumrechtse zittende president Daniel Noboa. De 37-jarige zoon van een bananenmiljardair stevent bij de tweede ronde van de presidentsverkiezingen zondag in het Zuid-Amerikaanse land volgens kiesraad CNE af op een verrassend ruime overwinning op zijn linkse uitdager Luisa González met bijna 56 procent van de stemmen tegen 44 procent. In de peilingen gingen beide kandidaten nog nek-aan-nek en ook in de eerste ronde in februari was het verschil nog minimaal.
De anderhalf jaar geleden na tussentijdse verkiezingen aangetreden Noboa kan daarmee door met zijn keiharde aanpak van het drugsgeweld en zijn pogingen de Ecuadoriaanse economie te laten groeien. Hij zoekt daarbij nadrukkelijk de internationale samenwerking. En dan vooral met Donald Trump en de Verenigde Staten. Zo was was hij in januari aanwezig bij de inauguratie van Trump en bracht hij onlangs nog een informeel bezoek aan Mar-a-Lago. Anders dan veel andere Latijns-Amerikaanse landen kreeg Ecuador bij de aankondiging van de importheffingen die Trump op 2 april deed niet meer dan het basistarief van tien procent opgelegd.
Noboa wil dat de VS in de strijd tegen drugssmokkel de marinebasis in de havenstad Manta weer openen, die werd gesloten onder voormalig president Rafael Correa. Dat zal heel wat voeten in de aarde hebben, want daarvoor moet hij de grondwet veranderen. Ook heeft Noboa een samenwerkingsovereenkomst gesloten met oprichter Erik Prince van het omstreden Amerikaanse beveiligingsbedrijf Blackwater voor assistentie bij zijn strijd tegen drugsbendes.
Wat economisch beleid betreft wil hij vooral inzetten op internationale handelsovereenkomsten en steun geven aan kleine en middelgrote bedrijven.
Demagogie
De verkiezingscampagne van de afgelopen weken draaide qua inhoud om veiligheid, sociale ongelijkheid en de energiecrisis na maandenlange stroomtekorten eind vorig jaar, maar kenmerkte zich uiteindelijk vooral door holle demagogie en moddergooien over en weer.
Noboa en zijn aanhangers schetsten het angstbeeld dat Ecuador onder González zal afglijden naar het Venezuela van Nicolás Maduro en andersom benadrukten González en haar aanhangers vooral dat Noboa alleen maar aan het veiligstellen van zijn familie-imperium en aan zijn rijke vrienden denkt.
Ook deden beide kandidaten allerlei beloften over het creëren van banen en op het gebied van onderwijs en zorg zonder daar uitgewerkte plannen of de benodigde financiering bij te presenteren.
De schaduw van Correa
Over de campagne hing ook opnieuw de schaduw van voormalig president Rafael Correa, partijgenoot van de linkse kandidaat Luisa González en voormalig opponent van de steenrijke zakenman, oud-burgemeester van miljoenenstad Guayaquil én vader van de huidige president Álvaro Noboa. De vanwege zijn veroordeling voor corruptie naar België uitgeweken Correa houdt het land ondanks zijn aftreden in 2017 nog altijd uiterst verdeeld.
Zijn correísmo en burgerrevolutie vormen voor een groot gedeelte van links Ecuador nog altijd de hoop op betere tijden, terwijl veel anderen gruwden van zijn autoritaire leiderschap en hem ervan beschuldigen drugsbendes ruim baan te hebben gegeven en het land met diepe schulden te hebben achtergelaten. Zij willen absoluut niet Correa via partijgenoot Luisa González of anderszins weer in de buurt van de macht gaat komen. En dat gaat met de uitslag van zondag ook niet gebeuren, want Noboa blijft tot 2029 president.
