N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Nieuwe cijfers Het ministerie van Justitie en Veiligheid verwacht dit jaar in totaal 48.200 asielaanvragen. Daarmee stelt het zijn prognose naar boven bij. Asielstaatssecretaris Van der Burg noemt dat „zorgelijk” en neemt extra maatregelen.
Een nieuwe noodopvang voor asielzoekers op het evenemententerrein van Walibi in Biddinghuizen.
Foto Eva Plevier / ANP
Het ministerie van Justitie en Veiligheid verwacht dit jaar 48.200 asielaanvragen, 6.700 meer dan een halfjaar geleden werden verwacht. Dat heeft staatssecretaris Eric van der Burg (Asiel en Migratie, VVD) vrijdag bekendgemaakt via een persbericht. Later op de dag komt hij met een Kamerbrief hierover. Bij de prognose zijn Oekraïense vluchtelingen in Nederland niet meegerekend. Zij zijn officieel geen asielzoekers.
Van der Burg schrijft dat hij het „zorgelijk” vindt dat door het hogere aantal asielzoekers de „problemen in de asielketen nog groter worden”. Hij kondigt daarom ook twee nieuwe maatregelen aan met betrekking tot alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv’ers). Die zijn er relatief veel in de asielopvang, terwijl de speciale opvang die zij nodig hebben vol zit. Van der Burg schrijft dat het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) 5.000 extra plekken voor amv’ers gaat regelen.
Ook stelt hij een tijdelijke maatregel in om amv’ers drie maanden voor hun 18e verjaardag te laten doorstromen naar de reguliere asielopvang „als dat passend is”. Die laatste maatregel neemt hij „liever niet”, maar is volgens de staatssecretaris noodzakelijk om het aanmeldcentrum in Ter Apel te ontlasten. Hoe lang de maatregel van kracht zal zijn, is onduidelijk. „Niet langer dan noodzakelijk”, laat een woordvoerder van Van der Burg weten.
Het aantal asielaanvragen dat Nederland dit jaar verwacht, is hoger dan vorig jaar. Toen werden er zo’n 40.000 aanvragen gedaan. In piekjaar 2015, toen er veel vluchtelingen uit Syrië naar Nederland kwamen, werden er bijna 59.000 aanvragen gedaan. In 2014 werden er nog geen 30.000 aanvragen gedaan.
De wielrenners van de Tour de France rijden vandaag de Mont Ventoux op.Die legendarische berg werd voor sportredacteur Thijs Niemantsverdriet een vijand. In een ultieme poging zijn persoonlijke record te verbeteren, kwam hij zichzelf tegen. En zag hij hoe de wielersport ook voor recreanten onder druk van data en sociale media is veranderd.
Formeel is het Velsen-Zuid van waaruit Telstar na drie generaties sappelen eindelijk weer de eredivisie betreedt, maar wie een boekenkastje zoekt in de buurt van de meest knuffelbare voetbalclub van het land, belandt al snel in Driehuis, waar de schrijversbuurt zijn naam eer aandoet, al is literatuur niet het enige dat hier bloeit. Om hier de planken te bereiken moet je eerst een onstuimige teunisbloem opzij duwen. Maar dan tref je ook zomaar de recentste roman (2024) aan van de bekende Telstarfan P.F. Thomése.
Black-out speelt zich een kilometer of twintig zuidelijk van Driehuis af – en een paar sociale klassen hoger – in het villadorp Blankendaal, waarin zonder enige moeite het welgestelde Bloemendaal te herkennen is, waarvan Thomése de zelftevreden rijkdom soepeltjes in de verf zet. Een ‘reservaat’, waar men niet tuk is op buitenstaanders en het eigen geluk als ‘zalig zelfverdiend’ beschouwt. Al ligt ook in het paradijs nog ontevredenheid op de loer. „Ook hier slikte men de bittere pillen van het tekort. Wat men miste, bleef onduidelijk. Er moesten niet zelden bevriende advocaten aan te pas komen om de eisen onder woorden te brengen, al werd daar zelden iets mee gewonnen.”
Zo zet Thomése je op het spoor van een rijkemensensatire, waarin je de hoofdpersonen op zich wel toewenst dat hun valse zekerheden op de proef worden gesteld. Het allesbepalende moment in de roman is echter iets is dat je niemand gunt: De dood van een meisje van zes. Het gebeurt in haar eigen tuin, waar plotseling een kennelijk onbestuurbare Volvo door de schutting komt geraasd. De bestuurder is de 31-jarige stemactrice Grace, die verdwaald is geraakt in de buurt („dit miljonairsdoolhof, dat net zo onnavolgbaar was als hun belastingaangiften”) waar haar ex is neergestreken met een fotomodel.
De roman draait om de ellende die volgt op de ramp. Extra complicatie: Grace en haar man zijn zwart; waardoor de tragedie verschillende Blankendalers voedt in de overtuiging dat alle ellende van buiten komt. Thomése rijgt de scènes met een hoog-emotionele impact soepel – soms wel erg soepel – aan elkaar. Het verhaal wordt voortgestuwd door het contrast tussen de twee ouders van de gestorven Pip. De moeder, Tessel, wordt gegijzeld door een permanente toestand van woede, paniek en zelfverwijt – wat culmineert wanneer zij zich achter het witte kistje van haar dochter aan in het graf stort.
Dat kan de hele wereld zien, wat samenhangt met de nogal tegengestelde reactie van haar man Mark, een vastgoedadvocaat van het meest haatbare soort, die terugvalt op het enige wat hij beheerst: organiseren. Zo wil hij van de begrafenis een onvergetelijk evenement maken, met twee koetsen, massa’s Blankendalers langs de weg, toespraken van hoogwaardigheidsbekleders en de onvermijdelijke livestream.
Alle pogingen om de rouw onder controle te brengen leidt alleen maar tot meer ellende, waarin Thomése erin slaagt zelfs voor de mannen die hoofdzakelijk variaties zijn op het archetype ‘klootzak’ compassie uit te lokken.
Voor de Thoméselezer is deze naar buiten gerichte roman over de dood van een kind niet los te zien van Schaduwkind, zijn novelle uit 2003, waarin een rouwende vader zich juist naar binnen richt, in een poging dat de taal iets van verzachting kan brengen. Black-out documenteert een mislukte bezwering: wat je ook optuigt aan de buitenkant, de pijn heerst aan de binnenkant.
Wilt u het besproken exemplaar Black-out hebben? Mail dan naar [email protected]; het boek wordt onder inzenders verloot, de winnaar krijgt bericht.
Het is vijf uur. Vroeg om een flesje te geven, maar ik koester de stilte in de stad en het lief sabbelende kind. In het plantsoen loopt een man, formaat elke-dag-sportschool. Ook hij lijkt te genieten van een onbespied liefdevol moment. Zijn kat mag even van de lijn, en na een dikke knuffel een vrij rondje lopen.
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2022/11/web-0411binasiel.jpg)
