Ajax is de grote winnaar van de negentiende speelronde van de Eredivisie. De club uit de hoofdstad versloeg sc Heerenveen in het Abe Lenstra Stadion met 2-0 en boekte als enige van de zes best geklasseerde teams een overwinning. Josip Sutalo en de ingevallen Chuba Akpom maakten de doelpunten in Friesland.
Ajax verkleinde de achterstand op koploper PSV tot 1 punt en verstevigde zijn positie op de tweede plaats. De voorsprong op nummer 3, FC Utrecht, groeide naar 5 punten. Zaterdag speelde Utrecht gelijk tegen AZ. Feyenoord, dat zaterdag gelijkspeelde tegen Willem II, begint over twee weken met een achterstand van 9 punten aan de Klassieker in de Johan Cruijff Arena. Ook FC Twente liet kostbare punten liggen, het verloor met 2-1 op bezoek bij NAC.
Lees ook
‘Etterbak’ Goes doet wat hij moet doen: alles om te winnen
De nummers 1 en 2 van de eindstand plaatsen zich voor de Champions League en Ajax heeft de inkomsten van dat toernooi nodig om de ambities waar te maken. Vijf dagen na de uitschakeling door AZ in het bekertoernooi namen de bezoekers snel het initiatief. Brian Brobbey, voor het derde duel op rij basisspeler, verdiende een corner waaruit Sutalo in de twintigste minuut scoorde. Anton Gaaei, die de hoekschop nam, vond het hoofd van de verdediger uit Kroatië.
De Deense rechtsback, vorig seizoen soms verguisd en twee keer voor rust gewisseld, verscheen aan de aftrap omdat Devyne Rensch op een vertrek naar AS Roma aanstuurt. Gaaei bood voor rust ook Bertrand Traoré een bijna niet te missen kans. De rechtsbuiten schoot de bal echter hard op het lichaam van doelman Micky van der Hart.
Sc Heerenveen, dat donderdag in het bekertoernooi door Quick Boys werd uitgeschakeld, bracht Ajax nauwelijks in de problemen. Van der Hart voorkwam met een fraaie redding dat Mika Godts de tweede treffer voor de bezoekers maakte. Kenneth Taylor scoorde in de openingsfase van de tweede helft wel, maar de scheidsrechter keurde zijn treffer af omdat Gaaei buitenspel stond toen hij zijn middenvelder aanspeelde. Davy Klaassen en Steven Berghuis vervingen daarna Kian Fitz-Jim en Traoré.
Na die twee wissels leek de thuisploeg te beseffen dat het verschil nog altijd maar één doelpunt was. Heerenveen zette de bezoekers meer onder druk, zonder grote kansen te krijgen. Trainer Francesco Farioli reageerde en liet Wout Weghorst, Akpom en Rensch invallen. Akpom voorkwam in de 82e minuut met een rake kopbal een spannende slotfase voor Ajax.
Drie vrijgelaten Israëlische gijzelaars en negentig vrijgelaten Palestijnse gevangenen – dat waren de krachtigste tekenen van de eerste dag van het staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. Zondagmiddag droeg een menigte geüniformeerde strijders van Hamas drie jonge Israëlische vrouwen over aan het Rode Kruis in Gaza- stad. Zodra zij veilig – en „in relatief goede gezondheid” volgens het Rode Kruis – terug waren op Israëlisch grondgebied begon de vrijlating van de Palestijnse gevangenen. In geblindeerde bussen werden zij, vrouwen en kinderen eerst, vanuit de Ofer-gevangenis op de grens van de Westelijke Jordaanoever overgebracht naar Palestijns gebied.
Twee uur en drie kwartier vertraging had zondagochtend op de valreep nog gezorgd voor negentien Palestijnse doden door Israëlische luchtaanvallen. Hamas was er niet in geslaagd de drie namen van de eerste vrij te laten gijzelaars tijdig aan de Israëlische regering over te brengen. Om kwart over tien Nederlandse tijd legden de strijdende partijen de wapens daadwerkelijk neer. Daarna kon een eerste balans worden opgemaakt van een gevechtspauze die over zes weken afloopt.
Verslaggevers op de grens van het Palestijnse gebied zagen dat er geen rookpluimen meer boven Gaza uitstegen, en dat er alleen nog drones in de lucht hingen. Om half elf, een kwartier nadat het bestand was ingegaan, trokken vrachtwagens van hulporganisaties vanuit Egypte via de checkpoints Rafah en Kerem Shalom de Gazastrook binnen. Zeshonderd trucks per dag, dat is de afspraak. Ze brachten voedsel, water en brandstof het afgeknepen Palestijnse gebied binnen. VN-organisatie UNWRA liet zondagochtend weten dat er vierduizend ladingen klaarstaan, waarvan de helft bestaat uit voedsel.
Zodra het staakt-het-vuren inging, trokken grote aantallen ontheemde Palestijnen terug naar hun huizen – die ze vaak verwoest zouden aantreffen. Vanuit Khan Younis in het zuiden gingen ze verder zuidwaarts naar het vrijwel geheel verwoeste Rafah, of naar Gaza stad in het noorden. Met pick-up trucks of paard-en-wagen, op de fiets of lopend trokken ze door de straten. Sommigen kusten de grond voor het oog van de camera, maar de meesten leken vooral verbluft en verslagen door de omvang van de verwoesting.
Dansen en zingen
De eerste reacties in zowel Israël als de Palestijnse gebieden waren positief. In Gaza gingen sommige Palestijnen dansend en zingend de straat op. Onder hen bevonden zich hulpverleners en medisch personeel.
Op onder meer het ‘Gijzelaarsplein’ in Tel Aviv vierden Israëliërs de vrijlating van de eersten van de in totaal 33 gijzelaars die de komende zondagen telkens in kleine groepjes zullen worden overgedragen. Peilingen hadden de laatste dagen laten zien dat een flinke meerderheid van de Israëlische bevolking, variërend van 62 tot 75 procent, enigszins tot zeer tevreden is met het staakt-het-vuren.
In Ramallah op de Westelijke Jordaanoever dromden Palestijnen samen in afwachting van de aankomst van de vrijgelaten gevangenen. De Britse krant The Guardian sprak vooraf met familieleden van de gevangenen in Oost-Jeruzalem en tekende op dat de Israëlische strijdkrachten op zaterdag invallen in hun huizen had gedaan om vlaggen en andere Palestijnse symbolen in beslag te nemen. Hun is verboden om publiekelijk hun vreugde te uiten. Zo zou Israël proberen te voorkomen dat Hamas het staakt-het-vuren uitlegt als een overwinning.
Demonstratie van macht
Als dat inderdaad de bedoeling was, dan is dat mislukt. De gewapende tak van Hamas, in uniformen, met een groene band om hun helmen en gezichtsbedekking, liet zich nadrukkelijk en in groten getale zien bij de vrijlating van de Israëlische gijzelaars. Het was een demonstratie van hun nog altijd aanwezige militaire macht. Een verslaggever van de BBC in Gaza sprak met Hamas-leden en tekende op dat die alleen al het feit dat Israël een overeenkomst heeft moeten sluiten, als een overwinning uitlegden.
„Israël had beloofd Hamas te elimineren, maar nu zaten ze in hetzelfde gebouw als de Hamas-leiders met hen te onderhandelen”, aldus een door de BBC geciteerde hoge functionaris. Hij gaf toe dat de prijs die de bevolking van Gaza heeft betaald, hoog is. „Maar Israël is er niet in geslaagd de wil van het Palestijnse volk te breken, of de mensen uit het land te duwen.” Hij sprak vol trots over de terreuraanval van 7 oktober 2023, toen Hamas-strijders zo’n 1.200 Israëliërs doodden, als de „grootste militaire nederlaag voor Israël”.
In elk geval één Israëlische politieke partij is het eens met de anoniem geciteerde Hamas-strijder. Zondag nam Itamar Ben-Gvir, minister van Nationale Veiligheid, samen met twee collega-ministers van dezelfde ultranationalistische, anti-Arabische partij, ontslag uit het kabinet van premier Netanyahu. Volgens hem is het staakt-het-vuren een overwinning voor Hamas en zouden de „behaalde resultaten van de oorlog” teniet worden gedaan. De coalitie behoudt een kleine meerderheid in het parlement.
Op de laatste dag van zijn presidentschap sprak de Amerikaanse president Biden over de wapenstilstand en de „transformatie” die de oorlog in de regio tot stand had gebracht. Volgens hem is de positie van Hamas, Hezbollah en Iran verzwakt door toedoen van Israël.
Hij prees de „ongekende” samenwerking tussen zijn kabinet en het team van de aankomende president. „Maar voor succes is volharding nodig en voortdurende steun aan onze vrienden in de regio, en geloof in diplomatie die door afschrikking wordt ondersteund.”
„Tussen hoop en vrees.” Zo vat Naomi Mestrum, directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) haar gemoed samen op de eerste dag van het staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas. Ook andere vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap in Nederland hebben gemengde gevoelens over dit „fragiele” bestand, zoals rabbijn Menno ten Brink van de Liberaal Joodse Gemeente het uitdrukt.
Er is blijdschap over het feit dat de eerste drie gijzelaars zijn vrijgelaten, en over het feit dat de beschietingen over en weer zijn gestopt. Maar het is een deal met veel onzekerheden, zegt Mestrum.
„Wat ik vooral hoop is dat het antisemitisme in Nederland, dat sinds het begin van de oorlog zo hoog is opgelaaid, weer afzwakt nu de wapens zijn neergelegd”, zegt Hans Weijel, vicevoorzitter van het Centraal Joods Overleg. „Dat we, zeg ik maar even cynisch, hier kunnen terugkeren naar het normale antisemitisme.”
De oorlog in Gaza heeft het leven van Joden in Nederland onder spanning gezet. Hoe oneerlijk ook, zegt Ten Brink, Nederlandse Joden worden aangekeken op de handelwijze van Israël. Mestrum heeft bij het CIDI jarenlang gewerkt bij het meldpunt voor antisemitisme en zegt dat ze het nooit zo bar heeft gezien als in de vijftien maanden sinds de oorlog begon. Door de telefoon vertelt ze dat zij met haar vijfjarige zoontje voor een verkeerslicht stond te wachten, toen iemand haar herkende – „ik ben natuurlijk het gezicht van het CIDI” – en ze van haar fiets werd getrokken. „Deze oorlog geeft mensen een vrijbrief om ongeremd antisemitisch te zijn. Israël is een stok geworden om Joden mee te slaan.”
Ik zie op de Dam geen mensen demonstreren tegen Rusland
Zesdaagse Oorlog
De houding ten aanzien van Israël is veranderd, dat merken ze alledrie. „Tijdens de Zesdaagse Oorlog van 1967 reden Nederlanders met stickers ‘Ik sta achter Israël’ op hun auto”, zegt Ten Brink. „Als je dat nu op je bumper plakt, wordt je auto vernield.”
In de politiek heeft dat een duidelijke vertaling gekregen. De PvdA stond vanouds dicht bij Israël. Sinds de samenwerking met GroenLinks vertegenwoordigt die fusiepartij een heel ander geluid. „Nu zijn ze druk bezig labels te plakken op Israël als een koloniale mogendheid, die aan apartheid en landroof doet”, zegt Mestrum.
Belangenorganisatie CIDI heeft moeizaam contact met progressieve partijen in het Nederlandse parlement, zegt ze. „Ik vraag me ernstig af of het Israëlisch perspectief hen überhaupt nog interesseert.”
Ten Brink en Weijel verbazen zich erover hoe sterk juist déze oorlog in Nederland en de hele wereld doortrilt. „Ik zie op de Dam geen mensen demonstreren tegen Rusland”, zegt Ten Brink.
Hamas zit er nog steeds
‘Een bastion voor Joden’
Kijken Nederlandse Joden met andere ogen naar Israël na vijftien maanden oorlog? „Ik spreek niet voor alle Joden”, zegt Mestrum, „maar ik kan wel zeggen dat er mensen geschrokken zijn van de Israëlische reactie. Het leed in Gaza is enorm groot. Dat zien we natuurlijk ook. De reactie van Israël is bruut geweest. Ook al ligt de schuld voor deze oorlog bij Hamas.”
Weijel: „Israël is altijd het bewijs geweest dat Joden zich niet weerloos laten vermoorden. De onverhoedse aanval van Hamas op 7 oktober 2023 zette die zekerheid op losse schroeven. Maar kijk eens met welke klappen Israël heeft teruggeslagen tegen Hamas, tegen Hezbollah en Iran. Misschien moet je dan wel concluderen dat het idee van Israël als een bastion voor Joden alleen maar sterker is geworden.”
Alle drie hopen ze dat het staakt-het-vuren van zes weken uitloopt op een echte en langdurige vrede. Maar daar plaats Mestrum een kanttekening bij. „Hamas zit er nog steeds. En wat je niet wil, is dat na die onderhandelingen, na dit bestand, we straks weer in de status quo behandelen van voor 7 oktober. Die status quo is dat Hamas raketten gooit vanuit Gaza, en Israël de grenzen dichthoudt zodat Palestijnen opgesloten zitten in de Gazastrook. Dan zijn we eigenlijk geen stap verder en dan is het wachten op de volgende uitbarsting.”
De journalisten van EenVandaag hebben een manier van onderzoeksjournalistiek bedrijven ontdekt waardoor ze nooit meer zelf op zoek hoeven naar nieuws. Alle grote vragen worden in het vat met volgers dat EenVandaag-opiniepanel heet gegooid. Het panel is inmiddels uitgegroeid tot een leger van ruim 26.000.
Of zij representatief zijn voor Nederland weet ik niet. Ik ken niemand die lid is van het EenVandaag-opiniepanel, maar het kan ook zijn dat ze het me liever niet vertellen. Ze laten zich wekelijks met liefde leegmelken over alles, het zal een kwestie zijn van je gezien en gewaardeerd voelen, misschien dat ze denken invloed uit te oefenen.
Van die ruim 26.000 rijden er 432 in een Tesla. Dat leek me ook wel een nieuwtje, ik had het aantal Tesla-rijders veel hoger ingeschat. Dat lege dashboard met die enorme iPad met de route in het midden leken me bij uitstek iets waar ze in het opiniepanel van EenVandaag voor zouden vallen.
De uitkomsten van het onderzoek onder Tesla-rijders uit het EenVandaag-opiniepanel mochten er zijn. Drie op de tien overwegen hun Tesla weg te doen vanwege Elon Musk. Ook is een aantal van plan om een anti-Musk sticker op hun Tesla te plakken om zo afstand te nemen van het gedachtengoed van de tech-miljardair.
Het leek me een typisch Nederlandse oplossing voor een groot probleem: voor elektrisch rijden want voor het milieu, voor de subsidie die er bij aanschaf op zat, maar ook tegen Musk en Trump. Fijn dat dat dilemma met een sticker opgelost kan worden, zoals ook ooit de milieuverontreiniging met de aanschaf van een Tesla op te lossen was.
De Tesla was vaak geen auto, maar een statement, waarmee je ook nog eens lekker snel kon optrekken bij het stoplicht en dat is met de veranderde politieke omstandigheden helemaal weg. Als je bereid bent een sticker op je bumper te plakken met een statement tegen het eigen automerk, ben je toch niet helemaal goed afgestemd. Ik hoop dat EenVandaag de 432 eigen Tesla-rijders blijft monitoren en bevragen. Ik wil weten op welke politieke partij ze stemmen en welke auto ze volgend jaar rijden. De elektrische variant van Porsche schijnt goed te zijn, bovendien zit er een knop in waarmee perfect het geluid van een benzinemotor kan worden geïmiteerd.
Blijf maar lekker zelf nieuws maken EenVandaag, het is smullen van jullie hypocriete achterban.