Hans Kesting neemt dit voorjaar, na ruim 22 jaar, afscheid als acteur van Internationaal Theater Amsterdam. Sinds 2003 maakt hij deel uit van het ensemble. In die tijd groeide hij uit tot een gezichtsbepalende acteur van de groep.
In april speelt Kesting nog een laatste keer mee bij ITA, in een herneming van de in 2008 door Ivo van Hove geregisseerde voorstelling Angels in America. Voor zijn vertolking van Roy Cohn kreeg Kesting de Louis d’Or, de toenmalige prijs voor beste acteur in een hoofdrol. Ook in 2016 won hij die ereprijs, voor zijn rol in Kings of War. De aangekondigde herneming van zijn solo Wie heeft mijn vader vermoord? uit 2020, in de regie van Van Hove, is geannuleerd.
In een geschreven reactie laat Kesting weten dat „het voelt alsof de cirkel rond is, nu de herneming van Angels in America mijn laatste voorstelling bij ITA zal zijn”. Kesting noemt Internationaal Theater Amsterdam „een plek die voor mij van onschatbare waarde is geweest in mijn groei als acteur. Binnen het ensemble, voorheen Toneelgroep Amsterdam, heb ik mijzelf kunnen uitdagen en ontwikkelen, en altijd met grote betrokkenheid samen met anderen aan talloze producties gewerkt.”
Intense speelstijl
Voor zijn intense, fysieke speelstijl kreeg Kesting altijd veel lof. In dat verband roemt hij zijn samenwerking met Van Hove. „Zijn regies hebben mij jarenlang als acteur op alle mogelijke manieren uitgedaagd en geïnspireerd. Ik voelde me thuis in de emotionele intensiteit van zijn ensceneringen, waarin krachtig fysiek spel en grote innerlijke diepgang samenkomen.”
Kesting vertrekt binnen een jaar na het verschijnen van een rapport waarin duidelijk werd dat binnen ITA jarenlang sprake was van grensoverschrijdend gedrag. Dat leidde tot een „angst- en doofpotcultuur die sporen heeft achtergelaten bij (oud-)werknemers”, met name in de periode dat Ivo van Hove en Wouter van Ransbeek de directie van ITA vormden. In een reconstructie van NRC van de gebeurtenissen bij ITA noemt actrice en klokkenluider Hélène Devos Kesting; tijdens een voorstelling van De Vrek in 2011 zou ze door hem „door het decor zijn gesmeten”. Kesting en ITA hebben niet inhoudelijk op die beschuldiging gereageerd. ITA verbrak kort na de reconstructie definitief de samenwerking met Van Hove, die in 2023 al was teruggetreden als artistiek leider.
Over de werkwijze bij ITA schrijft Kesting nu dat bij ITA „cast en crew met hart en ziel werkten om tot voorstellingen te komen”. En: „De repetitieprocessen en speelreeksen waren intens en vroegen soms veel van iedereen, maar ze waren altijd van betekenis.”
Eline Arbo, die medio 2023 de artistieke leiding bij ITA van Van Hove overnam, zegt het vertrek van Kesting te betreuren. „We kijken met groot respect naar de tijd waarin Hans zich onverminderd heeft ingezet bij ITA en naar de prachtige rollen die hij heeft vertolkt.” Dat hij beschikbaar blijft voor herneming van rollen, noemt ze „heel bijzonder”.
Lees ook
ITA tolereerde grensoverschrijdend gedrag voor grensverleggend toneel. ‘Onze branche is verrot van binnen’
Een supermarkt is eigenlijk een heel onlogisch concept, vindt Tom Peeters. „Dan koop je eerst spullen in en leg je die op fysieke plekken neer, om vervolgens te wachten tot iemand het gaat kopen. Dat is niet zo slim.”
Zo’n model zorgt voor veel verspilling van producten die te lang blijven liggen, wil de ondernemer maar zeggen. „In Nederland ligt op meer dan duizend plekken verse vis te wachten op een klant. En alles wat je vervolgens weggooit, moet je ook weer verwerken in de prijzen.”
Met zijn online boodschappendienst Crisp wil hij het anders doen. „Wij leggen producten niet op voorraad in de hoop dat het verkocht wordt, maar kopen in bij leveranciers pas op het moment dat wij het al verkocht hebben. Vraag en aanbod worden op die manier veel efficiënter aan elkaar gekoppeld, wat voor een kortere keten zorgt en een verser product. Daardoor blijft het ook weer langer houdbaar bij de klant in huis.”
Versproducten pas op het moment dat er een klant voor is inkopen bij verschillende leveranciers is wel een stuk complexer. „Wij hebben ruim drieduizend producten in ons assortiment, een normale supermarkt heeft er ongeveer twintig- tot dertigduizend. Maar daar heb je dan ook 20 verschillende soorten eieren – waarom zou je dat willen? Wij hebben er twee.”
„Ik geloof ook dat luiers verkopen, wat veel supermarkten doen, heel weinig van doen heeft met sla of tomaat of brood verkopen. Van oudsher wordt dat op één fysieke plek verkocht. Maar bijna niemand winkelt maar op één plek.” Peeters houdt zich daarom liever bezig met de specifieke logistiek die voor versproducten nodig is. Verschillende ‘temperatuurzones’ moeten ervoor te zorgen dat de basilicum het niet te koud krijgt, terwijl de postelein juist wel gekoeld moet worden om niet te verwelken.
Ik wilde destijds niet per se naar Amerika voor financiering, maar als jong bedrijf kom je daar helaas vaak uit
Lening van ABN Amro
Crisp, dat in heel Nederland actief is, bestaat sinds 2018. In 2022 volgde een uitbreiding naar België. Donderdag maakt het bedrijf bekend dat ABN Amro als financier bij Crisp instapt, met een lening van 28 miljoen euro. Die dient grotendeels als vervanging van een eerdere lening uit 2022 van 23,9 miljoen euro van de Amerikaanse durfinvesteerder Triple Point Capital, die afliep.
„Ik ben destijds niet naar een Amerikaanse investeerder gegaan omdat ik per se naar Amerika wilde”, zegt Peeters. „Maar als jong bedrijf kom je op zoek naar financiering van die risicovolle eerste fase helaas vaak buiten de landsgrenzen uit. Europa loopt achter op het vlak van geld voor innovatie, terwijl het belangrijk is om dat hier te houden in plaats van het uit te besteden.
„Met ABN Amro gaan we nu duidelijk een volgende fase in. Naast het vervangen van dat krediet hebben we nu meer ruimte om te investeren in software, ons assortiment en in onze logistiek.”
Lees ook
Voor de privacybewuste supermarktklant worden boodschappen steeds duurder
Winstgevend in Nederland
Crisp zegt dat de Nederlandse tak nu ruim een jaar winstgevend is – een jaarrekening over 2024 heeft het bedrijf nog niet gedeponeerd. „De inkomsten in Nederland dekken alle kosten die we hier maken. In België ontwikkelt het zich ook volgens plan, we verwachten dat we eind dit jaar voor het eerst groene cijfers gaan draaien met de hele groep. Vlamingen bestellen meer tegelijk dan Nederlanders en zijn ook iets loyaler, maar de drempel voordat ze een eerste aankoop doen is wat hoger. Daar moeten we iets meer marketing doen zodat ze ons weten te vinden.”
Crisp heeft „tienduizenden” klanten per week, zegt Peeters. „In totaal honderdduizenden. 70 procent van onze omzet komt van mensen die een ritme hebben en min of meer wekelijks bij ons bestellen. Gemiddeld geven ze dan 100 euro exclusief btw uit aan ruim dertig producten.”
Ik merkte zelf dat het best veel werk is om bij goede ingrediënten te komen als je een gezin hebt met jonge kinderen
Hoe groot willen jullie worden?
„Wij zullen nooit de grootste supermarkt van Nederland willen worden. Ik denk dat dat voor vers eten eigenlijk een heel lastig model is, de winkel met altijd alles voor iedereen. Amazon probeert dat te bouwen, maar ik geloof niet dat zij per se het best zijn in sla en aardbeien verkopen.”
„Momenteel wordt iets van 8 procent van de boodschappen in Nederland online gedaan, dat is heel weinig. Dus 92 procent is niet online. Of dat nou naar 20 of 40 of 80 procent gaat, dat maakt mij niet zoveel uit, maar het wordt een veel grotere markt. Ik denk dat er altijd een plek voor offline boodschappen zal blijven, die doe ik zelf ook weleens, maar niet in de verhouding 92 tegenover 8.”
Wie is jullie doelgroep?
„De meeste van onze klanten zijn jonge gezinnen. Steeds meer jonge mensen willen weten wat ze nou precies eten en vertrouwen niet meer blind op grote merken. Ze willen liever vers dan lang houdbaar en liever van dichtbij dan van ver weg. En die mensen wonen echt niet allemaal in Amsterdam, 52 procent van onze klanten woont buiten de Randstad.
„Als je kijkt naar onze klantengroep en die vergelijkt met de demografie van Nederland, dan is er veel overlap.” Peeters legt het uit aan de hand van de WOZ-waarde van de postcodes waar Crisp bezorgt. „Onze klanten zitten net 5 à 10 procent boven het gemiddelde.”
„Ik merkte zelf dat het best veel werk is om bij goede ingrediënten te komen als je een gezin hebt met jonge kinderen. De boodschappen moeten dan aan de randen van de dag of in het weekend gedaan worden. Uit gemak beland je dan in de supermarkt, terwijl het heel leuk is om af en toe naar de markt of de visafslag te gaan. Maar met stromende regen of als er hockey of voetbal of fluitles is, dan kom je daar niet zomaar terecht.
„Er is in Nederland een heel groot landschap van kleinschalige makers, boeren en kwekers. Kwaliteit is veelal te vinden in kleinschaligheid, de beste tomatensoep komt niet uit de allergrootste tomatensoepfabriek.
„Dat netwerk zijn we gaan ontsluiten. Zodat je niet alleen verse aardbeien uit de Noordoostpolder kunt krijgen als je daar in de buurt woont, maar ook als je in Groningen, Breda of Maastricht woont.”
Als ik dan om vijf minuten voor elf uur ’s avonds bij jullie aardbeien bestel, gaat iemand die dan ’s nachts plukken?
„Niet specifiek voor jou. Maar hij wordt wel vandaag voor de leveringen van morgen geplukt. Voor mij is het geen verrassing hoeveel aardbeien ik morgen verkoop, dat valt heel goed te voorspellen. Wij verzamelen data over de vraag en het aanbod van producten, daarmee kunnen we steeds beter voorspellen wat er verkocht gaat worden.
„Niets is zo persoonlijk als eten, maar er zit wel een patroon in. Er zijn heel veel data over beschikbaar, je eet al zolang je bestaat. En van die data kun je wat leren, daar kun je software omheen bouwen. Ook om weer terug te geven aan de klant. Door bijvoorbeeld andijviefans op zomerpostelein te wijzen, als dat meer in het seizoen is.
„Wij doen aardbeien in de korting op het moment dat het heet is geweest en ze van het land komen. Promoties leggen we niet vooraf al vast in langetermijncontracten, maar doen we op het moment dat er veel aardbeien zijn. Eigenlijk net zoals op de klassieke zaterdagmarkt, dat er zo’n mevrouw of meneer voor een marktkraam staat te tetteren van ‘neem ze mee, twee bakjes voor één’.”
Zo kleinschalig groenten en fruit in zakjes doen en naar klanten brengen klinkt niet per se efficiënt. Grote retailers optimaliseren doorlopend, doen hun komkommers in plasticfolie zodat ze zo goedkoop mogelijk lang mee kunnen.
„Op welk vlak is het efficiënter? Dan hoef je er minder weg te gooien, zeggen ze. Aha. Maar dat is dus precies wat ik niet doe. Ik zorg ervoor dat die komkommer direct naar de klant toe kan komen en niet lang opgeslagen hoeft te worden in de winkel.”
Het oppompen van complottheorieën rondom zakenman Jeffrey Epstein hielp Donald Trump afgelopen najaar het Witte Huis in. Maar nu hij president is, keren diezelfde complotdenkers zich tegen hem. Brengt de zaak Epstein Donald Trump aan het wankelen?
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].
Het was even geleden, maar daar zaten we dan weer, in The Blue Lotus, misschien niet het beste, hoewel ik nooit ergens anders lekkerder Nasi Goreng heb gegeten, maar zeker het best gelegen Chin. Ind. Rest. van Nederland: in een flat met uitzicht over het lelijke parkeerterrein van Den Heuvel te Velp. Alles is er nog even prachtig als het was: het systeemplafond met de geel uitgeslagen tegels, de walm van olie, de grote porseleinen vazen, de kassa rechts achterin, het doorkijkje waardoor je de afhalers kunt zien zitten met de boodschappentassen tussen de benen. We zagen onze buren vaker bij de afhaal dan in de straat. Het gevloek als het er zondags na zessen te druk was zodat we de eerste samenvatting van Studio Sport zouden missen.
Mijn dochters wilden het luik van het liftje zien waarin ooit een inbreker vastzat, waarna het personeel besloot hem te laten zitten om hem te straffen. Een paar uur maar, zei de serveerster, ik had ze verteld dat het een paar dagen was en dat ze ook etensresten op hem gooiden, maar dat zouden ze bij Blue Lotus nooit doen. Aan de ronde tafel met zicht op zowel de Kennedylaan als het parkeerterrein waar ik het liefst zou hebben gezeten zat een gezin waarvan de zoon een Vitesse-shirt droeg.
Ik kreeg een aanval van nostalgie en bestelde kinderijsjes met vuurwerk, dat deed mijn moeder hier ook altijd als ze dacht dat ze jarig was.
„Eet oma Velp nu ook Chinees?”, vroeg mijn middelste dochter (8).
„In de hemel?”, vroeg ik.
„Nee, in haar kistje.”
Ik zag een oude buurman. Hij herkende mij wel, ik hem niet.
Hij zei: „Ik ben daarna nog drie keer verhuisd, maar ja zo gaan die dingen.”
Daarna een medische verhandeling over de chronische ziekte van zijn vrouw, die ik me ook niet kon herinneren. Hij sloot af met: „De jeuk is het ergste, dan krabt ze alles weer open, maar goed toch nog smakelijk eten, je moet de volgende keer de loempia bestellen.”
Hij hield zijn handen een halve meter uit elkaar.
„Zulke joekels.”
Met de buiken vol verlieten we het pand, de veel te steile betonnen trap naar beneden, in het volste vertrouwen dat het de volgende keer dat ik in Velp ben nog gewoon bestaat en dat er weer niets is veranderd.
Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column.
